บันทึกจากเบย์แอเรีย
ผอ.นสพ.เพ็ญวิภา โสภาภัณฑ์



ด้วยรักและอาลัย วิรัช โรจนปัญญา ผู้อำนวยการหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ

ได้รับทราบข่าวที่เราชาวไทยแอลเอพากันโศกเศร้า ว่าเราได้สูญเสีย คุณวิรัช โรจนปัญญา ไปเมื่อเช้า ของวันจันทร์ ที่ 17 มิถุนายน 2562 ที่โรงพยาบาลในเมือง ลอส แอนเจลิส คุณวิรัชเป็นดั่งจักรเฟืองสำคัญในการขับเคลื่อนหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอเกือบทุกฉบับก่อนที่จะป่วยหนัก ทำให้หนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ ผงาดออกสู่สายตาผู้อ่านของชุมชนไทยในสหรัฐอเมริกานานนับสามสิบกว่าปี และในยุคนี้หนังสือพิมพ์ของเรามีผู้อ่านทั้งที่เมืองไทยและชุมชนไทยทั่วโลกผ่านเว็บไซต์ www.thailanewspaper.com

และในส่วนตัวของดิฉัน ดิฉันได้สูญเสีย ลูกพี่ลูกน้องคนสำคัญคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ ขออธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ดวงวิญญาณของน้อง “ตึ๋ง” จงสู่สุขคติในสัมปรายภพด้วยเทอญฯ

จะจารึกไว้ในหัวใจ “พี่แมว” ด้วยว่าคุณวิรัช คือผู้ที่ทำให้พี่ได้แจ้งเกิดในวงการงานเขียน ไม่ว่าจะเป็นในหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ หรืองานเขียนนวนิยาย นวนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์จากสำนักพิพ์ดอกหญ้า “ลิขิตรักจากเถ้าธุลี” ก็เกิดขึ้นด้วยการที่คุณวิรัชส่งต่อให้คุณ ณรงศักดิ์ ตันติพินิจวงศ์ เจ้าของสำนักพิมพ์ดอกหญ้าที่ประเทศไทย (ในเวลานั้น) เมื่อปี พ.ศ. 2545 เรื่องนี้ได้มีโอกาสเปิดตัวหนังสือในงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติที่ศูนย์สิริกิตติ์ในประเทศไทย ตามมาด้วยนวนิยายเรื่อง “จนกว่าฟ้าจะมีหงส์” ที่คุณวิรัชลุ้นส่งดอกหญ้าให้พี่อีกหลังจากได้อ่านเรื่องนี้ในปีถัดมา

คุณวิรัชเป็นนักหนังสือพิมพ์และคอลัมนิสต์ที่เป็นที่รู้จักกัน ดีในวงการหนังสือพิมพ์ไทยในแอลเอ สังคมข่าวของ “มังตรา” กระเดื่องดัง (ตั้งแต่น้องเขายังอยู่กับหนังสือพิมพ์เสรีชัยเมื่อสมัยแรก) คอลัมน์ เปิดเบิ่ง ของน้องเขา ก็เป็นคอลัมน์ที่ได้รับความนิยมมาตลอด นอกจากนี้คุณวิรัชยังชื่นชอบในเสียงเพลงไทยสากล เพลงสากล มาตั้งแต่สมัยยังหนุ่มแน่น รวมทั้งเป็นนักจัดเพลงวิทยุในแอลเอและจัดคอนเสิร์ตให้นักร้องดังๆ จากไทยมาแสดงที่ไทยทาวน์เป็นประจำ

คุณวิรัชส่งเสริมสนับสนุนงานเขียนทุกเรื่องของพี่แมวในคอลัมน์ บันทึกจากเบย์แอเรีย นานนับสิบกว่าปี มันเป็นความผูกพัน ที่แม้เราจะไม่ได้คุยกันบ่อย แต่ความไว้วางใจที่วิรัชมีให้พี่ก็สม่ำเสมอไม่เคยขาด เราเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เติบโตในวัยเด็กมาในรุ่นเดียวกัน คุณวิรัชเป็นลูกชายของอาวง คุณยายของวิรัช เป็นคุณย่าของดิฉัน ถึงแม้ว่าคุณวิรัชจะอายุมากกว่าดิฉันแต่ตามศักดิ์แล้วถือเป็นน้อง จึงเรียกพี่แมวตามที่คุณยายของเขาสอนมาตลอด

เราห่างกันไม่ถึงสองปี... แต่มาจากไปก่อน น่าเศร้าเป็นอย่างยิ่ง สิ่งที่เราจะทำใจได้ก็คือวิรัชไปสบายแล้ว สบายจากโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นๆ หายๆ มานาน... หากดวงวิญญาณของคุณวิรัชจะรับรู้ได้ โปรดรับทราบว่าพี่ขอขอบคุณในน้ำใจไมตรี... ในความเคารพที่มีให้พี่มาตลอด..หลับให้สบายนะน้องพี่...บอกตรงๆ ว่าใจหายมากและแทบจะหมดกำลังใจที่จะเขียนคอลัมน์นี้ต่อไปอีกในภายภาคหน้า ที่เขียนมาทุกครั้งก็เพราะวิรัชขอไป บางทีขาดการเขียนไปนานๆ ก็จะฝากเลขาคือคุณนิดทวงต้นฉบับไป ...พี่ไปค้นพบภาพที่ได้ถ่ายด้วยกันนี้เป็นครั้งหลังสุดที่ได้พบกัน May 2014 จึงขอนำมาประกอบคำอาลัยในวันนี้ด้วย

สุดท้ายนี้ขอแสดงความเสียใจ และให้กำลังใจมายังครอบครัวของวิรัช และบรรดาแฟนคลับงามเขียนของวิรัชด้วยนะคะ


ด้วยรักและอาลัย

“พี่แมว” เพ็ญวิภา (ปิยวิทยาการ) โสภาภัณฑ์