ย้อนรอยแห่งกาลเวลา
วันชัย โรจน์แสงรัตน์
ย้อนรอยแห่งกาลเวลา 24 สิงหาคม 2556

เขาชื่อ สมชาย ศรีสุพรรณดิษฐ์ ตอนนี้เป็นเศรษฐีอยู่ที่อเมริการัฐออริกอนโน่น

ตอนเล่นดนตรีกันใหม่ๆ เค้าคือนักร้องสไตล์ คลิฟ ริชาร์ด

มีโอกาสไปเล่นงานฤดูหนาวที่เชียงใหม่..เป็นเวทีประกวดนางงาม

วงดนตรีของเราทันสมัยสไตล์ ชาโดว์ ที่กำลังรุ่งในยุคนั้น เพลงที่สร้างชื่อให้”สมชาย”คือเพลง “ไดนาไมท์”ของคลิฟ นี่แหละ

เพราะลีลาเร่าร้อน ดนตรีกระแทกกันมันส์มาก ทั้งเบส กลอง กีตาร์ใส่กันเต็มที่

ทีเด็ดของเพลงอยู่ที่ท่อนแยก พอดนตรีโซโล่ คลิฟ ริชาร์ด จะกระชากไมค์เข้าหาเตะขาขวาขึ้นเกือบเก้าสิบองศาพร้อมทั้งแหกปากร้องคำว่า ไดนาไมท์ กรอกลงไป เท่สุดๆ

อาจารย์ชาย หรือ “สมชาย”ของเราก็ทำได้ไม่ผิดเพี้ยน

เวทีกลางแจ้ง วัยรุ่นเต็มเหยียด พวกเราใส่กันเต็มที่..แล้วก็ถึงคิวเพลง ไดนาไมท์ ของอาจารย์ชาย ทุกอย่างเป็นไปตามนั้นทุกขั้นตอน

เล่นกันจนหลับตารู้ว่าอะไรเป็นอะไร

ดนตรีโซโล่เสร็จอาจารย์ชายกระชากไมค์เข้าหาตัวเตะเท้าขวาสุดแรงเกิด ร้องคำว่า”ไดนาไมท์”กรอกลงไป

อนิจจา โคตรซวย..

รองเท้าอาจารย์ชายดันลอยละลิ่วไปตามแรงเตะ ตกไปกลางกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังไฟแรง

ฉับพลันรองเท้าข้างนั้นก็ลอยละล่องกลับมาที่เวที พวกเราหลบกันวูบวาบ พร้อมเสียงตระโกนตามมา

“เอาแต่เพลงโว้ย ของแถมไม่ต้อง”

***หมายเหตุ งานที่ ไบร์ตัน อาทิตย์ที่ 11 สิงหานี้ อาจารย์ฉ่าย น่าจะร้อง ไดนาไมท์เป็นอย่างยิ่งเพราะน้ำเสียงลีลาเหมือน คลิฟ ริชาร์ด มาก...ผมยังพอจำได้นะจะช่วยกระแทกเบสให้