เรื่องเล่าจากล่าม 17 กันยายน 2559

หลังจากฉับจบป. 6 ฉันก็เข้าเรียนมัธยมในโรงเรียนประจำอำเภอ สำหรับฉันมันเป็นสิ่งที่แปลกใหม่มากเพราะเขามีข้าวกลางวันขายที่โรงอาหารด้วย ส่วนใหญ่ฉันจะห่อข้าวไปเองแต่กับข้าวต้องไปซื้อกิน ราคากับข้าวอย่างเดียวก็ครึ่งหนึ่งของราคาข้าวราดแกง ฉันต้องยอมรับว่ารู้สึกอายทุกครั้งที่แกะถุงข้าวออกมาเทใส่จานเพราะมันทำให้คนอื่นมองว่าบ้านฉันยากจน ต้องห่อข้าวมากินเพื่อประหยัด ทั้งๆที่ข้าวที่ฉันกินนั้นเป็นข้าวหอมมะลิแต่ข้าวที่ขายที่โรงเรียนเป็นข้าวเม็ดใหญ่และแข็ง รสชาติก็ไม่ค่อยมี ฉันชอบการเรียนในตัวอำเภอเพราะฉันมีโอกาสได้ไปตลาดทุกวัน ตลาดในที่นี้คือตัวอำเภอ ฉันชอบไปตลาดเพราะสมัยเด็กเวลาแม่ไปตลาดกลับมาแม่จะมีขนมมาฝากที่โรงเรียนทุกครั้ง แต่พอฉันไปโรงเรียนในอำเภอฉันก็เป็นฝ่ายรับฝากซื้อของแทน

ครูภาษาอังกฤษคนแรกที่โรงเรียนมัธยมที่ฉันได้เรียนด้วยคืออาจารย์เนตรณพิศ ท่านใจดีมาก ท่านสอนไปยิ้มไป น้ำเสียงท่านก็ไพเราะอ่อนหวาน กับอาจารย์เนตรณพิศฉันได้เรียนเพลงภาษาอังกฤษสองเพลงคือ Row Row, Row Your Boat และ Jingle Bells ฉันร้องได้ตั้งแต่วันแรกๆ ที่ครูสอน ครูมักจะสุ่มเรียกนักเรียนคนใดคนหนึ่งในห้องให้ลุกขึ้นร้อง แต่ฉันไม่เคยถูกเรียกเลย ฉันเสียดายที่ไม่เคยได้ลุกขึ้นร้องเพราะทุกคนที่ครูเรียกไม่มีใครร้องได้เลย ถึงได้ก็ไม่จบเพลง

วันหนึ่ง ครูเนตรณพิศมาบอกลาพวกเราทุกคนที่หน้าห้องเรียน ฉันใจหายเพราะฉันชอบท่านมากทั้งๆที่ท่านก็ไม่ได้สอนมากมายอะไร คงเป็นเพราะความเมตตาของท่านกระมังที่ทำให้ฉันรักและเคารพท่านมาก ก่อนที่ครูจะไปฉันหาโอกาสไปบอกลาท่านแบบส่วนตัว ฉันร้องเพลง Jingle Bells ให้ท่านฟัง เราต่างก็ร้องไห้ ท่านให้รูปฉันมาใบหนึ่ง ฉันเก็บไว้ในอัลบั้มส่วนตัวของฉัน

หลังจากอาจารย์เนตรณพิศไปแล้ว ฉันได้ไปเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกชายวัยสี่ขวบของท่านอยู่ประมาณเดือนกว่าๆ ช่วงปิดภาคฤดูร้อน

ตอนเรียนมัธยมต้น ฉันได้รู้จักการซื้อเทปคาสเส็ตมาฟังเพราะพ่อซื้อเครื่องเล่นมาให้ฉัน ฉันเก็บเงินซื้อเทปหมดไปหลายบาทเหมือนกัน อัลบั้มนึงก็ 70 บาท ไม่ว่านักร้องคนโปรดของฉันจะออกมากี่อัลบั้มฉันก็จะต้องซื้อ ฉันร้องเพลงที่กำลังฮิตติดกระแสได้ทุกเพลง ย้ำ ทุกเพลง เพื่อนบางคนชอบให้ฉันเขียนเนื้อเพลงให้ และหลายคนก็มักจะมานั่งข้างๆ ฉันแล้วขอให้ฉันร้องเพลงให้ฟัง เหมือนฉันเป็นวิทยุเลยทีเดียว บางทีในขณะรอครูเข้ามาสอนเพื่อนๆ จะมาพร้อมกันหลายคนก็ต้องตกลงกันก่อนว่าจะร้องเพลงของใครก่อนหลัง บางคนก็อดฟังเพราะครูเข้ามาก่อน

ฉันเป็นไม่ชอบทำกิจกรรมที่โรงเรียน ถ้าโรงเรียนมีกิจกรรมฉันมักจะขาดเรียน ยกเว้นจะเป็นกิจกรรมของหมวดภาษาอังกฤษ ฉันเคยร่วมแข่งทักษะตอนอยู่ ม. 2 ฉันร่วมแข่ง 3 รายการและชนะ 2 รายการในระดับมัธยมต้น รุ่นพี่บอกฉันว่าที่ฉันชนะเพราะคำศัพท์ที่เอามาออกส่วนใหญ่เป็นศัพท์ ม. 2 ฉันได้เปรียบพวกเขา แต่ฉันก็ภูมิใจอยู่ดี

ตอนจบมัธยมฉันได้ไปสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนอาชีวะเพราะตอนนั้นสายนั้นกำลังเป็นที่ต้องการของตลาด แต่ฉันดันสอบไม่ติด จากนั้นฉันก็เริ่มท้อแท้ ไม่อยากเรียนต่อขึ้นมา ฉันเข้าไปทำงานในเมืองหลังจากจบมัธยมต้นและไม่อยากเรียนต่อ ฉันไปกับเพื่อนข้างบ้าน เราไปอาศัยอยู่กับพี่ของเพื่อนนั่นเอง เป็นบ้านสองชั้น พวกเราอยู่กันสองคนในก้องหนึ่งและอีกห้องพี่สาวของเพื่อนกับสามีของเขาอยู่ ตอนที่เรายังหางานไม่ได้ ฉันกับเพื่อนก็อยู่บ้าน ร้องเพลงเล่นกันเรื่อยเปื่อย วันหนึ่งลูกสาวเจ้าของบ้านมาถามฉันว่าอยากไปร้องเพลงในร้านอาหารไหม ฉันกับเพื่อนรีบตอบว่าไปทีนที ฉันกับเพื่อนโชคดีมากที่เจ้าของบาร์นั้นมีจันยาบัน เขาถามพวกฉันทั้งสองว่าอายุถึง 18 หรือยัง พวกฉันตอบว่ายัง เขาก็บอกให้กลับบ้านเพราะงานที่ทำมันเป็นงานที่เรียกว่า'ผู้หญิงนั่งดริ้งค์' ไม่ใช่ร้องเพลงอย่างเดียว ฉันกับเพื่อนได้งานในโรงงานพลาสติกที่เป็นอุตสาหกรรมแบบครอบครัว ฉันทำงานไปสักพักก็เปลี่ยนใจจะเรียนต่อขึ้นมา ฉันโทรไปปรึกษาอาจารย์เนตรณพิศเกี่ยวกับการเรียนสายศิลป์ภาษา ท่านบอกว่ามันยากมากสำหรับตัวท่าน ฉันไม่เชื่อหรอกแต่ฉันก็ไม่ได้เข้าเรียนสายศิลป์ภาษาเพราะฉันมัวแต่ลังเล กว่าจะตัดสินใจเรียนต่อได้ก็ตอนที่เขาจะปฐมนิเทศน์นักเรียนใหม่แล้ว ฉันพลาดจากการเรียนต่อสายศิลป์ภาษาจึงกลับมาสมัครสายวิทย์-คณิตย์ที่โรงเรียนประจำอำเภอที่ฉันเรียนมัธยมต้น

ตอนเรียนมัธยมปลาย, ตอนพักกลางวันฉันมักจะไปขลุกอยู่ในห้องหมวดภาษาอังกฤษ ฉันชอบอ่านหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ Student Weekly มาก ฉันรู้จักหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ครูออกไปพูดแนะนำให้นักเรียนอ่านและฝากซื้อในราคาที่ถูกกว่าแผงทั่วไป ฉันไม่ได้อ่านอะไรมากมายในหนังสือพิมพ์ ฉันแค่ต้องการคัดลอกเนื้อเพลงภาษาอังกฤษเท่านั้นเอง หลังจากได้เนื้อเพลงแล้วค่อยไปอ่านอย่างอื่นตอนที่มีเวลา เพลงภาษาอังกฤษเพลงแรกที่ฉันร้องได้คือ Words ของนักร้องกลุ่ม Boyzone ในจังหวัดนครราชสีมาจะมีสถานีวิทยุสถานีหนึ่งที่ผู้จัดจะเปิดเพลงภาษาอังกฤษอย่างเดียวประมาณหนึ่งชั่วโมง ฉันเคยโทรไปขอเพลงด้วยแต่จำไม่ได้ว่าขอเพลงอะไร และดีเจย์ก็เปิดให้ฟังตามคำขอ ฉันประทับใจมาก อีกกิจกรรมหนึ่งที่ทำให้ฉันไปขลุกอยู่ที่ห้องสมุดคือ สแครบเบิล ฉันเคยได้ไปแข่งคัดเลือกตัวแทนของจังหวัดที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยหนึ่งครั้ง พร้อมกับเพื่อนอีกน่าจะสองสามคน ฉันได้แข่งแค่ไม่กี่รอบก็หมดสิทธิ์ไปต่อ และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันไปแข่งนอกโรงเรียน บางครั้งในวันหยุดพวกเราก็ยืมอุปกรณ์กลับมาเล่นที่บ้าน เกมนี้เป็นเกมที่ฉันมักจะเล่นในเวลาว่าง ฉันต้องมีอุปกรณ์ติดบ้านไว้ตลอดไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน

เพลงได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญในการเรียนภาษาอังกฤษของฉัน ฉันร้องเพลงภาษาอังกฤษได้หลายเพลง และเคยประกวดร้องเพลงที่โรงเรียนในกิจกรรมของหมวดภาษอังกฤษ ในการประกวดครั้งนั้นอาจารย์ไม่ได้ตัดสินว่าใครแพ้หรือชนะ ทุกคนที่เข้ารอบได้รับรางวัลหมด

เกรดเทอมแรกของการเรียนสายวิทย์-คณิตย์ ทำให้ฉันต้องขยำใบรายงานเกรดทิ้ง แต่ฉันก็ได้แต่โกรธ เพราะไม่ใช่ว่าฉันไม่ตั้งใจเรียน แต่หัวฉันไม่รับจริงๆ วิชาโปรดของฉันคือ ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย ชีวะ และเคมีในส่วนที่ไม่ต้องคำนวณ ฉันพยายามเรียนวิชาคำนวณอยู่หนึ่งปีแต่เกรดของฉันก็ไม่ดีขึ้นเลย หลังๆ ฉันจึงได้แต่ยอมรับว่าเกรดฉันจะต่ำแบบนี้ไปจนกว่าจะจบ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันจบมัธยมปลายด้วยเกรดเฉลี่ยแค่ 2.7