เห็นมา เขียนไป

เห็นมา เขียนไป วันที่ 2 กรกฎาคม 2565

….ความจริงที่โหดร้าย!! น่าคิดพิจารณามาก อัตรา 70% คงไม่แม่นยำ แต่ก็มากมายที่เราหามาด้วยทรัพย์สินแต่แทบไม่ได้ใช้เลย โดยเฉพาะจำพวกเครื่องประดับกายชนิดเพชร พลอย นาฬิกาหรูๆ ส่วนมากซื้อมาเก็บในตู้เซฟ หรือฝากในตู้นิรภัยตามธนาคาร

ตัวอย่าง :

โทรศัพท์ที่ทันสมัย 1 เครื่อง, 70%ของฟังก์ชั่นในโทรศัพท์นั้นไม่มีประโยชน์

รถหรูๆ 1 คัน , 70%ของความเร็วนั้นเหลือใช้

บ้านหรูๆ 1 หลัง, 70%ของพื้นที่นั้นว่างเปล่า

ในมหาวิทยาลัยสักแห่ง ,70% ของศาสตราจารย์เป็นพวกไร้สาระ

กิจกรรมทางสังคมหลายอย่าง , 70% เป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อ

เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน , 70% ไม่ได้ใช้ ไร้ประโยชน์

เงินที่หามาทั้งชีวิต , 70% ก็ทิ้งไว้ให้ผู้อื่นใช้

คนอยู่บนสวรรค์ : เงินอยู่ในธนาคาร

สรุป: ชีวิตที่เรียบง่าย ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เป็นของคุณ ไม่เจ็บปวดแต่ก็ต้องบำรุง ไม่กระหายแต่ก็ต้องดื่มน้ำว้าวุ่นแค่ไหนก็ต้องปล่อยวาง มีเหตุมีผลแต่ก็ต้องยอมคน มีอำนาจแต่ก็ต้องรู้จักถ่อมตน ไม่เหนื่อยแต่ก็ต้องพักผ่อน ไม่รวยแต่ก็ต้องรู้จักพอเพียง ธุระยุ่งแค่ไหนก็ต้องรู้จักพักผ่อน

หมั่นเตือนตน: ชีวิตนี้สั้นนัก หากเวลาของคุณยังมีเหลือเฟือ ส่งต่อข้อความเหล่านี้ต่อให้เพื่อนของคุณ ให้เพื่อนได้อ่านบ้าง เพื่อจะได้ใส่ใจตัวเองบ้าง

ดังนั้น……..อยากกิน...กิน, อยากเที่ยว....เที่ยว

เรื่องกลุ้มอย่าเก็บไว้,สุขสบายทุกเพลา,

เวลาที่ยังจับมือไหวให้เชิญเพื่อนมาสังสรรค์,

เวลาที่ยังกอดไหวให้โอบกอดให้ชื่นใจ,

ทำหน้าที่พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา พี่ น้อง เพื่อนที่ดีต่อไป,

เวลาที่อยู่ด้วยกัน อย่าได้โกรธกันง่ายๆ

ขอบคุณข้อมูลดีดี : จากท่านที่ใช้ชื่อในกลุ่มไลน์ “พัฒนาไทยทาวน์”ว่า “Kamolthip”