บันทึกจากเบย์แอเรีย
ผอ.นสพ.เพ็ญวิภา โสภาภัณฑ์



บันทึกจากเบย์แอเรีย 2 ธันวาคม 2566

บันทึกช่วงนี้รายงานมาจากประเทศไทยค่ะ ดิฉันออกเดินทางมากรุงเทพแบบว่าเป็นครึ่งเวเคชั่น ครึ่งทำธุระส่วนตัว ไปประเทศไทยช่วงฤดูหนาวนี้เป็นช่วงที่อากาศบ้านเราอากาศดีหน่อยค่ะ

ฉบับนี้มีเรื่องที่อยากจะเล่าถึงเพื่อว่าอาจจะเป็นประโยชน์บ้างสำหรับผู้สูงอายุที่อาจจะสนใจใช้บริการรถเข็นของสายการบิน ฟังดูอาจจะสะดวกสบายในเรื่องบริการเข็นให้ถึงหน้าประตู และมารับเมื่อเครืองลง รวมทั้งการพาเราผ่านการตรวจความปลอดภัย ตรวจลงตราได้เร็ว แต่ คุณเอ๊ย…ช่วงที่เป็นหน้าเทศกาลและฤดูที่คนนิยมไปเอเซียเพราะอากาศดีนั้น ทำให้สายการบินมีผู้โดยสารเต็มทุกที่นัง และเกือบทุกเที่ยว

วันที่ดิฉันเดินทางนั้น มีผู้ขอใช้บริการรถเข็นเกือบห้าสิบราย (รวมทั้งดิฉันที่เข่าไม่สู้ดีเลยไปขอใช้บริการกับเขาด้วย) ที่ทราบเพราะว่าพวกเราต้องนั่งรอจนผู้โดยสารอื่นๆ ลงจากเครืองหมดแล้ว แอร์เขาจึงจะมารับเราไป พอออกจากประตูเครื่องที่ไต้หวัน มีรถเข็นไม่กี่คันที่ทยอยมารับส่งผู้ขอบริการ และผู้ที่ออกมาช้าเราก็ต้องยืนออกันหน้าประตู และค่อยๆ เริ่มหมดกำลังใจที่จะยืนรอเพราะว่ากว่าเจ้าหน้าที่ที่ไปส่งคนรุ่นแรก (ซึ่งก็เข็นไปแค่ทีละห้าคน) ก็เกือบยี่สิบนาทีแล้ว เราก็อดทดยืนรอ เอ..ไปๆ มาๆ เกือบสี่สิบนาทีคนที่ยืนรอเกินยี่สิบคนแน่นอน ดิฉันก็เลยตัดสินใจ เดินสิคะรออะไร แต่การตัดสินใจที่ช้าไปทำให้ดิฉันต้องไปเข้าแถวรอผ่านแถวสแกนซิเคียวริตี้ซึ่งแถววนยาวมาก กว่าจะหลุดไปถึงเกทที่จะต่อเครื่องเข้าไทยก็ไม่มีเวลาไปเดินหาน้ำท่ากินล่ะค่ะ เขาเรียกเช็คอินแล้ว ตอนเช็คอินดีตรงที่เราอ้างได้ว่าเราใช้รถเข็นเลยได้ขึ้นเป็นกลุ่มแรก

และด้วยความเข็ดขยาดการบริการนี้ ดิฉันตั้งใจว่าเมื่อถึงสนามบินสุวรรณภูมิ จะเดินไปประตูตรวจคนเข้าเมืองเองแม้จะทราบดีว่าจะต้องเดินไกลมากก็คงจะดีกว่ารอรถมาเข็นเรา แต่การปรากฏว่าเมื่อถึงสนามบินสุวรรณภูมิพอออกนอกประตูเครื่องบินมา มีเจ้าหน้าที่บริการรถเข็นเรียงรอผู้โดยสารเยอะแยะ เขามีชื่อเรารออยู่แล้วก็เลยได้ใช้บริการซี่งรวดเร็วทันใจ น้องเจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ทั้งเข็นทั้งชวนคุย ช่วยจัดพาสปอร์ตและตรวจลายนิ้วมือผ่านตรวจคนเข้าเมืองด้วยความสะดวก และแถมยังช่วยบริการรอกระเป๋า ยกกระเป๋า เข็นรถมาถึงด้านหน้าถนนที่รถของลูกสาวมารับได้ ผ่านพ้นไปด้วยดี

ก็สรุปว่า หากคุณพอจะเดินเหินได้ก็ไม่แนะนำรถเข็น จากอเมริกามาไต้หวันนะคะ สายการบินใดไม่ขอพาดพิง เพราะคงจะเหมือนๆ กันเวลาผู้โดยสารเต็มลำและในช่วงเทศกาล และช่วงใกล้ปีใหม่ค่ะ แต่หากจากที่อื่นไปลงสุวรรณภูมิ หากต้องใช้ก็ใช้เลยค่ะ บริการดี รถเข็นมีมากพอ แล้วคุณจะเที่ยวไทยแลนด์ได้อย่างสบายใจนับแต่ย่างเท้าเข้าสู่ประเทศไทย ไม่เชียร์บริการของไทยแลนด์แล้วจะเชียร์ใครละคะ!

กรุงเทพฯ ตอนนี้อากาศดีมากค่ะ คนไทยยังใส่แมสกันอยู่นะคะ บนเครื่องบินแม้เขาจะไม่ได้บังคับ แต่ก็มีผู้โดยสารใส่กันเยอะอยู่นะคะ

ฉบับหน้าจะค่อยๆ ทยอยบันทึกการมาเที่ยวไทยของดิฉันนะคะแต่อาจจะไปเขียนในคอลัมน์ “กิน รำ ทำ เพลง” แทน เพราะการมาเที่ยวไทย ปลายปี พ.ศ. ๒๕๖๖ ครั้งนี้ของดิฉัน คงจะไม่พ้นหัวข้อดังกล่าวค่ะ

พบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ