ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด ตอน กรุงเทพฯ 3

นั่งอยู่ที่ร้านอาหารชื่อ “กบ” ชื่อง่ายต่างกับชื่อร้านอาหารเกลื่อนถนน จะนำชื่อเป็นมงคลร่วมเป็นชื่อด้วย ความเข้าใจย่อมขายดี แต่ร้านชื่อกบ อาจเป็นชื่อของลูกหรือหลานที่รักมาก ช่วงปลายชีวิตอยากฝากผีฝากไข้ ก่อนละจากโลกจะทำพินัยกรรมยกมากสิ่งให้ คำว่า พินัยกรรม ยุคนี้จำเป็นมาก ตายแล้วลืมแล้วให้คนโน้นคนนี้ ลูกหลานเคยรักกัน มากรายทะเลาะ โกรธกันตลอดชีวิตก็เพราะเจ้าสมบัติที่คนทำไว้

อดออม ไม่ใช้ ผู้ใหญ่ที่เข้าใจชีวิตบอกว่า เจ้าคนนี้ไม่รักตัวเอง ลึกๆ คงมีปัญหาเรื่อจิต คนอะไรอดกิน เพื่อเก็บให้คนอื่น แต่ถ้าคิดว่า แก่เฒ่าพอมีสมบัติบ้าง ลูกหลานอาจดูแล เป็นความจริงที่ว่า เลี้ยงดูลูกหลานต้องให้พวกเขามีความรู้สึกกตัญญู รู้ว่าความรักจริงๆ มาจากพ่อแม่ ถ้าจะไม่มีอะไรให้ก็ตอบแทนคุณท่าน และอีกอย่างชื่อร้านกบ อาจเป็นอาหารจานโปรดของลูกค้าปรุงด้วยกบ เกือบทุกโต๊ะสั่ง จะชื่อมาจากสาเหตุใดๆ ยอมรับว่าไม่อยากถาม ปล่อยให้ความอยากรู้กระตุ้นชีวิต ถ้าจะรับรู้ก็ให้เดินมาชนเอง

เมนูเบียร์ที่บริการมีสองตระกูล เบียร์สิงห์ตอนนี้อยู่ในไทย ใช้บริการทุกครั้ง ชอบรสขมใส่ตู้เย็น ชีวิตจะเป็นอยู่ในสถานะใดๆ เมื่อความเย็นแตะริมฝีปาก ผ่านคอ ความรู้สึกดีๆ เกิด เมื่อสามสิบปี เปิดร้านได้สั่งเบียร์สิงห์มาขาย เอเย่นต์ถ้าจำไม่ผิด “พารีวงศ์” เคยคุยกัน ส่งลูกชายและลูกสาวเรียนมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด วิชาเอกกฎหมาย มหาวิทยาลัยนี้เป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ท็อป ถ้าถามค่าเล่าเรียนแพงมากเข้ายาก แข่งกับเด็กเก่ง พอเข้าได้เรียนบ้างสนุกกับชีวิตและกิจกรรมบ้าง ถือได้ว่าการบ่มชีวิตถูกต้องที่สุด นัยว่าเข้าใจชีวิตในห้องเรียน และนอกห้อง ทั้งสองอย่างหลอมเป็นชีวิต ย่อมแน่นปึกและเด็กพวกนี้ สังคมจะได้ประโยชน์มากกว่าคนเอาแต่เรียน เพื่อนๆ ชวนไม่สน เขาบอกว่าเด็กเอาแต่เรียน ทัศนวิสัยแคบ ระหว่างเรียน เพื่อชวนคืนนี้อีกคณะมีสังสรรค์ เต้นรำ ดื่มเบียร์ เอ็งอายุยังน้อย ของมึนเมาสัมผัสไม่ได้ “อ้าย” คนถูกกล่าวหา ข้าเกินมาหลายเดือนแล้ว คืนนั้นอาจดื่มเบียร์ มองหาคู่เต้นรำ จะถือวิสาสะกอดรัด แทะเล็มความสุขจากคู่เต้น ในโลกใบนี้ไม่มีใครใส่ใจเรื่องส่วนตัวหรอก หลายคนคิด เรียนหนัก เครียด ปล่อยผีบ้าง เพื่อนคนเซ่อถาม มือข้าจะโอบมากน้อย แล้วหน้าและจมูกล่ะ ไอ้เซ่อแหกตาดูคนข้างๆ ซี คู่เต้นแกเขาอาจจะคิด เต้นกับสิ่งไร้ชีวิต ครับมันเป็นสูตรสำเร็จของชีวิต เอาแต่เรียน เรื่องรอบตัวปล่อยผ่าน กฎของชีวิต การดำเนินชีวิตที่ดีต้องอาศัยปัจจัย คือประสบการณ์แตกต่าง

หลายคนค้าน โดยเฉพาะความคิด “ครึ” ระหว่างเรียนมีคนรัก ทำให้การเรียนไม่ดี เพราะแบ่งเวลา ห่วงใย คิดถึง คนเข้าใจชีวิตบอกว่าเข้าใจผิด เลอะเทอะ ความรัก มันคือความสุขจะส่งเสริมและเป็นกำไรต่อชีวิต ชวนกันเข้าห้องสมุด ทำการบ้าน แบ่งอาหาร ขาดเหลือต่างเกื้อกูล มีปัญหาบ้างดึงมากอด จูบฟอด อย่าคิดมากไปเลย ทุกเรื่องเป็นเรื่องเป็นปัญหาเล็กๆ มาแล้วก็ไป ปล่อยให้ชีวิตดีๆ ถูกต้องนำร่องต่อไป เธอยิ้มตอบ เออจริงซีนะ ยิ้มทั้งปาก หน้า และตา เธอเย้ามาขอหอมฟอดใหญ่ๆ ที่ให้กำลังใจ

เบียร์อีกยี่ห้อ “ไฮนาเก้นส์” ขวดสีเขียวทั้งตัว มองดูน้ำภายใน เหมือนสีมรกต ส่วนตัวชอบมรกต ทำเรือนงาม เม็ดเกลี้ยง ไร้ตำหนิ วางรอบบนนิ้วเรียง ภาวะจิตเต้นกระจาย เคยถามตัวเองสนใจตัวแหวน หรือเจ้าของคนใส่ เบียร์เดินทางมาจากประเทศที่เรียกตัวเอง สแกนดิเนเวีย ส่วนมากจะเป็นที่ราบ น้ำล้อมรอบ หน้าหนาวหนาวมาก คนเมืองหนาว จะขยันอยู่บ้านผิงไฟ อ่านหนังสือ อาหารหลักปลา และผัก อายุย่อมยืน ปี 1973 เคยไป มีเป้สะพาย นั่งดื่มเบียร์ ปลาย่างแมคเคอเรล ดูสวนทิวลิป ช่วงวัยโน้น กล้า หลายคนบอกว่าเอ็งมีความบ้าด้วย ครับมันเป็นชีวิต เดินทางคนเดียว ซื้อตั๋วรถไฟ เรียกยูเร็ล มืดค่ำ หาที่นอนถูกๆ ที่เรียกว่า โฮเต็ล คงเหมือนเกสเฮาส์ หรือวายเอ็มซีเอ ถ้าในไทยอาจจะอนุโลมเป็นพวกโรงแรมจิ้งหรีด ตอนเช้ามีอเมริกันเบรคฟาสฟรี กาแฟ ชา ขนมปัง คัพเค้ก ไข่ และผลไม้ ก่อนออกห้องหยิบใส่เป้เป็นอาหารมื้อกลางวัน เคยมีคนถามเหงาไหม ชีวิตก็ย่อมเกิดได้ช่วงจิตตก แต่อยู่ประเดี๋ยวเดียว เคยคิด ชีวิตเรา คงมียีนส์ ของสิ่งเหล่านี้ จากพ่อและแม่ เมื่อมีลูกย่อมถ่ายทอดพันธุกรรมสู่ลูก ลูกทั้งสอง จึงชอบท่องเที่ยว เดินทาง แต่ไม่กล้า อดโม้ว่ามาจากผมคนเดียว จริงแล้วย่อมได้รับการถ่ายทอดจากแม่เขาด้วย เพราะชีวิตเขาเดินทางโดยทุนมาก่อนผม

หยิบขวดเบียร์ รินลงแก้ว ภาชนะสำหรับของมึนเมาผมถือมาก ชอบแก้วดีๆ จะหยั่งรากความรู้สึก ความชอบ ความพอใจ และรส เหมือนคำพูดของาสาวโสด พูดแบบเปลือยความคิด เลือกชายไว้นอนด้วย ต้องดูดี จากหัวจดเท้า หน้าตา การศึกษา เงิน จิตใจ โอ้ยคงหายากนะ ฉันคงบ้า เสียงเพื่อนร่วมก๊วน ก็เธอบ้าจริงแหละ ร้านอาหารทะเล ถ้าไม่สั่งปลาหมึกผัดกับไข่แดงของไข่เค็มเห็นจะขาดตก และอีกอย่างชอบสั่งผัดผักบุ้ง จะเป็นร้านจีนในซานฟรานฯ หรือร้านในกรุงเทพฯ ผักบุ้งผัดไฟแดง กระทะร้อน น้ำมันมากหน่อย กระเทียม พริกสด เต้าเจี้ยว จะอยู่ไหนไปได้กับมากสิ่ง จะนั่งคีบกินเฉย ใส่บนข้าว อร่อย เพื่อนซี้รู้ว่ามานั่งรถทัวร์มาจากเมืองย่าโม ถือของฝากตอนเข้าร้าน ถามยังกินผัดผักบุ้งอยู่หรือเปล่า ไม่นานผัดผักบุ้ง ควันฉุยตั้งตรงหน้า

พอบิลส์มา คนพาเที่ยว เป็นทั้งน้องและเพื่อน จ่ายให้ คำพูดอยากเลี้ยงพี่ ขอบคุณจากใจจริง ไม่ได้ซี้ซั้วพูด ชีวิตคนไทย ทั้งครอบครัว รายได้วันละ 300 บาทต่อวัน ครับถ้าจะบอกว่าค่าครองชีพเมืองไทยอยู่ยาก หมายถึงอยู่อย่างไม่ตัวลีบ น้องคนจ่ายให้ มีลูกชายสองคน คนโตจบจากโรงเรียนนายเรืออากาศ ขับเครื่องบิน คนเล็กเป็นสจ๊วต ครับเด็กที่สำเร็จกับชีวิต เป็นคนดีของสังคม จะรับรู้ว่า ครอบครัวผูกพัน มีเวลาให้กันดูแล อบรม สั่งสอน ว่างพาไปหาประสบการณ์ พิพิธภัณฑ์ ชนบท แม้แต่พาไปตลาด เกือบทุกวันพร้อมหน้า โต๊ะทานอาหาร ของเล่นไม่ซี้ซั้วซื้อ เพราะรับรูว่า เด็กเล่นอะไร สิ่งนั้นจะติดกับความคิดของเด็ก ซื้อปืนเล่น เด็กย่อมอยากใช้ปืน มีคอมพิวเตอร์ ปล่อยให้เล่นโดยไม่แนะ ควบคุม เมื่อติดเกมส์การต่อสู้ พฤติกรรมย่อมบ่ายเบน เผลอคลิกดูภาพเปลือย นั่งลั่นโอ้มายก๊อด

ครับมากบ้าน เลือกหนังสือเบาๆ เป็นสาระและความรู้ ตอนเป็นเด็ก แม่จะเล่านิทาน นอกจากเด็กจะสนุก ความรัก ผูกพัน ใกล้ชิดพัฒนาเป็นสิ่งดีๆ คือเมตตา เกิดจากเยาว์วัย ควรมีเวลาอ่านหนังสือให้ลูกบ้าง

เขาบอกว่า หลังจากเต็มที่ของมื้อกลางวัน อากาศร้อนของบ้านเราเป็นใจ ง่วงนอน ไม่อยากทำงาน มากประเทศที่อากาศร้อน ช่วงกลางวันจะหยุดยาวให้นอน สำหรับผมเสียเวลากับครอบครัว คนขับ เราไป “คลองโคลน” ก่อนไปตลาดน้ำ คลองโคลนประมาณครึ่งชั่วโมง ที่หมู่บ้านนี้ชาวบ้านจะปลูกบ้านติดแม่น้ำ หรือจะเรียกว่าทะเลภายในก็ได้ เวลาน้ำลง ริมทะเลน้ำจะแห้งไกล หลายที่ชาวบ้านจะมีอาชีพเก็บหอยหลอด หอยแครง แม้แต่ปู แต่ที่นี่แหล่งน้ำแห้งชาวบ้านจะเลี้ยงหอยแครง ชาวบ้านแถบนี้จะมีเรือพายเป็นพาหนะ และมากบ้านมีเรือหางมีเครื่องยนต์ ใช้เป็นอาชีพพานักท่องเที่ยว

ขับรถเห็นป้ายจอดรถ 20 บาท แวะจอดครับเงินยี่สิบบาท จะที่ไหนๆ โดยเฉพาะเป็นเงินสำหรับดำรงชีวิตมีค่าน้อยมาก นักเศรษฐศาสตร์ บอกว่าเมืองไทยค่าของเงินตก หมายถึงซื้อของได้น้อย ถ้าคำว่าตกของสังคม อย่างสังคมไทยเรามีคนรายได้น้อย งานไม่แน่นอน ขาดความรู้ บ้านอยู่อาศัย ไม่เป็นเจ้าของที่ดิน ที่ว่างที่ไหน พอก่อสร้างเป็นเพิง สิ่งรอบๆ ไม่น่าดู ก่อนโน้นเรียกสลัม เดี๋ยวนี้เราเปลี่ยนเป็นชุมชน ความรับรู้ดีขึ้น

จอดรถ จ่ายเงิน วันนี้มีรถคันเดียว เจ้าของที่บอกว่าเดินเล่นซีครับ ข้ามสะพานรอบๆ เป็นหมู่บ้าน มีแปลงน้ำเลี้ยงกุ้ง ที่นี่เลี้ยงกุ้งใช้ที่ติดกับทะเล มีเขื่อนถ่ายเทน้ำทะเลเข้าออกได้ ก่อนเลี้ยงกุ้งจะถ่ายน้ำให้แห้ง เอารถมาตักหน้าดิน เรียกว่าโคลนทิ้ง ปล่อยให้แห้งเหตุผล ตักโคลนหน้าดินทิ้ง คงจะเป็นเศษอาหารที่เลี้ยงกุ้ง ถึงน้ำจะถ่ายเท แต่สิ่งสกปรกก็ทับถม ปล่อยให้ดินแห้ง เปิดเขื่อน น้ำเต็ม ปิดเขื่อนเอาลูกกุ้งมาปล่อย พาโตเอาน้ำออก เก็บกุ้ง ครับวงจรของการเลี้ยงกุ้ง จะเป็นไปอย่างที่กระทำเป็นประจำ บ่อเลี้ยงไม่สกปรก กุ้งมีความสะอาดมากกว่านากุ้งที่ปิดตาย

เช่าเรือออกปากน้ำ จะเห็นไม้ไผ่ปักแบ่งแยก คนขับเรือคนนำเที่ยว เจ้าของอยู่ในตัวคนเดียว บอกว่าไม้ไผ่ปัก จะแยกแตกต่างแต่ละเจ้าของ การเลี้ยงหอยต้องสัมปทานที่ จ่ายเงินให้รัฐบาล การเช่าได้เวลามากปี ทำแล้วเบื่อจะขายเอกสิทธิ์ทำมาหากินให้คนอื่นได้ ข้อแม้สำหรับคนซื้อต้องเหลือเวลานานปี เหมือนซื้อธุรกิจเช่าร้าน เป็นแบบเดียวกัน ถ้าจะเลี้ยงหอยแครง พอน้ำแห้ง รีบปักไม้ไผ่แบ่งเขตแล้วเอาแผ่นพลาสติก หรือไม้ไผ่ตัดยาวประมาณ ฟุต แบ่ง 4 ผูกติดเป็นแผ่น ไม้ไผ่แต่ละแผ่นชิดกัน แล้วปักลงบนเลน ตามเขตของตัวปักตลอดบริเวณเลี้ยงหอย ซื้อหอยแครงตัวเล็กๆ มาปล่อยหอยโตขึ้นจะได้ไม่คลานออกจาที่ของเรา ไปอยู่ที่ที่ของคนอื่นเพราะมีแผนไม้กั้น

มีบ้านมากหลังสร้างห่างกัน มุ่งหมายเฝ้าหอยตอนโต ครับถ้าไม่เฝ้าอาจถูกขโมยได้ บ้านที่สร้างตอนกลางวัน น้ำท่วมลึก 4-5 เมตร กลางวันว่างกลายเป็นที่เช่า จะจัดปาร์ตี้ มาเต้นรำ ดื่มเหล้า มั่วทางเพศ หรือเปิดบ่อนเชิญ คนนิยมหรือจะพากรุ๊ปมาทานอาหารกลางวัน จ้างคนจัดอาหารมาส่ง มาทำความสะอาด ระหว่างอ ระหว่างออกนอกทะเล เห็นเรือไปรับคนจัดปาร์ตี้ คนคลาดหอยแครง ขุดดินที่หอยอยู่ ครับแวะดู หอยแคลงจุดเยอะ เงิน อาหาร เหล้า ชีวิตดีๆ เริ่มได้จากมากสิ่ง