บันทึกจากเบย์แอเรีย
เพ็ญวิภา โสภาภัณฑ์



บันทึกจากกรุงเพทพฯ ปี พ.ศ 2560 ตอนเข้าถวายสักการะพระบรมศพ รัชกาลที่ 9

รายงานตอนที่สอง ของการเดินทางไปกรุงเทพฯ ซึ่งก็ต้องขออภัยผู้อ่านที่ติดตามคอลัมน์นี้ที่ทิ้งช่วงไปเป็นอาทิตย์ๆ ด้วยกิจกรรมส่วนรวมและส่วนตัวหลายประการ เชื่อว่าหลายๆ ท่านคงอยากจะได้ทราบข่าวคราวกิจกรรมส่วนรวมมากกว่าที่ผู้เขียนจะมาบรรยายเรื่องอื่นนะคะ

ดังที่เคยเอ่ยไปแล้วฉบับที่แล้วว่าจุดประสงค์แรกที่ไปครั้งนี้ คือการไปร่วมกิจกรรมทัศนศึกษาประเทศไทยกับโครงการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมไทย กับคณะนักเรียนโรงเรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์ วัดพุทธานุสรณ์ และสภาวัฒนธรรมไทยในสหรัฐอเมริกาแห่งเมืองฟรีมอนต์ วันที่ 17 ถึง 21 กรกฏาคม โดยวันแรกคือวันที่ 17 นั้น ช่วงเช้าคณะได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระอิยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก ณ วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม จากนั้นช่วงบ่ายคณะเราก็ได้รับการประสานและอำนวยความสะดวกจากกรมส่งเสริมวัฒนธรรมอีกครั้งให้ได้เข้าเฝ้าสักการะพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และวางพวงมาลา ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ใพระบรมมหาราชวัง

ในวันนั้นอากาศเป็นใจ ที่เราเกรงว่าจะร้อนไป ฝนจะตก ก็มิได้เป็นดังที่กังวล อากาศกำลังดีและเนื่องจากทางกรมส่งเสริมได้แจ้งไปก่อนล่วงหน้าว่าเราจะมีพวงมาลาไปสักการะด้วย จึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปอีกด้านหนึ่งที่มีคณะอื่นๆ อยู่ที่เต้นท์ด้านใน เราทำตามคำสั่งของกองงานทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นการเดินเข้าแถวอย่างมีระเบียบ คุณกิ่งกาญจน์ สมิตามร เกียว ประธานสภาฯฟรีมอนต์ เป็นผู้นำมาลาถวายเป็นคนแรกของคณะ และตามด้วยมีผู้เขียน ซึ่งมีตำแหน่งเป็นรองประธานสภาฯ เข้าร่วมถวายคำนับด้วยการจับมาลานั้น เป็นความปลื้มปีติยิ่งนัก

และจากนั้นคณะเรารวมทั้งนักเรียนวัดตัวน้อยๆ ก็ตามกันขึ้นไปยังด้านในของพระที่นั่งกันด้วยความมีระเบียบ ไม่มีใครพูด เด็กๆ เองเงียบกริบโดยไม่ต้องสอน และเมื่อเราพากันนั่งบนพรมพร้อมที่จะกราบพระบรมศพ ทุกคนก้มกราบพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่สั่งให้กราบได้

เรากราบถวายบังคมด้วยหัวใจ ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก วินาทีที่ก้มลงถวายบังคมนั้นผู้เขียนเกิดความรู้สึกตื้นตัน และน้ำตาซึม เป็นความรู้สึกเดียวกันกับเพื่อนๆ ที่เข้าไปด้วยกันในวันนั้น ...พระองค์ท่านไม่ได้อยู่กับเราแล้ว ท่านไปสู่สวรรคาลัยแล้ว

และเมื่อออกมาจากพระที่นั่งมองไปเห็นแต่สีหน้าเศร้าสร้อยของประชาชน เห็นผู้คนในชุดสีดำเต็มไปหมด ทั้งที่ได้เข้าไปกราบสักการะแล้ว และที่ยังเข้าแถวทยอยมาเรื่อยๆ เพียงแค่นี้ เราก็รู้ได้โดยไม่ต้องให้ใครมาบอกว่า พระองค์ไม่ได้จากไปจากไหนจริงๆ แล้วท่านอยู่ในหัวใจพสกนิกรชาวไทยตลอดกาล

เช่นเคยนะคะ ส่งภาพวันที่พวกเราได้เข้าไปในพระบรมมหาราชวังมาให้ชมกัน ขอบคุณช่างภาพ คุณกุ้ง-อมรวดี ปิณฑะแพทย์ และ คุณตู่-ดารณี สิงหพัฒนกุล มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ


เพ็ญวิภา โสภาภัณฑ์
รายงาน