เห็นมาจากไลน์..นำมาบอกต่อ…. รวมข้อคิด-คำสอน จาก แม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต

ทุกคนมีหน้าที่ที่แตกต่าง แต่จิตเสมอกันได้ ด้วยความไม่ขุ่นมัว การฝึกเจริญสติปัญญา เป็นสิ่งมีค่าที่สุด ที่เราจะมอบเป็นของขวัญแก่ตัวเองได้ ระหว่างการเดินทางของชีวิต จงรู้ว่าเรามีลูก อย่างที่ลูกไม่ใช่ของเรา เขาจะเป็นอย่างที่เขาเป็น และถ้าเขาเป็นได้อย่างไม่ทุกข์ เราควรจะยกย่องลูกเรา อย่าทำให้ลูกกลับมาตั้งคำถาม ว่าเขาก็ไม่ได้อยากเกิดมา จงรักลูก อย่างที่เขาเป็น แม้เขาไม่น่ารัก ก็อย่าเกลียดเขา ให้โอกาสเขาอย่างเต็มที่

ในฐานะที่เราเป็นผู้ให้ชีวิต เราให้ชีวิตกับเขา แต่ชีวิตเป็นของเขา ไม่ใช่ของเรา กตัญญูยังไม่พอ ต้องต่อไปให้ถึงกตเวทิตา เพราะกตัญญูแปลว่ารู้คุณท่าน และกตเวทิตาแปลว่าตอบแทน หรือสนองคุณท่าน จงตอบแทนคุณพ่อแม่ กตัญญูครูบาอาจารย์ ด้วยการอยู่อย่างพึ่งตัวเองให้ได้ และให้คนอื่นให้เป็น

คำว่า ‘อิสระ’ ไม่ใช่ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ แต่หมายถึงการทำสิ่งใดแล้ว สิ่งนั้นต้องไม่ทำให้เราเป็นทุกข์ ต้องเป็นอิสระจากความทุกข์ ถ้าโลกภายใจคือใจ งดงาม ไม่มีมลทิน เราก็จะสามารถดำรงชีวิตอยู่กับโลกภายนอกได้อย่างงอกงาม และเป็นอิสระ "การให้อภัย" เป็น "กุศล" แม้ว่าการให้อภัยของเราเขาจะรับรู้หรือไม่ก็ตาม

คนที่รักตัวเองเป็น จะดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ขาดสติ คนที่ชอบแก้ตัว คือคนที่ไม่เคยเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหา

"ชีวิต" ไม่ว่าจะขาขึ้น หรือขาลง จงมี "สติ" อารักขาจิตไว้

อย่าคิดเปลี่ยน "เขา" ถ้าจะเปลี่ยน ก็เปลี่ยนที่ "เรา" และเปลี่ยนด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่จำใจเปลี่ยน

อย่าอ้อนวอน ขอให้สิ่งที่เปลี่ยนไปแล้ว กลับมาเหมือนเดิม แต่จงปรับตัวเอง เพื่อรับการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่ทุกข์ หรือทุกข์น้อยที่สุด เมื่อใดที่เราโกรธ เราจะไม่สามารถอยู่ในสังคมได้อย่างสง่างาม เพราะไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ความร้อน ก่อนลงมือทำอะไร ให้มีความสุจริตใจเป็นที่ตั้ง จะ "สุข" ได้อย่างไร ถ้าคุณ "ให้" ไม่เป็น

เมื่อพบความสูญเสีย เศร้าได้ แต่เศร้าให้สั้น แล้วลุกขึ้นมาทำงานต่อ อย่างสดที่สุด คนที่รักตัวเองเป็น จะไม่เกลียดใคร เพราะความเกลียด ทำให้ทุกข์ เมื่อมีโอกาส "ให้" จง "ให้" อย่ามัวลังเลสงสัย จะได้ "กำไร" หรือ "ขาดทุน"

"สติ" คือ "ชีวิต" การอยู่อย่างขาดสติ คือการอยู่อย่างตายทั้งเป็น เมื่อเกิดทุกข์ ถ้าไม่คลุกคลีกับทุกข์ ไม่นานจะลุกจากทุกข์ได้ อย่ามัวทุกข์กับสิ่งที่ขาด จนลืมสุขกับสิ่งที่มี รับรู้ "ทุกข์" เข้าใจ "ทุกข์" ยอมรับ "ทุกข์" จะหาทางออกจาก "ทุกข์" ได้ง่ายขึ้น ที่ยังทุกข์กันอยู่ เพราะไม่รู้ว่าทุกสิ่ง ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็จะดับไป อะไรที่เกินพอดี ทำให้มีทุกข์ทั้งนั้น

อย่าเอาใจเรา ไปรองรับความหยาบคายของใคร "สุข" ที่ได้จากการยื้อแย่ง ไม่เคยยั่งยืน

ชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอน อย่าเก็บความบาดหมางไว้ อภัยได้ อภัยเลย ไม่มีคำว่า อาภัพ สำหรับคนที่เริ่มเดินทาง อยู่บนหนทางแห่งการตื่น ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ ทำไมเขาจึงเป็นอย่างนั้น ทำไมเขาถึงทำอย่างนี้ แต่ปัญหาอยู่ที่ ทำไมเราจึงเอาใจ ไปจมอยู่กับเขา ชีวิตต้องมีคาถา คาถาที่ว่าคือ "อย่าชั่ว"

การจากพรากไม่ได้ทำให้ทุกข์การไม่ยอมรับการจากพรากต่างหาก ที่ทำให้ทุกข์ การให้ คือการทำลายอัตตาตัวตนของผู้ให้ ผู้ให้จึงพึงขอบคุณผู้รับ มิใช่ให้แล้วทวงบุญทวงคุณ จงสอน เมื่อเขาพร้อมเปิดใจรับฟัง

ขอขอบคุณ

ข้อมูล :เสถียรธรรมสถาน Sathira Dhammasathan