โทรศัพท์มือถือนอกจากจะเป็นเครื่องเล่นที่สร้างความสุขให้กับเด็กวัยรุ่นแล้ว ยังเป็นสิ่งจำเป็นของผู้ใหญ่ทุกคน โดยเฉพาะผู้สูงอายุที่อยู่คนเดียวตามลำพังในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวนาทีหรือหลายชั่วโมง จำเป็นต้องมีโทรศัพท์มือถือไว้คุ้มครองชีวิตตนเอง
คุณยายปราณี อดิษะ วัย 85 ปี เป็นน้องสาวของแม่ยายผม ปกติเป็นคนแข็งแรง นานๆ จะป่วยไข้สักที ไม่สบายเมื่อไหร่ลูกสาวเป็นต้องพาไปหาหมอทันที
เมื่อวันพฤหัสฯที่ผ่านมา คุณยายโทรศัพท์มาหาภรรยาผมที่บ้าน ร้องห่มร้องไห้พร้อมทั้งคร่ำครวญว่า “ยายกำลังจะตายแล้ว ยายไม่ไหวแล้ว แอ๊วช่วยยายที”
ภรรยาผมสอบถามอาการก็ทราบว่าคุณยายอาเจียน เหงื่อออกโทรมกาย ใจหวิวๆ เหมือนกับจะเป็นลม ซึ่งจากอาการดังกล่าว ภรรยาของผมที่เคยเป็นพยาบาลมาตลอดชีวิต พอที่จะทราบได้ว่า นั่นคืออาการของคนหัวใจวาย ใกล้ตายนั่นเอง เธอได้แต่ปลอบคุณยายว่าให้ทำใจเย็นๆ หายใจลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจช้าๆ แต่คุยกันยังไม่ทันจบคำสนทนา เสียงโทรศัพท์หล่นลงกับพื้นแล้วโทรศัพท์ก็เงียบหายไป
“คุณแอ๊ว” สั่งให้ผมโทรเรียก 911 ให้ไปที่บ้านคุณยายทันที น่าเสียดายที่ผมไม่ทราบที่อยู่ของคุณยาย เลยต้องโทรไปบอกลูกสาวคุณยาย ซึ่งทำธุรกิจอยู่ที่ Malibu Beach ให้โทรเรียก 911
จาก Malibu Beach ขับรถกลับมาบ้านที่ Chino Hills ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 ชั่วโมงครึ่ง “คุณตุ๊ก” ลูกสาวของคุณยาย รีบโทรศัพท์ไปบอกพระที่วัดพระธาตุดอยสุเทพ USA ให้ช่วยไปเปิดบ้านที่คุณยายอยู่ให้ด้วย เพราะพระหลายรูปที่วัดแห่งนี้ เคยมารับส่งคุณยายจากบ้านไปวัดทุกวันอาทิตย์ จึงมีความคุ้นเคยกับบ้านนี้เป็นอย่างดี
ท่านเจ้าอาวาสวัดพระธาตุดอยสุเทพ USA พระครูวินัยธรฐิติกร พร้อมทั้งพระลูกวัดอีก 5 องค์ได้ไปช่วยกันเปิดประตูบ้านให้เจ้าหน้าที่ 911 เข้าไป เมื่อเข้าไปในบ้านก็พบร่างคุณยายนอนหมดสติอยู่กับพื้น เจ้าหน้าที่ได้ทำการปั๊มหัวใจ พร้อมทั้งรีบนำส่งโรงพยาบาล โดยเรียนให้พระทราบว่าคุณยายหัวใจวาย
แทนที่จะนำส่งโรงพยาบาลใกล้ๆ บ้าน ซึ่งมีอยู่หลายโรงพยาบาล 911 กลับนำคุณยายไปส่งที่ Pomona Valley Medical Center ในเมือง Pomona ด้วยเหตุผลที่ว่าถ้าไปส่งโรงพยาบาลเล็กๆ ที่มีเครื่องมือไม่พร้อม คุณยายก็อาจจะเสียชีวิตได้ จึงได้นำส่งโรงพยาบาลที่มีอุปกรณ์ครบครันทุกอย่าง ถึงจะอยู่ไกลไปสักนิดก็ยังดีกว่า
แพทย์ได้จัดการใส่บอลลูนหัวใจให้คุณยายพร้อมทั้งให้ยาเพิ่มความดันโลหิต เพราะความดันโลหิตของคุณยายต่ำมาก จากนั้นอีก 2-3 ชั่วโมงคุณยายก็มีอาการดีขึ้นเป็นลำดับ จนวันนี้ย้ายออกจากห้อง ICU มาอยู่ห้องธรรมดาแล้ว
ต้องขอขอบคุณโทรศัพท์มือถือที่คุณยายจำได้เพียงเบอร์เดียวคือเบอร์โทรศัพท์ของภรรยาผม
กราบขอบพระคุณท่านเจ้าอาวาสวัดดอยสุเทพ USA และพระลูกวัดทุกท่านที่ได้โปรดให้ความช่วยเหลือคุณยายในครั้งนี้ครับ