ท่านพุทธบริษัทและสาธุชน ทั้งหลาย กิจกรรมทุกเช้าของแต่ละท่านต่างกันบ้าง เหมือนกันบ้าง ส่วนอาตมา ตี 5 เข้าห้องสวดมนต์ จุดเทียน - ธูป บูชาพระรัตนตรัย ทุกเช้าเพ่งมองแสงเทียน ก็พิจารณาเลื่อยไป วันนี้เลยนำมาเล่าเป็นอุทานธรรมให้ท่านได้อ่านกัน แสงเทียนละลายแท่งได้เปล่งแสงอันอำไพ ช่วงระหว่างหนึ่งนั้น และพอสิ้นเชื้อแสงสว่างก็มืดมิดลง เหตุปัจจัยทุกอย่างก็มีระยะเวลาของมัน

บางครั้งเราก็กังวลไปทุกอน่าง ฉะนั้นอย่ากังวลกับสิ่งที่เสียไป ผู้รู้กล่าวว่า เมื่อเก่าไป ใหม่ก็จะมา ธรรมดาเก่าไป ใหม่ก็เกิดขึ้น ซึ่งอาจจะนำพาเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเดิมตามยุคสมัยนั่นเอง อย่างในอดีตใช้แรงงานคน ปัจจุบันใช้เครื่องยนต์กลไก และต่อไปใช้หุ่นยนต์ (ปัจจุบันใช้บ้างแล้ว บางตำแหน่งทำให้ผู้คนตกงานกันเป็นจำนวนมาก)

แต่ก็นนั่นแหละ เราสูญเสียบางอย่างไปเพื่อทำให้เราเติบโตขึ้น การคิดค้นเป็นหาที่ที่ต้องพัฒนาทุกๆ ด้านอย่างต่อเนื่อง เพราะทุกการสูญเสียจะนำไปสู่เคลื่อนไหว สิ่งสำคัญเราต้องได้ประโยชน์จากสิ่งที่เสียไป เกิดองค์ความรู้ใหม่ๆ เกิดปัญญาใหม่ๆ ให้คนรุ่นต่อๆ ไปใช้เป็นข้อมูลการศึกษาพัฒนาต่อยอด

ฤดูกาล คืนวัน นั้นผันเปลี่ยน
หนาวร้อนเวียน เปลี่ยนเห็น เป็นวิถี
ธรรมชาติ วาดไว้ ในปฐพี
ทุกสิ่งมี เปลี่ยนผัน นั่น อนิจจัง ฯ

ชีวิตสิ่ง เปราะบาง อย่างที่รู้
หากยืนหยัด ต่อสู้ สู่สิ่งหวัง
โลกจักแห่ แชร์ใจ ให้กำลัง
อย่าสิ้นหวัง วางทุกข์ สุขที่ใจ ฯ

ความยึดมั่น ถือครอง ว่าของเรา
การปล่อยวาง ว่างเปล่า เข้าใจได้
อนัตตา สังเกต เหตุปัจจัย
ฤดูกาล จักหมุนไป ใจมั่นธรรม ฯ

เราทั้งเสียเงิน เสียทั้งเวลาไปกับการศึกษามากมาย และหลายปีกว่าจะเริ่มต้นตั้งหลักฐานของตนๆ ให้มั่นคงได้ หรือไม่ก็ยังไม่มั่นคงก็มีเยอะแยะ

เราละทิ้งบ้านเกิด ละทิ้งครอบครัวและบุคคลอันเป็นที่รักเพื่อเข้าสู่เมืองศิวิไลซ์ ที่มุ่งมั่นตั้งใจก็มาก เช่นมุ่งมั่นเป็นแพทย์ เป็นพยาบาล เป็นครู เป็นตำรวจ - ทหาร เป็นข้าราชการ อื่นๆ เป็นต้น ที่สำเร็จก็มาก และที่ล้มเหลวก็มีไม่น้อย

บางครั้งกับบางคน กับโอกาสี่เหลื่อมล้ำนั้น เราต่างก็ต้องการเพื่อแสวงหาความสำเร็จสูงสุดเพื่อตน เพื่อครอบครัวตน จนกลายเป็นค่านิยมเพื่อกินหรู่อยู่สบาย จนลืมที่จะเห็นอกเห็นใจผู้ต่ำต้อยด้อยโอกาส สำเร็จในสิ่งที่ต้องการได้ แต่สูญเสียน้ำใจและหลักมนุษยธรรม อย่างนี้จะคุ้มไหม

คุณธรรม หรือคุณภาวะของผู้เจริญแล้ว ท่านมองโลกในแง่ดี มองหาโอกาสเพื่อตนได้ แล้วก็ไม่ลืมฝึกฝนเป็นผู้สละแบ่งปันโอกาสให้แก่ผู้อื่นด้วย เพื่อโลกในอนาคตจะไม่เหือดแห้งแล้งน้ำ และจะไม่ร้อนลุกเป็นไฟ โบราณสอนโลกพระศรีอริยะเมตไตรย์ (หรือพระเมตไตรย บาลี: Metteyya, เมตฺเตยฺย) บางทีทำให้เข้าใจถึงข้อดีของหลักคำสอนนี้ เป็นไปเพื่อโลกแห่งอนาคต การอยู่ร่วมกันอย่างเสมอภาคทางสังคม แน่นอนว่าการรับมือกับสิ่งใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้นเป็นเรื่องยาก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามขอให้ทุกคนเข้มแข็ง และหาทางเติบโตจากเสียไปให้ได้ เพื่อจะบอกต่ออนุชนรุ่นต่อไปว่า "คุ้มแล้วที่เราได้มอบสิ่งดีๆ ไว้เป็นสมบัติสำหรับทุกคนสืบต่อไป ใกล้ปีใหม่แล้ว คิดหวังในสิ่งดีๆ อะไรที่พลั้งพลาดเรามาเริ่มต้นกันใหม่ไปพร้อมๆ กัน รูปขอจำเริญพร

ชีวิตพลาด พลั้งบ้าง บางเวลา
ธรรมดา นาทีทอง ของชีวิต
ดังเมฆผ่าน จันทรา พระอาทิตย์
แม้มืดมิด มินานหนอ ก็จางคลาย ฯ