ซอยโชคชัยร่วมมิตรเมื่อสี่สิบปีที่แล้ว..
สองฟากถนนเป็นท้องทุ่ง ท้องนา ไฟฟ้าริมถนนก็ไม่มี ไปอยู่ที่นั่นได้ประมานหนึ่งเดือนก็เกิดเหตุ อุบัติเหตุรถเก๋งชนราวสะพาน นักร้องหญิงตายคารถ
เท่านั้นแหละ..
ข่าวแพร่สะพัดเรื่องผีนักร้องเฮี้ยนสร้างความหวาดหวั่นทั้งซอย..ที่สะพานนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้ ธูปเทียน ของชาวบ้านมาสุมกันเอาไว้ยิ่งทำให้น่ากลัว
บ้านผมอยู่เลยสะพานนั้นเข้าไปอีก..เวลาไปเล่นดนตรีทุกคืนต้องผ่านสะพานผีเฮี้ยน
ช่วงนั้นเล่นอยู่ที่โรงแรมฟลอริดา พญาไท เริ่มเล่นสี่ทุ่มเลิกตีสี่
ตอนเลิกเล่นดนตรีนั่งแท็กซี่กลับไม่หนักหนา...แต่ขาออกไปเดินหาแท็กซี่นี่ซีเป็นปัญหาของชีวิตเลยเทียว
คืนนั้นฝนพรำ สามทุ่มตรงผมต้องออกไปทำงานแล้ว..ใช้เสื้อนอกคลุมหัวกลั้นใจเดินออกไปเหมือนทุกคืนท่ามกลางความมืดมิดใจมันริกๆตลอดทาง.
จนกระทั่งมาถึงสะพานนั้น..
ตาผมสอดส่ายเหมือนลูกกวางกลัวเจอเสือ..แล้วก็เจอเข้าจริงๆ ตรงนั้นเป๊ะ
เย็นวาบไปทั้งตัว..มีความรู้สึกว่าเส้นผมบนหัวตั้งเด่ ..ขาก้าวไม่ออกนึกอยากจะวิ่งแต่วิ่งไม่ได้
กลั้นใจสุดๆกำพระที่คล้องคอแน่นเพ่งสายตาฝ่าความมืดออกไปเหมือนคนตายไปครึ่งคัว
และแล้ว..ตาต่อตาก็ประสานกัน...แววตาของมันออกแววหวาดๆพิลึก..
โธ่ถัง..ที่แท้เป็นเด็กออกมาเพื่อตีกบแล้วดันมานั่งขี้ริมสะพาน..พุทโธ ธัมโม สังโฆ..มิน่าดวงตามันหวาด พิก๊ล