เขาชื่อ สมชาย ศรีสุพรรณดิษฐ์ ตอนนี้เป็นเศรษฐีอยู่ที่อเมริการัฐออริกอนโน่น
ตอนเล่นดนตรีกันใหม่ๆ เค้าคือนักร้องสไตล์ คลิฟ ริชาร์ด
มีโอกาสไปเล่นงานฤดูหนาวที่เชียงใหม่..เป็นเวทีประกวดนางงาม
วงดนตรีของเราทันสมัยสไตล์ ชาโดว์ ที่กำลังรุ่งในยุคนั้น เพลงที่สร้างชื่อให้”สมชาย”คือเพลง “ไดนาไมท์”ของคลิฟ นี่แหละ
เพราะลีลาเร่าร้อน ดนตรีกระแทกกันมันส์มาก ทั้งเบส กลอง กีตาร์ใส่กันเต็มที่
ทีเด็ดของเพลงอยู่ที่ท่อนแยก พอดนตรีโซโล่ คลิฟ ริชาร์ด จะกระชากไมค์เข้าหาเตะขาขวาขึ้นเกือบเก้าสิบองศาพร้อมทั้งแหกปากร้องคำว่า ไดนาไมท์ กรอกลงไป เท่สุดๆ
อาจารย์ชาย หรือ “สมชาย”ของเราก็ทำได้ไม่ผิดเพี้ยน
เวทีกลางแจ้ง วัยรุ่นเต็มเหยียด พวกเราใส่กันเต็มที่..แล้วก็ถึงคิวเพลง ไดนาไมท์ ของอาจารย์ชาย ทุกอย่างเป็นไปตามนั้นทุกขั้นตอน
เล่นกันจนหลับตารู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ดนตรีโซโล่เสร็จอาจารย์ชายกระชากไมค์เข้าหาตัวเตะเท้าขวาสุดแรงเกิด ร้องคำว่า”ไดนาไมท์”กรอกลงไป
อนิจจา โคตรซวย..
รองเท้าอาจารย์ชายดันลอยละลิ่วไปตามแรงเตะ ตกไปกลางกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังไฟแรง
ฉับพลันรองเท้าข้างนั้นก็ลอยละล่องกลับมาที่เวที พวกเราหลบกันวูบวาบ พร้อมเสียงตระโกนตามมา
“เอาแต่เพลงโว้ย ของแถมไม่ต้อง”
***หมายเหตุ งานที่ ไบร์ตัน อาทิตย์ที่ 11 สิงหานี้ อาจารย์ฉ่าย น่าจะร้อง ไดนาไมท์เป็นอย่างยิ่งเพราะน้ำเสียงลีลาเหมือน คลิฟ ริชาร์ด มาก...ผมยังพอจำได้นะจะช่วยกระแทกเบสให้