เพื่อนๆ วางแผนให้ตัวเองกับเวลาที่เหลืออยู่..หลังรีไทร์กันบ้างรึยังคะ ? ถ้ายังไม่เคย...ก็เริ่มคิดได้แล้วนะคะ อย่าปล่อยลมหายใจทิ้งไปวันๆ ใช้สมองกันบ้าง.

หลังรีไทร์..นับเป็นช่วงเวลาที่ควรให้รางวัลตัวเองเสียที เหนื่อยมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว...จะได้พักอยู่กับสุขที่พอใจ. ขึ้นอยู่กับไลฟ์สไตล์ของแต่ละคน อีกนั่นแหละที่ไม่เหมือนกัน

เพื่อนบางคน...เริ่มออกเที่ยวควงคู่ชีวิตทัวร์ต่างประเทศ..รูปแบบประหยัด. สะดวกสบายของคนวัยนี้ ก็คงเป็นล่องเรือสำราญนั่นแหละ...อิ่มหนำสำราญไม่อั้น. กับการกินอยู่ และความบันเทิงของบรรยากาศ Take it easy ที่มีให้อย่างครบครัน. ไม่ต้องกังวลกับการไปตลาด..เข้าครัวทำอาหาร..ไม่ต้องหัวฟูอยู่กับงานบ้าน... หรือภาระชีวิตนานา...ให้เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ. กอบโกยสุขได้ทุกนาทีที่อยู่บนเรือ. บางคน...อาจมีสุขกับชีวิตรีไทร์ แบบไม่เดินทางไปไหนเลย..นั่งๆ นอนๆ ดูซีรีย์ละคร หรือเอนจอยเพราะปลูก เพลินกับการเกษตรย่อยๆ ..คอยลูกหลานแวะมาเยี่ยมเยียน.. ได้เห็นหน้า..ได้เม้าท์มอยกับลูก...ได้เล่นกับหลานก็สุขเกินพอแล้ว. แต่..ยังมีเพื่อนที่สุขกับการทำงาน (เสียดายเงิน) หลงเหลืออยู่เหมือนกัน. ผ่านวัยรีไทร์มาหลายปีแล้ว ก็ยังไม่ยอมหยุดทำงาน...ทั้งที่สุขภาพล้าลงทุกปี ไม่รู้ว่าจะข่มขืนตัวเองไปถึงไหน...แบบนี้ขอเรียกว่า ชะล่าใจไม่รักตัวเอง !

มีคนเคยบอกว่า..ร่างกายคนเปรียบเสมือนรถยนต์ โดยเฉพาะวัยนี้ ใช้งานมานานปี...ต้องมีส่วนสึกหรอแน่นอน พอซ่อมแซมเสร็จ...อีกสักพักก็จะมีส่วนต้องซ่อมตามมา บางจุดพังไปเลย ต้องหาอะไหล่มาเปลี่ยนแล้ว...เปลี่ยนเล่า. ยิ่งรถเก่ามากเท่าไหร่..ก็หาอะไหล่เปลี่ยนยากเท่านั้น... แต่...ร่างกายคนเรา ไม่มีอะไหล่เปลี่ยนกันได้ง่ายๆ ถึงจะมีก็คงจะเสื่อมคุณภาพ...หมดอายุเหมือนกัน... วัยนี้...จำเป็นต้องรักและดูแลสุขภาพของตัวเอง ให้ดีที่สุด ! หลายๆ คู่ที่มาใช้ชีวิตที่นี่...ตั้งแต่วัยเรียน..วัยทำงานสร้างตัว...

มีครอบครัว..มีลูกหลาน..กระทั้งเหลน พอถึงวัยรีไทร์คิดจะกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลาย..บ้านเกิด ในแผ่นดินไทย เพราะได้ไปซื้อที่ดินเตรียมไว้ล่วงหน้าไว้แล้ว วางแผนไปปลูกบ้านหลังย่อม ไม่ต้องหรูหราท่ามกลางธรรมชาติของชนบท..ต่างจังหวัด หนีความวุ่นวายของกรุงเทพฯ และมีเงินเก็บออมไว้ใช้พอเพียง ไม่เดือดร้อนใคร...ไปตลอดชีวิต...

ขายบ้านที่นี่...กลับไปใช้ชีวิตในแผ่นดินเกิด เพียงไม่กี่ปี ฝันเฟื่องที่วางแผนไว้...พลิกล็อค...ต้องตัดสินใจกลับมาอีกจนได้ ด้วยหลายสาเหตุ...เป็นต้นว่า...

1. คิดถึงลูกหลานที่เกิดเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่

2. สวัสดิการสุขภาพไม่เอื้ออำนวย...ครอบคลุมเหมือนที่นี่

3. ไปไหนเองไม่สะดวก...ต้องพึ่งพาคนอื่นเกือบทุกเรื่อง

4. ไม่ชินกับสภาพ และสังคม...

อย่าลืมว่า...จิตสำนึกของการใช้ชีวิตต่างแดนมานาน 20-30-40 ปี ทำให้เราซึมซับไปกับ การเป็นอยู่ที่นี่มาตั้งแต่วัยนุ่ม-สาว พอถึงวัยนี้จึงสั่งสมและชินกับการเรียนรู้ ได้อยู่รอดในทุกสถานการณ์ที่ต้องเผชิญ....ผ่านปัญหาใดๆ มาได้ด้วยตัวเอง รู้จักแก้ไขจากประสบการณ์ ผู้ชายบางคน...สามารถเข้าครัวทำกับข้าวได้เก่งกว่าผู้หญิง และผู้หญิงบางคนก็ขับรถดูแลตัวเองได้ดี โดยไม่ต้องรอง้อสามี...

ชีวิตต่างแดนต้องแขวนวิญญาณ “คุณหนู” หรือ “คุณนาย” ไปได้เลย. ทุกเพศวัย..ต้องฝึกเรียนรู้..ลงมือด้วยตัวเอง ! สำหรับคนที่กำลังเตรียมตัว..เตรียมใจ..กลับไปใช้ชีวิตโค้งสุดท้ายที่เมืองไทย. อย่าเพิ่งด่วนขายบ้าน...อสังหาริมทรัพย์ใดๆ ที่มีอยู่ที่นะคะ ขอแนะนำ ลองกลับไปชิมลาง อยู่สักพักดูก่อนดีกว่า...ให้แน่ใจมีความสุขทุกด้าน จริงรึเปล่า ?

หากมีมรดกตกทอด...มีบุพการีญาติพี่น้องที่อบอุ่นรอคอยอยู่...รีบไปเลยค่ะ แต่...แค่ญาติห่างๆ ที่เป็นส.ว. รุ่นเดียวกัน..ต้องคิดให้หนัก..ให้รอบคอบ. เพราะปัญหาอาจตามมา...ให้เครียดทั้ง 2 ฝ่าย..เสียความรู้สึกกันตอนวัยนี้ละ เท่าที่ได้ฟังและเห็นมาจากเพื่อนฝูง ที่ตั้งใจกลับไปใช้ชีวิตรีไทร์ที่ไทย...ผิดหวังกันมาเยอะ นอกจากรุ่นที่กลับไปกันเมื่อ 20-30 ปีก่อน...รุ่งเรืองและร่ำรวย มีชื่อเสียงในวงการก็หลายคน ในยุคปัจจุบันนี้...ประเทศไทยได้พัฒนาเป็น International เกินพิกัด...เป็นโลกของคนยุคใหม่ มนุษย์วัยทองจำเป็นต้องปรับตัว..ปรับใจมากมาย ด้วยความยากเย็น..กับสิ่งใหม่ๆ กับสมองที่เริ่มฝ่อ

เราใช้ชีวิตเรียบง่ายที่จำเจกับสภาพแวดล้อมเดิมที่นี่ (แอล.เอ) เมื่อมีโอกาสได้กลับไปไทย...จึงสนุกสนานตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ รอบตัว คล้ายกับว่า..จากบ้านนอก (หลังเขา) ไปเที่ยวเมืองนอก (ศิวิไลซ์) มองไปทางไหน...ตึกตระการสูงระฟ้า..ห้างร้านแข่งกันหรูเกินต้าน... คนต่างชาติเดินขวักไขว่ไปทั่ว...กระทั่งต่าง จ.ว.ไกลๆ ถ้าตั้งใจไปเยี่ยมญาติ...ไปเที่ยว...ไปพบปะเพื่อนเก่าสมัยเรียนตอนเด็กๆ ที่ยังเหลืออยู่..(ไม่กี่คน) รับรองว่ามีสุขสนุกแน่นอน...ได้ลิ้มรสของอร่อย หากินยากที่นี่...ให้เต็มคราบเลย

แต่...คิดให้ดีอย่างมีเหตุผล ก่อน move back for good นะคะ โดยเฉพาะ...คนที่มีโรคภัยประจำตัว อยู่ในสวัสดิการสุขภาพมาเนิ่นนาน. และ...มีลูก, หลาน, เหลน ที่สร้างครอบครัวอยู่ที่นี่... โชคดีกับชีวิต..หลังรีไทร์นะคะ !