ท่านสาธุชนผู้สนใจในธรรมทั้งหลาย โอกาสวันนี้ก่อนเข้ารายการธรรมะ อาตมาอยากกล่าวถึงคุณแม่ท่านหนึ่ง อยู่อเมริการ่วม 40 ปี เป็นคนชอบทำบุญสุนทรทาน เคยทำบุญที่วัดไทยลอสแองเจลีส และวัดป่าธรรมชาติ คุณแม่ท่านเป็นชาวพุทธที่มั่นคง พอวัยเกษียณ ถ้าลูก ๆ ลูกไม่พาไปวัดร่วมทำบุญร่วมงานก็ไปไม่ได้ อยู่บ้านก็ไหว้พระสวดมนต์ เป็นคนดีมีวินัย เก็บทุกอย่างเรียบร้อยอย่างเป็นระเบียบ

ที่สำคัญท่านติดตามธรรมะสมสมัยในหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอตั้งแต่ต้น ๆ จนเป็นเรื่องเล่าวันนี้ คุณแม่ติดตามอ่านเกิบทุกฉบับ จนมาวันหนึ่งอายุครบรอบ 90 ปี คุณแม่ท่านนัดให้ลูกมารวมกันที่บ้าน และให้นิมนต์พระสงฆ์มาที่บ้านเพื่อทำบุญล้ออายุ คุณแม่บอกลูก ๆ ให้นิมต์หลวงพ่อวัดทุ่งเศรษฐี เมืองเลควูด ขณะนั้นอาตมารับนิมต์ 3 รูป ไปเจริญปริตรมงคลและฉันเพลที่บ้าน ได้รู้จักกับคุณแม่และครอบครัวเป็นครั้งแรก ก่อนไปถึงบ้านหลงทางเข้าบ้านเหลียว 2 หน

"คุณแม่เล่าให้ฟังว่าดิฉันติดตามอ่านธรรมะท่านประจำ และทักว่า นึกว่าท่านอายุมากแล้วนี้ยังหนุ่มอยู่เลย ดิฉันอายุ 90 ปี อยากทำบุญที่บ้าน เลยให้ลูกนิมนต์ เพราะเห็นลูกว่าวัดท่านอยู่ไม่ไกล อีกอย่างดิฉันก็พูดถามถึงวัดทุ่งเศรษฐีอยู่ไกลไหม แม่อ่านหนังสือท่านประจำ"

หลังจากนั้น ต่อมาอีกร่วม 2 ปี ลูก ๆ ได้โทรศัพท์ติดต่อมา ซึ่งอาตมาไม่ได้บันทึกชื่อไว้ เบื้องต้นก็ไม่ได้รับ ทั้งฝากข้อความ และทั้งเป็นข้อความเสียงว่า คุณแม่ท่านละสังขารแล้ว ด้วยวัย 92 ปี ลูก ๆ ของคุณแม่เล่าให้ฟังว่า คุณแม่เขียนบันทึกข้อความไว้ว่า ถ้าแม่เป็นอะไรไปให้นิมนต์พระอาจารย์ที่วัดทุ่งเศรษฐี มาสวดทำพิธีทางพระพุทธศาสนาให้แม่ ลูกทุกคนได้ปฏิบัติตามคำสั่งเสียของคุณแม่ทุกประการ เป็นต้นว่า :-

- การสวดอภิธรรมหน้าศพที่สุสาน, การกล่าวธัมมิกถา, การส่งสการพิธีเผาศพจนแล้วเสร็จ

- การทำบุญครบรอบ 100 วัน โดยนิมนต์พระสงฆ์วัดทุ่งเศรษฐีทุกรูป ไปจัดที่วัดพุทธวิปัสสนา เมืองลองบีช วันนั้นมีแขกมาร่วมงานเป็นอันมาก

- และเมื่อวันพุธที่ 24 กรกฎาคม 2562 ที่ผ่านมา ได้มีการทำบุญครบรอบ 1 ปี อุทิศบุญแด่บุพการี ที่วัดทุ่งเศรษฐี

น้อมจิตอุทิศบุญ

ท่านสาธุชนทั้งหลาย คุณแม่ที่อาตมากล่าวถึงนี้ คือ คุณแม่จิตรลดา ทวีพงศ์ อาตมาพร้อมด้วยคณะสงฆ์วัดทุ่งเศรษฐี ขอน้อมจิตอุทิศบุญที่ลูกหลานและมวลมิตร โดยมีครอบครัวคุณน้อยหน่า คุณชมพู่ Mr. John คุณสิงห์ และ คุณนงลักษณ์ เป็นเจ้าภาพเพื่ออุทิศให้ แด่

1) ท่าน พล โท โยทิน ทวีพงศ์ (ราชองครักษ์)

2) คุณแม่จิตรลดา ทวีพงศ์ (ครบรอบ 1 ปี)

3) คุณชวน มรรคเจริญวุฒิ

4) คุณยุรี มรรคเจริญวุฒิ

5) คุณสุนทร พรพันธุ์

ขอท่านทั้งหลายที่ได้กล่าวนามมานี้ จงได้มาอนุโมทนารับเอาอุทิศส่วนกุศลนี้ ขอท่านทั้งหลาย พึงได้รับประโยชน์ และความสุข ในสัปรายภพเบื้องหน้าโน้นเทอญ

ธรรมชาติ และกฎแห่งการกระทำ

ท่านทั้งหลายธรรมชาติ ธรรมดา กาลเวลาสร้างให้เกิดขึ้น แต่ก็กลับกลืนกินสิ่งทั้งปวง อำนาจธรรม คือธรรมชาติทั้งหมด กฎของธรรมชาติจะบังคับให้เราทิ้งทุกคนไปสิ้น ไม่ว่าเราเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เราไม่อาจฝืนกฎธรรมชาตินั้นไปได้ด้วยอภิสิทธิ์ชนใดทั้งสิ้น เรารัก เราห่วงใย หวังหอบหิ้วใครไปด้วยก็ตาม ไม่ใช่ว่าจะนำพาคน และสิ่งของที่เรารักไปไหน ๆ ได้ตามที่ใจเรา "กัมมุนา วัตตติ โลโก" ในทางพระพุทธศาสนาถือเรื่องกรรมเป็นเครื่องกำหนด สัตว์โลกทั้งหลายต้องเป็นไปตามกรรม กรรมเป็นประดุจเงาที่ติดตามตัวเราไปตลอดทุกเส้นทาง

ดังนั้น เราควรใส่ใจในการกระทำคุณงามคาวมดีให้มาก การกระทำใด ๆ ที่ผ่านเข้ามาหาเราก็พยายามเลือกเฟ้นเอาสิ่งที่ดีมีประโยชน์ ให้เป็นเรื่องสร้างสรรค์สวยงาม อย่าพยายามเก็บทุกเรื่องที่พบที่เห็น หอบเก็บใส่ไว้รกใจให้เกิดทุกข์เกิดปัญหา เรื่องดี ๆ ควรเก็บไว้ก็ให้เก็บ เรื่องร้าย ๆ ควรปล่อยผ่านไป เหมือนเราเก็บผลไม้ ลูกไหนดีเราก็เก็บไว้บริโภค ลูกไหนเน่าเสียก็เก็บทิ้งไป

นี้เปรียบให้เห็น เพราะซึ่งบางทีเรื่องที่ไม่เป็นสาระไม่เกี่ยวข้องกับเรา มันไม่ได้เป็นประโยชน์สร้างสรรค์สังคมหรือหมู่คณะให้ดีขึ้น เราเองคือผู้คัดกรองเลือกเฟ้น "ใครดี ไม่ดี แค่รู้ แค่ฟัง แค่เห็น ก็พอ" ทำได้อย่างนี้เราได้เจริญสติ เจริญสมาธิ ตามกระบวนการเจริญวิปัสสนา ตามคำที่พระพุทธเจ้า สอนวิธีกำหนดจิตเพื่อรู้สภาวะนั้น ๆ ไม่ต้องเอาตัวเราเข้าไปข้องเกี่ยวให้ใจเป็นทุกข์

ยกใจให้เหนือสภาวะที่สัมผัส

@ ทะเลาะกันในครอบครัว ต่อให้ชนะ "ความผูกพันก็หมดไป" หลักฆราวาสธรรม 4 ใช้ปลูกสัมพันธไมตรีในครอบครัวไว้ได้เป็นอย่างดี เพราะได้แสดงความจริงใจให้กัน การฝึกตนยอมรับในกันและกัน การรู้จักทดทนต่อบุคคลที่เป็นที่รัก และการรู้จักเสียสละสลัดอารมณ์ที่จะมาเป็นอุปสรรคทิ้งไป

@ ทะเลาะกับคนรัก ต่อให้ชนะ "ความรักก็จืดจางไป" อาตมาพิจารณาว่า

- แก่นแท้ของความรัก คือ ความเข้าใจ ถ้าเข้าใจกันก็อยู่กันได้ยืดยาว,

- คุณค่าของความรัก คือ ความมั่นคงภักดี ถ้าซื่อสัตย์จริงใจ เคารพให้เกียรติ ยกย่องกันและกัน ก็อยู่กันยั่งยืน,

- สาระสำคัญของความรัก คือ ความเอาใส่ใจให้เวลา อาตมาสังเกตดูว่าคู่รักเป็นส่วนมากที่ไม่มี

เวลาให้กัน เท่าที่เห็นมักเกิดปัญหาระแหงแคลงใจ

@ ทะเลาะกับเพื่อน ต่อให้ชนะ "มิตรภาพก็สูญหายไป" มีเพื่อนมากมาย บางท่านแยกไม่ได้ว่าแบบไหนคือมิตรแท้ ข้อสังเกตคือ เพื่อนคนไหนเป็นที่พึ่งทางความคิดได้ ช่วยคุ้มครองปกป้องภัยอันตรายได้ ช่วยเหลือเกื้อกูลให้ความอบอุ่นวางใจได้ ป้องกันความลับไว้ได้ ห้ามไม่ให้ก้าวล่วงความผิด และเมื่อชีวิตมีสุข - ทุกข์ ก้าวไปด้วยกันไม่ทอดทิ้ง โบราณกล่าวไว้น่าคิดว่า "ยามจน ยามเจ็บ ยามจาก"

ยามทุกข์จน คนเขาหน่าย ใครเข้าช่วย
ยามเจ็บป่วย ช่วยประคอง ร้องปลอบขวัญ
ยามไม่มี ที่พึ่งใด ใจผูกพัน
ยามจากกัน พลันประวิง ไม่ทิ้งเรา ฯ

ชีวิตจริงแม้จะรักอิสระเพียงใด การเป็นอยู่ในโลกกว้างใบนี้ จำเป็นต้องมีเพื่อนแท้ การปฏิบัติธรรม คือการทำหน้าที่ของตน ๆ ให้สมบูรณ์ที่สุด การทำหน้าที่ต่อตนเอง ต่อครอบครัว ต่อสังคม การยกใจให้เหนือสภาวะที่สัมผัส เป็นธุระของตัวเราเองเท่านั้น รูปขอจำเริญพร