ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
สตมวาร 100 วัน ตอนที่ 2

เช้าวันที่ 21 มกราคม ต้องออกจากบ้านประมาณเลย 8 โมงเช้าไม่มาก ถึงงานที่ซิตี้ฮอลล์ จะเปิดงาน 10.00 เช้า แต่การเดินทางข้ามฟากโดยอาศัยสะพาน วันปกติ ตี 5 กว่านิดหน่อย ดูข่าวรถก็แน่นแล้ว เช้าคนเข้างานแตกต่าง คนทำงานสร้างระเบียบวินัยให้ตัว ตื่นเช้าออกจากบ้านก่อนเวลามากหน่อยกันรถติด ไปถึงที่ทำงานก่อน หาที่จอดรถ ครับที่จอดรถเมืองธุรกิจ ค่าจอดรถคือทองเก็บกินได้ตลอด จากปู่ย่าตายาย ถึงพ่อแม่ ลูกหลาน และสิ่งของวัสดุแพงขึ้น ราคาจอดรถย่อมแพงตาม ตอนแรกก็บ่น ด่าลมอากาศรอบตัว นานวันกลายเป็นความปกติ ความคิดเกิดกับตัว ถึงบ่นว่าคนทรุดโทรมคือตัวเอง

โดยปกติ วันหยุดเช้าเวลาที่ผมข้ามสะพานรถจะจ่อท้ายรถก็ตรงจ่ายเงินค่าด่าน เคยคิดจะข้ามด่านจะเตรียมแบงค์ 5 เหรียญ ยื่นไม่ต้องทอน รถข้างหลังยิ้ม เพราะความคล่องตัว แต่มีครั้งหนึ่งกลางวันแสกๆ ข้ามฟาก จ่ายท่านลินคอล์น (5 เหรียญ) อีกอาทิตย์กว่าจดหมายมา วันเวลา ข้ามฝากผมไ่ม่จ่ายเงิน อดฉุนคนทำไม่ผิดกฎหมาย เรื่องวุ่นวาย ตอลกลับ จ่ายแบงค์ 5 เหรียญ คนของคุณคงลืมกดปุ่มจ่ายเงิน จะมาหาเรื่องกับผมทำไม เปิดกล้องวงจรดูก็รู้ หลังจากเขียน เงียบหาย ทุกสิ่งคงลงตัว

ครับออกจากฟรีเวย์ ถนน 8 เลี้ยวซ้ายถึงถนน 9 เลี้ยวขวาขับไมล์ ก็ชนตึกซิตี้ฮอลล์แล้ว ตึกสร้างมานาน สีขาว ตรงกลางทำรูปกลมเหมือนฝาชีปิดขนมบ้านเรากันแมลงวันและผึ้ง ปลายมีจุก ลวดลายสวยงามทั้งนอกและใน ตึกสีขาว ตอนนี้สีหม่น ครับดูอย่างไรก็ผิดกับตึกในกรุงเทพฯ ขึ้นทางด่วนดูตึก ดำด่างมาราขึ้น เคยถามและตอบกับตัว สร้างแล้วสร้างเลย ไม่ทาสีใหม่ โดยบังเอิญบางส่วนทรุด ต้องเสริมต่อ ได้ฤกษ์ต้องทาสี จะนิมนต์หลวงพี่มาสวดเพื่อความเป็นมงคลของชีวิตหรือไม่แล้วแต่ความเหมาะสม

รอบๆ ซิตี้ฮอลล์ มีตำรวจเยอะ ป้ายปักติดตามเสา หยอดเงินเพื่อจอดรถ รอบๆ บอกว่าห้ามจอด วันนี้มีการเดินขบวน ช่วงนี้เดินขบวนชุก โดยเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ ตามเมืองต่างๆ หลังจากวันเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี กฎหมายหลายอย่างที่ประชาชนไม่ชอบใจ อย่างสร้างกำแพงระหว่างเขตอเมริกากับเม็กซิโก ห้ามคนหลายประเทศที่ถนัดก่อการร้ายเข้าประเทศ ความเสมอภาคของผู้หญิง ลึกสาวไปถึงสวัสดิการ ทำแท้ง เลี้ยงดูลูก อาหารโรงเรียน ครับสารพัด เชิญเถอะขอรับ ความต้องการที่เรียกว่าความยุติธรรม ถ้าเรียกร้อง เดินขบวนมากสิ่งบังเกิดผลตามปรารถนา ถึงจะยังไม่มีผลดี แต่การเดินขบวนก็ผ่านตาผู้บริหาร อย่าเผาบ้านเมืองเหมือนพี่ไทย ผมขับผ่านหน้าที่จัดงาน มีรถทรัคจอดขนอาหาร สัมภาระ ครับเมืองธุรกิจ ถนนมากแห่งขอบถนนทาสีเหลือง และมีป้ายข้อความ จอดเฉพาะส่งของเท่านั้น ถ้าขืนดื้อโทษสองสถาน ตั๋ว หรือถูกล็อคล้อรถ

ผมขับผ่านเลยไป บล็อคมีที่จอด ถือโอกาสจอด อ่านข้อความเชิญจอดได้ ถ้าต้องหยอดเงิน อย่าลืม ถ้าบอกว่าฟรีเชิญเถอะ จะจอดแช่หลายชั่วโมง ย่อมเป็นสิทธิ์ ผมมองดูนาฬิกาหน้าปัดรถ บอกเวลา 9.20 AM มองหันหลัง ที่งานพอมีคนเดินขึ้นหลอมแหลม ปัจจุบันดูเวลาจะมีอยู่ทั่วไป ร้านข้างทาง โทรศัพท์มือถือ หน้าปัดรถยนต์ เมื่อทุกระบบสนับสนุนให้รับรู้เวลา แล้วทำไมผมจะต้องควักเงินเป็นเจ้าของนาฬิกาด้วย ยกเว้นถ้ามีธุรกิจ ต้องดูแลเวลาก็ควรมี คนไทยมากคน ยอมควักกระเป๋าซื้อยี่ห้อดัง ราคาแพง ความคิดเก็บเงินลำบาก ส่วนมากจะใช้หมดก่อน ปลายเดือนทุลักทุเล มีของดีแขวน เดินเข้า ปั๊มมือ ดอกเบี้ยร้อยละ 1.25 บาท ต่อเดือน ถ้าเป็นต่อปี ร้อยละ 15 หลายคนบอกว่าถูกกว่าดอกเบี้ยนอกระบบของไทย แต่กู้นอกระบบไม่มีของยื่นหมูยื่นแมว รู้หน้า รับรู้ใจ ก็ตกลงแล้ว ถ้าถึงเวลาจ่าย ล่าช้า ดอกเบี้ยผิดเวลา เพิ่มจนเจ็บ พยายามหลบหน้า พบพาน ฉุนอาจถูกตุ๊บได้ คนถูกตุ๊บหรือคนตุ๊บใครผิด ถึงจะเบี้ยวเงิน แต่กฎหมายไม่นิยมความรุนแรง อเมริกาคนถูกทำร้ายบาดเจ็บ ฟ้องร้องจะได้เงินชดเชย ชวนแม่บ้านเข้างาน ครับเดินข้ามถนน ถือโอกาสทำตัวสุภาพจูงมือ แม่บ้านเฉย ถึงจะไม่เคยชิน แต่ความปลอดภัย ทุกอย่างถ้าสนับสนุนก็หยวน เจอคนคุ้นเคย ครับพอถึงบันไดซิตี้ฮอลล์ อดนึกในคืนหนึ่ง เวลาเพิ่งผ่าน นายกสมาคมฯ วัลลภ คชินทร และคนไทยมากมาย แต่งชุดดำ ต่างถือโคมไฟ พร้อมใจ จิตใจ และความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียว เป็นพลังของคุณความดีมายืนถวายความไว้อาลัย พ่อของแผ่นดินส่งวิญญาณสู่สวรรคลาลัย ปีที่ผ่านมาและต้นปี นายกฯ โกยความรักจากคนไทยเพียบ เพราะสร้างงานจากปัญญาเยอะ ผมกล้าพูด จากความรู้สึกและประสบการณ์ ชีวิตเดินทางมาถึงวันนี้ พระบาทสมเด็จพระปริมทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เป็นกษัตริย์ที่ประชาชนรักยาวนานชั่วกาลเวลา พระองค์ทำมากมายเพื่อแผ่นดิน และประเทศชาติ ความห่วงใยแสดงออกตลอดเวลาที่พระองค์ยังมีชีวิต ไปเยี่ยมช่วยเหลือยามทุกข์ยาก

ครับคืนมารวมตัว จุดดวงประทีป งานของสมาคม และประชาชนชาวไทย ถือว่าเป็นวันแห่งประวัติศาสตร์ มาพร้อมกันเพื่อแสดงความรัก หลายดวงใจ แต่ความคิดหนึ่งเดียว อาลัยและเทิดทูน ไม่นานอีกงานสมาคมชักชวนปวงชนชาวไทย ไปเดินไว้อาลัย บนสะพานโกลเดนเกต ถือเป็นงานเอกของสมาคมไทยงานหนึ่ง ในยุคการบริหารของนายาสมาคมฯ วัลลภ คชินทร

เดินขึ้นบันไดหลายขั้น ครับสถานที่สำคัญเก่าแก่ มากที่ต้องขึ้นบันได พอถึงทางเข้าซิตี้ฮอลล์ มีคนยืนตรวจก่อนเข้า ครับชีวิตคนยุคปัจจุบัน ปัญหาทำร้ายคนและทรัพย์สินเยอะ ความไม่ประมาทตรวจเข้มเพื่อความปลอดภัย ทุกสถานที่ราชการจะทำทั้งนั้น ยิ่งศาลหลังจากการตัดสิน ฝ่ายถูกลงโทษอาจฉุนสุด ทำร้ายด้วยอาวุธ ถ้าไม่ตรวจปล่อยให้นำเข้า ย่อมเกิดการประทุษร้าย

มีโต๊ะขายหนังสือ เป็นพระราชประวัติ ผลงาน สิ่งดีงามที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงกระทำเพื่อประชาชน ครับมากคนซื้อเอากลับบ้านไปอ่าน สิ่งดีๆ ย่อมเป็นแบบอย่าง ถ้านำไปปฏิบัติได้ ชีวิตย่อมพบกับความเจริญ คุณแม่ผม ตอนผมเป็นเด็กประถม 3 วันอากาศดี แม่จะชวนไปที่ตลิ่ง แม่ขุดหลุมกว้าง ลึกไม่มาก ติดแม่น้ำ แม่นำดิน นำแกลบ แกลบคือเปลือกเมล็ดข้าวสาร แม่นำมาใส่บ่อรวมกัน ให้ผมหิ้วถังตักน้ำมาใส่บ่อ ช่วยแม่ย่ำดิน แกลบ และน้ำ ข้น แม่ปั้นเป็นรูปวงกลม เท่ากำมือผมว่าเป็นแถว บนแผ่นสังกะสี ตากแดด 2-3 วัน ก็แห่งสนิท แม่ให้ช่วยเก็บลงในปี๊บ

ส่ิงที่แม่ทำ ผมเป็นลูกมือ แม่บอกส่ิงที่เราทำ คือถ่านสำหรับหุงข้าว ต้ม แกง ประหยัด ถ่านที่เผาจากไม้ สิ่งที่แม่ทำและสอนผม นำมาจากพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง

ผมหลุดไปยืนกลางห้อง มี 3 ชั้นด้วยกัน ตรงกลาง คือรูปโดมกลมเป็นฝาชี ผมมองขึ้นมีภาพแกะสลัก สิ่งที่มีชื่อคือภาพแกะของเด็กและเต่า รอบๆ ภาพแกะคน คนแกะเป็นชาวฝรั่งเศส ชื่อ Auguste Roolin หลายที่แม้แต่ M.H. de young Museum และทาสี

ห้องโถงคนมากมาย ต่างมีภาระที่ต้องทำ การจัดงานจะสำเร็จได้ดี ต้องมีการบริหารงาน แบ่งหน้าที่ ครับงานวันนี้ถือว่าเป็นงานใหญ่ มีวงดนตรีไทยได้รับความอุปถัมภ์จากวัดมงคลรัตนาราม (เบิร์คเล่ย์) กลุ่มนักร้องเพลงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว วัดพุทธประทีป เมืองซานบรูโน่ เครื่องตักบาตรของแห้ง วัดพุทธานุสรณ์ เมืองฟรีมอนต์

ผมเห็นนายกฯ วัลลภ และมาดาม นันทพร ถือพระฉายาลักษณ์ เดินไปห้องซ้ายมือ ตั้งบนขาหย่าง รอบๆ ดอกไม้สด แม้แต่ดอกกล้วยไม้จากคุณแดง (กิ่งกาญจน์ สมิธตาร) ครับคนที่ผมกล่าวทุ่มกายใจกับงาน พอมองสบหน้ายิ้มละมัยชีวิตนายกสมาคมเหนื่อย งานราบรื่น คงจะเต็มไปด้วยสุข