7:45 AM เช้าวันอาทิตย์ กรกฎาคม 2068 ถือกาแฟเพิ่งทำใหม่ๆ ยี่ห้อ French Roast สำหรับการซื้อกาแฟ ปกติจะซื้อจากคอสโก้ แต่ 2 วันมาซื้อจากร้าน เทรดเด้อร์โจ เทรดเด้อร์โจเป็นร้านโกรเซอรี่ ขนาดปานกลาง ผมหมายถึงเปรียบเทียบกับร้าน โกรเซอรี่ อย่างเซฟเวย์ลัคกี้ ซึ่งเป็นร้านใหญ่

พูดถึงร้านโกรเซอรี่ ซึ่งมีสินค้าอุดหนุนชีวิตประจำวัน รอบๆ บ้านไม่เกินไมล์ จะมีร้านประเภทโกรเซอรี่อย่าง เซฟเวย์ ร้านลักกี้ ชื่อแตกต่างหลายร้าน

ผมนั่งเขียนหนังสือ มองลอดหน้าต่างเวลานี้ รถขึ้นลงไม่มาก ขาดช่วง คงจะเป็นเช้าวันอาทิตย์ด้วย รอบๆ บ้านมีคนสูงอายุหลายบ้าน วันปกติไม่ออกไปทำงาน อย่างผม วันนี้อายุย่าง 86 ปี ผมคิดกับตัวเอง ยังสุขภาพดี ผมจะเข้าห้องขึ้นเตียงก่อน 8:00 PM ทุกคืนก่อนนอนจะสวดมนต์ การสวดมนต์ ที่ผมได้คือ การทำใจสงบ มีสมาธิ นึกถึงหลักพุทธศาสนา

ชีวิตผมเติบโต เป็นศิษย์วัดอยู่เกือบ 7 ปี เกิดอยุธยา จบประถมสี่ ระหว่างเรียนโรงเรียนประถม 1-4 สิ้นปีจะมีการแจกรางวัล สมเด็จพระสังฆราชวัดราชบพิธ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ท่านจะมาให้รางวัล เด็กเรียนได้ที่หนึ่ง ผมอดคุยได้รางวัลทุกปี พ่อแม่ฝากผมกับสมเด็จพระสังฆราชให้เป็นศิษย์วัดมาเรียนมัธยม สมเด็จพระสังฆราชท่านตอบรับ

ผมย้ายมาเป็นศิษย์วัด และสอบเข้าเรียน มัธยมวัดราชบพิธสอบได้

อดที่จะแชร์การเรียน ผมเป็นคนชอบเรียนและอ่านหนังสือ ช่วงเรียนประถมยุคโน้น ไฟฟ้ายังไม่มี เวลามืดค่ำ อ่านหนังสือ ต้องจุดตะเกียงอ่านหนังสือ และทำการบ้าน ตะเกียงเวลาจุดให้แสงสว่าง แต่จะมีควันไฟ ครับควันไฟ สูดเข้าร่างกายบ่อย อาจเป็นโรงมะเร็งในปอดได้

ผมหยิบกาแฟซิบ มองลอดหน้าต่าง ปกติจะเห็นตัวเมืองซานฟรานซิสโก สะพานโกลเด้นเกจและเมืองเซ้าท์ซาริโต้ การเชื่อมเมืองซานฟรานซิสโกกับเมืองเซ้าท์ซาริโต้ สะพานเชื่อมคือ สะพานโกลเด้นเกจบริดจ์

รอบเมืองที่ผมอยู่ประกอบด้วยหลายเมือง จะมีอ่าว มีน้ำล้อมในมหาสมุทรแปซิฟิกล้อมรอบ อย่างซานฟรานซิสโกไปทางเหนือเมืองเซ้าท์ซาริโต้ มีสะพานโกลเด้นเกจบริดจ์เชื่อม สะพานทาสีแดงมีชื่อ ผมตอนมาอเมริกาใหม่ๆ ปี 1968 เคยให้ญาติน้าวาสนาพาไปสะพานโกลเด้นเกจ ถือโอกาสเดินข้ามสะพาน

เมืองผมไปซานฟรานซิสโก ต้องใช้สะพานยาว 2 ตอน ชื่อสะพานเบย์บริดจ์ กลางสะพานมีเกาะชื่อเทรดเชอร์ไอแลนด์ ทหารเรือเคยมีออฟฟิศ ปัจจุบันผมไม่แน่ใจ

อ่าวที่น้ำมหาสมุทรแปซิฟิก จะเป็นอ่าวไปทางใต้ มีสะพานชื่อซานมาเทล เลยไปไม่ไกลจากสะพานซานมาเทล มีอีกสะพานหนึ่ง

ครับชีวิตผมเติบโตกับแม่น้ำ เคยเล่าที่บ้านมีแพขายของ แพคือบ้าน สร้างลอยน้ำ และผมชอบเวลากลับจากโรงเรียน ชอบลงจากบ้านไปแพ กระโดดน้ำเล่นแม่น้ำป่าสัก

แม่น้ำกับผมชีวิตอยู่ใกล้ชิดกัน ตอนปี 1969 ขึ้นไปเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยออริกอน จะมีแม่น้ำคั่นระหว่างรัฐออริกอน กับรัฐวอชิงตันสเตท ชื่อแม่น้ำ “โคลัมเบีย”

หยุดเขียน มองบนถนน สายของวันอาทิตย์ คนหยุดงาน วันอาทิตย์ ไม่มีผู้สูงอายุเดินออกกำลังกาย ครับเป็นธรรมชาติ วันเสาร์-อาทิตย์ คนเดินถนน อาจจะตื่นสาย ไม่ทำงาน แต่คงตื่นทำอาหารให้ครอบครัว ผมเดา คิดเอง เออเอง

มองดูต้นไม้ ยืนสงบ ไม่ไหวกิ่งและใบ เหตุผลเช้านี้ลมคงพัก ครับหลายคนอาจคิดทุกสิ่งในโลก ถึงหยุดไม่เห็นการเคลื่อนไหว แต่การเปลี่ยนแปลง ก็ยังคงดำเนินต่อไป เหมือนผมมองลอดหน้าต่าง เคยเล่ามีต้นมะกรูด สูงเท่าหลังคาห้องผม ทั้งๆที่ห้องผมสูงกว่าพื้นดิน หลายฟุต เหตุผลบ้านชั้นเดียว สร้างสูงจากพื้นดินหลายฟุต เพราะบริเวณบ้าน อยู่ทางขึ้นภูเขา การสร้างสูงนอกจากระดับการปรับพื้นจากทางลาดของพื้น ต้องยกพื้นเหนือดินให้สูง เพื่อให้ระดับพื้นเรียบเท่ากัน อีกอย่างเป็นการทำให้เห็นวิว ที่เรียกว่า ทัศนียภาพวิว เกาะ ทะเลภายใน สะพาน และความงดงามจากยกพื้นบ้านสูงหลายฟุต ทำให้เห็นธรรมชาติรอบตัวสวยงาม

มองลอดหน้าต่าง เห็นคนขี่จักรยานขี่ขึ้นจากทางลาดขึ้นเนินสูง ระหว่างถีบจักรยานเห็นยกตัวขึ้น เพิ่มพลัง เวลาถีบจักรยานต้อนขึ้นเขาครับ เห็นคนจูงสุนัข ครับผมมองดูการพาสุนัขเดิน เท่ากับการมีเพื่อนเดินออกกำลัง บ่อยครั้งช่วงสายหน่อยคนเดินจูงสุนัข แปลกบ้านตรงข้ามติดถนนมีต้นไม้เยอะ ต้นไม้สวยเป็นต้นไม่สูงเป็นพุ่ม เจ้าของบ้านเป็นชาวญี่ปุ่น คนจูงสุนัขเดินผ่านบ้านที่มีต้นไม้เยอะ แปลกสุนัขชอบแวะ หลายตัวถือโอกาสฉี่ และอึ ผมเคยเห็นเจ้าของหมาเดินเข้าไปกอบอึหมาใส่ถุง ผมอดขอบคุณ

ครับเวลาเกิน 8:00 AM ลมกับต้นไม้และทุกสิ่ง เกื้อกูลกัน การเคลื่อนไหวของกิ่งใบ ของต้นไม้ ผมคิดว่าเป็นส่วนทำให้ต้นไม้พัฒนาตน แม้แต่ใบไม้ที่อายุมาก หยุดความเจริญ เรียกตามภาษาว่าแก่ ใบเริ่มหมอง เหี่ยว ตาย ไม่ต้องการน้ำ ลม ใบจากเขียวเริ่มเหี่ยว ไม่นานจะเปลี่ยนเป็นเหลือง และสิ้นสุด ร่วงจากต้น ใบอ่อนเกิดแทน

ผมหยุดคิดรอบตัว มองลอดหน้าต่างจะเป็นสิ่งมีชีวิต อย่างต้นไม้ คน และสิ่งไม่มีชีวิต จากการสัมผัสจากหน้าต่าง ผมเห็นป้าย 8 เหลี่ยมขอบเล็กรอบๆทาสีขาว พื้นทาสีแดง มีตัวอักษร ตัวโต เขียนด้วยสีขาว คำว่า “หยุด” หมายความว่า รถทุกคันพอมาถึง 4 แยก ต้องหยุดรถ มองดูรถทางข้างหน้า เพื่อความปลอดภัย

ครับบนถนนเห็นนกกา 3 ตัว เดิน คงหาอาหาร มีอีกตัวเดินข้ามถนน ครับนกกาเป็นสัตว์มีชีวิต ก่อนข้ามคงมองดูรถวิ่งเพื่อความปลอดภัย ผมมองดูนกกาข้ามถนน เดินเร็วบางครั้งมีกระโดด ครับอดสรุปสรรพสิ่งมีชีวิตคือหายใจ กินอาหาร เคลื่อนย้าย ต้องมีระบบนึกคิด ถึงความปลอดภัยด้วยเสมอ

ผมมองบนถนน มีคนเดินอ้อมผ่านตัวเรามาเปิดประตู รถทุกคันจะทางขึ้นถนน หรือลงถนนทุกคนต้องอ้อมมาเปิดประตูด้านนอกถนน ถ้าพูดถึงความปลอดภัย อันตรายกว่าด้านซ้ายมือ เพราะรถจอดบนถนนจะขึ้นหรือลง ประตูด้านคนขับจะชิดแขนขวามือเสมอ

ก่อนจบการเขียนผมลุกจากโต๊ะ มองดูรอบๆ ตัว ห้องนี้ธรรมชาติสวย มองเห็นคนเดินรถวิ่ง มองไกล เห็นตึกเมืองซานฟรานซิสโก สะพานโกลเด้นเกจ สะพานเบย์บริดจ์ เห็นเรือวิ่งในอ่าว

มองดูข้างนอก สิ่งมีชีวิต คน สุนัขต้นไม้นก การมีชีวิตที่ดี คือ การเคลื่อนย้าย คือการพัฒนาไม่เพียงกาย ยังรวมทั้งระบบ แล้วสิ่งไร้ชีวิต อย่างดิน ถนน รถ ต่างก็เคลื่อนตัวเอง เพียงแต่คำว่าเคลื่อน ผิดกับคนสิ่งมีชีวิต สิ่งไร้ชีวิต อย่างหิน ขอนไม้ ถนน ทุกวันก็จะเริ่มเสื่อมตัวเอง โดยไม่เคลื่อนย้าย แต่ธรรมชาติ กระตุ้นการสึกหรอ