ขอความน้อบน้อมจงมีแด่พระรัตนตรัย และขอความเจริญในธรรมจงมีในทุกคนทุกท่าน วันนี้จะให้ชื่อธรรมที่จะบรรยายนี้ว่า "ช่างหัวมัน ฉันเข้าใจ" เมื่อวันพุธที่ 8 ธันวาคม ที่ผ่านมาหลวงพ่อได้ไหว้วานคุณแม่บุญโฉม คุณแม่จินดา พาพระสงฆ์วัดพระธาตุทุ่งเศรษฐี ทั้งหมดไปรับวัคซีนเข็มที่ 3 และ เข็มที่ 4 เหตุการณ์ปกติ ต้องเจริญพรขอขอบน้ำใจอย่างมาก มา ณ โอกาสนี้ด้วย การไปฉีดวัคซีน ป้องกัน Covid 19 ยกวัด เป็นความประสงค์ป้องกันตามภาวะที่โรคภัยกำลังระบาดหนัก

ทุกครั้งที่ต้องมีการฉีดยา หัวใจหลวงพ่อเหลือเท่าเม็ดทราย หายใจไม่ทั่วท้อง (กลัวเข็มมากๆ) แต่ก็ภาวนาทุกขัง อนิจจัง อนัตตา เสมอๆ ภาระหน้าที่ก็มีไม่สิ้นสุด แต่ก็พูดปลอบใจตนเองเสมอว่า เราจะทำให้สมบูรณ์ให้มากที่สุด ฉีดยาทุกครั้ง ปลงได้ทุกครั้ง แต่ต้องหลับตานะ กลัวเข็มฉีดยามากๆ กลัวมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แรกๆ ที่มีสถิติการติดเชื้อ และสถิติการเสียชีวิตในแต่ละวันนั้น ยอมรับว่ากลัว และกังวลใจมากๆ Corona Virus ได้ระบาดไปทั่วโลก ทำให้ไม่กล้าที่จะรับวัคซีนทั้งที่มีสิทธิ์บุคคลด่านหน้า เพราะกลัวไปต่างๆ นานา จนสภาวะจิตสภาวะธรรมตก จิตใจปริวิตกจริงๆ ในช่วงแรกๆ

การรับวัคซีนของหลวงพ่อทั้ง 2 ครั้งที่ผ่านมานั้น ไม่มีอาการใดๆ เลย โดยทั้งหมดรับเป็นของ Pfizer ครั้งที่ 1 และ ครั้งที่ 2 ปกติ ทุกอย่าง โดยรับเข็มที่ 1 เมื่อ วันที่ 10 เมษายน 2564 ฉีดเสร็จทำขาตั้งลูกนิมิตด้านหลังศาลาซุ้มเสมาเศรษฐีแล้วเสร็จเป็นระเบียบ และรับเข็มที่ 2 วันที่ 30 เมษายน 2564 ครั้งนี้หลังจากที่ฉีดแล้วได้มาทำหลังคาศาลาซุ้มเสมาเศรษฐี จนกระทั่งแล้วเสร็จทันบุญพิธีสงกรานต์ โดยเพียงแค่รู้สึกหนักๆ ต้นแขนจุดที่ฉีดวัคซีนเข้าไปเท่านั้น แต่พอมารับเข็มที่ 3 Booster จริงๆ หลังฉีดวันแรกไม่เป็นไรนะ ฉีดวันที่ 8 ธันวาคม ตอนประมาณบ่าย 2 โมง ครึ่ง ตื่นเช้าของวันที่ 9 ก็ปกติดี และได้ถามลูกพระว่าเจ็บบ้างไหม ปวดหรือเปล่า ทุกรูปก็บอกว่าเจ็บปวดต้นแขน บางรูปบอกปวดหัวเป็นไข้ หลวงพ่อเองก็ปวดนิดๆ เจ็บๆ พอทน (เก็บอาการไม่ให้ใครล่วงรู้ว่าเราอ่อนแอ) บอกกับทุกรูปว่า ชิวๆ สบายๆ และได้บอกกับทุกรูปว่าเท่าที่ติดตามข่าวมา Pfizer says its COVID-19 booster protects from Omicron ดังนั้นเราต้องแข็งแรงๆ แต่ที่ไหนได้

ตกเย็นวันที่ 9 ธันวาคม 2564 ซึ่งช่วงเช้ามีฝนตก อากาศก็เย็นมากๆ ก็กะว่าจะไม่แสดงอาการอ่อนแอออกมาให้ใครได้เห็นนั่นแหละ เลยออกไปทำงาน กำลังทำพื้นโรงครัว ตานี้ไข้ขึ้นเลย หนาวสั่น ครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นทันใด เลยต้องวางทุกอย่าง ซึ่งอาการแบบว่าต้องมานั่งปลงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เลยที่เดียว จริงๆ แล้วเกิดมาเป็นคนโชคดีอย่างหนึ่ง สุขภาพแข็งแรง อย่างมากเป็นไข้หวัดคัดจมูก เท่านั้นแหละ ตอนเด็กนักเรียนเป็นฝีแพทย์ประจำตบล มาผ่าให้ที่บ้านฉีดยา และล้างแผลจนหายปกติ อยู่อเมริกาตอนปี ค.ศ. 2005 เป็นไข้ลมพิษ แพ้อาหาร หรือเขาจะเรียกอาหารเป็นพิษนี่แหละ นอกนั้น ก็แพ้เกษรดอกไม้ Allergy น้ำมูกออกมาเป็นกาละมังเลย ใครก็ตามชีวิตได้เกิดมาขออย่าให้ป่วยไข้เลยนะความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ขอบคุณ คุณโยมแม่บุญโฉม / คุณโยมแม่จินดา ทุกครั้งที่ไปฉีดวัคซีน ได้เทคแคร์ พระอาจารย์ตลอดถึงพระภิกษุทั้งวัดไปด้วยสวัสดิภาพ สาธุๆ

ธรรมะทั้งหมดทั้งมวลก็อยู่ในธาตุในขันธ์ของเรานี่แหละ รู้จักนำมาพิจารณาก็สัมผัสธรรมได้ทุกคน จากที่เกิดเวทนาเจ็บไข้ก็จะได้บอกเล่าออกมาเป็นบทกลอน เพื่อสะท้อนสิ่งที่อารมณ์สัมผัสและต่อสู้อยู่กับทุกขเวทนา พยาธิภัยซึ่งถือว่าเป็นมารร้ายตัวหนึ่งที่ทุกคนทุกท่านมีโอกาสต้องผจญกับมัน ส่วนวันนี้ที่เขียนบทความเป็นวันที่ 10 ธันวาคม อาการทุกอย่างหายเป็นปกติแล้ว วันนี้เป็นวันรัฐธรรมนูญของประเทศไทยเรา เอาหละขอทิ้งท้ายไว้ด้วยบทกลอนนี้ รูปขอจำเริญพร

สะบัดร้อน สะท้อนหนาว เอาใจข่ม
สะบัดแขน เจ็บระบม ข่มใจไว้
สะบัดหนี เวทนา รักษาใจ
สะบัดร้อน สะท้อนใน กายสั่นเหลือ ฯ

หนาวแบบนี้ ดูละม้าย คล้ายเป็นไข้
หนาวสะท้าน ลึกเข้าไป ในกายเนื้อ
หนาวเพราะฉีด Booster เจอฝนเจือ
หนาวสะท้าน เจ็บปวดเนื้อ เบื่อจะทน ฯ

แม้คลุมด้วย เสื้อกันหนาว เอาไม่อยู่
แม้มีผู้ ปลุกปลอบใจ ให้เหตุผล
แม้ปากแข็ง ไม่เป็นไร ใจกังวล
แม้เชี่ยวชาญ ผ่านฝึกตน ผลป่วยจริง ฯ

อาการปวด รุนแรงมาก ปากก็พล่า
แม้ทานยา Tylenol@ ร้อนหนาวยิ่ง
ถอนพิษไข้ ทำอย่างไร คลื่นไส้จริง
หรือจะทิ้ง ละสังขาร ก็ปานนั้น ฯ

อยู่ไกลพ่อ ไกลแม่ ไกลพี่น้อง
ที่คอยป้อง ทุกเรื่องราว แม้หนาวสั่น
ยามป่วยไข้ ใจซึมเศร้า เข้าแทรกพลัน
ใจหวั่น หวั่น ถ้าฉันตาย ไกลแผ่นดิน ฯ

ก็ใครหนอ รักเรา เท่าชีวี
ก็ใครหนอ ปราณี ไม่เสื่อมสิ้น
ก็ใครหนอ ห่วงใย เป็นอาจิณ
ก็ใครหนอ ใฝ่ถวิล ให้กินยา ฯ

ช่วยตัวเอง อย่างไร ไข้สูงมาก
อยู่ลำบาก เพราะไม่เจน เรื่องภาษา
ใช้ชีวิต อย่างไร ในอเมริกา
คงบอกว่า อนิจจัง ช่างหัวมัน ฯ

ช่างหัวมัน ฉันเข้าใจ ไม่ต้องห่วง
กายเนื้อล่วง กายธรรม ย้ำคงมั่น
กายเนื้อดับ ลับร่วง ช่างหัวมัน
มอบกายธรรม ไว้บุกบั่น ฉันเข้าใจ ฯ