ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 12 มีนาคม 2565

โรงเรียนจะอบรม และสั่งสอนเด็กที่มีความคิดเห็นแตกต่าง ครูบอกว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ความคิดแตกต่าง ย่อมต้องมีข้อเสนอ สุดท้ายความถูกต้อง คือการยอมรับ ทุกวัน ผมจะดูข่าวบ้านเรา เหมือนที่นี่ทุก 6:00 AM จะดูข่าว

ผมเห็นสภาบ้านเรา ถกเถียงกันทุกวัน การถกเถียงเกิดจากฝ่ายค้าน ครับไม่ว่ากันการค้าน แต่ย่อมมีการสรุปผล สุดท้ายถ้าค้านก็ควรจะมีข้อคิดเห็น มีเยอะประเภทหัวชนฝา ครับดูข่าว อดคิด เรื่องที่เป็นปัญหา คือคดีโกง คดีกล่าวคำใส่ร้าย ไม่มีมูล ผมอดคิดกฎหมายน่าจะมีระบบการลงโทษ ผู้ปากพล่อยเหตุผล ที่เราได้คนด้อยคุณภาพ เขาได้มาอย่างไรคือประชาชนเลือกตัวแทนมานั่งในสภา หน้าที่นอกจากจะช่วยกันพัฒนาประเทศ แล้วตัวแทนควรไปพัฒนาท้องถิ่น ช่วงโควิดมาก คนหายหน้า คำสัญญาที่ให้ไว้ ไม่ทำ

ช่วงนี้ความสุขของผมและแม่บ้าน มีครบองค์ คือลูกชาย ลูกสาว และครอบครัว มาเยี่ยมพ่อแม่ ครับความรักซึ่งมีต่อกัน พ่อ แม่ ลูก หลาน ย่อมมีค่า

วันนี้ผมเรียนการชาร์จไฟรถไฟฟ้าจากที่สาธารณะ วันอาทิตย์ ครอบครัวของลูกสาวและลูกชายมาเยี่ยม ผมมีความสุข 5 เดือนผ่านลูกสาวซื้อรถไฟฟ้าให้ ผมบอกลูกรถพ่อยังใช้ได้ดี อายุพ่อก็มากแล้วจะขับได้คงไม่ขับไปไกลนัก และขับออกไปรอบๆบ้าน ไปจ่ายตลาด ไปวายเอ็มซีเอ ออกกำลัง คำพูดของลูก ถึงพ่อจะขับไม่มาก แต่รถใหม่ก็ปลอดภัย และลูกก็อยากตอบแทนพ่อแม่ ช่วงลูกยังเล็กพ่อแม่ทำงานหนัก ส่งลูกและน้องโรงเรียนเอกชนมีชื่อที่สุด และพ่อแม่ยังพาลูกไปประเทศต่างๆ เปิดหู เปิดตา อยากตอบแทนพ่อแม่บ้าง ลูกจำได้แม่น ตอนลูกเรียนหมอที่อังกฤษแม่เก็บออมส่งเงิน ครับไม่เพียงคำพูดที่ลูกบอกพ่อแม่ แต่พฤติกรรมของลูกมีต่อพ่อแม่ จริงใจดูแล ครับผมเชื่อเรื่องความรู้จักบุญคุณ ความเจริญที่ผมเห็นคือ ทุกคนใกล้ชิด รักใคร่ เกื้อกูลต่อกัน เหมือนผมตอบแทนพ่อแม่

อดนึกถึงคำสอนของท่านอาจารย์พุทธทาส ท่านบอกว่า ความหมายของพุทธศาสนาคือ “รู้อะไร เป็นอะไร” ถอดความง่ายๆ เวลาเราทุกข์ สาเหตุเพราะอะไร โลภ โกรธ หลงหรือเปล่า เมื่อรู้ก็แก้ตรงสาเหตุ

บ่าย 2:10 PM เดินลงบันไดของวายเอ็มซีเอ ครับผมจะมีคลาสออกกำลัง วันจันทร์-ศุกร์ วันละหนึ่งคลาส ผมชอบได้ออกกำลัง มีครูสอน จะยืดแขน ขา ลำตัว ครับ รอบห้อง คนรุ่นราวคราวเดียวกับผม เรื่องออกกำลัง ดูแลตัวเอง ผู้หญิงดีกว่าผู้ชาย เพราะการใช้สมองด้านขวา

ผมเดินเลี้ยวขวา ตึกแถวบนถนน สายโซราโน (Solano) เป็นหัวใจของธุรกิจ ปลายถนน เป็นเมืองอัลบานี่ (Albany) เมืองนี้โรงเรียนจะประถม หรือมัธยม เป็นโรงเรียนของรัฐบาล การศึกษา เล่าเรียน ทุกคนยอมรับว่าดีกว่าเมืองรอบๆอย่าง เบิร์คเล่ย์ เอลเซอริโต้ คำว่าดี คงจะหมายถึงการเข้ามหาวิทยาลัย การพัฒนาของโรงเรียน การใส่ใจของครู อาจต้องรวมพ่อแม่ดูแลลูกด้วย

ถนนสายโซราโน่ ด้านบนถนนเน้นเมืองเบิร์คเล่ย์ ผมเคยเปิดร้านอาหารไทย ชื่อร้าน “โบราณ” ไม่โบราณเหมือนชื่อนะครับ ด้านหน้าร้าน หลังร้าน ผมยกพื้น ทำเป็นห้องนั่งกับพื้น คนกินและเด็กเสิร์ฟ จะต้องถอดรองเท้า ตรงกลางร้านนั่งโต๊ะธรรมดา เดินเสิร์ฟ

ผมทำมาหากินกับร้าน มาประมาณ 30 ปี ครับ เหลือเชื่อ คนคุ๊ก คนเสิร์ฟ ไม่หนีผมไปไหน รายได้ของร้านพอกินพอใช้ มีเงินส่งลูกสาวเรียนหมอ ลูกชายเรียนปริญญาเอก

พอลูกเรียนจบ วัยของผมและภรรยาก็เกษียณ แม่บ้านบอกว่า เราเลิกร้านเถอะ มีเด็กคนไทยมาติดต่อขอซื้อ ที่จริงมีร้านเราจะมีเงินสดติดกระเป๋าทุกวัน แต่แม่บ้านบอกว่า “จริง” แต่ลูกเรียนจบแล้ว เราควรมีชีวิตของเรา เงินได้จากเกษียณก็น่าจะพอกินพอใช้ เพราะชีวิตเราไม่มีปัจจัยจำเป็นต้องใช้ มีเงินจ่ายค่าสมาชิกไกรเซอร์ จ่ายภาษีบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ทีวี ซ่อมแซมบ้าน มีเงินพอเก็บแล้วไปเที่ยวบ้าง อย่างไปครู๊ซ ที่อลาสก้า กลับไปเยี่ยมครอบครัวในไทย ตอนไปยุโรปก็ใช้เงินแต่ส่วนจำเป็น

ครับเสียงเป็นเอกฉันท์ ขายร้าน ภาระรับผิดชอบซื้อของเข้าร้าน จ่ายเงินคนงาน “คำพูดของคนไทย” มีน้อยรู้จักใช้ มีมากก็อย่าฟุ่มเฟือยรู้จักเก็บ อดออม

วันนี้หลังจากออกจากวายเอ็มซีเอ เอาอุปกรณ์ออกกำลังใส่รถ ปิดรถ รถจอดได้ชั่วโมงครึ่ง หลังจากคนออกกำลัง บางชั่วโมงรถจะมีที่ว่างย้ายรถไปจอดที่ใหม่ ครับคนให้ตั๋วจะขยันมาดู ช่วงหมดชั่วโมงครึ่ง ถ้าไม่ย้ายได้ตั๋วแน่นอน ผมย้ายรถไปจอดกลางถนนโซราโน่ หน้าร้าน ไอศกรีม สั่ง “วนิลา” ใส่ทูโก เดินทาน ครับเดินบนถนน โซราโน่ ไปเบิร์คเล่ย์ แวะร้านหนังสือ เดินผ่านร้านเก่า มองดูป้าย เปลี่ยนจากร้านโบราณเป็นร้น “บางกอกแจม”

ผมแหงนดูป้าย “โลโก้” ของร้านโบราณ เป็นรูปเจดีย์ คนช่วยเหลือออกแบบ สถาปนิค “องอาจ เฉลยชีพ” เป็นเพื่อนเก่าเกิน 50 ปี องอาจ จบสวนกุหลาบ ปริญญาตรีศิลปากรณ์ ปริญญาโท “Stand ford ” กลับเมืองไทยก่อนโควิด เราทานข้าวกัน

มากชีวิตของความเป็นเพื่อน เรารักกัน พึ่งพา รักใคร่ ทุกครั้งกลับไทยผมมีเพื่อนๆ นักเรียนทุนกระทรวงการศึกษาปี 2500 จะนัดพบกัน หลายคนละโลก ครับมากคนยังอยู่ ความรักของเพื่อนยังอยู่คู่กับกายใจตลอดกาล