คุณยังดูรายการทีวีกันอยู่ไหม ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ส่วนตัวฉันจำไม่ได้แล้ว สำหรับฉันทีวีมีไว้เพื่อดู Netflix กับ YouTube เท่านั้น ทุกวันนี้อยากดูอะไร อยากรู้เรื่องใด เข้าไปหาคำตอบใน YouTube เลย หรือให้ง่ายกว่านั้นก็ถามผู้ช่วยส่วนตัว Siri หรือ Alexa ก็ได้ เทคโนโลยีทำให้ทุกอย่างง่ายแค่ปลายนิ้วมือ หรือแค่ออกคำสั่งไม่กี่คำ งานเดินแล้ว

คำถามคือ ชีวิตนี้มันง่ายเกินไปไหม ความสุขอยู่แค่ปลายนิ้วมือจริงๆ หรือ มันง่ายมันสะดวกเสียจนฉันต้องมาตั้งคำถามกับตัวเองว่า มันดีจริงไหม ในระยะยาวมันช่วยอะไรได้บ้างนอกจากความขี้เกียจที่มากขึ้น สวนทางกับความอดทนที่น้อยลง ขนาดซื้อของผ่าน Amazon ยังต้องเอาแบบ deliver today นี่ฉันเป็นอะไรไปแล้ว ฉันจะมีโอกาสเข้าข่ายเป็น มนุษย์ป้าKaren ไหมนี่ อดทนอะไรไม่ได้ ใจร้อน หัวเสียบ่อย เหวี่ยงวีนง่าย นอกจากอาการวัยทองตามธรรมชาติแล้ว สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดไม่ได้เอื้อต่อการให้รู้จักยับยั้งชั่งใจเอาเสียเลย แต่ขอยืนยันว่าฉันยังไม่เป็นมนุษย์ป้าจนกว่าจะไปทำอะไรให้ใครมาประจานลง tick tock แล้วกัน ไม่เชื่อคอยดู

สมัยเด็กๆ ตอนพ่อซื้อทีวีสีเข้าบ้าน จำได้ไม่ลืมวันนั้น อาบน้ำประแป้งเตรียมตัวรอดูละครเรื่อง พรหมไม่ได้ลิขิต สมัยคุณรัชนู บุญชูดวงเป็นนางเอก จำได้ว่าภาพทีวีสีมันสวยสดชัดเจนเหลือเกิน เทียบกับตอนนี้ มันคือ Blu-ray สำหรับฉัน วันนั้นมีความสุขมาก ประทับใจมาก ใครจะนึกว่าเราจะพัฒนามาถึงขั้นที่โทรทัศน์ตู้กลายเป็นของอนุรักษ์ไปแล้ว

จากวันนั้นมาถึงวันนี้ เราเดินทางกันมาไกลมากนะมนุษยชาติ ไม่ว่าความเจริญทางเทคโนโลยีจะก้าวล้ำแค่ไหน ประเทศไทยเรารับเอามาประยุกต์ใช้ด้วยเพื่อให้ทันสมัย ชนิดที่ว่าเราไม่ต้องห่วงว่าเราจะไม่ทันชาติอื่นเขาเรื่องความเจริญทางเทคโนโลยีเท่าที่สถานะเราจะอำนวย เพราะอะไร เพราะบ้านเมืองเราสงบร่มเย็น เป็นมิตรกับเพื่อนบ้านและมหาอำนาจทุกชาติ แม้บางทีเราจะตีกันเองเพราะความเห็นต่าง แต่เราก็ผ่านมันไปได้ทุกครั้ง เราไม่ต้องมาคอยอพยพหลบรัศมีขีปนาวุธไม่เหมือนแผ่นดินร้อนระอุอย่างตะวันออกกลาง

ตั้งแต่เด็กจนโตสิ่งที่ได้ยินเกี่ยวกับดินแดนตะวันออกกลางโดยเฉพาะไม้เบื่อไม้เมาอย่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์ ที่ความสัมพันธ์ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป มันแค่ดูๆ เหมือนทุกอย่างจะลงตัวบางช่วงรัฐบาล แต่แล้วก็หันมาจับอาวุธประหัตประหารกันต่อ มันโคตรจะบั่นทอนความเจริญของชาติและสันติภาพโลก ทุกฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเอง คนรับเคราะห์กรรมคือคนที่ไม่อยากให้เกิดสงครามมากที่สุด แต่ดันซวยที่สุด

ขอบคุณประเทศไทยจริงๆ ที่คนไทยไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เมื่อได้ยินได้ฟังความหายนะที่พี่ณา (กรุณา บัวคำศรี) จากรายการ cup of coffee ทาง YouTube เอามาเล่าสรุปให้ฟังรายวัน ฉันรู้สึกหดหู่และเศร้าใจที่สุด แต่ขณะเดียวกันมันทำให้ฉันต้องฝึกข่มใจ ให้รู้จักอดทน ให้รู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้ มีบ้านอยู่ มีอาหารในตู้เย็น มีไทลินอลกินยามเจ็บป่วยพอแล้วดีไหม แค่ไม่ต้องห่วงว่าระเบิดจะถล่มบ้านคืนนี้เหมือนชาวปาเลสไตน์ในฉนวนกาซ่า ไม่ต้องห่วงว่าพรุ่งนี้จะไปหาน้ำที่ไหนดื่ม จะเอาอะไรมาให้ลูกกิน แค่นี้ก็บุญแล้วรู้ไหม

ดวงตารื้นด้วยความเจ็บปวดแทนเพื่อนมนุษย์เหม่อลอยออกนอกจอคอมพ์ มาหยุดที่มือถือข้างๆ และแล้วก็ตัดสินใจกดเลือก deliver tomorrow จากการสั่งซื้อของใช้เข้าบ้านผ่าน Amazon ...บอกแล้วไง ฉันไม่ใช่มนุษย์ป้า.