พุทธศาสนาสอนว่า"วิปลาส"คือความรู้คลาดเคลื่อน ความรู้ที่ผันแปรผิดพลาดจากความเป็นจริง
หมายถึง ความรู้คลาดเคลื่อนขั้นพื้นฐาน ที่นำไปสู่ความเข้าใจผิด หลงผิด การลวงตัวเอง
วางใจ วางท่าที ประพฤติปฏิบัติไม่ถูกต้อง ต่อโลก ต่อชีวิต ต่อสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
มี ด้วยกัน 3 อย่างคือ สัญญาวิปลาสคือหมายรู้ผิดพลาดจากความเป็นจริง, จิตวิปลาสคือความคิดผิดพลาดจากความเป็นจริง และทิฏฐิวิปลาสคือความเห็นผิดพลาดจากความเป็นจริง
สัญญาวิปลาส เช่น คนตกใจเห็นเชือกเป็นงู คนหลงทางเห็นทิศเหนือเป็นทิศใต้ เป็นต้น
จิต วิปลาส เช่น คนจิตฟั่นเฟือนมองเห็นคนเข้ามาหาคิดว่าเขาจะทำร้าย เห็นเงาเคลื่อนไหวในที่มืดสลัวคิดว่าเป็นผีหลอก เป็นกระต่ายตื่นตูมได้ยินเสียงลูกมะพร้าวหล่น คิดวาดภาพเป็นว่าโลกกำลังแตก
ทิฏฐิ วิปลาส สืบเนื่องมาจากสัญญาวิปลาสและจิตวิปลาสนั่นเอง เมื่อหมายรู้ผิดอย่างไรก็เห็นผิดไปตามนั้น เมื่อคิดวาดภาพเคลื่อนคลาดไปอย่างไรก็พลอยเห็นผิดเชื่อถือผิดพลาดไปตามอย่าง นั้น
ที่ต้องยกคำพระคำเจ้ามาเกริ่นเสียยาวขนาดนี้ เพราะประเมินแล้วว่าข้อคิดคำเตือนของมนุษย์ธรรมดาด้วยกันคงยั้งไม่หยุดฉุด พรรคประชาธิปัตย์ไม่อยู่แล้ว
ไม่อย่างนั้นจะแสดงพฤติกรรมประหลาดพิสดาร (ไปจนถึงขั้นโหยหวน) ต่อหน้าธารกำนัลได้อย่างไร
ไม่อย่างนั้นจะพูดเท็จเป็นจริงแบบหน้าตาเฉย ไม่รู้จักอับอาย ไม่มีความเกรงกลัวต่อบาปต่อข้อเท็จจริงได้อย่างไร
อาการหนักขนาดนี้ถ้าไม่เรียกว่า"วิปลาส" ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะหาคำอื่นมานิยามอย่างไร
พอเข้าใจสภาพจิตอยู่ว่า ยิ่งแพ้ยิ่งหาทางออกไม่ได้ ยิ่งรู้สึกว่าอนาคตมืดมน ก็ยิ่งคลุ้มคลั่ง
และพอยิ่งคลุ้มคลั่งก็ยิ่งไปทอนสติสัมป ชัญญะและปัญญาที่มีน้อยอยู่แล้ว ให้ยิ่งลดลงไป
น่าสังเวชและน่าแผ่ส่วนบุญไปให้