7:20 AM เช้าของวันพุธที่ 9 กรกฎาคม 2025 นำกาแฟร้อนๆติดมือ ครับทุกเช้าจะดื่มกาแฟยี่ห้อ “เฟร้นโรส” ไม่เติมน้ำตาลและครีม ชอบรสขมของกาแฟ เหมือนเวลานี้ ทุกเช้าจะมานั่งที่โต๊ะทำงาน ซิบกาแฟ มองรถวิ่งไปมา ทุกเช้าจะมองไกล เห็นตัวเมืองซานฟรานซิสโก มีน้ำทะเลรอบๆ ถ้าเป็นช่วงเย็นวิวตรงโต๊ะจะสวยงาม วิวที่ผมยืนอยู่หลังบ้าน เห็นทะเล เกาะ บางวันจะมีเรือใบโล้ ครับชีวิตคนแล่นเรือใบ บางลำมีคนไปด้วย ในเรือคงมีไวน์ ครับคนชอบไวน์ช่วงเวลาโล้เรือใบซิบไวน์ ความรู้สึกไม่ออกจากปาก เพียงความสุขใจ คู่อยู่กับกาย

ยกกาแฟซิบ กาแฟเริ่มเย็น แปลกรสขมของกาแฟ ไม่เติมน้ำตาลและครีมรับรู้ แต่ก็พอใจ

ดึงสายตาที่มองไกลมามองถนน ติดกับบ้าน รถส่วนมากยังคงเปิดไฟ ครับถือเป็นความถูกต้อง เช้าแดดยังไม่แสดงตัว ทำให้รถไปมาเห็นชัด ความปลอดภัยย่อมสมบูรณ์แบบ

ถนนตรงข้ามกับโต๊ะผมที่น่าเขียนหนังสือ ผมมองรอบๆ โต๊ะ ทางซ้ายมือของโต๊ะผมวางกระดาษเขียนไว้ปึกโต ผมชอบเขียนหนังสือ อ่านหนังสือ การอ่านหนังสือเริ่มแต่ตอนอยู่ประถมบ้านต่างจังหวัด จังหวัดอยุธยาช่วงเป็นเด็กเรียนประถมยังไม่มีไฟฟ้าใช้ แสงไฟใช้ตะเกียง ครับจะมีควันตลอดเวลา นักสุขภาพบอกว่า ควันเป็นอันตรายต่อการหายใจและชีวิต เวลาหายใจเข้าจะดูดควันจากตะเกียง ถ้าทำสม่ำเสมออาจเป็นมะเร็งได้ หยุดพักมือมองลอดหน้าต่าง ทุกเช้าจะมีรถไปรษณีย์มาจอดหัวมุมถนน ฝั่งตรงข้ามกับการมองของผม

มองรอบๆ อากาศ มองไกลถึงซานฟรานมีหมอกไม่มาก ครับบ้านเรือนติดกับอ่าวน้ำและทะเลภายใน ล้อมรอบด้วยบ้าน หมอกย่อมมีประจำ ครับมองรถวิ่งขึ้นลง ยังเปิดไฟ การเปิดไฟเป็นความปลอดภัยในการขับรถ จะช่วงเช้าหรือเย็น แม้ช่วงกลางวัน ถ้าฝนตก หมอกลง ไฟหน้าและหลังรถช่วยในความปลอดภัยบนถนน

ครับมองดูรถจอดฝั่งตรงข้าม ผู้หญิงคือแม่ออกจากรถ อ้อมไปอีกด้านของรถ เปิดประตูค่อยจูงมือลูกออกจากรถ อุ้มลูกแล้วเดินไปที่ประตูไม่นานมีคนมาเปิด ครับบ้านที่แม่และลูกรอ เป็น “ที่ดูแลเด็ก”

เหมือนผมช่วยลูกคนแรกยังเล็กราวๆ 3 ขวบ ทุกวันจะพาลูกไปส่งโรงเรียน เจ้าของเป็นชาวญี่ปุ่น เป็นโรงเรียนรับเด็กตั้งแต่เล็ก ครับช่วงเด็กยังเล็ก คงไม่สอนให้อ่าน แต่อบรมและสอนพฤติกรรม การอยู่ร่วมกับเด็กวัยเดียวกัน และอาจจะสอนการมีกิจกรรม ลูกคนแรกเป็นผู้หญิง พอโตขึ้นอีกหน่อยยังไม่เข้าเกณฑ์อ่านเขียน แม่บ้านก็ไปส่งเรียนโรงเรียนเอกชน เขาดูแลและสอนอ่านเขียนบ้าง

ครับการมีลูกก็ต้องมีการลงทุน ให้สถานที่เอกชนดูแล พอโตเพิ่มขึ้นสามารถสอนการอ่านได้ แม่บ้านก็พาลูกไปโรงเรียน ถึงจะจ่ายเงินก็คุ้มค่า เหตุผลเด็กไม่มาก ครูเริ่มสอนพฤติกรรมสิ่งที่ถูกต้อง อยู่ร่วมกันและเริ่มอ่าน-เขียน มีกิจกรรมทางกีฬา และสิ่งที่ผมชอบ เริ่มให้เด็กมีกิจกรรมในห้องสมุดของเด็กๆ

พอถึงวันนี้อยากแชร์พื้นฐานทางการเรียนรู้ของเด็กๆ แต่เล็ก ลูกสาวผมจบหมอ (MD) จากเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ หมอเคยบอกในการเขียนและคนพ่อแม่ทุกคนก็มีความรู้ หมอเรียนนานมาก 11 ปี หลังจากไฮสกูล อยากเรียนหมอ สอบเข้ามหาวิทยาลัยสอบได้เรียน 4 ปี แรกเรียนเตรียมแพทย์ จบ 4 ปี สอบเข้าเรียนหมอเรียนอีก 4 ปี ลูกสาวตอนเรียนหมอสอบเข้าเรียนที่ “เคมบริดจ์” ประเทศอังกฤษ ลูกสาวถามพ่อแม่ก่อน เพราะต้องไปเรียนอังกฤษ ต้องเพิ่มค่าหอ หลังจากเรียนจบ 8 ปี ยังทำเงินไม่ได้ ต้องเข้ามหาวิทยาลัยฝึกอาชีพอีก 3 ปี 3 ปีหลังคือการฝึกงานเรียนรู้การเป็นหมอ รวมเวลา 11 ปี

ปัจจุบันลูกสาวผมมีหลายคลินิก ในรัฐมิชิแกน

ผมมองนาฬิกาในโทรศัพท์ อีก 10 นาที 9:00 AM มองดูถนนรอบบ้านเงียบ มองไกล เมืองซานฟรานซิสโก แวะทะเลภายใน ครับธรรมชาติมอบสิ่งงดงามให้กับชีวิต เหมือนทุกเย็นผมจะอยู่หลังบ้าน มองดูทะเลภายในและเกาะ สวยงาม ครับทางจิตวิทยา สอนผมตอนเรียน ปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยออริกอน

การใช้ชีวิตกับธรรมชาติ กายและใจจะสงบ บรรยากาศแม้แต่คนเราสามารถรับรู้และพัฒนาการรับรู้ เรียกว่าการเรียนรู้จะปรับตัวให้ทุกสิ่งกลายเป็นความปกติ คือเกิดและดับ

เมื่อเช้าผมดูข่าวทีวีไทย ดูพระผู้ใหญ่มีตำแหน่งหน้าที่และความรักของญาติโยม กำลังลาสิขาเพราะพบรัก ครับหลักพุทธศาสนา กล่าวไว้ว่า “ทุกชีวิตเป็นไปตามกรรม”

มองลอดหน้าต่าง เห็นเด็กนักเรียน 2-3 คน เดินคุย หยอกเย้า หัวเราะ วิ่งหนี ครับกิจกรรมที่ผมเห็นเด็กยิ้มหัวเราะ แหย่ เป็นชีวิตของความสุข หลักจิตวิทยา กล่าวว่าเป็นการพัฒนาพื้นฐานของชีวิต มีผิดและถูกเกิดการพิจารณา

มองเห็นผู้สูงอายุ 2 คน เดินขึ้น ครับจะเห็นบ่อย ทั้งคู่เดินออกกำลัง ชีวิตผมวัยวันนี้ 86 ปี อีกไม่เกิน 2 ชั่วโมง ผมก็ต้องขับรถออกจากบ้านไปออกกำลังที่ YMCA อยู่ห่างจากบ้านประมาณไมล์ ผมอยู่เมืองเอลเซอริโต้ เป็นเมืองลาดจากเขาสู่ทะเลภายใน จะมองเห็นธรรมชาติ น้ำทะเล สะพาน เกาะ ช่วงฤดูร้อนจะมองเห็นเรือใบ

เมื่อวานหลังจากออกจาก YMCA หลัง 2:00 PM ผมขับรถแวะที่ร้านเบอเกอร์คิงส์ ซื้อเบค่อนกับชีส และเฟร้นฟราย ขอถุงมาโยเนสและแคทชอป ใส่รถ ขับรถไปจอดถนนติดกับชายทะเล ครับ ลงจากรถถือแฮมเบอเกอร์ เดินกัดเคี้ยว อดนึกถึงวันวานที่ผ่านยาวนานของชีวิต ขอบชื้อของกิน เดิน กัด เคี้ยว ตอนเรียนวิทยาลัยครูบางแสน วันหยุดจะซื้อแฮมเบอเกอร์ เดินจากวิทยาลัยไปหาด เดินดูคนและเดินกัดแฮมเบอเกอร์ แปลก รับรู้รสชาติของความอร่อย มีความสุขสงบ

หยุดพักมือ มองลอดหน้าต่างเป็นทางถนนตัดกัน ทางซ้ายมือของบ้านมีถนนชื่อ สต๊อกตั้น ลงจากภูเขาสู่ถนนริมทะเลภายใน ป้ายปักที่มุมถนน ทางลงถนนเป็นป้ายสีเหลี่ยมใหญ่ ขอบเป็นเส้นสีดำทั้งแผ่นทาสีเหลือง มีลูกศรสีดำบนแผ่นป้าย หัวทางลงถนนไม่ต้องหยุด อีกด้านของถนนที่ตัดกันมีป้ายบอกหยุด

ทางซ้ายมือติดกับห้องโต๊ะเขียนหนังสือ ห้องที่ผมนั่งลูกจากพื้นหลายฟุต มีบันไดขึ้น และซ้ายมือมีต้นมะกรูด สูงกว่าหน้าต่างห้องผมนั่ง ลูกมะกรูดเยอะ เมื่ออาทิตย์เย็นที่ผ่านมา แม่บ้านเก็บลูกมะกรูด ใบมะกรูดไปให้วัด และคนไปวัด

หลังบ้านผมมีต้นมะนาวสูงใหญ่ ลูกดกเหลือง ลูกใหญ่เต็มต้น หลังบ้านผมเคยปลูกพริกและมีกอข่า แต่หลายปีมาเลิกปลูกพริก เพราะชีวิตทุกวันอาหารกินบ้างไม่กินบ้าง จะทานพวกง่ายๆ ไม่ต้องคุ๊ก

เป็นความจริงของชีวิต ทุกคนพอย่างวัยปลายทางของชีวิต อยากมีชีวิตง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ทุกอย่างที่เคยเป็นกิจกรรม เคยทำบ่อย แม้แต่ซื้อเสื้อผ้า เดี๋ยวนี้ซักทีราวๆ หนึ่งอาทิตย์ ยิ่งเสื้อผ้าแต่งตัวออกนอกบ้านนับครั้งได้ ถึงผมจะออกไปออกกำลัง YMCA อาทิตย์ละ 5 วัน ใส่แล้วกลับบ้านเปลี่ยนอยู่ได้นานตลอดอาทิตย์ เคยเฉลียวใจ ลองดมดู เสียงความคิด “ปกติ” ผมยิ้มกับตัว จริงแท้