ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 16

คืนนี้เพลินกับอาหารกลางแจ้ง กรุงเทพฯ และทุกจังหวัดของไทยจะมีศูนย์อาหาร ขายภายในตึก กันแดด กันฝน ฝุ่น ในตรงข้ามเราจะมีกลุ่มศูนย์ขายอาหารกลางแจ้ง รวมเป็นกลุ่ม จะเริ่มขายแต่เช้าจนดึกดื่น จะเป็นศูนย์อาหารกลางแจ้ง หลังคาภายใต้ท้องฟ้า ดวงดาว หรือศูนย์อาหารภายใน เป็นที่นิยมของคน เหตุผลมีร้านมากมายเลือกตามความพอใจของคน ราคาไม่แพง ไม่ต้องรอนาน กินเสร็จไม่ต้องวางเงินทิปเพราะช่วยบริการตัวเอง

ร้านอาหารที่ผมดูแลท้องตัวเอง เป็นศูนย์อาหารการแจ้ง บริเวณสี่แยกเสาชิงช้า ชีวิตผมคุ้นเคยตั้งแต่อยู่มัธยม สถานที่ขายเป็นที่โล่ง ยกพื้นสูงกว่าถนนราดด้วยคอนกรีตเวลาฝนตกน้ำย่อมไม่ท่วมเท้า กว้างมีซอยเข้า 3 ทาง กว้างขวาง รอบๆ ตึก 2 ชั้น ชั้นบนหลับนอน ชั้นล่างทำการค้า ผมมองดูตึกอดนึกภาพช่วงโน้นไม่ได้ มากหน้าต่างเปิด บางห้องมีซี่โครงเหล็ก ตึกไม่แน่ใจว่าเป็นสีอะไร ครับตึกส่วนมากตั้งแต่สร้าง รับใช้ชีวิตหลายสิบปีจะไม่ได้รับการทาสีใหม่ อยู่อย่างไรตั้งแต่สร้างวันนี้ก็อยู่อย่างนั้น ยกเว้นต้องมีการซ่อมแซมหรือต่อเติม หลายตึกถือโอกาสนิมนต์สีใหม่มาทา เจ้าของตึกหลังจากปรับปรุง สีใหม่ดูดี เด่นชัด แต่ความรู้สึกว่าตึกเคียงข้าง หรือตรงข้ามเมื่อไม่ปรับปรุง ความซอมซ่อก็ข่มตึกเพียงห้องเดียวที่ทา

ร้านอาหารมากมายต่างมีอาหารแตกต่าง อาจจะมีซ้ำๆ กัน ความรู้สึกผมว่าดี จะได้มีการแข่งขันทางคุณภาพ อาจเป็นปริมาณของอาหาร ราคา แม้แต่ความรวดเร็วของอาหาร อาหารร้านไหนสั่งปุ๊บไม่นานคนเสิร์ฟถือจานควันลอย มาวางไว้ตรงหน้า เลื่อนกล่องตะเกียบเครื่องปรุง คนนิยมความรวดเร็ว

ที่ๆ ผมนั่งกิน จะวุ่นวาย จอแจตลอดคนเข้าออกไม่ขาด ครับคนส่วนมากไม่ต้องรอ สามารถนั่งที่อื่นแล้วเดินมาสั่ง เด็กเสิร์ฟจะนำไปส่งจนถึง ครับต่างเกื้อกูล มีเมตตาต่อกัน ถึงไม่พูด แต่ความรู้สึกรับรู้ได้ ต่างทำมาหากิน งานหนักดูแลครอบครัว ชีวิตถ้าพึ่งพากันได้เท่ากับลดความเห็นแก่ตัวออกจากใจ

รอบดึก คนยังทำมาหากิน เลิกงานก่อนกลับบ้าน ท้องอิ่มย่อมหลับใหล ไม่กุมท้องบ่นหิว

ร้านค้าส่วนมาจะมีเต็นท์กางหน้าฤดูฝน หน้าร้อนไม่กาง ความรู้สึกรุงรัง ปล่อยล่อนจ้อนให้บรรยากาศเป็นธรรมชาติ ลมเช้า กลางวัน เย็น พัดสดชื่น ชะล้างความร้อนทางอากาศ

ชีวิตคนไทยไม่เคยกลัวฝน ความรู้สึกกลับชอบฝน คนไทยเกินค่อนประเทศทำมาหากินกับดิน ปลูกพืช ผัก ข้าว ผลไม้ ประเทศไทย คนไทยมีอาหารกินอุดมสมบูรณ์ไม่อดตายก็เพราะดินและน้ำที่ธรรมชาติเกื้อกูล และเมตตา การทำมาหากินจากดินและน้ำโดยปกติดินน้ำจะปรับตัวเองให้คงสภาพให้คุณประโยชน์ตลอดกาล แต่ปัจจุบันดินและน้ำ มีปัญหาดินหมดปุ๋ย น้ำสกปรกมีมลพิษมากมาย สาเหตุเกิดจากคน จะมักง่ายบ่นว่าธรรมชาติหมดเมตตา ช่างปากคนบ่น

สินค้าและผลผลิตจากดินปัจจุบันราคาแพงขึ้น เหตุผลคนเอาเปรียบธรรมชาติมากขึ้น มีแต่ใช้ ทำลาย ไม่เคยมีเมตตาดูแล ทะนุถนอม หลายคนบอกก็เพราะคนกลาง

เคยถามคนกรุงเทพฯ แต่งตัวหรูขับรถคันงาม ราคาแพง ช่วงเช้าเย็น ฝนตกนานเวลา ตกหนาเม็ดยิ่งตอนเลิกงาน โดยเฉพาะวันศุกร์กลางเดือน และปลายเดือนวันเงินเดือนออก ต้องการเวลาจับจ่าย ซื้อความสุขให้ตัวเอง ชอบฝนตกตอนเลิกงานใหม่ ไม่ชอบไปไหนรถติดเป็นแถวยาว ปลายทาง 3-4 ไมล์บางทีนั่งอยู่บนรถเป็นชั่วโมง เสียเวลา ผิดนัด น้ำมันหมดไปกับรถติด นี่ผมไม่คิดถึงสภาพความเสื่อมของเครื่องยนต์ด้วยนะขอรับ ครับฝนยิ่งตกนาน หนาเม็ด เชื่อไหมเศรษฐกิจฟุ๊บ เคยของโต๊ะกินอาหาร ไปช้าเป็นชั่วโมง

แต่ผมยอมรับนะครับ น้ำย่อมมาจากฝนสำคัญต่อชีวิต ตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเข้านอนน้ำเป็นปัจจัยสำคัญต่อชีวิต ทุกคืนผมเข้าห้องน้ำบ่อย ต้องชักโครก แปรงฟัน ล้างหน้า ทำอาหาร กลับจากงาน อาบน้ำซักเสื้อผ้า และยิ่งโลกของชีวิตปัจจุบันเครียดกับเงินและงาน ดื่มน้ำสะอาดมากแก้ว เหลือเชื่อช่วยให้ชีวิตปรับปรุง เพิ่มสุขโดยไม่ต้องบ่นว่า

ผมเดินเข้าศูนย์อาหารกลางแจ้งคนขวักไขว่ สายตามองดูอาหาร ตกลงใจเลือกร้านก๋วยเตี๋ยว มาเมืองไทยชอบกินบะหมี่ปรุงสด ร้อนๆ เส้นเล็กเหนียว เครื่องปรุงอยากได้เพิ่ม เพียงบอกยินดีจ่ายเพิ่ม ทุกอย่างง่าย ครับราคาเพิ่ม 10-20 บาท ก็อิ่มท้อง อิ่มใจ คือความรู้สึกนะ

ครับเดินไปนั่งโต๊ะนั่งได้ 4 คน มี 2 คนนั่งอยู่แล้ว ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ คนนั่ง หยุดเคี้ยว ยิ้ม ผายมือ เชิญครับตามสบาย จะได้คุยกัน

คนมากคนเป็นคนคุยเก่ง ยิ้มเข้ากับคนง่าย ย่อมเป็นคนร่าเริง หาความสุขความพอใจให้กับตัวเองได้ ถึงจะวุ่นวายใจบ้างช่วงประเดี๋ยวก็ยิ้มร่า แม้แต่พูดคุยคนเดียว วงการจิตแพทย์บอกเป็นเสียงเดียวเมื่อไม่เก็บกด ไม่อึบไวคนเดียว ชีวิตย่อมสุข โรคภัยไม่ถามหา ถึงชีวิตไม่อยากตายช้าก็ห้ามสิ่งที่เกื้อกูลให้ชีวิตไม่กดดัน สามารถมีชีวิตยืนยาว มันคือธรรมชาติของคนสุขกายสุขใจน่ะ

ชอบดูคนปรุงก๋วยเตี๋ยว จะหยิบก้อนบะหมี่คลี่ ใส่ลงที่ลวก ขยับกับน้ำเดือด 2-3 ที ยกจุ่มลงในน้ำเย็น สะบัดน้ำให้แห้ง ใส่ถ้วยตักน้ำมันกับกระเทียมคลุกไปมา เติมน้ำปลา คลุกน้ำตาล หยอดพริกป่น น้ำตาล ถั่ว ก๋วยเตี๋ยวแห้ง แต่ผมชอบก๋วยเตี๋ยวน้ำ ปกติคนไทยนิยมแห้งก่อน น้ำตาม ครับ 2 ถ้วย มากคนบอกพอดีกับสุขภาพ ไม่ว่ากันเพราะในโลกทุกคนรู้จักความพอใจของตัวเอง

เด็กเสิร์ฟไม่ต้องมีพิธี แต่งตัวตามสบาย ขาสั้น เสื้อยืด รองเท้าแตะฟองน้ำ อดคิด ยี่ห้อบาจาหรือเปล่า ยิ้มให้ตัวเองกับชีวิต เคยเป็นประสบการณ์เด็กถือสองมือ ควันลอย วางตรงหน้า คนข้างๆ เลื่อนพวงเครื่องปรุง กล่องไม้มีตะเกียบ ช้อนและซ่อม เอ่ยคำเชิญ เชิญครับเครื่องปรุง เมื่อ 3 วันที่แล้วผมกับญาติไปกินก๋วยเตี๋ยวในมอลล์ ญาติกลับบ้านท้องเดิน คิดว่ากินอะไรมา มีแต่กินก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ดูสะอาด พวกเนื้อที่ใส่ก็ไม่เสีย แต่วันนั้นเติมพริกดองน้ำส้ม อดคิดพิษอาจมาจากน้ำส้มได้ เพราะหมดเติม ไม่เคยเทของเก่าทิ้ง

ที่ๆ ผมกินอยู่ ก่อนโน้นชอบกินข้าวต้มปลากระพง ข้าวต้มร้อนๆ น้ำมากหน่อย ปลาหั่นชิ้นบาง ลวกน้ำ ใส่น้ำมันกระเทียม ซีอิ้วขาว เติมน้ำส้ม ร้อนๆ อร่อยมาก

ระหว่างกิน มีคนนั่ง หมาหมอบ ครับเมืองไทย คนกับหมาแมวถึงจะใกล้ชิด คลุกคลี เป็นความจริงชีวิตคนที่รักสัตว์ เท่ากับถ่ายทอดความเมตตาสู่สัตว์ โดยเฉพาะหมาโลกปัจจุบันคนนิยม คนพิการมีหมาเป็นเพื่อนชีวิตนำทาง หมาถ้ามีไว้กับบ้าน เราต้องพาเดินต้องดูแล เจ็บป่วย และควรนำหมาเข้าการอบรม ในอเมริกาคนชอบเลี้ยงหมา อาหารหมาขายดี ทุกเช้าหลายคนพาหมาเดินต้องจูงหมา ถ้าปล่อยให้เดินเองเกิดไปทำร้ายคนหรือหมาด้วยกันย่อมต้องจ่ายเงิน เกี่ยวกับศาลมีคดีความทุกวัน คนพาหมาเดินต้องมีถุงพลาสติกเก็บอึหมา แต่ก็มีคนมักง่ายไม่ดูแลปล่อยเลอะเทอะ ครับในเมืองไทยคนพิการจ้างคนถูกและคุ้มมากกว่าหมา คนไทยถ้าว้าเหว่รู้จักสังคม เพียงไปวัดปฏิบัติธรรมชีวิตที่เคยวุ่นวาย สงบ มีสติมากขึ้น ที่เด่นเพิ่มคนค้นเคยรักใคร่ เพิ่มเพื่อนซี้