ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
คริสต์มาส

เผลอวันเวลาผ่านจากคริสต์มาสมาสองอาทิตย์แล้ว ถึงมากสิ่งที่สัมผัสกับชีวิต จะเดินตามธรรมชาติ ถึงมากส่ิงที่สัมผัสกับชีวิต จะเดินตามธรรมชาติ เช้า สาย บ่าย ค่ำ วันละ 24 ชั่วโมง บางวันฝนตก แดดออก หนาว เมืองพลีมัท ช่วงนี้ออกจากบ้านหนาวมาก ต้องใส่เสื้อหนาวหนาสองตัว วันคริสต์มาสลูกสาวซื้อเสื้อหนาวดีๆ ให้ตัว เพราะทุกคน ลูก เมีย ลงความเห็น ผมแต่งตัวแบบผู้สูงอายุ เสื้อผ้าไม่มีแบบพูดภาษาคนรุ่นใหม่ ล้าหลัง เชยจัง ลุงหรือตา เด็กๆ เรียก มือต้องสวมถุงมือ ถุงเท้าต้องแบบเมืองหนาว ทุกครั้งต้องใส่หมวก ครับคนพื้นเมืองทั่วไปเขาแต่งตัวกันความหนาวได้ดี โดยเฉพาะแม่ๆ ของลูกจะใส่รองเท้าบู๊ทยาว อุ่น เสื้อโค้ท ผ้าพันคอ

สองสามปีมา ผมและภรรยาจะมาพบลูกหลานที่พลีมัท งวดนี้ลูกชายจะเดินทางมาจากฮาวาย ทุกครั้งลูกชายจะซื้อปลาทูน่าอบด้วยฮิกกอรี่ 2-3 ถุงมาฝาก และซื้อข้าวโพดคั่วของฮาวาย รสเผ็ด หลายคนหยิบครั้งเดียวร้องว่าเผ็ด ลองครั้งที่สองไม่แน่ใจ ครับรสเผ็ดไม่เคยลดหรือเพิ่ม ถุงที่เปิดยังวาง ขาดการจับต้องจนถึงวันนี้ ชีวิตเคยทานเผ็ดได้ เผ็ดมากทานน้อยดื่มน้ำตาม พอถึงวันนี้เผ็ดมากไม่ไปด้วยกันกับความชอบ มากสิ่งงดเลิก หลายคนชอบอาหารรสจัด เค็ม เปรี้ยว หวาน และเผ็ด นักโภชนาการ บอกว่า กินประจำ จะทำร้ายสุขภาพ จากคำอธิบายผมร้องอ๋อ เค็มมากเป็นโรคความดัน หวานมากน้อยเป็นเบาหวาน กินมันมากอย่างเจียวไข่ฟู ใส่น้ำมันเยอะๆ ปล่อยให้ร้อนควันฟุ้งไข่ตีนานหลาย พอควันขึ้น เทไข่ เสียงดังฟู่ ขอบพองเห็นชัด กระดกกระทะ พอเสร็จใส่จาน ไข่ฟู รสเข้มมันด้วยน้ำมัน ใจกับปากรวมหัว พูดคำเดียว อร่อย ครับน้ำมัน คือไขมัน กินมาก เวลาเย็นจะเกาะตามหลอดของเส้นสาย หลายคนเส้นเลือดหัวใจตีบตัน ต้องทำ “บายพาส” หรือทะลวงเส้นยัดท่อใส่ บางคนต้องผ่าตัด เชิญเถอะขอรับ จะเลือกอร่อย ชอบพอ กินบ่อย หรือนานๆ ครั้ง หลายคนความยึดมั่นผิดทิศทาง คำพูด เดี๋ยวก็ตายขออร่อยปาก สนุกชีิวิตไว้ก่อนเชิญ ที่บ้านลูกสาว ตั้งต้นคริสต์มาสด้วยปัจจัยมากมาย ไฟ รูปสัตว์ และสิ่งต่างๆ วางของขวัญใต้ต้น ครับคนมีลูกบางครั้งก็ต้องยอมควักกระเป๋า จัดสรรค์กิจกรรมดีๆ ให้กับลูกและครอบครัว ชีวิตเด็กเห็นของขวัญชอบ รุ่งขึ้นวันคริสต์มาส จะติื่นเช้า ลงมาเปิดของขวัญ ตื่นเต้น ชอบ

ครับจริงแล้ว เด็กๆ ด้อยโอกาสดีๆ ของชีวิต มีมากทุกปี ไม่มีของขวัญ อย่างตุ๊กตา เสื้อผ้า รองเท้า องค์กรกุศล รณรงค์ขอของบริจาค แม้แต่อาหารกระป๋อง ความคิดผมเห็นด้วยเสมอ ครับชีวิต คนที่ด้อยโอกาส ชีวิตขาดมากสิ่ง จะเห็นได้ที่อัฟริกา เมืองยากจน แม่มีลูก บางครั้งไม่มีอาหารให้ลูกกิน ต้มน้ำกับเกลือ ครับสุดท้ายเกลืออันตราย คนเป็นพ่อแม่ไม่มีอะไรเศร้าเท่ากับลูกหิว ไม่มีอาหารกิน คนพวกเขาไม่ได้เกียจคร้านหรอกครับ อยากมีกินมีใช้เหมือนคนทั่วไป แต่ด้อยโอกาส รัฐบาลคิดแต่ตัวเอง ประเทศช่างหัวมัน อย่ามัวแต่กอบโกย แล้วกักตุนเงินทองไว้กับตัว รู้จักมีเมตตาบ้างเถอะ ช่วยเหลือ เหมือนกับเด็กไปโรงเรียน เดี๋ยวนี้ยังดี บางโรงเรียนมีอาหารกลางวันฟรี ครับเด็กมากคน โดยเฉพาะเด็กไทย ย่านสลัม ย่านคนหนาแน่น บ่อยครั้งเด็กมาโรงเรียน ไม่ได้ทานอาหาร นอนน้อย พ่อแม่ให้เลี้ยงน้อง พ่อและแม่ทะเลาะกัน เงินที่มีหมดกับเหล้าและการพนัน ลูกแย่ ครับถ้าช่วยได้ โดยเฉพาะช่วย “เด็กด้อยโอกาส” บุญกุศล คือความสุขของจิตใจครบบริบูรณ์ เด็กๆ เติบโตได้รับความเมตตา ได้เล่าเรียน สิ่งดีงามคือภูมิความคิด และจิตสำนึก พอโตมีงานทำจะทำในสิ่งที่เขาได้รับความเมตตา เราเรียกว่า “จิตสำนึก” เมื่อสังคมรอบตัว มีคนเจริญทางจิตใจ ปัญหาสังคมน้อย ชีวิตคนในสังคม คนไม่ดีก็น้อย แล้วคุณจะยังมัวอิดออดทำไมล่ะ

ปีใหม่ ผมทำตัวแปลก พิลึก คิดถึงน้องๆ อยู่เมืองไทยสองคน น้องสาวอายุเกือบ 60 ปี มีบ้านอยู่ สมบัติที่ไร่นาแม่ให้ พี่น้องคนอื่นไม่ใยดี ชีวิตไม่เคยทำงานหาเงินให้ตัวเอง แต่ตอนน้องและหลานยังเล็ก หุงข้าว ปรุงอาหารให้ไปโรงเรียน น้องชายพี่สาวดูแลจนจบกฎหมาย ตอนนี้มาอยู่อเมริกา ชีวิตอยู่โสด มีเงินส่งให้พี่สาวใช้ทุกเดือน อีกคนพี่สาวดูแลเดี๋ยวนี้เป็นนายพันตำรวจ สืบสวน ก็ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน ผมเป็นพี่คนโต แม่ส่งเข้ากรุงเทพฯ เรียนพอจบมหาวิทยาลัย บอกแม่อยากมาเรียนต่อที่อเมริกา ทุกคนมีความคิดหนึ่งเดียว “พี่ไปเลย” ครับปี 1967 เดินทาง ทุกคนพูดพ้องกันอยากมีพี่น้องเรียนต่างประเทศ ถึงแม้พี่น้องไม่เคยให้เงิน ตอนมาเรียนอเมริกา แม่ยื่นเงินส่วนของผม แม่บอกลูกต้องดูแลตัวเอง อเมริกาไกล แม่ไม่เคยมา แต่พี่น้องหมายถึงญาติบ้านติดกันเป็นนายทหารอากาศสองคนมาเรียนต่อที่รัฐโคโลราโด้ หลังจากกลับต่างเจริญก้าวหน้า ครับเปล่าโม้เรื่องดูแลตัวเอง และเรียนแม่ถึงไม่ห่วงใย เพราะที่ผ่านมาเป็นเด็กเรียนดี อยู่ในโอวาท แต่ก็อดกังวลไม่ได้

ถึงพี่น้องจะไม่ทำเงินส่งเรียน แต่น้องทุกคนดูแลพ่อแม่ ช่วยแม่ทำมาหากิน และสำคัญน้องๆ ไม่เคยทำให้พ่อแม่ว้าเหว่ กังวล สิ่งที่น้องปฏิบัติดีต่อพ่อแม่ ผมถือว่าเป็นงานส่วนของผมด้วย

ชีวิตถ้าจะตอบแทนบ้างถึงไม่มาก อย่างน้อยความสัมพันธ์ต่อกันก็ยังยืนยาว น้องๆ ยังคิดถึงเสมอมีพี่ หลานสองคนต่างจบด็อกเตอร์ เมื่อครอบครัวไม่เป็นภาระ จิตมีเมตตาต่อกัน ความผาสุขของชีวิตย่อมมี ถึงแก่เฒ่าความห่วงใยและความกังวล ในสาเหตุของความเป็นพี่น้อง เกิดเติบโต ต่างมีโอกาสทัดเทียมจากพ่อและแม่เดียวกัน

ย่าง 50 ปีพอดี ที่มาอเมริกา คิดว่าคงละสังขารที่นี่ ถ้าชีวิตจะตอบแทนน้องๆ บ้างเล็กๆ น้อยๆ ถ้าทำได้ ทำเถอะ สิ่งดีๆ ที่เผื่อแผ่ต่อกัน คุณค่าย่อมแตกต่างตามปัจจัยของชีวิต เพียงทำให้ระลึกคิดถึงต่อกัน ชีวิตน่าจะมีคุณค่า ถ้าเชื่อคำสอนของศาสนา คนเราเกิดมาจากพ่อแม่เดียวกัน มาอเมริการู้จัก สนิท รักใคร่ ไม่ใช่บังเอิญ แต่เป็นเหตุผลความผูกพันของชีวิต

ปีนี้แปลก ปกติลูกจะจัดงานเล็กๆ ในบ้าน ผมกับภรรยาปรุงอาหารไทย เพื่อนลูกชอบทานอาหารไทย เพื่อนลูกส่วนมากจะทานอาหารเหมือนกัน ทานประเภทผัก อย่างดีทานปลา ทุกคนชอบอาหารไทย แต่ปีนี้ลูกไม่จัด เพราะงานที่ทำ (คลินิค) ยุ่งตลอด ถึงจะมีหมอ พยาบาลช่วย แต่ชีวิตเจ้าของก็ต้องตื่นเช้า ไปถึงคลินิคก่อน 9:00 AM บางวันคนอื่นกลับบ้านก่อน ก็เหลือคนตอนรับคนไข้ และตัวเองอยู่ แปลกแท้คนไข้กลับชอบ คลินิคปิด 9:00 PM ทำงาน 12 ชั่วโมง ไม่ใช่เป็นเรื่องแปลก คนไทยเป็นเจ้าของร้านอาหาร และธุรกิจอื่นก็ทำงานมากชั่วโมงทุกคน

ตอนผมเปิดร้านอาหาร ตื่นก่อน 6 โมงทุกวัน ไปตลาดผัก ก่อนไปซื้อผักจะแวะสนามกอล์ฟอลามีด้าทุกเช้า บางวัน 9 หลุม ส่วนมากจะหัดพัด ตีลูกบอล หลายครั้งเข้าร้านสาย เมียพูดให้ได้ยินระวังเถอะ ทำตัวไร้ความรับผิดชอบ จะได้กินแกงเผ็ดลูกกอล์ฟแทน ผมยิ้มแหย ไม่ต่อล้อ ครับแบกงานหนักเกิน 30 ปี ต้องหาเงินส่งลูกเรียนเอกชน และมหาวิทยาลัย ตอนลูกเรียนหมอ ลูกถามแม่มีเงินส่งหรือเปล่า คำพูดของแม่ เงินค่าเล่าเรียน แม่มีให้ลูกเสมอ ถ้าจำเป็น แม่จะทำงานหนักขึ้น แม่จะขายเครื่องแต่งตัวของแม่ ครับถึงวันนี้สิ่งดีๆ ที่ลูกและแม่รวมทั้งผม โชคดีตอนลูกชายเรียนปริญญาเอก มหาวิทยาลัยให้ทุน และให้งานสอนในมหาวิทยาลัย เป็นค่าหอพัก อาหาร และเบียร์เย็นๆ วันสุดสัปดาห์

เหตุผลที่เล่า เพื่อแชร์ประสบการณ์ เราต่างมีลูก ถ้าจะทุ่มเทให้ลูก ถือว่าเป็นสิ่งถูกต้อง ลูกเรียนจบเป็นคนดี มีงานหมดห่วง ลูกคนไทยหลายคน ลูกคุณจี๊ด กรรมการวัฒนธรรม เคยเป็นครูใหญ่วัดพุทธานุสรณ์ ลูกชายเรียนปริญญาเอกที่ฮาวาทได้ทุน ลูกคุณมงคลเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเออร์วายเกี่ยวกับสมองก็ได้ทุน

ครับเรื่องที่อยากบอกกล่าว ถ้าลูกหลานรักการเรียน ช่วงเรียนปริญญาเอก มหาวิทยาลัยจะให้ทุนเสมอ เหตุผลเด็กเรียนขั้นสูงสุดของการเรียน ระหว่างเรียนเด็กจะค้นคว้ามีผลงาน เป็นประโยชน์กับชาติเรียนจบเนื้อหา เรียกด็อกเตอร์แคนดิเดท ติดอยู่ที่วิทยานิพนธ์ การทำวิทยานิพนธ์เด็กในอเมริกา บางเมเยอร์ เด็กบอกว่าวิชาเกี่ยวกับความเคลื่อนไหว ความยุติธรรมที่สังคมควรจะได้ ต้องค้นคว้ามาก ครับผลงานที่เด็กค้นคว้า อ่านวิจัย และพิมพ์เป็นผลงานผ่านสต๊าฟคณาจารย์ ย่อมมีคุณค่าต่อสังคม เด็กใช้เป็นผลงานอ้างอิง มหาวิทยาลัยใช้สอน บริษัทมากมายใช้เป็นข้อพัฒนา ครับมากสิ่งคนเป็นพ่อแม่ตื่นตัว ความคิดก็ต้องเป็นข้อคิดเห็นถูกต้องด้วย