ครั้งหนึ่งในชีวิตของผู้ชายในวัยที่ยังไม่มีจุดมุ่งหมายปลายทาง ผมเหมือนใบใม้เปื้อนฝุ่นที่หล่นอยู่กลางถนน ล่องลอยไปตามกระแสแรงลม หาแก่นสารและสิ่งที่ยึดมั่นใดๆไม่ได้เลย

โชคชะตานำพาให้ผมได้พบกับผู้หญิงที่แสนดี แสนประเสริฐ ที่มอบความรักและความไว้วางใจให้กับผม ในขณะที่เราทั้งสองต่างอยู่ในวัยนักศึกษากลางวันเธอไปเรียนหนังสือ พอตกกลางคืนเธอแปลงร่างเป็นนักร้องสาวแสนสวยคนหนึ่งของ”นาทูริสต์ไนท์คลับ” และ “มูแรงรู๊จไนท์คลับ”

เรารักกันมาเกือบ 10 ปี มีสุขมีทุกข์คละเคล้ากันไป ผมเป็นฝ่ายที่ค่อนข้างมีความสุขอย่างมาก ส่วนเธอสุขบ้างทุกข์บ้าง ทุกข์จากความเป็นผู้ชาย “มักมาก” ของผม ที่เห็นความสุขของตนเป็นใหญ่ ด้วยการคบหาเพื่อนนักศึกษาและผู้หญิงอื่นทั่วไปตามสันดานผู้ชายเจ้าชู้

เธอให้อภัยในความเลวร้ายที่ผมได้ก่อขึ้นมาตลอดเวลา เธอต้องเสียน้ำตาให้กับความ ”ไม่รู้จักพอ” ของผมครั้งแล้วครั้งเล่า

จนสุดท้ายเราสองคนต้องตัดสัมพันธ์กัน เอาคำว่า “รัก” ขว้างทิ้งไป เหลือเพียงแค่คำว่า “เพื่อน” ต่างคนต่างเดินไปคนละเส้นทาง นานๆทีเราก็โทรศัพท์ถามทุกข์สุขกัน แสดงความห่วงใยซึ่งกันและกัน

เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัวใจเมื่อผมได้ทราบข่าวที่น้องสาวของเธอโทรศัพท์จากเมืองไทยเมื่อเช้าวันอังคารที่ผ่านมาบอกให้ทราบว่า

“พี่แป๊ด เสียชีวิตแล้ว”

ร่างของเธอนอนสงบนิ่งไม่รับรู้สิ่งใดอีกต่อไปแล้ว ที่วัดถาวรคุนาราม (แสนสุข) อ.เมือง ภูเก็ต รอวันฌาปนกิจศพในวันอาทิตย์ที่ 2 กันยายน2561

ไพลิน นุชเกษม

ชื่อนี้จะติดตรึงอยู่ในใจของผมตลอดไปไม่มีวันลืมเลือน ขอให้วิญญาณของ”แป๊ด”จงสงบสุขในสัมปรายภพ และความดีที่สร้างสมมา จงน้อมนำให้”แป๊ด”ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีเทอญ