ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
บ้าน

มีชีวิตยาวนานในอเมริกา คนที่คุ้นเคยต่างมีบ้านของตัวหลับนอน บ้านตัวเองดีกว่าเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ เพราะเช่าอยู่จะขึ้นค่าเช่าบ่อย โดยอ้างค่าครองชีพขึ้น ยิ่งรัฐบาลกับคนสุมหัวขอขึ้นค่าแรงงานขั้นต่ำ ตามหลายเมืองราคาชั่วโมงละ 15 เหรียญ มากสิ่งต้องเพิ่มราคาจะมีลดบ้างก็คือจ้างคนทำงานน้อยลง เมื่อคนงานลดงานเท่าเดิม หลายคนบ่นทำงานเท่าเดิม หมายถึงชั่วโมงทำงาน แต่งานกลับมากขึ้น พูดภาษาคนหลบงาน ไม่มีเวลาหลีกเวลาเลย บางเมืองบอกว่า เวลางานจะเข้าห้องน้ำมีเวลาจำกัด เข้าเกินถูกเตือน ยังดื้อรั้นจะตัดเงิน เวลา หมายถึงลดเงินและเวลาจ้าง

ต๋อยกับกะแวน ชื่อเล่นน่ะอยู่อเมริกา เปลี่ยนบ้านหลายครั้ง ซื้อพอกำไรเกิน 6 หลักขายไปหาซื้อที่ใหม่ ปรับปรุงขยายอยู่หลายปี บวกลบคูณหาร ถ้าขายไปซื้อที่อื่น เงินกำไรบวกต้นทุนที่อยู่หลายปี บวกค่าต่อเติมขยาย บวกลบ มีเงินนอนอยู่ในกำมือจะหยิบใช้เมื่อไหร่ย่อมได้ หลายคนและผมกวาดรวมเป็นทุกคน คำพูดเงินย่อมมีค่า และสำคัญเสมอ เคยคิดว่าเงินไม่สำคัญ คงหมายถึง วุ่นวายหาเงิน จนเกินเวลาชีวิตไม่มีเวลาหยุดพัก อยู่บ้านเลี้ยงหลาน ทำกับข้าวให้เมียทาน วัดมีงานสำคัญมากคนชอบไปวัดบ้างไม่มีเวลา คนเข้าใจชีวิตโดยเฉพาะเรื่องของบุญ คำว่าบุญคือการกระทำสิ่งดีงาม อย่างเป็นคนดีของสังคม ถ้าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ เพียงใจคิดถึงความเมตตาที่ท่านมี ไปไม่ได้โทรคุย ส่งเงินไปให้ท่านใช้ พอพูดถึงเรื่องส่งเงินอดคิดถึงน้องผม คนอยู่อเมริกา ไกลกว่าผม 1 ใน 4 ไมล์ หลังจากแม่เสียชีวิต ส่งเงินให้พี่สาวใช้มากปี เมื่อวานมาที่บ้านมาเยี่ยมหลาน ให้ผมดูใบสั่งจ่ายเงินจนถึงสิ้นปี 2017 เหตุที่รักพี่สาวมากกว่าผม เพราะช่วงเรียนมัธยมเรียนกฎหมาย พี่สาวตื่นแต่เช้ามืดหุงข้าว ดูแลน้องมากกว่าตัวเอง และน้องอีกคนเป็นนายตำรวจ ก็ดูแลสองคนเลยช่วยกันดูแลพี่สาว ผมดีใจด้วยอดภูมิใจกับแม่ นอกจากส่งให้ลูกๆ มีการศึกษา ยังอบรมบ่มจิตใจให้เป็นคนมีเมตตา ตอบแทนคุณ น้องผมคนนี้ชอบบริจาคให้คนดูแลสัตว์ที่ถูกทอดทิ้ง

เพื่อนคนทำงาน หาเงิน เพลิดเพลินเลยวัยตัวเองหลายปี พอเพื่อนชวนไปวัด ปากพูดอยากไป แต่หยุดงานไม่ได้หลายคนเย้า แกจะแบกจ๊อบจนถึงวันตายเลยเหรอไม่มีเสียงตอบ เมียพูดแทรก เขาห่วงงานรักเงิน มากกว่าใดๆ ในโลก เสียงเบาค่อย แต่ยินชัด “นานาจิตตัง”

ต๋อยกับกะแวนจัดงานขึ้นบ้านใหม่ ต๋อยอาชีพพยาบาล “อาร์เอ็น” ทำงานเกิน 40 ปี คุณคงรู้ยิ่งทำงานนาน ผสมความรู้ และรักอาชีพตัวเอง ผมหลับตาพูดได้เลย คงรักงานในอาชีพย่อมทำงานเกินคุ้มค่าจ้าง พอถึงวันนี้เงินรับแต่อาทิตย์เยอะ ไม่ได้หมายถึงรับเงินใต้โต๊ะคนที่เข้าใจชีวิต อยู่ถูกต้องไม่อยากทำงานแล้วไม่หักเงินหรอก เพราะหักเงินเสียภาษีจะโป๊ะเพิ่มตอนเกษียณ เกิดเจ็บป่วย หรือเจ้านายหาเหตุไล่ออกเพราะเงินเดือนเยอะ จะได้เรียกร้องขอเงินว่างงาน รวมทั้งสวัสดิการ คุณคงเข้าใจ “เรื่องสิทธิควรจะได้”

ผมไปวัดเดินสวนทางกับแม่ม่ายผัวหนีไปมีคนใหม่ ทิ้งให้ดูแลลูกทำมาหาเลี้ยง และเคยถามสามีขอเงินดูแลลูก สามีส่ายหน้าไม่มี ครับจำไว้เมื่อหนีได้ ขาดความรับผิดชอบควรร้องขอความยุติธรรม ให้ส่งเงินค่าเลี้ยงดู ได้มากได้น้อยควรจะหมดความเมตตา ถ้าเบี้ยวจดฟ้องร้อง เขาจะรวมต้นบวกอกเบี้ย มีเงินเมื่อไหร่ ต้องให้เรา เผอิญเขามีบ้าน เมื่อศาลสั่งขายบ้านเมื่อไหร่ เขาจะหักให้เรา ครับไว้ใจรัฐบาล เรื่องทวงหนี้ เป็นความถนัด ชื่อหนี้สินจะใส่เป็นหลักฐานเกี่ยวกับบ้าน ขายจะเคลียร์ได้ต้องจ่ายเงินหนี้ก่อน บางเรื่องสนใจ ถามคนไทยที่มีความรู้และถนัด แต่ละเรื่องเยอะ เพียงอย่าอุบไว้คนเดียว

ต๋อยนอกจากงานเก่ง ความเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี เพื่อนรักใคร่ เลยไปถึงเจ้านายวันเปิดบ้านใหม่เพื่อนเกือบสิบ ขับรถเกือบร้อยไมล์ระยะทางน่ะไม่ใช่ความเร็ว ถ้าเป็นความเร็วคงไม่แคล้วตั๋ว

กะแวนสามี ขายร้านอยู่บ้านมานานปีเลยกลายเป็นพ่อบ้าน ทำอาหาร ความสะอาด ต้นไม้ใบเขียว ใบเหี่ยวแห้งไม่มีติดต้น ครับฝีมือกะแวน เขาเคยคิดจะทำงานมากมายเพื่ออะไร เสียภาษี เลี้ยงดูคนไม่ทำงาน มีลูกหลานเยอะ ไม่น่าถูกต้อง

ยิ่งปัจจุบัน มาซื้อบ้านที่เมือง Woodland ติดกับ Davis ซื้อ 400,000 เงินสด ขายบ้านที่ Freemont 800,000 หักบวกลบ เหลือเกิน 300,000 ใช้จนตายยังเหลือไว้ให้หลานสาวหลานชายหนึ่ง และลูกสาวคงไม่หวังเงินพ่อแม่ เพราะอาชีพหมอย่อมมีชีวิตที่ดี และจุดย้ำได้มาใกล้ลูกหลานให้เป็นที่พึ่งพา

ต๋อยกับกะแวน ซื้อบ้าน ขายบ้านมาหลายครั้ง พอกำไรเกินเลข 6 หลักขาย หักหลายสิ่งที่พอนึกออก ก็ไม่ต้องจ่ายภาษีให้ลุงแซมแล้ว

ครับลุงแซม ขายบ้านหลังหนึ่งจะของใครก็ตามลุงแซมได้เงิน ภาษีขายบ้าน ภาษีที่ดินเพิ่ม คนอีกมากคนมีงานทำ อย่างซื้อขาย ซ่อมแซม

ต๋อยและกะแวน ศรัทธาในพุทธศาสนา ความเข้าใจ คือทำดีได้ดี ย่อมมีสุข ศาสนาสอนให้พัฒนาตัวเอง จนเข้าใจในวิถีทางของพุทธ ไม่ตามคนที่ไปวัด ทำบุญแล้วยังยึดชีวิตเหมือนเดิม นินทา อคติ ทานเหล้า ด่าทอแม่บ้าน พอถึงจุดของโมโหนิยมตบตี ที่ทำร้ายเพราะไม่อยากให้ต่อคำ

ต๋อยกับกะแวนห่างคนละขั้วกับคนที่บอกว่าเป็นพุทธ แต่นิยมไสยศาสตร์ วันนี้นิมนต์พระจากวัดพุทธานุสรณ์ มาสวด สอนธรรมะ เชิญเพื่อนมาทานข้าว ครับขึ้นบ้านใหม่ จิตใจต้องกระตือรือร้นต่อเติมคุณธรรมมากยิ่งขึ้น

ผมตื่นเช้ามืด ทำน้ำพริกหนุ่ม หลายคนบอกว่าเรียนมาจากไหน อร่อย จะชมหรือยอผมยิ้ม และวันนี้ผมแกงขี้เหล็กเจ้าอาวาสท่านชอบ แกงขี้เหล็กผมอยากโม้ฝีมือผมหลายคนชม แม้แต่คนชื่อแมว เจ้าของคอลัมน์ “ลติตตา” ชมผมยกนิ้วโป้ง “เยี่ยม” ผมยิ้มรอยตีนกาขยายหลานเส้น พูดกับตัวเอง ชอบคำพูดว่าเยี่ยม เพราะมันคือความหมายที่ผสมผสาน อร่อย กลมกล่อม พูดภาษาคนแก่ ติดแกงขี้เหล็ก อิฉันตักข้าวเพิ่มทุกครั้งที่มีแกงขี้เหล็ก โปรดปรานเป็นแกงที่กินได้ไม่เบื่อ

ผมออกจากบ้าน 8.30 AM ขับรถ 68.5 ไมล์ชั่วโมงกับเศษนาทีก็ถึงแล้ว วันนี้ผมมีหน้าที่ผัดไท แมวถ่ายรูปผมตอนกำลังคุ๊ก ผมไม่รู้ว่าผมคุ๊กผัดไทรสเป็นอย่างไร มีร้านเกิน 30 ปี ไม่ได้คุ๊ก แต่ทุกปีเดือนกันยา ถนนหน้าร้านปิด มีงานแฟร์ ทุกปีผมจะคุ๊กผัดไท อย่างน้อย 3 กล่องใหญ่ขายดีมาก และระหว่างคุ๊กก็แกงหลายอย่างขาย ขายดี คนยืนแถวยาว หลายคนบอกเหตุที่ขายดี เพราะคนหิว ผมหน้าสลด

ครับชีวิตคนวันดีๆ ควรทำบุญบ้านเพียงเชิญคนรู้จัก รักใคร่ สนิทมาทานอาหาร และเป็นความจริงคนที่มาส่วนมากจะมีอาหารรสที่ตัวเองคุ๊กแล้วชมว่าอร่อยติดมือ

วันนี้ไวน์ดีๆ ไม่พร่องเพราะยังวันช่วงสบาย คุณผู้หญิง มีตาผู้จัดการธนาคาร ต๋อยเจ้าของร้านอาหารปาปิยอง นาคนมีเงินเกินล้านเหรียญ และแมว (ลลิตตา) ซ้อมเต้นรำงานฮาโลวีน (งานผี) ครับเดี๋ยวนี้งานที่จัดจะมีกิจกรรมร่วมของคนเก่าแก่ แต่แปลกงานคนอายุเยอะดูการแสดงเป็นงานโปรด วันนี้ถือเป็นวันดีๆ ของชีวิต คนเราถ้าได้หัวเราะ คุย ถกเถียง มีไวน์ดีๆ ความรู้สึกเถียงกับตัวเองว่า ชีวิตจะขยายความสุขไปอีกนานวันและแปลกเคยคิดไหม ความสุขได้เบียดสิ่งไม่ดีตกขอบชีวิต