ฉบับนี้ขอนำภาพจากงานวันแม่แห่งชาติไทย ที่ชุมชนเบย์แอเรียร่วมกันจัดขึ้น ณ วัดพุทธานุสรณ์เมืองฟรีมอนต์ แคลิฟอร์เนีย เริ่มด้วยพิธีถวายพระพรชัย สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เนื่องในโอกาสเฉลิมพระชนมพรรษา 92 พรรษา 12 สิงหาคม 2567 โดยมี ม.ล.นันทจิต กิติยากร เป็นประธานในพิธี ตามด้วยการแสดงรำลึกพระคุณแม่โดยนักเรียนและครู (ประุจำการภาคฤดูร้อน จากโครงการสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยของคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) โรงเรียนวัดพุทธานุสรณ์ เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2567 ขอขอบคุณ คุณนารีรัตน์ นครศรี สำหรับภาพค่ะ

และขอฝากเรื่องราวดีๆ ที่ดิฉันได้รับผ่านการแชร์ทางไลน์กรุ๊ปของเพื่อนๆ ที่อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ เกี่ยวกับ “แม่” โดยเป็นโอวาทธรรมจาก พระอาจารย์ ชยสาโร ขอนำมาลงในวาระวันแม่ของไทย ปี 2567 นี้ ขอให้คุณแม่ทุกท่านจงพบแต่ความสุขในทุกวัน มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรอันอบอุ่นให้กับลูกหลานทุกท่านตลอดไปนะคะ โอวาทธรรม “พระอาจารย์ ชยสาโร”

ตั้งแต่โยมพ่ออาตมาเสีย โยมแม่อยู่คนเดียว หลังๆ อาตมาจึงโทรไปคุยบ่อยๆ วันหนึ่ง โยมแม่ถอนใจใหญ่ แล้วพูดว่า “ไม่รู้อยู่ทำไม อยู่ไปวันๆ ไปไหนก็ไปไม่ได้ เป็นภาระของคนอื่น ไม่รู้อยู่ทำไม” เสียงสั่นเครือของท่านน่าสงสารจริงๆ อาตมาจึงสั่งโยมแม่ว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้แม่ทำความดีวันละข้อ อะไรก็ได้ ไม่ต้องเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องเล็กๆ ก็ได้ แต่ขอให้เป็นเรื่องที่ทำแล้วรู้สึกภูมิใจได้ โยมแม่ถามว่าอยู่ไปทำไม คำตอบของอาตมาคือ อยู่ไปเพื่อทำความดี วันไหนคนเราทำความดี วันนั้นไม่ว่างเปล่า วันนั้นไม่เป็นหมัน ความดีคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตเรามีความหมายและมีความสุข”

ทุกวันนี้เมื่ออาตมาโทรไปที่บ้าน ก่อนอื่นต้องถามโยมแม่ว่า “วันนี้ทำความดีแล้วหรือยัง” ถ้าทำแล้ว อาตมาก็ชื่นชมให้กำลังใจ โยมแม่มีความสุข

การตอบแทนบุญคุณ ไม่ได้อยู่ที่การปรนนิบัติ หรือการรับใช้อย่างเดียว การให้โอกาสให้ท่านทำบุญทำกุศล และรู้จักอนุโมทนาในความดีที่ท่านได้ทำไว้แล้ว คือการช่วยสุขภาพจิตของผู้สูงอายุที่สำคัญมาก

โอวาทธรรม “พระอาจารย์ ชยสาโร”

พบกันใหม่ฉบับหน้าซึ่งจะนำเสนอกลอนเกี่ยวกับพระคุณแม่อีกสักครั้งจากชมรมยุวกวีสุนันทาค่ะ