จากที่ได้เข้ารับการศึกษาอบรมมาร่วมเดือน ทำให้นึกถึงชีวิตกับเวลา ในทางพระพุทธศาสนา ปราชญ์ท่านนั้นกล่าวมีเพียงน้อยนิด เป็นความโชคดีที่เกิดมาเป็นมนุษย์ และพบพระพุทธศาสนา

เวลาในชีวิตมีน้อยแล้ว เวลาเตรียมสอบเป็นพระอุปัชฌาย์ต่างประเทศยิ่งน้อยนิด บีบเค้นให้ผลักดันศักยภาพความรู้ความสามารถออกมา จนถึงสนามสอบทั้งประเทศ ที่เรียกว่า ”สมัชชามหาคณิสสร“ วัดสามพระยา กรุงเทพฯ

แม้ยังไม่รู้หมู่หรือจ่า แต่ก็ภาวนาให้สอบผ่าน เพราะเหน็ดเหนื่อยมาเป็นเดือนแล้ว ตั้งแต่มีการสอบมาในชีวิต ก็ไม่เคยคิดว่าครั้งไหนจะ กรวดขันมากมายขนาดนี้ หัวจะปวดไมเกรนขึ้นเลยกินยาวันละห้าหกเม็ด แบบว่ารักษาตามอาการเลย แล้วถ้าสอบสนามใหญ่ไม่ผ่าน คงเสียเวลาเปล่า

แม้รู้ว่าชีวิตนี้ตั้งอยู่ได้ไม่นาน แต่อุตส่าห์เสียเงินร่วมแสนข้ามน้ำข้ามแผ่นดินมาสอบ ถ้าไม่ผ่านคงผิดหวังอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง เครียดจริงๆ บัณฑิตกล่าวว่าชีวิตนี้สั้นแล้ว ส่วนหลวงพ่อว่าเวลาที่จะเข้าสอบสั้นกว่า ตั้งตัวไม่ทันเลย

ขอขอบคุณน้ำใจของท่านทุกคนที่ให้กำลังใจ ต่างบอกว่า ทำให้ดีที่สุด หลานๆ เห็นปวดหัวไมเกรน ก็บอกว่าให้หยุดอ่านหนังสือ นี่ก่อนสอบสนามใหญ่ก็เป็นไข้ปวดไมเกรน นี่มาเล่าสภาวะของใจในเวลาที่เร่งรัดที่เตรียมตัวมาน้อยมาก สาธุผ่านได้ก็ภาคภูมิใจไม่น้อยที่เดียว

- ชีวิตเอ๊ยชีวิต เหมือนน้ำค้างที่ปลายยอดหญ้า เมื่อต้องแสงอาทิตย์ก็แห้งหายไปโดยเร็ว นี่เราปวดหัวด้วยเรื่องอะไร

- ชีวิตเอ๊ยชีวิต เหมือนฟองน้ำที่เกิดยามฝนตก ที่แตกสลายไปอย่างรวดเร็ว วิชาการอ่านเช้า สอบเช้า อ่านเย็นสอบเย็น วางปากกาก็ว่างเปล่า

- ชีวิตเอ๊ยชีวิต เหมือนรอยไม้ที่ขีดลงไปในน้ำ ย่อมกลับเข้าหากันอย่างรวดเร็ว แต่พอมีกำลังใจก็ฟื้นฟูขึ้นมาได้ ขอขอบคุณมากๆ ที่มาอบรมความรู้กับคณะสงฆ์ ทั่วทั้งประเทศ

- ชีวิตเอ๊ยชีวิต เหมือนแม่น้ำที่ไหลลงจากภูเขา เพราะไหลไปไม่มีหยุด ขอให้ปัญญาของข้าพเจ้าเป็นดั่งสายน้ำด้วยเทอญ

- ชีวิตเอ๊ยชีวิต เหมือแม่ทัพออกศึกสงคราม ไม่รู้กำลังข้าศึกก็ต้องรบเหนื่อย เหมือนหลวงพ่อที่ทิ้งวิชาการมานาน จะเขียนคาถาบทสวดไม่รู้สกด อะไรยังถึงถูกต้อง

ถึงเวลานี้ก็นึกถึงสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงสอนให้พระภิกษุใช้เวลาที่มีในแต่ละคืนละวันให้ได้รับประโยชน์สูงสุด ดังที่ตรัสไว้ใน "ภัทเทกรัตตสูตร"

สรุปได้ประโยคเดียวว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำให้เต็มกำลังความสามารถ ทำได้ไม่ได้ อย่างน้อยก็ได้ทำ

รูปขอจำเริญพร