จากกันไปนานหลายปี
ไม่มี ข่าวและวี่แวว
คิดว่า ลืมฉันเสียแล้ว
ยังนึกเสียดายดวงแก้ว
ที่หลุดลอยไป
แต่วันนี้โลกหมุนกลับ
จันทร์ที่ลับ หวนคืนฟ้าใหม่
ไฟรัก จวนเจียนมอดหมดใจ
ก็คุขึ้นมาใหม่
จุดที่ปลาย ใจเบาเบา
อยากโผเข้าหาอ้อมกอด
อยากอ้อน ออดถามความเก่า
คิดถึง ฉันบ้างหรือเปล่า
เธอยังเหมือนชายคนเก่า
อยู่หรือเปล่าหนอ
แต่พอนึกขึ้นมาได้
ใจเหี่ยวหาย เหมือนใบไม้ห่อ
สงสาร คนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อ
เธอให้รอ นานเกินไป

***อยากโผเข้าหาอ้อมกอด
อยากอ้อน ออดถามความเก่า
คิดถึง ฉันบ้างหรือเปล่า
เธอยังเหมือนชายคนเก่า
อยู่หรือเปล่าหนอ
แต่พอนึกขึ้นมาได้
ใจเหี่ยวหาย เหมือนใบไม้ห่อ
สงสาร คนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อ
เธอให้รอ นานเกินไป

เพลง "นานเกินรอ"
ศิลปิน สวลี ผกาพันธุ์
ทำนอง จงรัก จันทร์คณา
คำร้อง ทวีพงษ์ มณีนิล
จากหนังสือ จงรัก จันทร์คณา เล่าเบื้องหลังเพลงดัง เล่ม 2 ในบางช่วงตอน เพลง นานเกินรอ ...........

วันหนึ่ง..เขาเอาเพลงที่แต่งขึ้นมาใหม่ให้ข้าพเจ้าฟังในร้านเหล้า ฟังแล้วให้รู้สึกทะแม่งหู...นึกอยู่เป็นนาน มันคล้ายเพลงอะไรหว่า...? "เพลงนี้อู๊ดแต่งเองหรือ" อู๊ดคือชื่อเล่นของ ทวีพงษ์ มณีนิล

“ผมชอบเพลง ฤทธิ์กามเทพ ของ “เนรัญชรา” เลยเอาทำนองเพลงนั้นมาสวมเนื้อเพลงนี้” ทวีพงษ์รับสารภาพ

“ไม่ดีมั๊ง...ใครฟังจะหาว่าหมดภูมิ ไปคว้าทำนองคนอื่นมา” ข้าพเจ้าติงทั้งที่เกรงเจ้าอู๊ดจะโกรธเอาเหมือนกัน เพราะเดี๋ยวนี้เขาไม่ใช่ทวีพงษ์คนเก่าเสียแล้ว แต่เขาเฉย ไม่มีท่าทางโกรธสักนิด

“ผมว่าอู๊ดลองเอาไปหาทำนองใหม่ดีกว่า” ข้าพเจ้าแนะนำอย่างรุ่นพี่ ก่อนที่เราจะแยกกันในคืนนั้น

หลายวันถัดมา..เจ้าอู๊ดย้อนมาหาข้าพเจ้าอีกครั้ง

“พี่จงรัก...ผมพยายามแล้ว แต่ทำนองเก่ามันฝังหัว ผมหาทำนองใหม่ไม่ได้หรอกพี่” เขาหมายถึงเพลงที่ข้าพเจ้าแนะนำให้ไปเปลี่ยนทำนองเสียใหม่

“เอางี้ดีกว่า...พี่ช่วยใส่ทำนองใหม่ให้ผมที ผมจะได้มีผลงานร่วมกับพี่บ้างยังไงล่ะ” ว่าพลางล้วงกระเป๋าควักกระดาษเนื้อเพลงนั้นยื่นส่งให้ข้าพเจ้ารับมาอ่าน เนื้อหาเข้าท่าไม่น้อยเขาให้ชื่อเพลงนั้นว่า...นานเกินรอ

“กินเหล้ากันดีกว่า อู๊ด” ข้าพเจ้าชวนกินเหล้าเอาดื้อๆ เขาก็ว่าง่ายเหมือนกัน จัดแจงชงเหล้าให้ตนเองแล้วนั่งเอียงคอพินิจข้าพเจ้าที่กำลังเพ่งดูเนื้อหาของเพลงของเขา พร้อมทำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังท่องคำภีร์สวดมนต์

“พี่จะแต่งทำนองเดี๋ยวนี้เลยหรือ ?” เขาถามด้วยความสงสัย

“โม่ มันตรงนี้แหละ” ตอบโดยไม่เงยหน้าเพราะสมองกำลังทำงาน เขาไม่ว่าอะไร นั่งจิบเหล้าไปตามลำพัง

อึดใจต่อมา...ข้าพเจ้าเงยหน้ามองทวีพงษ์

“ลองฟังดูนะ...เข้าท่าไหม ? ถูกใจหรือเปล่า ?” แล้วข้าพเจ้าก็ทำการฮัมทำนองเพลงนั้นให้ทวีพงษ์ฟัง เขานั่งฟังข้าพเจ้าอย่างสงบ ขณะร้องก็สังเกตใบหน้าเขาไปด้วย ว่าจะพอใจมากน้อยเพียงใดร้องจบ...ทวีพงษ์ ทำหน้าฉงน แล้วเอ่ย..."ดีดีพี่ผมชอบ แต่สงสัยพี่ทำได้ไงแผล็บเดียว ผมไปนั่งหาทำนองใหม่อยู่สองสามวัน ยังหาไม่เจอ" "อู๊ดก็ทำได้ถ้าเป็นโน๊ต..เอามั้ยละขยันไปหาผมสักเจ็ดวัน รับรองอู๊ดเขียนโน๊ตได้เหมือนเขียนเนื้อเพลงนั่นแหละ" แต่เจ้าอู๊ดก็ไม่เอา

หลบไปพักผ่อนที่ “กระท่อมรจนา” เสียนาน สมาชิกคนโตของครอบครัวปลูกให้อยู่ที่ปลายนา (หลังบ้าน) มีสวนครัวพร้อม ล้วนแล้วแต่ของไทยๆ ที่ได้นำมาปรุงอาหารทั้งๆ ที่ทำอาหารไม่เป็น ไว้โอกาสหน้าคงได้คุยกันถึงเรื่องอาหารการกิน ส.ท่าเกษม ถนัดนักเรื่องรับประทาน กลับมาคราวนี้นึกหัวข้อเป็นภาษาไทยให้สะดุดตาสะดุดใจคุณผู้อ่านไม่ออก เลยขออนุญาตใช้ภาษาอังกฤษแทน ได้ความคิดมาจากหนังเพลงของ แพ็ท บูน พระเอกรูปหล่อ ดังในสมัยเดียวกับเอลวิส เพรสลี่ย์ แต่ต่างกันแบบขาวกับดำ ทั้งความประพฤติ การแต่งกาย สไตล์การร้องเพลง รวมไปถึงการใช้ชีวิต

ปีที่แล้วเขียนถึง เมษาพาฝัน เมษาหรรษา ปีนี้เลยใช้ APRIL LOVE ซึ่งมีความหมายอยู่ในตัว อัญมณีอันมีค่าประจำตัวคนเกิดเดือนนี้คือ เพชร ทำให้นึกถึงเพลงในละครบรอดเวย์ เรื่อง GENTLEMEN PREPER BLONDES (ค.ศ. ๑๙๔๙) มี แคโรล แชนนิ่ง ร้องเพลง “DIAMONDS ARE A GIRL’S BEST FRIEND” ต่อมา มาริลิน มอนโร นำมาร้องในภาพยนตร์ที่ตัวเองแสดงในปี ค.ศ. ๑๙๕๓ ส่วนดอกไม้คือ SWEET PEA มีกลิ่นหอมอ่อนๆ น่าจะเป็นต้นไม้เลื้อยตามรั้วหลากสี ล้วนแต่สีอ่อนๆ กลีบบางเบาน่าทะนุถนอม

เสาร์นี้มีความกระตือรือล้นที่จะมาเขียนคุยกับคุณผู้อ่านด้วยเหตุผลหลายประการด้วยกัน เพราะเป็นเดือนที่มีคนน่ารักมารวมเกิดกันในเดือนเมษายน รายแรกเป็นผู้ที่แนะนำเพลง “นานเกินรอ” ให้แก่ ส.ท่าเกษม เธอเป็นอดีตนักร้องของวงดนตรีธนาคารกรุงเทพ ได้รับการฝึกซ้อมร้องเพลงสายตรงจากหัวหน้าวง เลยมีความสามารถในการร้องเพลงติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ เราเคยคุยกันว่าจะพบกันปีละครั้ง เธอเกิดวันที่ ๕ เมษายน ซึ่งตรงกับวันที่ น.ส.พ. ไทยแอล.เอ. วางแผงพอดี เลยคิดว่าไม่ควรพลาดโอกาสนี้ ที่จะอวยพรให้ตรงกับวันเกิดพอดี อาจจะเคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนแต่ไม่ได้ฟังเนื้อเพลงอย่างตั้งอกตั้งใจ เพราะเพลงของคุณสวลี ผกาพันธุ์ หรือ พี่รี่ ของพวกเราไพเราะทุกเพลง ตอนพี่รี่มาร้องเพลงที่ห้องอาหารกัปตัน เมือง BUENA PARK พวกเราจะนัดกันไปต้อนรับ มีคุณเทวี เป็นเจ้าของ นับว่าเป็นช่วงที่มีความสุขมาก ได้ฟังเพลงเพราะๆ จากต้นฉบับตัวจริง เสียงจริง ระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆ จากแอล.เอ. ไป บวยน่า พาร์ค โดยเฉพาะขากลับซึ่งก็ดึกพอประมาณ แบบนี้เรียกว่าต้องเป็นแฟนพันธุ์แท้ ไม่ว่าพี่รี่ ร้องที่ไหนเราก็ไปฟังที่นั่น !

คุยถึงตอนนี้ทำให้คิดถึงพี่ฉวีวรรณ เธอจะเตรียมกุหลาบไป ๒ ช่อสำหรับตัวเองและเผื่อแผ่ให้ ส.ท่าเกษม ด้วย พอถึงเวลาอันสมควร ต่างคนต่างก็นำไปมอบให้นักร้องในดวงใจของเราทั้ง ๒ เสียงเพลงนี้มีอิทธิพลมาก ที่มีพี่ฉวีวรรณเป็นพี่สาวที่แสนดีของ ส.ท่าเกษม ก็เพราะเสียงเพลงนี่เอง

เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาหลังวันแห่งความรัก มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอน ๕ ทุ่มครึ่ง เลยคิดว่าเป็นพรรคพวกคนที่ชอบโทรฯ มาคุยตอนดึก หลังเลิกงาน ยกหูแล้วก็ถามไปแบบคนกันเอง “ว่าไงจ๊ะ ?” พอได้ยินเสียงจากอีกปลายสายเท่านั้นแทบตกเก้าอี้ ต้องขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ พร้อมทั้งอธิบายสถานการณ์ให้พี่รี่ทราบ โถ ! ใครเลยจะคิดจะฝันว่า ศิลปินแห่งชาติ สวลี ผกาพันธุ์ โทรฯ มาในยามค่ำคืนเช่นนี้ สรุปแล้วพี่รี่ทันสมัยมาก ท่านว่าถ้าส่งจดหมายมาจะช้ามาก โทรฯ ทันใจดี เรื่องมีอยู่ว่า ส.ท่าเกษม ฝากคาร์ดใบสวยและของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้พี่รี่ในวันแห่งความรักผ่าน ดร.กมลฯ ซึ่งเดินทางไปทำธุระ "ศิลปินแห่งชาติสัญจร" เมื่อวันที่ ๖ กุมภาพันธ์ แล้วขอร้องให้ส่งให้ทัน"วันแห่งความรัก" เมื่อถึงกรุงเทพฯ ดร.กมลฯได้กรุณาส่งไปให้พี่รี่ทางไปรษณีย์ ปรากฎว่าพี่รี่ไปย่ำหิมะอยู่ประเทศญี่ปุ่น ซองของ ส.ท่าเกษม เลยนั่งรอนอนรอพี่รี่อยู่ที่บ้านอย่างเหงาหงอย กว่าพี่รี่จะกลับก็หลัง VALENTINE’S DAY ท่านจึงรีบโทรฯ มาขอบใจ ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ ! รู้สึกเกรงใจท่านมากเพราะคุยนานพอสมควร เพลงนานเกินรอ นี่ฟังแล้วก็ซึมไปเลย เนื่องจากพี่รี่ใส่อารมณ์ การเน้นคำ เสียงที่ตัดพ้อ ท่านเป็นนางเอกละครมาก่อน ดังนั้นจึงได้เปรียบกว่านักร้องคนอื่นๆ เพลงนี้นำมาร้องกันหลายคนเท่าที่ทราบมี อรวี สัจจานนท์ นันทิดา แก้วบัวสาย แหวน ฐิติมา ศรัญย่า และ พวงรัตน์ จันทรวงศ์ แห่ง U.S.A. (ฮา!)

ได้นำรูปคนวันเกิดมาลง เป็นรูปหมู่สมัยกัปตันเพลซกำลังเฟื่องฟู ศิลปินแห่งชาติ สุเทพ วงศ์กำแหง กำลังร้องเพลงในบรรยากาศ รับประทานอาหารคลุกเคล้าเสียงเพลง อดีตกงสุลใหญ่ประจำนครลอสแอนเจลิส ปิยวัชร นิยมฤกษ์ ให้เกียรติร่วมรับประทานอาหารตามคำเชิญกับพวกเรา เมื่อท่านประจำอยู่ที่นี่ บ้านพักในเมือง แอล.เอ. อบอวลไปด้วยเสียงเพลง เพราะท่านมีตัวโน๊ตอยู่ในหัวใจ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอเขียนถึงท่านซักนิด ชีวิตราชการเคยดำรงตำแหน่งสำคัญต่างๆ รวมทั้งในต่างประเทศ ในตำแหน่งเอกอัครราชทูต ตำแหน่งสุดท้ายก่อนเกษียณย้ายไปเป็นเอกอัครราชทูต ณ กรุงโคเปนเฮเกน เดนมาร์ค ในเดือนตุลาคมปี ๒๕๕๔ หลังเกษียณอายุราชการเมื่อเดือน ตุลาคม ๒๕๕๕ ถูกดึงมาทำงานการเมือง จากที่ปรึกษา รมว.อุตสาหกรรม มาเป็นผู้ช่วยรัฐมนตรีอุตสาหกรรม ช่วยทำหน้าที่ประสานงานการเมือง และรับเรื่องร้องทุกข์แทนรัฐมนตรี ร่วมเจรจาหารือในเรื่องที่ไม่ก่อให้เกินพันธะทางกฎหมายผูกมัดรัฐมนตรี

เมื่อต้นปี ๒๕๕๖ ยังคงดำรงตำแหน่งเดิม ผู้ช่วย รมต.ประจำกระทรวงอุตสาหกรรม ส.ท่าเกษม อยู่ไกลปืนเที่ยงเลยไม่ทราบว่าปัจจุบันท่านดำรงตำแหน่งเดิมหรือไม่ ใครทราบโปรดแจ้งมาเป็นวิทยาทานแก่ผู้อ่านที่สนใจด้วย !

“สุขสันต์วันเกิดมายังชาวเมษายน อายุ วรรณะ สุขะ พละ”

ลาก่อนสำหรับเสาร์นี้
ส.ท่าเกษม
๕ เมษายน ๒๕๕๗