ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
10 สิงหาคม 2016 ตอนที่ 7

หลุดจากเคาน์เตอร์เช็คอิน เดิน ลากกระเป๋าเดินทางขึ้นห้อง ต้องผ่านห้องโถง ทางซ้ายติดทางเดิน มีวงกลมหมุน ตัวเลขตามช่องมากมาย หนึ่งเหรียญ ห้าเหรียญ สิบเหรียญ แม้กระทั้งศูนย์ หนึ่งเหรียญมีช่องเยอะ แม้แต่ 20 เหรียญ มีน้อยบนโต๊ะสำหรับแทง หย่อนเหรียญ บนช่องเวลาหมุน เลยตรงกับอะไร อันนั้นถูกได้เงิน ถ้าหมุนแล้วตกศูนย์ ถ้าไม่มีคนแทงเงินย่อมหมด อีกมุมแบบหงายไพ่กินกันเรียกว่า “วอร์” คือสงครามแพ้ชนะ แล้วแต่โชค จะหย่อนเท่าไหร่ขึ้นอยู่กับจำกัดและเงินในกระเป๋าทำมาหากินง่าย ไม่เหนื่อยไม่เบื่อ ถ้าโชคมี สุโข

เวลาล่วงมาหลายเดือน ผมมาพักผ่อนที่ลาสเวกัส ครับคนไทยหลายคน เวลาพักผ่อน ทำงานเครียด โดยเฉพาะที่ทำงานต้องเร่ง หรือคนงานขาด จะถูกเรียกแทนหน้าที่ ถึงจะทำเป็นวันที่ 6 จะได้เท่าครึ่ง แต่ก็ยักไหล่ อายุปานนี้ รายได้ก็ชอบอยู่หรอก แต่ทำงานมาก็ไม่มีเวลาพักก็ไม่ชอบนัก เพื่อนคนที่ผมพูดลับหลังเคยบ่น ทำงานเยอะเงินไม่ได้มีเวลาใช้ เก็บไว้ก็เท่านั้น เพียงมีพอใช้ มีประกัน มีบ้านหลับนอน สิ้นปีมีเงินจ่ายภาษี ถือว่าไม่เดือดร้อน “แล้วชีวิตจะดิ้นรนเอากายแบกหาม เป็นคนรับใช้จิตอยู่ทำไม”

พอพูดเรื่องภาษีบ้าน จะบอกว่าชีวิตคนเกษียณ สามารถขอลดหย่อนได้บ้าง ถึงไม่มาก 100 เหรียญก็มีเงินซื้อกาแฟ ครัวซอง แม้แต่เติมน้ำมันได้หลายเวลา ผมโทรไปถาม คำตอบครั้งก่อนโทรมาคุย และหักภาษีบางอย่างให้เรียบร้อยแล้ว นี่ดีนะเกิดเผลอไผลโทรทวงเงิน เจ้าหนี้ทวงผิดนึกว่าเป็นเบอร์ลูกหนี้ คำตอบพูดดังกำลังจะโทรมาถึงแกพอดี พลัดหนี้เลยเวลาเมื่อไหร่จะใช้ล่ะ พอเดือดร้อนโทร ข้าแจ้นเอาเงินไปหยอดในบัญชีให้ แต่พอใช้คืนเฉยเมย โกรธแล้วนะ

ครั้งนั้นที่ผมไปลาสเวกัส เห็นเพื่อนยืนกำแบงค์ที่หน้าโต๊ะ “วอร์” (War) สองคนเป็นผู้หญิง สองคนนี้ถ้าจะพูดว่านายทุนก็น่าเป็นคำพูดที่แม่น มีธุรกิจเงินเข้าทุกวัน ความคล่องตัวในการหยิบจับและใช้เงิน สามารถพูดได้ว่าอิสระ ถึงจะแทงเยอะได้เสียคงยิ้ม จิบไวน์เย็น เวลามีสุขอะไรก็ฉุดไม่ได้

หลังๆ โต๊ะ โต๊ะสล็อตมากเครื่องคนเยอะนั่งเก้าอี้ หลายคนเอามือลูบเครื่องปากบ่นพึม นัยว่าแม้แต่เครื่องเป็นเหล็ก ภายในประกอบด้วยเครื่องจักรกล ถูกเซ็ตไว้เรียบร้อย แต่คนเล่นเอามือลูบ คงมั่นใจจะอะไรในโลกมีจิตวิญญาณหรือไม่ ถ้าถูกเอามือลูบ ปากบ่นพรำ ความศักดิ์สิทธิ์คิดว่า น่าจะกำหลาบ ดวงวิญญาณทุกสิ่งทุกอย่างได้ แม้แต่สล็อต ครับสำหรับผมคงไม่มีอิทธิปฏิหารย์ ควบคุมมีอำนาจ จะเป็นคน สัตว์ และวัตถุ ขนาดคนที่ใช้ชีวิตร่วมมาหลายสิบปี ทำงานหนัก เมื่อถูกกำหลาบยังหงอ ยืนตัวงอ ก้มหน้างุ้ม มือปล่อยประสานวางตรงเป้า ความนึกคิดมีอย่างเดียว คือความสงบแห่งชีวิต

อีกด้านโต๊ะแบล็คแจ็ค เป็นศูนย์รวมความชอบพอของกระผม รู้แต่ว่าหมดกระเป๋าประจำ ความคิดให้กำลังใจ จะรวยเสียทุกครั้งแล้วบ่อนจะมีให้ได้เสี่ยงโชค คงบ้าบอ แล้วชีวิตล่ะ ลากกระเป๋าผ่าน เดินหลบมุม วางกระเป๋าไว้ เดินไปที่โต๊ะ ควัก 10 เหรียญหย่อนที่โต๊ะวอร์ (War) นัยว่าอยากวัดดวง ผลปรากฏ “หมด” เดินไปที่กระเป๋า ดึงที่หิ้วลาก ล้อดังอ๊อดเอี๊ยด ไม่เคยมีความรำคาญมาก่อน แต่ทำไมเวลานี้รู้สึกเสียงดังขึ้น อดบ่น บ๊ะโชคช่างอับ

เดินผ่าน มียามขอดูบัตร ก่อนจะเข้าไปยืนหน้าลิฟท์ขึ้นห้อง แน่นอนความปลอดภัยจำเป็นสำหรับแขกเสมอ สังคมปัจจุบัน ชีวิตคนวุ่นวายขึ้น เมือง หลายถนน เคยปลอดภัย ปัจจุบันคนลักเล็ก ขโมย เดินทำมาหากิน หลังจากคนอื่นพักผ่อน

ยิ่งใกล้วันปีใหม่ ต้องมีของขวัญให้คนที่ชอบพอ เงินย่อมอยู่ในความคิด นิสัยชอบลักขโมยย่อมต้องเดิน ขยันมองดูลาดเลา ปลอดโล่งสายตา โดยเฉพาะรถยนต์ที่จอดถ้ามีของ และถุงถึงไร้ราคา อย่าวางไว้บนเบาะ เท่ากับท้ายทาย ควรวางให้มิดชิด ของถึงหมดค่า แต่กระจกถูกทุบวุ่นวายกับประกัน พอบิลล์มาค่าประกันเขยิบตัว

ที่ลิฟท์ของโรงแรม แยกถ้าห้อง 1-10 จะมีอีกลิฟท์หนึ่ง ขึ้นลงบ่อย จาก 10 ขึ้นไป มีอีกที่ ผมได้ห้องเลข 22 พอลิฟท์ถึงชั้น 22 หยิบคาร์ดรูด ไฟเขียวบอกผ่าน หมุนลูกบิด แอร์เย็น กลิ่นหอมลอยผ่านสู่ชีวิต เออ รำพึงกับตัวเอง ชีวิตเดินทางมายาวนาน ผ่านมืดค่ำมามากนัก อดขอบคุณชีวิต มากสิ่งที่ชีวิตสามารถ เรียกหาในสิ่งพอใจ ถึงจะไม่สมบูรณ์เสียทีเดียว แต่ชีวิตที่ยังเดินถนน มีครอบครัวไม่เดือดร้อน หมดความกังวล หลายคนลงความเห็น ชีวิตน่าจะพอใจ อย่าดิ้นรนอีกเลย หาความสงบให้ชีวิตเถอะ ผมยิ้มแหย บ่นในใจถึงจะทำบุญแต่ข้ายังชอบกิเลส

วางกระเป๋า ถอดรองเท้า เสียงแม่บ้านวางให้ถูกที่ อดหัวเราะให้กับตัวเอง ชีวิตตอนเรียนมหาวิทยาลัยแสนอิสระ แม่ส่งเงินไม่ขาด ก่อนเรียนจบตั้งใจต้องมาเรียนนอก เพราะจบนอกตอนโน้นเงินเดือนเยอะ ข้ามขั้นเป็นชั้นโท คนจบมีจี๊ดเดียว วิ่งเต้นเรียน AUA เรียนฝึกกับบาทหลวง ติดต่อมหาวิทยาลัยขอ I-20 สอบ TOFEL ระหว่างเรียน ท่องเที่ยวหาประสบการณ์ ช่างอิสระ ถึงจะต้องจัดตารางดูหนังสือ ขยันเข้าห้องสมุด แต่ทุกอย่างเมื่อไม่มีเสียคอยเตือนจากข้างนอก การเตือน เกิดจากจิตของตัวเอง เรียกว่าจิตสำนึก แน่นอนชีวิตย่อมมีความรับผิดชอบ จิตสำนึกคือสติ ไม่หวาดกลัว เหมือนเสียงคนหลับนอนด้วย สร้างชีวิตด้วยกันเกือบ 50 ปี ยังผวา

เคยคิดเข้าข้างตัว มากสิ่งที่อบรม ฝึก และหลอมเป็นชีวิต ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีของชีวิตคน จะไอ หรือจาม จะใช้แขนปิดปาก หาว เรอ จะมีมือคอยช่วย เคี้ยวอาหารตอนเป็นเด็กถูกอบรมเข้ม เคี้ยวปิดปาก ไม่มีเสียงแจ็บ แต่ฝึกยากชอบเอามือจับอาหารใส่ปาก เคยถูกต่อว่า รู้ว่าไม่ถูกต้อง ขับรถสวนทางแคบจะจอด เชิญขอรับมาก่อน เข็นรถซื้อของตามตลาด เวลาจอดเลือกของ จะจอดชิด เปิดทางโล่งให้รถเข็นคนอื่น โดยเฉพาะร้าน “คอสโก้” ช่วงเที่ยงคนเยอะ จะเห็นคนขาดการอบรมเข็นรถ จอดรถขวางทางสัญจร ถ้าจะหงุดหงิดคงไม่ถูก

เดินไปที่หน้าต่างเลื่อนม่าน วิวเมืองลาสเวกัสค่ำคืนไฟสวยงาม อดคิดชีวิตคน แต่ละวันใช้สิ่งของที่ธรรมชาติสะสมไว้ให้ อย่างน้ำมัน แก๊ส ต้นไม้ ดิน น้ำ เกินปริมาณ ประเทศด้อยพัฒนาคนจะเอาเปรียบธรรมชาติมากขึ้น อย่างเมืองไทย คนลักตัดป่าไม้ และยิ่งตอนนี้ คนรวย คนจน คนมีอำนาจ แม้แต่พวกบอกตัวเองถือศีล “บุกรุกที่สงวน” ครับจะด้วยเหตุผลส่วนตัว จะวิธีความคิดใดๆ ก็ตาม “เป็นความผิด” ทำลายสิ่งที่เป็นส่วนรวมของประเทศชาติ โดยความเป็นจริง ลงโทษ ปรับ รื้อถอนไม่น่าเพียงพอ ควรลงโทษโดยการจำคุกและปรับ เพราะเมื่อธรรมชาติถูกทำลาย ความงามธรรมชาติย่อมไม่บังเกิดอีก

ตึกทรั้มมากชั้นสูง ทรั้มตอนนี้เป็นตัวแทนของพรรครีพับริกัน แข่งขันเลือกเป็นประธานาธิบดีของอเมริกา จากการโต้กับฝ่ายตรงข้าม ทรั้มถูกกล่าวหาเป็นจริงไม่เสียภาษีรายได้ ซึ่งคนร่ำรวยของอเมริกามากคนไม่เคยเสียภาษี ซึ่งผิดกับคุณและผม เราทำงานหนัก ธุรกิจเล็กๆ ถึงจะขายดี คำว่ารวยก็เพียงเงินจากแบกหาม เช้าจรดเย็น ใส่ความห่วงใยตลอดเวลา หาเวลาปลีกตัว มีความสุขกับครอบครัว ถึงได้บ้างก็ไม่บ่อยครั้งที่หลายคนอุปโลกน์ว่ารวย เขาคงจะหมายถึงพอมีเงินฝากประจำ เล่นหุ้น ผมไปวัดมากคนอายุรุ่นเดียว หรือยังกว่า คุยเรื่องความรุ่งเรืองของหุ้น อดคิดเราเล่นหุ้นเพื่อตัว ครอบครัว หรือคนอื่น รู้แต่ว่ายิ่งนานวัน ดวงดาว เวลาเพิ่มชีวิตทุกวัน หมดเวลาใช้จ่าย เหลือค่าเป็นเพียง “คุย” ทรั้ม คำกล่าวหาดูถูกผู้หญิง ผู้หญิงได้นางงาม หลังจากนั้นปล่อยตัวให้อ้วน ถูกทรั้มเรียกอย่างรังเกียจหันหลัง ลอกคราบตัวเอง เหลือไว้แต่กางเกงใน เมียเห็นคำพูด ตีเป็นอักษร ทุกอย่างไม่เที่ยง อดีตดูมากสิ่งตื่นเต้น กระตุ้นอยากรู้อยากเห็น อยากจับต้อง แต่วันนี้ทุกสิ่งเย็นชืด คนบนโลกลงความเห็นผู้หญิงหมดความตื่นเต้นของชีวิตก่อนผู้ชาย คงเป็นเพราะธรรมชาติต้องรับผิดชอบสิ่งรอบตัว ธรรมชาติหยุด แต่ชายยังตื่นเต้น ร่างกายอับดับ เย็น แต่จิตยังสอดส่าย สังคมรอบตัว 80-90 อายุยังมีเมียเด็ก มีลูก ครับเมื่อมีลูกถึงจะอยากดูแล และร่างกายธรรมชาติมอบให้ ความคิด ความกระตือรือร้น ดูแลลูก ให้ความรู้ เป็นแบบอย่างของพ่อพร่อง ถ้าจะพาลูกไปปาร์ค โยนบอลวิ่งรับ หมดเวลา อยากอยู่เคียงข้างดูลูกเติบโตจนจบไฮสคูล และมหาวิทยาลัย โอกาสนั้นไม่น่าจะเห็น

แต่งตัวเสร็จ หันมาบอกแม่บ้าน ของลงไปข้างล่าง เธอหันมายิ้มตามสบาย เปิดประตูเดิน จุดปลายทาง อยากให้ชีวิตผ่อนคลาย นั่งโต๊ะแบล็คแจ็ค สาวเสิร์ฟถามต้องการเบียร์ ไวน์ หรือน้ำเปล่า ผมยอมรับเจตนาของธุรกิจ อยากให้ดื่มไวน์ พอซิบความรู้สึกเบื่อกังวล เซ็ง หดหาย หยิบคาร์ดของโรงแรมส่ง พร้อมทั้งเงิน เหตุผลถ้าเล่น เวลาแลกเงิน ชื่อเข้าอยู่ในบันทึก ได้เสียคนโรงแรมไม่รู้ ไม่สน เพียงรับรู้ ลงมานั่งโต๊ะ แลกเงิน และเพลิดเพลินกับมัน การตอบรับให้บริการที่อยู่ อาหาร จะเสริมต่อตลอด ส่งเชิญมาใช้บริการ