และแล้วชีวิตก็ดำเนินมาถึงเดือนสุดท้ายของปี ค.ศ. 2025 หรือ พ.ศ. 2568 อย่างรวดเร็ว ทุกอย่างหมุนตามเข็มนาฬิกา ตามความเป็นจริง เราท่านไม่สามารถหยุดยั้งเวลาได้ ในอีกไม่กี่วันทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็จะเป็นอดีต เป็นสิ่งที่เราเอ่ยถึงว่าเป็น “ปีที่แล้ว”

สำหรับปีนี้ของดิฉันและครอบครัวเป็นปีแห่งความสูญเสีย เราเสียเสาหลักของครอบครัวไปเมื่อเดือนสิงหาคม แม้ความรู้สึกจะเจ็บปวด แต่เราก็รู้ดีว่าคนที่จากเราไปนั้นเขาไปสบายแล้ว ไม่เจ็บไม่ทุกข์ ความเศร้าโศกของเราเป็นปัญหาของเรา เขาไม่สามารถมาช่วยแก้ไขใดๆ ให้เหมือนก่อนอีกแล้ว ทุกสิ่งเป็นเช่นนี้เอง

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันที่ 30 พฤศจิกายน 2568 ครบหนึ่งร้อยวันพอดีกับที่คู่ชีวิตของดิฉันได้สิ้นใจไป ครอบครัวเราได้จัดพิธีทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เขา “วัฏฐี โสภาภัณฑ์” ณ วัดพุทธานุสรณ์ เมืองฟรีมอนต์ ได้รับความเมตตาจาก พระครูสิริรัตนวิเทศ เจ้าอาวาสวัดมงคลรัตนาราม และคณะสงฆ์จากวัดพุทธานุสรณ์ นำโดย พระครูสิริพุทธวิเทศ ร่วมนำพิธีในวันนั้น

ในการทำบุญอุทิศส่วนกุศลร้อยวันนั้น เนื่องจากเป็นการจัดพิธีหลังจากผู้วายชนม์ได้รับการฌาปนกิจไปแล้ว การสวดในวันนั้นทางพระสงฆ์ท่านจึงนำบทสวดที่เรียกว่า ธรรมนิยาม มาสวด ซึ่งก็เป็นครั้งแรกที่ดิฉัน (เพิ่งจะ) ใส่ใจว่าคือการสวดอะไร มีความหมายอย่างไร เลยไปค้นคว้าหาอ่านแล้วก็ทำให้ดีใจที่อ่านพบว่าเป็นคำสวดเพื่อสั่งสอนที่เตือนสติที่มีคุณค่ายิ่ง สรุปสั้นๆ ได้ใจความหมายที่ขอนำมาถ่ายทอดเล่าสู่กันฟังดังนี้ค่ะ

“การสวดธรรมนิยามเป็นการเตือนใจถึงความจริงของชีวิตว่า ทุกสิ่งล้วนไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงได้และไม่อยู่ในอำนาจของเรา การอุทิศบุญกุศลนี้แด่ผู้ล่วงลับ เป็นการระลึกถึงความดีของท่าน และเป็นเครื่องเตือนใจให้เราดำเนินชีวิตด้วยสติปัญญา ไม่ประมาท” สาธุ

ศาสนาพุทธเราอยู่กับความเป็นจริงที่สุด ขอน้อมเกล้านำข้อคิดจากธรรมนิยามไปเป็นเครื่องเตือนสติตลอดไป ใกล้ปีใหม่ ทุกวัดในอเมริกาก็คงจะจัดพิธีทางศาสนาให้พุทธศานิกชนได้เข้าหาที่ปฏิบัติธรรมะ ไม่ว่าจะเป็นการบวชชีพราหมณ์ การฝึกสมาธิ การสวดมนต์ข้ามคืนเป็นต้น อยู่ใกล้วัดใดท่านก็ไปเจริญธรรมที่วัดนั้นนะคะ ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

ภาพประกอบฉบับนี้ก็ขออนุญาตนำภาพงานทำบุญร้อยวันให้กับหัวหน้าครอบครัวของดิฉันมาประกอบนะคะ กราบนมัสการขอบพระคุณ ขอบคุณผู้ที่สละเวลาให้เกียรติไปทำบุญร่วมกันกับเรานะคะ