ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
เที่ยวกับเพื่อน ตอนที่ 10

รถมุ่งหน้าไปทางเหนือ ระหว่างทางบนฟรีเวย์สาย 5 ข้างทางจะบอกไมล์เหยียบน้ำมัน 60 ไมล์ต่อชั่วโมง เป็นช่วงเข้าบ้านเมือง หรือทางที่คิดว่าอันตราย ถ้าทางปลอดภัยจะบอกเชิญขับได้ 70 ไมล์ต่อชั่วโมง บ่อยครั้งจะเห็นตำรวจ จอดเปิดไฟข้างทาง มีรถอยู่ข้างหน้า คงเป็นประเภทตีนผี ขับเร็วเกินกำหนด ครับบ้านเมืองปัจจุบันยากจน ตัดตำรวจให้น้อยลง เพราะเงินน้อยตำรวจน้อย โดยเฉพาะแหล่งเสื่อมโทรม บางเมืองคนจนเยอะปัญหาทะเลาะวิวาทมีมาก ขโมยก็เยอะ และก็แปลก พวกยาเสพติดจะมีย่านคนจนเยอะ คงมีคติว่าคนยากจนมีปัญหาสารพัด ย่อมปวดหัว ต้องหาตัวช่วย คือยาเสพติด พอยาผ่านปากเข้าท้องละลาย วิ่งผ่านบนสมอง ความรู้สึกทุกข์หมดไป เผลอปากตะโกนสุขจริงโว้ย ครับยาคงออกฤทธิ์ ผมไปร้าน 99 เซ็นต์ เจอคนแบมือขอเงินเยอะ พอเดินผ่าน มีเศษสตางค์บ้างไหมขอเถอะ พอตอบปฏิเสธ ผมก็แย่ไม่อย่างงั้นไม่มาร้าน 99 สตางค์หรอก คนขอทำตาละห้อย ขอให้โชคดีก็แล้วกัน แต่อย่าทำตัวให้หมดตัว พิการทางความคิดไม่อยากมีคู่แข่งเพิ่ม มานั่งขอด้วยกัน

ตำรวจเลยหาเงิน ด้วยการเข้มงวดกับคนขับขี่ ขับเร็วบ้าง ไม่หยุดที่บอกให้หยุดทางแยก ขับดีๆ อยากขับรถกลับ (ยูเทิร์น) ก็ทำทั้งๆ ที่ป้ายบอกว่าทำไม่ได้ เปลี่ยนเลนเส้นคู่ แต่ไม่เคยเจอพวกขากถุยบนถนน หรือทิ้งเศษขยะ ถ้าทิ้งขยะกฎหมายจะเล่นหนัก ครับอะไรที่พอทำเงินได้ ตำรวจก็จะทำทั้งนั้น ผัวเมียตบตี ที่จริงผิดกฎหมาย เพราะทำร้ายร่างกาย อย่างตอนนี้ ข่าวออกทุกวันตำรวจซานฟรานฯ บิดโคนแขนเมียเขียวเป็นรอยจ้ำ เมียบอกเพื่อนบ้าน เพื่อนบ้านถ่ายรูป ฟ้องศาล ทำร้ายร่างกาย เมียเริ่มเห็นใจถ้าศาลตัดสินผิด คงต้องนอนกินเงินเล็กๆ น้อยๆ และงานก็หายาก แต่เมื่อรูปถ่ายถึงมือศาลรูปย่อมเป็นพยาน ทนายจำเลยบอกว่าใช้รูปไม่ได้ ทนายโจทย์บอกว่าได้ เพราะรูปไม่พูด ไม่มีปากเสียง เป็นผลของการฟ้องร้องซึ่งต่างกับประเทศไทย ผัวซ้อมเมียเยอะ ฟกช้ำ เขียว ร้องโอย คนเห็นจะเฉย ผัวอ้างว่า มันเป็นผลงานของครอบครัว ผัวเมีย คนภายนอกไม่เกี่ยว ครับถ้าคิดจะแก้กฎหมาย เพียงแต่แก้เรื่องกฎหมายครอบครัว ให้ถูกต้องคนก็ ยกมือท่วมหัวแล้ว

ขับมา 15 นาที เห็นป้าย Angel Wind (ลมของนางฟ้า) เป็นบ่อนขับเข้าป่าประมาณ 2 ไมล์ก็ถึง โอ้แม่เจ้าตาเบิกโพลงที่ลับตา มีตึกเปิดไฟ รถจอดเรียงมากมาย ที่เคยบอกบ่อนจะอยู่ที่ไหน ซับซ้อน คนก็ไป จะดึกดื่น เช้ามืด เมื่อเปิด 24 ชั่วโมงคนก็เดินทางไปทำมาหากิน ทั้งๆ ที่เสียเป็นส่วนมาก แต่เมื่อคนมีความหวัง ความคิดก็ก้าวข้ามอุปสรรคทั้งนั้นแหละ

ซึ่งต่างกับลมของธรรมะ เมื่อธรรมะกระทบผิวกาย ถูกถ่ายทอดเข้าสู่ใจ ใช้ปัญญาพิจารณา แม่นถ้าเราปฏิบัติตาม เบื้องต้นสุขภาพกายใจจะเปลี่ยน ไปในทางดีงาม และความสุขที่ปราศจากกิเลส จะเป็นความสุขแม่นแท้

ติ๋มโชว์เฟอร์ ขับเลยไม่แวะ จุดหมายร้านไทยเฮ้าส์ อาหารมื้อเย็นที่มีเจ้าภาพเป็นเจ้าของร้าน จากข่าวกรองบอกว่าเจ้าของร้านคือคุณเด่น หลังจากงานจะนั่งปล่อยความคิด หลุดจากความว้าวุ่นกับไวน์ดีๆ ถึงจะเชื่อตามการค้นคว้า ไวน์เกิดจากผลไม้ บ่มจนถึงจุดของความกลมกล่อมมีแอลกอฮอล์เป็นผลกระตุ้น ถ้าวันละแก้ว สองแก้วหลับสบาย โรคสมองเสื่อมล่าถอย แต่หลายคนดื่ม 3 แก้วขึ้นไป นิสัยเอะอะกล่าวร้ายลูกเมีย ลงความเห็นว่า ตัวไวน์ไม่ได้มีพฤติกรรมเลวร้ายอย่างที่เห็น เป็นเพราะสันดานของคนกินมากกว่า

ดื่มไวน์อายุยืน สนุกเพลิดเพลิน ถ้าไม่เชื่อดูคนนั่งคุยกัน หลายคนไวน์วางไว้หลายขวด แยกวงคุย หัวเราะสนุก ลงความเห็นไวน์เป็นตัวแปร แต่จะอย่างไรก็ตามเถอะ ทุกอย่างดีเลวอยู่ที่ตัวเรา ถ้ามีสติ ชีวิตย่อมเดินทางไปสู่ความดีงาม

เผลอเดี๋ยวเดียว ป้ายบอกว่า Kincaid คือเป้าหมาย พอออก เลี้ยวซ้าย จะถึงถนน A เลี้ยวขวา 2 บล็อกร้านอยู่ขวามือ

จริงแท้ ป้ายไฟบอกร้านไทยเฮ้าส์ หาที่จอด เป็นโชคที่ว่างหน้าร้าน เสียงเพื่อนพูดตื่นเต้น ไม่เจอมากปี คงยังไม่แก่เพราะดูได้จากพวกเราอายุเกือบ 70 ยังเดินคล่อง ถึงจะปวดเข่าบ้าง เฮ้ยอีกคนพูด โรคเข่าเสื่อมฮิตมาก ช่วยวัยปลายชีวิต ยิ่งพวกเราอาชีพทำงานหนักจะร้านอาหาร หรือบริการสามี ต้องเดินต้องแบก ตลอดเวลา ถ้าไม่ไหวจริงก็ผ่าตัดใส่เข่าใหม่ นิดบอกอย่างฉันพอใส่เข่าเทียม เดินตรง ไม่เจ็บ ไม่ปวด ที่จะนั่งหน้าขมวด ร้องโอ้ยหมดเวลา ฉันยังไปไหนๆ จะขึ้นเขาลงห้วยไปกับพวกแกอีกนาน

พอเปิดประตู เด่นรอข้างหน้า คอยต้อนรับแขก ถามว่ากี่คนครับ จองหรือเปล่านิดถามว่า แก (เอ็ง) จำข้าไม่ได้หรือไง เด่นตอบล้อเล่น หลายสิบปี สนิทคลุกคลี แกทำอาหารให้ทานบ่อย เพียงแต่ได้ยินเสียงไม่เห็นหน้า ก็จำได้แล้ว แต่ถ้าจะตอบว่าจำเคลื่อนบ้างนิดหน่อย ก็เพราะรู้สึกว่าแกสวยขึ้น เออไปดึงหน้าหรือเปล่า นิดทำท่าจะยกเท้า เดี๋ยวดีด คำตอบเปล่าทำ คนเราถ้าสบายใจ มันก็ช่วยดูแลกายใจ อย่างที่แกเห็นนี่แหละ นิดมองหน้าเออหน้าแกและการแต่งตัว ยิ้มนิดๆ แกเหมือนคนร่ำรวยเลยนะ ดูดี เขาลือกันแกร่ำรวย ข่าวจากปากสู่ปาก จริงแท้ สุภาษิตคนล้มอย่าข้ามจริง

เชิญ เจ้าของร้านเชื้อเชิญ โต๊ะจัดยาวเรียบร้อย วันนี้จะให้น้องเพ็ญ บริการพวกแก น้องเพ็ญคือภรรยาฉัน แต่งมานาน เป็นคนทำให้ชีวิตฉันหลุดจากกินมื้ออดมื้อ และสำคัญเขาดูแลฉันอย่างดี

ร้านไทยเฮ้าส์ เปิดปี 1999 เพ็ญเป็นแม่ครัว ฉันเสิร์ฟ เพ็ญเก่งเรื่องทำอาหาร ปรับปรุงรสให้เข้ากับคนกิน น้องเพ็ญ เด่นพูด เธอยึดหลักที่เป็นนโยบายของร้าน การจัดจานอาหาร ปริมาณ และราคา รวมทั้งการจัดร้าน และการให้บริการ เป็นสูตรของความตั้งใจ "อยากให้คนมาทานอาหารพอใจ มาแล้วมาอีก เป็นแขกประจำ และโฆษณาปากต่อปาก"

ร้านขายดี เปิดอีก 2 ร้าน ร้านหนึ่ง ตอนลูกชายไปเรียนเมืองอื่น เปิดร้านให้ลูกชายดูแล เพราะคิดว่ารายได้จากร้านคือค่าเล่าเรียน เป็นโสหุ้ยของชีวิต และสำคัญอยากให้เขาทำงาน จะได้มีความรับผิดชอบช่วยตัวเอง

ปัจจุบันเหลือร้านเดียว ที่เห็นนี่แหละ ก็จำคำพูดของนิดกับอู๊ดนั่นแหละ ชีวิตคนอยู่ไม่นานมากนักหรอก ถ้าชีวิตจะหาความสุขและสงบให้ชีวิต ถ้ารู้จักตัดความโลภออกเสียบ้าง ชีวิตน่าจะก้าวไปถึงความสงบจริงๆ ได้

สังคมของคนไทย เป็นชีวิตที่พัฒนาสิ่งที่เป็นภายนอก จะเห็นได้ว่าเราติดวัตถุ เครื่องใช้ หน้าตา รถ อาหาร แต่เรากลับละเลยด้านจิตใจ ชีวิตจึงหมุนเวียนกับหนี้สินและปัญหา ที่จริงเราคนไทยมีแบบอย่างที่ดี เอาสิ่งใกล้ตัวอย่างพระส่วนมาก ที่เราเห็นอยู่จนตายไม่สนใจภายนอกตัว สนใจภายในคือ จิตใจ แต่จะก้าวถึงความไม่เกิด แก่ เจ็บ ตาย คือนิพพาน ถึงจะก้าวไม่ถึงแต่ชีวิตก็เดินทางตามวิถีทางอมตะ นิพพาน ถ้าตายแล้วเกิดจริง อานิสงส์ย่อมพอกพูน และสุดท้ายก็ถึงจุดแห่งความปรารถนา

คงเหมือน เพ็ญเจ้าของร้าน ออกมาแนะนำตัวและเตรียมอาหารด้วยตัวเอง เพ็ญชอบคุ๊กและการเป็นแม่ครัวที่ดี ก็ต้องใฝ่การเรียนรู้ เห็นอะไรใหม่ปรับปรุง ไปทานอาหารที่ไหนอร่อยลูกค้าชอบเอากลับมาลองทำดู ปรับปรุงให้สามีและน้องๆ ที่ช่วยในครัว ช่วยกันกิน ช่วยกันติชม จนถึงวันที่ลงตัว เหมือนอาหารอร่อยๆ ในตลาด เกิดจากการฝึกและเรียนรู้ จนสามารถค้นพบสูตรของความสำเร็จ

เพ็ญเรียสามีว่าพี่แคนนี่ทุกครั้ง ผมเชื่อในระบบครอบครัว ถ้าเคารพให้เกียรติครอบครัวย่อมมีความสงบและสุข มีลูกหลานก็เติบโตเป็นคนดีของสังคม ปกติผมจะมาร้านไทยเฮ้าส์หลายครั้ง โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวเป็ดตุ๋น เป็ดที่ใช้เป็นเป็ดตราใบเมเปิ้ล เป็นเป็ดตุ๋นเนื้อเยอะไม่มีมัน เวลาผมทานเพียงเติมเผ็ดเล็กน้อย ครับชามใหญ่ ไม่รู้หมดได้อย่างไร ถ้าเป็นงูเหลือมกินสัตว์ใหญ่ กินเสร็จเดินไม่ได้ ใช้เวลานานให้ย่อย สำหรับผมหลังจากทานก็คงจะตัดอาหารมื้อต่อไป เพราะถ้าไม่ตัดอาหารบางมื้อ คงอีกไม่นานปัญหาพุงยื่น น้ำหนักมาก คงเป็นส่วนของชีวิต และถ้าน้ำหนักขึ้น ยากที่จะลด เหมือนกับน้ำหนักขึ้นแล้วขึ้นเลย ถ้าพุงยื่นเมื่อไหร่เสียงตำหนิ คนอะไรไม่ดูแลตัวเอง แย่แท้

โดยเฉพาะช่วงฤดูสปริง และซัมเมอร์ ร้านจะขายดีมาก คนท่องเที่ยวเยอะ เมืองของร้านไทยเฮ้าส์ ถ้าจะคิดแบบไทยๆ เม้าส์เวอร์นอล เป็นอำเภอ จังหวัดคือ สแกจิต เมืองนี้รอบๆ ทำเกษตรกรรเยอะ ประเทศเจริญมากท้องถิ่นรอบๆ ภายนอกจะทำเกษตรกรรม ปลูกผักและพืช สังคมที่เจริญมากเมืองปลูกผัก เมื่อปลูกใกล้ การลำเลียงผักก็รวดเร็ว และถึงท้องผู้บริโภค สดเสมอ เมืองเม้าส์เวอร์นอล หน้าสปริง จะมีพันธุ์ดอกไม้มากมาย ดอกไม้คนเรายอมรับเป็นส่วนสร้างสรรค์ความสุข สดชื่นให้ชีวิต กลับบ้านภายนอกมีต้นไม้ดอกยื่นช่อแสดงความงามรอ ชีวิตงานละลดภาวะหงุดหงิด ท้อแท้ ยิ่งเปิดเข้าบ้าน แจกันมีดอกไม้ชอบปัก ครับหลุดปาก ความสงบของชีวิตที่มี เมียเป็นผู้สร้างสรรค์ให้ "ขอบใจ"

ช่วงเมษายน จะมีแปลงดอกทิวลิป แด๊ฟโพลดีล และไอลิส เต็มไปด้วยผู้คน ใฝ่หาความงามให้กับชีวิต คำพูดที่กล่าวว่าสวรรค์บนดินมีจริงแท้ และแปลกชอบความงามตามธรรมชาติ ย่อมเป็นความสุขที่ปราศจากพิษเจือปน ชาวบ้านที่ปลูกพื้นเพย้ายมาจากสแกนดิเนเวีย แม้แต่ทรงบ้านและฉางเก็บอุปกรณ์

เม้าส์เวอร์นอล เมืองรอบๆ อาจเป็นเกาะสวยงามตามธรรมชาติ อ่าว ทะเลภายใน ท่าจอดเรือใบ เรือหาปลา บ้านติดทะเลอาจแตกต่างจากไทย ชาวบ้านจะอนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติ ต้นไม้ แม่น้ำ และตึกแถว โดยเฉพาะตึกแถวจะไม่ทุบและสร้างใหม่ เพียงปรับปรุงทาสี เพิ่มความสะดวกและปลอดภัย หลายที่สร้างสะพานยาวติดริมน้ำ เดินผ่านร้านค้า ความสำคัญคืออนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน ความยิ่งใหญ่การเป็นประเทศคือการดูแลรักษาสิ่งที่บรรพบุรุษสร้างไว้

แต่แปลกคนไทยมาเที่ยว มาสัมผัสแต่พอกลับไปเรากลับถอนรากโคน ของหมู่บ้านกลายเป็นเมืองใหม่ ที่ทำลายความเป็นคนไทย

สำหรับเด่นและเพ็ญ เหมือนกับเจ้าของร้านอาหารทั่วไป ทำงาน 7 วันต่ออาทิตย์ วันละ 13-14 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ผมว่าทุกคนคิด ร้านคือชีวิต ทำงานหนัก ช่วงแรกยังไม่เห็นผล ต่อไปความขยันมานะคิดว่าคงจะคืนกลับเป็นผลสำเร็จ ยิ่งช่วงหลายปีมา ร้านอาหารต้องมีใบอนุญาต แม้แต่คนเสิร์ฟอาหาร เจ้าหน้านที่ดูแลความสะอาด เข้มงวด ทุกเดือนบิลส์ของรัฐบาลหลายหน่วยงานมา ถึงไม่พูดว่าที่มีกินมีใช้และทุกอย่างดูดี องค์กรของรัฐช่วยเหลือดูแล สิ้นปีเสียภาษี รวมทั้งเจ้าของตึกก็จ้องขึ้นราคา หรือแม้แต่ให้ช่วยจ่ายภาษีตึก

มากคนอดคิดถึงพื่น้อง หลานอยากเอามา จะได้มีงาน เก็บเงิน หรือมาเรียน มากรายมีปัญหาตามมา พี่น้องมากรายคิดว่าที่ให้มาก็เพื่อช่วยงาน ครับเป็นความจริง แต่ข้อเท็จจริงเมื่อมาถึงจะทำงานก็มีเงินใช้ คนช่วยตัวเองถือว่าเป็นคนเจริญ แต่ถ้าถามความรู้สึกของคนเอามา อยากเห็นญาติพี่น้องมาสัมผัสกับประเทศที่มากคนพยายามมาอยู่ ถ้าไม่เชื่อทุกวันหน้าถนนแถวขายสิ่งก่อสร้างคนไร้สภาพที่อยู่ถาวรและถูกต้องรอคนเรียกทำงาน

พอถึงวันนี้ ร้านไทยเฮ้าส์ ถือว่าพบกับความสำเร็จอย่างสูง คงเหมือนเพ็ญและเด่น ถ้าไม่ถ้อ มานะ ขยัน จิตมั่นคงต่อการสู้งาน ความสำเร็จ และความสุขใจย่อมตามมา

ก๊วนเพื่อนถามถึงบิลส์ เพ็ญบอกว่าไม่มีและดีใจที่มาเยี่ยมพี่แคนนี่ เพื่อนกล่าวขอบคุณขอให้ร่ำรวย เพ็ญตอบน้อมรับ ขอให้พี่ๆ สนุกกับการท่องเที่ยว