บอกข่าวซานฟรานฯ
นายดาบ



บอกข่าวซานฟรานฯ 12 ตุลาคม 2556

ฉบับนี้ขอโอกาสนำบันทึกการเดินทางของท่านพระครูวรสิทธิวิเทศ เจ้าอาวาสวัดพุทธประทีป ซานฟรานซิสโกสาราณียกรสมัชชาสงฆ์ในสหรัฐอเมริกา เมื่อคราวเดินทางกลับไปปฏิบัติศาสนกิจประชุมพระธรรมทูตสายต่างประเทศ 4 ทวีปที่ประเทศไทยงานพระชนมพรรษา 100 ปีสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลสังฆปรินายก ระหว่างวันที่ 1- 3 ตุลาคม 2556 ณ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงฆ์แห่งประเทศไทย ท่านได้บันทึกการเดินทางไว้อย่างน่าสนใจ .. ท่านเล่าว่า........ขณะที่กำลังทำงานเพลินอยู่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมได้รับการแจ้งข่าวว่าจะมีการเดินทางไปเมืองไทยร่วมประชุมในฐานะผู้นำทำ งานพร้อมกับมีรายชื่อด้วย พยายามบอกกับเพื่อนว่า ไม่เห็นมีรายชื่อเลย มีจริงหรือเปล่า ท่านบอกว่ามีรายชื่อนะ อ้าว......ใครมีอีเมล์บ้าง ขอหน่อย ท่านพระเถระผู้ใหญ่ในคณะกรรมการรีบอีเมล์มาอีกพร้อมสับพยอกซื้อตั๋วหรือยังครับ ไม่ทราบเลยครับตั๋วอะไรครับ งั้นเหรอ มีรายชื่ออยู่นะ... ครับสนทนากับเพื่อนบ้างผู้ใหญ่บ้าง ขอคิดดูก่อน ขอดูตั๋วก่อน เนื่องเวลาใกล้เข้ามาแล้ว การเตรียมตัวจะทันไหม แต่เมื่อดูรายละเอียด เรื่องของตัวโครงการ สถานที่ และวาระการประชุมมีความสำคัญมาก เกี่ยวข้องกันหลายฝ่ายเช่นทางฝ่ายอาณาจักร ฝ่ายศาสนจักร รวมไปถึงภาคเอกชนต่างมีส่วนร่วมกัน นอกจากในเรื่องเผยงานเผยแผ่ของพระธรรมทูตในต่างประเทศรวม 4 ทวีป ก็เป็นสำคัญที่ยิ่งใหญ่ เมื่อกลั่นกรองดูแล้วเหมาะสมโดยประการทั้งปวง เลยประสานงานไปทางแอร์ไลน์มีตั๋วว่างไหมนี่ ราคาเป็นอย่างไร คิดอีกทีไม่สนใจเรื่องราคาดีกว่างานอย่างนี้มีชื่ออยู่แล้วจะไปสนใจอะไร เรื่องค่าตั๋วเครื่องบินอีกอย่างไปประชุมเพียงแค่ 3-4. วันคงไม่นานเกินไปหรอก ไม่ยากเดินทางแต่มีความจำเป็นเรื่องส่วนรวม ตัดสินใจแล้วบอกเพื่อนตกลงเดิน ทางพร้อมกันไปเจอกันที่ไต้หวันเลย ซึ่งคณะเดินทางต่างคนต่างไปวันเดียวกันแต่อยู่คนละเมืองคงต้องเจอกันที่ไต้หวัน หรือไม่ก็สุวรรณภูมิเลยทีเดียว งานแยะจนไม่มีเวลาได้สนทนากับเพื่อนเลย ไม่ทราบใครเดินทางบ้าง พบกันต่อเมื่อเห็นหน้ากัน เข้าใจกัน ต้องทำงานต้องคิด ต้องวางแผนงาน

เมื่อทราบกำหนดการเดินทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอะไรทำงานย่างสบาย 28 กันยายน 2556. กลางคืนอย่างลืมเดินทางไปสนามบินซานฟรานเพื่อเตรียมเดินทางไปร่วมประชุมพระ ธรรมทูต 4 ทวีปที่เมืองไทย ธรรมดาผู้นำเดินทางออกจากสถานที่ความรู้สึกของผู้อยู่อาศัยในส่วนลึกแล้วว้าเหว่ ขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง เหมือนกับเรือที่ขาดหางเสือ ขาดนายท้ายผู้ควบคุม อันนี้เรื่องจริงอาจจะแสดงออกหรือไม่แสดงออก ในลึกแล้วว้าเหว่ ส่วนผู้เดินทางก็เช่นเดียวกัน เดินทางคนเดียว อะไรจะเกิดข้างหน้าไม่มีใครรู้ได้ ต้องรักษาตัวเอง ให้ดีที่สุด การเดินทางคิดว่าจะเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้เดินทางคนเดียวมองซ้าย มอง ไม่มีใครรู้จักเลย คิดในใจก็เป็นเพื่อนร่วมโลกไม่น่าจะมีปัญหาอะไร สื่อสารภาษาวัฒนธรรมสามารถนำออกมาใช้ได้ทุกเวลา ทุกท่านถ้ามีความพร้อมในตัว ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนพร้อมรับสถานการณ์ ทุกรูปแบบ

บรรยาการหลังจาก เข้ารับการตรวจตรากระเป๋าเดินทางสถานที่นั่งเรียบร้อยไม่ได้สนใจจะนั่งตรง ไหน ได้ทั้งนั้น เพราะความที่ไม่ติดในรูปแบบ คนติดดิน ทำอะไรเลยง่ายไปหมด เสียก็เสียได้ เงินก็มีทำอย่างไร ใจในไม่ต้องพูดถึงเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ การทำงานอย่างนี้ไม่เหนื่อยไม่ต้องกังวลอะไร เมื่อเสร็จแล้วออกมาสนนากับท่านที่มาส่งพอสมควรแก่เวลา ขอตัวเพื่อเดินทางไปทำธุระส่วนตัวก่อนขึ้นเครื่อง แยกย้ายกันกลับสถานที่ของใครของฉัน ตรงหน้าปากทางเข้าช่องตรวจตราหนังสือเดินทางกระเป๋าเดินทาง ตรวจเช็คอย่างละเอียดชนิดไม่พลาดสายตาเลยทีเดียว เจ้าหน้าที่ได้ทำหน้าที่อย่างดีป้องกันสิ่งแปลกปลอมจะเกิดขึ้น อาจจะดูเหมือนเคร่งครัดแต่เพื่อความปลอดภัยผู้โดยสาร จะไปว่าเค้าไม่ได้ เพื่อความปลอดภัยของท่านเองนะ ทั้งรองเท้าเสื้อผ้า ถอดออกหมดชนิดตรวจอย่างถี่ยิบ ดีครับ สำหรับท่านผู้โดยสารปลอดภัย ผ่านขั้นตอนการตรวจตรามาได้หลายสิบนาที คนมากเท่าไรเพิ่มเวลาไปตามนั้นบางครั้งเป็นชั่วโมง ก็ต้องยอมครับ สิ่งของที่เป็นน้ำอย่าได้นำขึ้นเครื่องบินเป็นอันขาด จะถูกโยนทิ้งขยะ หรือถ้าผู้ตรวจใจดีหน่อย จะส่งกลับคืนเจ้าของเดิมนำกลับมาก่อนคราวหน้าค่อยว่าใหม่ หรือใส่ไว้ใต้ท้องเครื่องบินไม่มีปัญหาอะไรผ่านตลอดยกเว้นสิ่งของอันตราย เท่านั้น ผ่านขั้นตอนแล้วเดินออกมามองหาประตูจะไปขึ้นเครื่องบินได้ประตูที่ G 97 Eva airline จากซานฟราน-ไต้หวันประมาณ 10 กว่าชั่วโมง เวลา 24.45 น.

ทางเจ้าหน้าที่สายการบินได้ประกาศขอเชิญผู้โดยสารขึ้นเครื่องได้แล้ว สิ้นเสียงประกาศทุกคนลุกขึ้นพรึบพรับจับกระเป๋าของของตนเองไว้แน่น ทางเจ้าหน้าที่จะเรียกเป็นรอบที่ 1 จนถึงรอบที่ 5 ใครอยู่รอบใดพยายามฟังเสียงหรือดูป้ายทางสายการบินจะถืออยู่ ใครทะเล่อทะล่า เข้าไปไม่ดูตาม้าตาเรือจะกักตัวไว้ก่อนจนกว่าจะถึงรอบ เจ้าหน้าที่จะปล่อย ไปตามคิวกัน ใครแซงคิวถูกมองหน้าจะอายท่านผู้โดยสารท่านอื่น อาจจะถูกด่าในใจว่าคนนี้มาจากป่าไหน พอขึ้นเครื่องเท่านั้นแหละหลับสนิทเลย น่าจะเหนื่อยกับการรับกิจนิมนต์เจริญพระพุทธมนต์ขึ้นบ้านใหม่ของคุณอ้อยและ ลูกสาวที่เมือง Dublin - San Ramon พอกลับมาถึงวัดได้สนทนากับญาติโยมอีกหลายคนพอขึ้นเครื่องก็หลับยาวจน เกือบจะถึงใต้หวันแค่ 2 ชั่วโมง เลยรายงานต่ออีกนิดหนึ่ง ขณะนั้นเป็นเวลาตี 5 กว่าเจ้าหน้าที่บนเครื่องได้ประกาศให้ผู้โดยสารรับทราบ เครื่องบินจะลงสนามบินประเทศใต้หวันให้ทุกคนเก็บสัมภาระของตนเองนั่งอยู่กับที่รัดเข็มขัดให้เรียบร้อยตี 5 29 นาที เครื่องร่อนลงสู่สนามบินประเทศใต้หวันตามเวลาที่กำหนด พอเครื่องบินจอดสนิทผู้โดยสารต่างช่วยกันเก็บสัมภาระของตนเองตรวจิตราความ เรียบร้อยทุกคนอย่างเดินลงมาพร้อมท่านผู้โดยสารคนอื่นต่างสะพายกระเป๋าบ้าง ลากบ้างสุดแล้วใครจะมีสัมภารพประเภทไหนมา ก็ได้เดินทางมาเข้าแถวต่อคิวอีกครั้งที่สนามบินใต้หวัน ในช่วงนั้นก็ได้พบกับท่านเจ้าคุณพระวิเทศธรรมกวี รองประธานสมัชชาสงฆ์ไทยรูปที่ 2 เจ้าอาวาสวัดพุทธานุสรณ์ ฟรีมอนท์และท่านพระครูสิทธิธรรมวิเทศศาสนิกสัมพันธ์รูปที่ 2 เจ้าอาวาสวัดอตัมยตารามและคนไทยอีกหลายคนบุคคลทั้งฝรั้งทั้งไทยทักทายกันพอ หอมปากหอม

บรรยายการภายในสนามบินใต้หวันผู้คนพลุกพล่านต่างคนต่างจับจ่ายซื้อของฝาก เมื่อคิดดูอีกทีทุกคนมีความคิดที่ต่างกันใครจะซื้ออะไรชอบอะไร ต้องมีอยู่ในใจว่าจะซื้ออะไรไปฝากผู้ใหญ่ ไปฝากเพื่อนจึงเหมาะสมเดินมองไปเรื่อยๆ ราคาก็พอใช้ ขึ้นบันใดเพื่อเดินทางไปนั่งห้องอาหารวีไอพี ของสายการบิน Eva Airline Lounge ตอนนั้นน่าจะเป็นเวลา หกโมงเช้า ได้เวลาฉันภัตตาหารเช้า เข้าใน Lounge ค่อยๆเดินดูมีอะไรน่าสนใจ ฉันได้บ้าง เยอะแยะไปหมด ข้าวต้มข้าวสวยข้าวผัด ขนมบัง ติ่มซำ ผู้คนไม่มากนัก ก็ระดับวีไอพีเท่านั้น เจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกจะฉันอะไรคอยบริการน้ำร้อนนำชา ข้าวต้มโจ๊ก เส้นก๋วยเตี๋ยวผัดหมี่ ไข่เค็มกุดช่าย หมูหยอง ผักดองหลายชนิด ติ่มซำก็มี เลือกฉันตามสบาย ในส่วนของหวานมีซาเลาเปาใส่หวาน-หมู ผลไม้นานาชนิด น้ำร้อนน้ำกาแฟน้ำส้ม เลือกตามสบายฉันไปเถอะ ทางสายการบินบริการเฉพาะระดับวิไอพีเท่านั้นนะบัตรพิเศษ ในห้องอาหารได้กับ Mr. AIn. หนุ่มอเมริกัน เข้ามาทักทายเป็นภาษาไทย สวัสดีครับ ท่านจาไปไหนคร๊าบ ฝรั่งพูดไทยสำเนียงแปลก แต่คุ้นหูแล้วจะไปแบ๊งกอก คุณจะไปไหนละ ผมอยู่กรุงเทพ มาจากซานฟราน ผมอยู่กรุงเทพนานแล้วสำเนียงภาษาไทยยังไม่ชัดเจนพอพูดได้ ครับ เลยสนทนากันเป็นภาษาอังกฤษตามที่เค้าถนัด. เค้าบอกว่าดีใจมากได้พบพระพูดภาษาอังกฤษได้เค้าบอกไปหลายวัด ไม่มีพระพูดภาษาอังกฤษเลย เวลาผมมีปัญหาไปวัดไม่รู้จะพูดอย่างไรผมโชคดีมากมากลากเสียงยาว........ แลกเปลี่ยนนามบัตรกัน เค้าเป็นนักออกแบบ ก่อนขออนุญาติทำภารกิจส่วนตัว อาบน้ำเรียบร้อย ก่อนเตรียมตัวขึ้นเครื่องบินเดินทางต่อไปยังสนามบินสุวรรณภูมิประเทศไทยใน เวลา 8.30 โดยสารบิน Eva Airline ต่อไป

คอยติดตามตอนต่อไป