เปิดเบิ่ง

วิรัช โรจนปัญญา
เปิดเบิ่ง วันที่ 8 เมษายน 2560

เกิดมาเป็นมนุษย์นี่ลำบากจริงนะ ลำบากกายนะไม่เท่าไหร่ แต่ลำบากใจนี่สิ มันทรมานสิ้นดี มีทั้งรัก โลภ โกรธ หลง จนโลกมันปั่นป่วนอยู่ทุกวันนี้ ความจริงโลกก็คือโลกนั่นเองไม่เห็นเกี่ยวข้องอะไร เอ่อที่วุ่นวายนี้มันเป็นเพราะคนต่างหาก

โลกในวันนี้เปลี่ยนแปลงไปมากกว่าแต่ก่อน หรือจะถึงเวลาที่จะ “สิ้นโลก” กันเสียแล้วจึงทำให้มนุษย์ล้มหายตายจากกันไปเป็นจำนวนมาก จากสงครามระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนับจำนวนไม่ถ้วนและจากภัยธรรมชาติที่ช่างสรรหามาประเคนให้มนุษย์จนครบหมู่ ทั้งดิน น้ำ ลม ไฟ กระหน่ำกันมาจนน่าตกใจ

คนเราเห็นหน้าเห็นตากันอยู่บ่อยๆมีอะไรขุ่นข้องหมองใจก็ได้โปรดให้อภัยแก่กันเสียเถิด เพราะเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะต้องจากกันไปตลอดชาติ มนุษย์กับความตายอยู่ใกล้กันแค่เอี้ยม โกรธใคร เกลียดใคร ก็ให้อภัยกันเถิด การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ทำให้มีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับ

เมื่อก่อนผมค่อนข้างจะฉุนเฉียวในเวลาขับรถ ใครขับรถปาดหน้าหรือใครที่ทำให้ตกอกตกใจเป็นต้องด่าคำหยาบออกมาทุกครั้ง แหกปากด่าอยู่ในรถ คนที่ถูกด่ามันไม่ได้ยินหรอก คนที่ได้ยินคือตัวเราเองหรือคนที่นั่งไปด้วย พอสำนึกได้ผมก็เลยเลิกด่า หันมาใช้วิธีให้อภัยแทน นึกเสียว่าเขาขับรถไม่เป็นหรือเพิ่งหัดขับรถ อีกอย่างหนึ่งคือญาติของเขาคงป่วยหนักจึงต้องรีบขนาดนั้น

สังเกตุดูมั๊ย สมัยนี้คนตายไม่เคยเหงาเลย ตายแต่ละทีมีเพื่อนร่วมตายเป็นสิบเป็นร้อย บางครั้งเป็นพันจากอุบัติเหตุ จากภัยธรรมชาติ จากมนุษย์ด้วยกัน ที่จ้องฆ่ากันเอง

อ่านข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันนี้ ทำให้เกิดความกลัวว่าจะต้องตายกันอย่างไม่รู้ตัว ยักษ์ใหญ่อเมริกา ยังคงมีปัญหากับประเทศร่วมโลกหลายประเทศ โดยเฉพาะกลุ่มประเทศอาหรับ ที่นับวันจะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นทุกที

เกาหลีเหนือทดลองยิงขีปนาวุธซึ่งมีพิษสงร้ายแรง สามารถฆ่าคนเป็นหมื่นเป็นแสนได้ภายในพริบตา หรืออย่างโซเวียต รัสเซีย ที่มีกำลังอาวุธและประสิทธภาพสูงไม่น้อยหน้าไปกว่าอเมริกา ถ้ามันยิงตูมตามขึ้นมาแล้วเราจะไปหลบอยู่ที่ไหน

โลกก้าวหน้าไปเท่าไหร่ มนุษย์ก็ลดน้อยถอยลงไปมากเท่านั้น รู้งี้บวชมันซะตั้งแต่เด็กๆ ก็สิ้นเรื่อง