เครื่องดื่มเช้านี้ เปลี่ยนจากกาแฟเป็นฮ็อตโกโก้ แม่บ้านบอกว่าผมอายุมาก ถ้าอยากให้ความคิดยังเสื่อมไม่เร็วเกินไป ดื่มโกโก้น่าจะบำรุงสติปัญญา ผมเริ่มคล้อยตาม เพราะแม่บ้านอายุน้อยกว่า 2-3 ปี แต่ยังแข็งแรง ครับมากสิ่งที่เป็นรูปร่างและความคิดผู้หญิงสิ่งสำคัญ ผมว่าน่าจะเป็นสมองด้านขวา สมองด้านขวาเป็นเรื่องชีวิตประจำวัน อย่างหัวเราะ สนใจสารพัดสิ่ง และผู้หญิงรวมกลุ่มคุยกันไม่มีตั้งแง่ ผมอดคิดไม่ได้แสงออกจากตัวผู้หญิงที่เรียกว่า “ออร่า” 4 ประเภท สัม โกรธ เกลียด พูดจากหยาบคายน่าจะน้อย แต่ออร่าสีเขียวน่าจะมีเยอะ อิจฉาริษยา

แม่บ้านโฆษณาชวนเชื่อ ดื่มโกโก้ ใส่นมธรรมดา เติมน้ำผึ้ง บอกับผมว่าหลับง่าย หลับยาว เรื่องนี้ผมเป็นเพียงผู้ฟัง ปฏิบัติย่อมเก้กัง ความรู้สึกยังชอบพอกาแฟ คงจะเข้าใจผมนะครับ ดื่มกาแฟ ตั้งแต่เป็นหนุ่มแล้ว พอวันนี้เด็กเดินขบวนบ้านเรา ถ้าเจอผมเดินเสียหลัก หน้าเหี่ยวย่น คงอีกไม่นานคงสูญพันธุ์ คนแก่มากมาย แม้แต่พ่อแม่คนเรียกก็บอกว่าเป็นพวกไดโนเสาร์

อาหารเช้านี้ ผมมี “คัสตาร์ด” ซื้อมาจากไชน่าทาวน์เมืองโอ๊คแลนด์ ห่างจากบ้านไม่เกิน 10 ไมล์ ปกติผมเกิดและเติบโต แบบตลาดสดของชาวเอเชียซึ่งยังชอบตลาดเมืองจีน ผมนั่งเขียนวันที่ 3 อังคารแรกของเดือนพฤศจิกายน วันนี้เป็นวันเลือกตั้งประธานาธิบดีของอเมริกา จะมีการเลือกทุกๆ 4 ปี และใช้วันอังคารแรกของเดือนพฤศจิกายน ระบบนี้เริ่มมาเป็น 100 ปี สำหรับวันเสาร์ คนทำงานหยุดพักผ่อน อยู่กับครอบครัว จึงไม่สะดวกที่จะเลือกตั้ง วันอาทิตย์ เขาบอกว่าไปโบสถ์ อเมริกา มี 2 พรรค รีพับริกัน กับ เดโมเครต สำหรับประเทศไทย มีพรรคเยอะแยะ ถ้าถามผมว่าจำพรรคได้หมดไหม ครับเป็นเรื่องส่วนตัว อย่าเอาเป็นแบบอย่าง ผมไม่สนใจจะจำหรอกครับ ความหมายของพรรค มี 2 อย่าง ถ้าเสียงมากก็เป็นรัฐบาล เสียงน้อยก็เป็นฝ่ายค้าน นักการเมืองไปถามดู หรือพฤติกรรมในสภาไม่อยากเป็นฝ่ายค้าน คือหมดหน้าที่จับเงินของชาติ เรื่องนำไปบริหารท้องถิ่น สำคัญหมดกัน ไม่มีอำนาจ โดยเฉพาะ ส.ส. เป็นตัวแทนของแต่ละจังหวัด หน้าที่มีเกียรติ ไปดูแลความเดือดร้อนของจังหวัดที่ได้รับความไว้ใจ เลือกตั้ง แต่ก็คงจะไปทำงาน แต่ผมไม่เคยเห็นข่าว “สิ่งที่ไม่เห็น ไม่รู้ ไม่ใช่ไม่ได้ไปทำประโยชน์ แต่จริงแล้วผมยังกาศูนย์ เมื่อไม่รู้ ไม่ได้ยินความเมตตาไปช่วยจังหวัดที่ประชาชนเลือก ผมยังเชื่อคงทำเฉย นักจัดสรรเวลาบอกว่า คงไร้ค่า ทำลายเวลา ขึ้นลง แสงสว่าง ความมืด เหมือนกับพวกปล่อยคุณค่าของเวลา สูญหาย วันไปไชน่าทาวน์นอกจากซื้อคัสตาร์ดก็หยิบซาลาเปาไส้หมูแดง ชอบแบบเข้าเตาอบ และซื้อของติดมืออีก 2 สิ่ง ปกติชอบ คัสตาร์ด เป็นอาหารเช้า เมื่อชอบพอมีความสุข สิ่งนั้นน่าจะใช่เลย ไม่ใช่ของเบี้ยวไร้แบบอย่าง ครับไปไชน่าทาวน์ ปกติไม่ชอบคนเยอะที่จอดหายาก พอออกจากไชน่าทาวน์แม่บ้านบอกว่า วันนี้เราพักผ่อน เมื่อออกจากบ้านช่วงโรคภัย เราอย่าขึ้นฟรีเวย์เลยไปทางธรรมดา เลาะถนนชายทะเล มองดูทะเลภายใน ครับผมเริ่มจาก เอ็มเมอรี่วีล ขับเรียบทะเลภายใน ซ้ายมือเป็นที่ตื้นเขิน มีหญ้า และนกมากมาย ครับ ปู หอย ปลา คืออาหารที่หากินได้ พวกนก กินอาหารทะเล จะบำรุงสุขภาพได้ดีเท่าคนไหม ตรงที่ตื้นเขินเป็นตีนสะพาน Bay Bridge สร้างใหม่เกินปี เวลาขับรถชิดขวาจะมองผ่านเห็นเกาะ เห็นสะพานโกลเด้นเกจ และเมืองเซ้าซานลิโต ครับเมืองนี้คนรวยเยอะบ้านแพง ครับเมืองรอบๆ จะซานฟรานซิสโก โอ๊คแลนด์ เบิร์คเล่ย์ บ้านจะมีราคาแตกต่าง บ้านราคาถูกก็มี คือพวกรายได้ต่ำ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยออริกอน (1969) มีวิชาหนึ่ง ว่าด้วยการปรับขยาย คือปรับปรุงบ้าน ย้ายคนจน บริเวรณใกล้ๆ ไม่มีธนาคาร ไม่มี โกรเซอรี่ โรงเรียนรัฐห่างไกล ปัญหาเกิดบ่อย การแก้ปัญหาขาดตก ครับคือสาเหตุผมมีรายได้น้อย ย้ายถิ่น เพราะความสะดวกที่เรียกว่าปัจจัยชีวิต ถ้ายังดื้อด้าน ค่าครองชีพย่อมสูงต้องเดินทางไปตลาด ธนาคาร โรงเรียน แม้แต่โบสถ์ ชายทะเลตรงนี้ เรือใบจอดเงียบเยอะ ครับเรือใบเป็นกีฬาของคนมีเงิน เพียงค่าจอดก็ต้องจ่ายทุกเดือน และเวลาเอาเรือออก ก็ต้องขวนเพื่อน มีอาหาร ไวน์ ถ้าจะเชิญเพียงคนรัก วางแผนสร้างสีสันด้วยกัน ดื่มไวน์ ยื่นมือซ้ายโอบความชอบพอ มือขวาควบคุมเรือ จะดับเครื่อง ปล่อยเรือลอย ทำความชอบพอ น่าจะไม่ผิดกฎหมาย แต่ก็อันตราย ถ้ามีคนมีพฤติกรรมเยี่ยงนี้ คงอีกไม่นานกฎหมายคงออกควบคุม เขาบอกพฤติกรรมผิดที่ผิดทาง นำความตื่นเต้นจริงเท็จไม่เกี่ยวเลยมานิดเดียวถึงชายทะเล ถนน Asbby คนจอดรถตกปลา ตอนเป็นเด็ก ป.4 ชอบตกปลา “ชโด” เหมือนปลาช่อน ร่าง หน้าตาแต่ผิดแปลก ปลาชโด มีจุดลายตามตัว และนิสัยก้าวร้าวเอาเบ็ดเกี่ยวปลาสร้อย ปลาชโดเห็นว่ายตามอ้าปาก ครับเป็นธรรมชาติเมื่อกินเหยื่อย่อมต้องดึงเหยื่อ ผมตวัดคันเบ็ด ครับปลาชโดติดเบ็ด รวบรวมพลัง ดิ้น ดึง รอบถนนทะเลภายใน มีทางเดิน คนวิ่งเยอะ

ขับเลยไปถึงเมืองเบิร์คเล่ย์ ขับออกรอบทะเลภายใน มีร้านอาหารยื่นออกนอกทะเลสองแห่ง มีสะพานปลายาว ออกนอกทะเลคงอีกไม่นาน สะพานสร้างต่อย่อมชนซานฟรานซิสโก ที่ตรงทะเลภายใน มีพาร์คของเด็ก และมีพาร์คอีกแห่งติดกัน มีไม้จะยืมเครื่องมือสร้างสิ่งที่ตัวชอบเชิญ ครับเด็กๆได้พัฒนาจินตนาการของชีวิต ผู้ใหญ่จะหมดความพอใจในจิตนาการ แม้แต่พัฒนาสัญชาติญาณ

ผมออกจากริมชายทะเลเมืองเบิร์คเล่ย์จะมีสนามฟุตบอล และติดกันมีสนามหญ้า

ครับอีกไมล์กว่าก็ถึงบ้าน วันนี้ชีวิตถ่ายโอนกิจกรรมของการอยู่บ้าน วันนี้ชีวิตถ่ายโอนกิจกรรมของการอยู่บ้าน ลูกสองคนบอกว่าพ่อแม่ออกบ้าน ดูแลตัวให้ปลอดโรค สิ่งแวดล้อม จะเพิ่มพลังงานให้ชีวิต เราเรียกประสบการณ์ของการเรียนรู้ เกิดจากใจ ไม่ใช่สมองเรียกปรีชาญาณ ครับระบบการเรียนรู้ ในกาย อันแรกเกิดมากับชีวิต ธรรมชาติมอบให้ คือสัญชาติญาณ อย่างหายใจ สูบฉีดเลือดแปลกแต่จริง เวลาหายใจ อากาศที่เข้าสู่ร่างกาย มีออกซิเจน ไนโตรเจน แม้แต่คาร์บอนไดออกไซด์ ร่างกายเลือกอย่างเดียวคือออกซิเจน

ปรีชาญาณคือความรู้จากสมอง เราเรียนรู้จากคนบอกเล่า พ่อแม่ ครู ความรู้ เกิดจากคนคว้า รวบรวมจากคนอื่น คนเราจะเรียนรู้ตลอดชีวิต ข้อมูลบรรจุในสมอง เกิน 200 ล้านข้อมูล แปลกเป็นข้อมูลเฉย จิตคือผู้นำไปใช้ปรีชาญาณใช้จิตสำนึก

จิตและปัญญาญาณ เกิดจากจิตเหนือสำนึก คนมีปัญญาญาณ สามารถ “มองเห็น” สิ่งที่มีในโลก พูดง่ายคือมองเห็นเรื่องที่คนยังคิดค้นไม่ได้ อย่างพุทธเจ้าเห็นคำสอนด้วยตา ลอยใกล้ตัวในอากาศ

ครับวันนี้ เป็นวันดีๆของผม ผมอดคุยไม่ได้ ชีวิตคลุกคลีกับทะเล หมายถึงอยู่อาศัย เมืองไทยเรียกบางแสน มีบ้านติดทะเลบางละมุง ตอนนี้ชีวิตจะโต๊ะเขียนหนังสือ มองเห็นซานฟรานซิสโกหลังบ้าน มองเห็นโกลเด้นเกจ ทุกวันพระ อาทิตย์ขึ้น อาทิตย์ตก ยืนที่บ้านเห็น สิ่งที่บอกเล่า คือเวลาตายเราอาจนำเอาประสบการณ์ที่สัมผัส ติดตัว พอเกิดจะพบกับสิ่งที่เราสัมผัสในอดีตชาติ ครับจริงเท็จ ศาสนา และจิตวิทยาเป็นผู้แนะ