ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
เริ่มปีใหม่ ตอนที่ 4

เรานั่งถกเรื่องราวกับชีวิต สรุปชีวิตบั่นปลายถ้ามีคู่เคียงช่วยกันคิด ทุกข์สุขร่วมกันน่าจะไม่ว่าเหว่ แต่หลายคนไม่เห็นด้วย ชีวิตปัจจุบัน มีอุปกรณ์ทุกอย่างทำให้ชีวิตอยู่อย่างสบาย สามารถช่วยตัวเองได้ ไม่มีห่วง ไม่กังวล จะไปไหนค้างคืนไม่มีคนคอยโทรเช็ค ลงความเห็นว่าชีวิตอิสระย่อมเป็นชีวิตที่ดีที่สุด แต่เขาต่อเติมว่าไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์ ผมฟัง คิด เริ่มคล้อยตาม เออหรือจะจริง เราไม่มีประสบการณ์ประเภทนี้ อยู่กับภรรยาพึ่งพาช่วยเหลือมานานปี ผมสะบัดหัว เออจริงนะทุกอย่างมีสองด้านเสมอ

แต่ก็สะดุ้งความคิดเพลินหยุด คนนั่งตรงข้ามเยื้องๆ เป็นหญิงเลยกลางคน คุ้นเคย บอกว่าชีวิตของฉัน เคยอยู่กับครอบครัวอบอุ่น แต่ปัจจุบันอยู่คนเดียวไม่ชอบเลย เธอกับครอบครัวหอบหิ้วกันมาอยู่อเมริกาเกิน 30 ปี พอเหยียบแผ่นดินใหม่ก็เริ่มงาน เพราะชีวิตต้องกินต้องใช้ ถ้าจะพักผ่อนเกินเวลา คนภายนอกคงคิดว่าเกียจคร้าน คนมีนิสัยเกียจคร้านไม่มีอะไรดี ยิ่งเป็นผู้ชายหัวหน้าครอบครัว กินแรงงานลูกเมีย ย่อมนำความทุกข์มาให้ทุกคน

งานแรกเป็นแม่ครัวร้านอาหารไทย เธอขอบคุณที่มีงานทำ เธอเป็นมือหนึ่ง ผัด แกง เตรียมของ เจ้าของและลูกค้าชมว่าอาหารมีคุณภาพ หมายถึงอะไรเธอไม่ค่อยเข้าใจ

เธอพูดว่า อดขอบคุณแม่ที่สอน บ่น เรื่องทำอาหาร แม่บอกว่า ลูกผู้หญิงถึงจะเรียนสูงจบมหาวิทยาลัย ทำงานมีตำแหน่ง แต่เมื่อกลับบ้าน คือแม่ของลูก เป็นตัวหลักในบ้าน ทำความสะอาด ซักเสื้อ จัดสรรค่าใช้จ่ายและทำอาหาร แม่พร่ำสอน การทำอาหารเป็นสิ่งจำเป็น โดยเฉพาะชีวิตเริ่มเป็นครอบครัวประหยัดอะไรได้ทำ และการปรุงอาหารสามารถปรุงอาหารที่มีคุณค่า โดยเฉพาะอาหารที่เหลืออาจจะนำมาปรุง ผสม เป็นอาหารจานใหม่ แม่บอกว่านี่คือศิลปะ

แม่บอกว่าศิลปะคือสิ่งดีงาม โดยเฉพาะการทำอาหาร ศิลปะคือการนำส่วนผสมที่มีสีแตกต่างมาปรุงอาหารในจานเดียวกัน นอกจากจะดูแล้วดึงดูดความชอบพอ ยิ่งมีฝีมือ ย่อมทำให้ความอร่อยเพลิดเพลินต่อการกิน แม้แต่การตกแต่งบ้าน การจัดให้มีระเบียบและสะอาดอย่างเดียวไม่พอ ต้องตกแต่งการวาง เหมือนหนังสือ ดินสอ ยางลบ จัดให้เป็นหมวดหมู่ ง่ายต่อการหา และนำมาใช้ แม่บอกว่าอะไรก็ตามเราทำแล้วใจจดจ่อกับสิ่งที่เราทำ ผลดูแล้วพอใจ มีสุข แม่บอกว่านั่นคือศิลปะ

การทำสวนครัวถือเป็นศิลปะชั้นสูง หลายวันมา ผมแยกกล้วยไม้ ภรรยาบอกและสอนกล้วยไม้อย่าใส่ดิน ให้ใส่เปลือกไม้ (Bark) แทนดิน พวกเปลือกไม้จะอุ้มน้ำอยู่นานวัน การละเหยของน้ำกินเวลารากไม้ชอนไช ขยายรากได้สะดวก ผมชอบดูรากกล้วยไม้ สีขาวกลมมีขนาด เกาะกับกระถาง เปลือกไม้จับต้องอ่อนนุ่ม แสดงถึงความสมบูรณ์

แม่เคยเปรียบเทียบ รากกล้วยไม้เติบโต ขยาย ชอนไช และจับติด ก็เพื่ออาหารหาสิ่งดีๆ ให้ลำต้นและใบ แม่บอกว่าเหมือนกับจิตของเราตอนปรุงอาหาร การเป็นแม่อาหารทุกมื้อ จะคำนึงถึงสมาชิกในครอบครัว ชอบรับประทานอะไร แม่จำอาหารโปรดของทุกคนได้เสมอ และจะปรุงต้มแกงผัดเพื่อสมาชิก แต่ตัวแม่เองกินอะไรก็ได้ และก็แปลกพอเห็นสมาชิกในครอบครัว อร่อยกับอาหาร ความรู้สึกของแม่อร่อยตามไปด้วย และนอกเหนือจากความอร่อย จะมีความสุขใจอยู่กับกายใจของแม่ตลอด แม่อดคิดคำพูดของหลวงพี่ที่วัด อะไรก็ตามที่เราทำ เป็นสิ่งดีงามถูกต้อง ย่อมนำความสุขมาให้

ผมลุกออกจากโต๊ะเขียนหนังสือ เดินไปที่ครัว ทุกเช้าแม่บ้านตื่น ออกมาเปิดม่านหน้าต่างครัว ติดกับที่จอดรถ มีหลังคา แต่ปล่อยโล่ง มองลอดกระจก แม่บ้านตั้งกระถางกล้วยไม้สิบกว่ากระถางบนชั้น ตอนนี้ออกดอกเป็นช่อ หลายกระถางแต่ละกระถางดอกของสีแตกต่าง มีกระถางหนึ่งมีดอกสองช่อ สีเหลืองความรู้สึกกับใจว่าสวยมาก ดอกกล้วยไม้ที่เห็นดูไกลสวย ดูเด่นมองเห็นชัด พระสงฆ์นุ่งห่มด้วยผ้าสีเหลืองสีไม่ฉูดฉาด ดูแล้วสงบ เมื่อการดำเนินชีวิตด้วยสติชีวิตย่อมสำรวม จะพูดจะคิด และพฤติกรรมที่เป็นปกติของชีวิต น่าเลื่อมใสและศรัทธา

แต่ปัจจุบัน มีพระสงฆ์มากเริ่มติดวัตถุ ผ้านุ่งห่มที่ใช้สีเหลืองฉูดฉาด เป็นมันมากองค์มียี่ห้อ เมื่อจิตใจชอบพอ ยกระดับเหนือความเป็นปกติ ชีวิตน่าจะขาดความสำรวม

โดยปกติ ชีวิตทุกคนย่อมแตกต่างในส่วนที่ประกอบเป็นรูปร่าง คือ กาย ใจ และสติปัญญา

ทุกสิ่งที่ออกจากกาย เราเรียกว่า สัญชาติญาณ ขาดการปรุงแต่ง เป็นไปตามหน้าที่ ชีวิตจะอยู่ 10 ปี 50 ปี หรือเกือบ 100 ปี โรงงานในร่างกายทำงานไม่หยุด อย่างการหายใจ แปลกอากาศประกอบไปด้วย ออกซิเจน และไนโตรเจน แต่ร่างกายต้องการเพียงออกซิเจน ร่างกายจัดสัดส่วนเอง อาหารที่เรากินทุกมื้อรวมทั้งผลไม้ร่างกายจะแยกเอง ส่วนไหนเป็นโปรตีน ส่วนไหนเป็นไวตามิน แม่แต่เพศสัมพันธ์ ร่างกายก็มีหน้าที่ทำได้เพียงปกติ ไม่มีรสความรู้สึกชอบพอ และความอร่อยทางเพศ เหตุของความสุข ความพอใจเกิด ส่วนอื่นทำหน้าที่คือสมองและใจ ถ้าขาดตัวช่วยความชอบพอทางเพศก็ถูกตัดตอนเลยไม่ใฝ่มาหาบำเรอ สมองคือส่วนพัฒนาศักยภาพ ถ้าสมองขาดความฉลาดอะไรๆ ก็ดูขาดตอน พวกนักวิทยาศาสตร์ใช้สมองคิดงาน แต่งานออกมาเป็นที่พอใจ แต่ผลก็มีทั้งบวกและลบ

ส่วนจิต เราสามารถพัฒนาให้มีความรู้สึกดีๆ และสร้างสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตได้

เราวกกลับมาคุยเรื่องผู้หญิงคนที่อยู่ตรงข้ามกับผม เธอคุยว่าอยู่คนเดียว ไม่ได้บอกว่าสามีเสียชีวิต หรือหอบตัวเองไปอยู่กับคนอื่น ทุกสิ่งที่บังเกิดในโลก ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเรื่องของบาป บุญ คือกรรม พระท่านบอกว่าอย่างนั้น ผมเห็นด้วย เหมือนกับใช้เงินไม่พอเดือน เราเป็นคนใช้จ่ายไม่เป็น

หลายคนนั่งด้วย ถามไม่เหงาเหรอ รู้ว่าทำงานเกือบทุกวัน กลับบ้านขาดคู่คิด เหงาค๊ะ คำตอบหลุดออกจากใจ มากมายตามมา ครับคงเก็บกดสะสมความคิดที่กวนใจ เมื่อมีโอกาสได้ระบาย ความอึดอัดที่ทับถม วิ่งวนเวียนในใจและความคิด เมื่อเปิดช่องให้ออกถึงจะไม่หมดทีเดียวความรู้สึกโล่งเกิดขึ้น

ครับปีใหม่ ควรเปลี่ยนความคิดใหม่ ถ้ามีปัญหาคับข้องใจ ถ้าอยู่คนเดียวจะตะโกน พูดดังๆ กับตัวเอง หรือถ้าวันหยุดจะไปวัด คุยกับคนหรือพระไม่จำเป็นต้องคุยเรื่องปัญหา เมื่อถ่ายความอึดอัดความรู้สึกสบายย่อมเกิดขึ้น

ครับชีวิตคนย่อมปรารถนาคู่ ปีใหม่ถ้ายังขาดคู่ ถึงมีที่หมายปองก็ทำเถอะ เอาความคิดของหญิงไทย ผมอ่านมานานปีแล้ว ถึงเวลาล่วงมาจนถึงปีนี้ เธอก็ยังโสดอยู่ เธอเป็นคนมีชื่อเสียง หาเงินเก่ง เธอบอกว่าก่อนโน้นเคยเลี้ยงคนรัก (ผู้ชาย) เธอบอกว่าเลี้ยงเท่าไหร่ไม่เชื่อง ผมนั่งคิด จริงซีผู้ชายเกิดจากสารประกอบในร่างกายชอบสิ่งใหม่ และอดใจกับสิ่งเย้ายวนยาก และถ้าไม่ได้รับการอบรมเรื่องคุณธรรมยากที่จะอยู่ในร่องรอย เดี๋ยวนี้เธอไม่เลี้ยงแล้วเพราะเลี้ยงแล้วไม่เชื่อง และคำว่าเลี้ยงเธอพูดหนักคำว่า "สัตว์เลี้ยง" ยากที่จะให้ความรู้สึกสมบูรณ์กับจิตและความคิดได้

เธอทุ่มเทกับงาน หาเงิน เมื่อมีเงิน และมีความต้องการทางความรู้สึก เธอบอกว่าซื้อเอาชั่วคราว ตัวที่ถูกซื้อสามารถเลือกได้ แต่พอซื้อมาแล้วใช้สีสรร พฤติกรรม งานที่กระทำไม่เป็นไปตามสเป็ค ก็โล๊ะทิ้ง ไปซื้อใหม่

ใจจริงเธออยากได้ คนเป็นเพื่อนคิดถาวร เธอให้เหตุผลและความชอบว่าอยากได้คนมีความรู้ ซื่อสัตย์ และมีวิสัยทัศน์กว้าง สิ่งที่เธอหวังในสังคมไทยปัจจุบันยากมาก คนไทยเติบโตหล่อหลอมด้วยพฤติกรรมทางวัตถุ และความชอบกระแสอยากเปลี่ยนแปลงไม่หยุด

ครับตัวใครตัวมันก็แล้วกัน คิดอย่างไรจะได้ตามความคิดหรือไม่ ผมไม่เกี่ยว แต่คนที่นั่งตรงหน้า เธอบอกว่า สำหรับเธออายุมาก ไม่มีการศึกษา และทำแต่งานในครัว สำหรับปีใหม่เธอมองออกไปนอกประตูกระจกผ่านไปไกล พูดเสียงหนักแน่น ถ้าพบรักอยากได้คนทำมาหากิน ยิ่งทำงานร้านอาหารด้วยกัน ย่อมเข้าใจ นานวันอาจเก็บออมเปิดร้าน ฉันคุ๊ก เขาไปตลาดดูแลเก็บกวาด วันหยุดไปทานอาหาร ไปทำบุญเป็นเพื่อนคุย ถ้าชีวิตมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นของปีใหม่ ย่อมเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุด