ท่านผู้สนใจในธรรมทั้งหลาย เด็กวัด ชีวิตถ้าเลือกได้ คงน้อยที่จะเลือกมาเป็นเด็กวัด หลายครอบครัวที่มอบลูกหลานให้กับท่านสมภารช่วยอบรมเลี้ยงดู เด็กที่มาก็มีทั้งที่บอกสอนง่าย และที่เป็นเด็นเหลือขอ หากแต่ส่วนมากไม้เรียวท่านสมภารเอาอยู่ ทุกคนเติบโตเป็นผู้ใหญ่พร้อมสำเร็จการศึกษาที่สูงส่ง หรือไม่ก็มีพอใช้เลี้ยงตัวเองได้

ด้วยสภาพสังคมสมัยใหม่ ปัจจุบันนี้เด็กวัดไม่มีแล้ว แต่ยังมีอยู่บ้างก็เพียง “เด็กอาศัยวัดเพื่อไปเรียนหนังสือ แต่สถานะก็ยังเรียกว่า เด็กวัดอยู่นั่นเอง” หนุ่มๆ สนใจขอมาทำ Content เนื้อหาเกี่ยวกับวิถีเด็กวัด โดยลงทุนขออนุญาตมาอยู่วัด กิน นอน ช่วยงานวัดจิปาถะ ไม่ว่าจะเป็นรดน้ำต้นไม้ หุงหาข้าวปลาอาหารถวายพระ สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ เดินตามคอยดูแลพระ อาตมาเลยให้เป็นโอกาสที่หลายๆ คนทำได้ยาก หรือไม่คอยมีโอกาสได้ทำ นั่นคือปัดฝุ่นเช็ดองค์พระประธาน มีโอกาสก็ได้เล่านิทานและเรื่องราวที่สนใจใฝ่รู้จิปาถะเช่นกัน

นึกๆ ไปก็ให้หวนกลับไปคิดถึงชีวิตอาตมาเองตอนเด็กๆ ตอนนั้นเรียนชั้นประถมศึกษาก็อาศัยรับประทานข้าวกลางวันจากวัดมาโดยตลอด ด้วยวัดกับโรงเรียนที่กล่าวนั้นเขตรั้วติดต่อกัน ประการสำคัญคือเจ้าอาวาสท่านเป็นหลวงตา คุณพ่อบังเกิดเกล้าของโยมแม่ อาตมากตอนเด็กๆ ก็ชวนเพื่อนๆ นักเรียนไปทานข้าวก้นบาตรพระหลวงตาที่วัด สิ่งสำคัญคือขอให้เพื่อนๆ ที่ไปทานข้าวกลางวันนั้นช่วยหิ้วน้ำใส่ตุ่มห้องน้ำห้องสุขา โดยช่วยกันโยก ช่วยกันหาม ช่วยกันหิ้ว จากบ่อน้ำบาดาลนั้น เพื่อนส่วนหนึ่งก็ให้มีหน้าที่ล้างถ้วยล้างจาน ถูพื้นศาลาการเปรียญ เย็นๆ หลังเลิกเรียนก็พากันวิ่งเล่นลานวัดบ้าง ลานโรงเรียนบ้าง ค่ำมาหลวงตาก็ร้องเรียกให้อาบน้ำอาบท่า ให้ทำการบ้าน ให้อ่านหนังสือ บางทียังได้ไปนวดแข้งนวดขาให้ท่านด้วย จบประทมก็ได้บวชเป็นสามเณรอยู่ 2-3 ปี เย็นๆ ก็หิ้วปินโตไปจ่ายตามบ้าน เช้าก็เดินตามหลังหลวงตาไปหิ้วกลับ ไปจ่ายปินโตเปล่า ตอนไปเก็บปินโตเต็มทุกสาย เป็นต้นฯ

ยุคที่อาตมาจบประถมศึกษา ระบบการศึกษาในชนบทยังด้อยพัฒนาเอามาก ถ้าครอบครัวไหนที่เป็นผู้มีอันจะกินเขาก็ส่งลูกไปเรียนในตัวเมือง แต่ก็มีเป็นส่วนน้อย แต่หนุ่มๆ ที่ขอมาเป็นเด็กวัดเพื่อที่ จะมาทำเนื้อหาว่าวัดไทยในประเทศอเมริกา มีเด็กวัดหน้าตาจะออกมาเป็นอย่างไร เด็กเกิดที่อเมริกา การศึกษาดี ทำ Content นี้ได้น่าชื่นชม น้องๆ เขาพยายามเฟ้นถามอาตมาว่าเด็กวัดต้องมีบุคลิกภาพอย่างไร มีข้อวัตรปฏิบัติ มีกิจวัตร และมีคุณธรรม หรือมีอะไรบ้างที่ทำให้สังคมมองเด็กวัดแล้วเห็นตัวตน เห็นคุณค่า เห็นหน้าที่ เห็นอนาคตของเด็กวัดจากอดีตสู่ปัจจุบัน

1. เป็นผู้อ่อนโยน เคารพพระภิกษุ - สามเณร เคารพผู้ใหญ่ ว่านอนสอนง่าย

2. เป็นผู้อดทนอดกลั้นต่อคำเหยียดหยาม ดูหมิ่ดูแคลนจากเพื่อนๆ บ้าง จากรุ่นพี่ๆ บ้าง หรือบ้างทีจากผู้หลักผู้ใหญ่ นั่นแหละ

3. เป็นผู้มีความหมั่นเพียร ในระดับหนึ่งก็มีความสงบสำรวมดี มีสติสมาธิ ตลอดถึงมีสำนึกดี

4. เป็นผู้มีความกตัญญูรู้คุณท่าน มีจิตอาสาทำงานเป็นสิ่งตอบแทนผู้มีบุญคุณ (รู้กตเวทิตา)

5. เป็นผู้ที่สังคมวางใจว่าเป็นคนจริงใจ ซื่อสัตย์ซื่อตรง อย่างสุจริตใจ

6. เป็นผู้มีสาธารณะน้ำใจ ต่อทุกคน เชื่อฟัง ขยัน ไม่ดื้อ

7. เป็นผู้มีเตตา เอื้ออารีย์ต่อเพื่อนมนุษย์ เป็นต้น ฯ

ติดตามรับชมเนื้อหาใน Content นี้ทางช่อง YouTube เปือย Day น้องๆ มาด้วยตั้งใจที่จะมาเป็น เด็กวัดด้วยจิตอาสา พัฒนาพื้นฟู เชิดชูเกียรติเด็กวัดที่ต้องอดทน อดกลั้น ฟันฝ่าสู่ความเป็นบัณฑิต สามารถพิชิตเอาชนะข้าศึกที่เป็นอุปสรรคยิ่งใหญ่ในใจตนได้ชื่นชม นับถือ นับถือ

แจ้งข่าวร่วมทำบุญกวนข้าวทิพย์ ตั้งใจมาตั้งแต่พฤษภาคม ซึ่งจำต้องปล่อยผ่าน เพราะเนื่องจากเกิดภาวะอากาศร้อนมาก ตลอด 3 ปีที่ย้ายมาอยู่เมืองแลงแคสเตอร์ ปีนี้ร้อนสุด อย่างไรก็ดีพิธีกวนข้าวทิพย์วัดพระธาตุทุ่งเศรษฐีได้ฤกษ์แล้ว กำหนดการวันอาทิตย์ 9 ตุลาคม 2565 ก่อนวันออกพรรษา ถึงตนนั้นอากาศคงได้เย็นตัวลง แล้วเราจะได้พบกันในบุญพิธีกวนข้าวทิพ์ ณ วัดพระธาตุทุ่งเศรษฐี แคลิฟอร์เนีย 6763 E AVENUE H., LANCASTER, CA 93535-7849 รูปขอจำเริญพร