ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 21 เมษายน 2561

เดินเข้าห้องปิดประตูเลื่อน เป็นความเคยชิน อยู่เบย์แอเรียเปิดประตูเลื่อนเข้าออกบ้านประจำ แม่บ้านเตือนแบบต้องใส่ใจจำเหมือนข้อความตกตะกอน อยู่ภายใต้จิตสำนึก ความรับรู้ไม่เคยหายไปไหน คงจะเหมือนสิ่งที่เรากระทำ จะทำดีเรียกว่ากรรมดี ทำชั่วเรียกกรรมชั่ว ทั้งสองอย่างจะตกตะกอนอยู่ภายใต้จิตสำนึก ภาษาพระเรียกว่าภวังค์จิต วันดีคืนดีสิ่งที่กระทำนึกว่าสูญหายกลับโผล่ออกมาจ๊ะเอ๋ ศาสนาสรุปความดีและไม่ดีถูกบันทึกไว้ภายใต้ภวังค์จิต จะโผล่มาเมื่อไหร่แล้วแต่กาลเวลา

แม่บ้านบอกด้วยเหตุผล ถ้าเปิดสไลด์ประตูไว้ แมลงวัน ผึ้งและแมลงอื่นจะเข้าบ้าน ย่อมนำความวุ่นวายมาสู่ หลายอย่างเข้าบ้านอยู่ไม่นานตาย หลายอย่างเพาะลูกหลาน ดีที่สุดถ้าสัตว์ที่เราไม่พึงปรารถนาป้องกันไว้น่าจะดีที่สุด ยกเว้นหนูถึงปิดประตู ถ้าพื้นบ้านสามารถกัดเล็มได้ หนูจะพยายาม แล้ววันหนึ่งก็โผล่หน้า แน่นอนทุกคนวุ่นวาย เป็นสัตว์สังคมรังเกียจ คลุกคลีกับสิ่งสกปรก บ่อเกิดเชื้อโรค บริษัทหากินกับการกำจัดหนู ส่องไฟหารูเข้าออก ยิ้มกว้างเจอแล้วครับบอกคุณหญิงเจ้าของบ้าน แต่สไลด์เดอร์ที่ผมกำลังปิด อยู่ชั้น 20 หันหน้าหาสวนหลวง ลมแรงเหลือเกิน เชื่อลมไม่พามวลสารพิษเข้ามา สำหรับแมลงวันไม่เคยเจอบิน สูงขนาดนี้เห็นจะมีแต่นก แล้วนักงัดแงะล่ะ ถ้าสมบัติเยอะ ย่อมมีคนพยายาม

เดินตรงไปตู้เย็น ของแช่เย็นมีแต่เบียร์ อาหารสำหรับปรุงไม่เคยกักตุน มีแต่ของกินเล่นนิดหน่อย เพราะรุ่งขึ้นก็ย้ายไปอยู่บ้าน สำหรับบ้านในกรุงเทพกับคอนโดต่างกัน บ้านที่ผมอยู่ผมไม่ได้เป็นเจ้าของสมบัติ ติดกับบ้าน รับรู้ไม่เคยมีสิทธิ์ใดๆ เป็นของหลาน เพียงให้อยู่อาศัยทุกครั้งที่ไปกรุงเทพฯ สะดวกสารพัด โดยเฉพาะของกินประเภทอาหารเช้าตอนอยู่อเมริกา ที่บ้านมีทุกอย่าง พูดเต็มปาก มีมากกว่าบ้านในอเมริกาเสียอีก เพราะเจ้าของบ้านเป็นคนนำนมเนย อาหาร แม้แต่ไวน์ เข้ามากจากต่างประเทศ เป็นตัวแทนส่งตามโรงแรม เมื่ออาหารที่นำเข้าและผลิตที่โรงงานของตัวเอง ส่งโรงแรมดีๆ โรงพยาบาล คุณภาพก็ต้องมาก่อน คงไม่ติดนิสัยแบบคนมักง่ายหรือโกงกิน แม้แต่นิยมคิดค่านายหน้าแพงเพราะสิ่งที่คิด เป็นทางเดินคนละจุดหมายปลายทางกับการทำมาหากินที่ซื่อสัตย์หวังผลเจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ เคยฟังคนพูดลับหลัง คนทำชั่ว สังคมคนชั่วขยายตัวเพิ่มมากจนน่ากลัว บุกรุกที่ ล่าสัตว์สงวน โกงเงินทำบุญ โกงเงินคนพิการ เรื่องหักค่านายหน้าพัฒนาวิถีไปไกล

สำหรับคอนโด ใจผมอดยอตัวเอง คิดถูกซื้อไว้ 30 ปีแล้ว หิวเดินไปในเซ็นทรัล ธุรกิจโตวันโตคืน หมายถึงธุรกิจรอบๆ เมื่อธุรกิจเจริญ มันคือรายได้ของรัฐ จะปล่อยแบบทำธุรกิจไม่ใช่ ย่อมไม่ได้ ปัญญาของคนบริหาร มีหนึ่งอย่างที่ต้องดูแล ตรงไหนเจริญเงินเข้าคลังเยอะ อย่านิ่งนอนใจ หลายคนคิดยักยอกเงิน มันคือธรรมดาของสังคมเกื้อกูล

อย่างเมืองไทยวันนี้อากาศร้อน เบียร์เย็น ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ผมชอบเบียร์ขมนิดหน่อยรู้สึกเข้ากันกับชีวิต แต่ก็น่าจะเป็นทางขึ้นถ้าเทียบกับไวน์ แต่เงินบางกระเป๋าอย่างผมถ้ายังจะดื้อ ดื่มแต่ไวน์ ชีวิตคงมีปัญหา แต่ละปลายเดือนแน่ เรื่องการมีชีวิตโดยรู้จักจัดสรรชีวิตโดยเฉพาะเงิน จำเป็น ไม่จำเป็นต้องจบ MBA จากมหาวิทยาลัยดังหรอก เพียงแต่รับรู้ แต่ละเดือนรายรับเท่าไหร่ รายจ่ายที่เลี่ยงไม่ได้เท่าไหร่ หลายอย่างเลี่ยงเกิน 3 เดือนไม่วายชีวิตก็ถึงทางตันแล้ว อย่างประกันบ้าน ประกันรถ ติดเดือน 2 โอเคเพียงเพิ่มบ้างนิดหน่อย ถ้าไม่จ่ายเดือน 3 ข่าวคราวเงียบหาย จดหมายโร่มาหา ให้เวลาเต็มที่ 2 อาทิตย์ ถ้าไม่ไปเคลียร์ทุกอย่างเลิกกัน แต่จำไว้ หนี้ที่ผิดสัญญา ผ่อนหนี้สินที่ไม่ผ่อนยังเป็นอยู่เหมือนเดิม ถ้าเป็นระบบกู้ยืมที่กฎหมายร่วมหัว รับรู้ด้วยอย่างธนาคาร ถึงดอกเบี้ยไม่สูญหาย แต่ก็ไม่บวกเพิ่มตามความพอใจ ย่อมผิดกับการกู้เงินนอกระบบ การกู้เงินนอกระบบ คนไทยนิยม กู้คล่อง ไม่ต้องมีสมบัติมาต่อรอง บางครั้งพูดด้วยปาก เชื่อใจ แต่ดอกเบี้ยปวดร้าว เลยกำหนดชำระ หาเงินไม่ทัน ดอกเบี้ยเพิ่มหลายรายที่เจ้าหนี้โหดหน่อย ดอกเบี้ยเพิ่มหนัก ไม่มีอาจถูกซ้อม สมัยโน้นหนี้สินมีการขัดดอกใช้ตัวปลดปล่อยหนี้ มีบ้างจากลูกหนี้กลายเป็นนายของบ้าน ผูกขาด ควบคุมทุกอย่าง

ชาวบ้านต่างจังหวัด พออายุมากมีบ้าง 50-60 ป่วยต้องเข้าโรงพยาบาลเงินไม่มีก็ต้องกู้ หลายคนหมดตัวตอนแก่ เอ้าพวกอยากเลือกตั้งต้องการประชาธิปไตย นัยว่าเมื่อได้รับเลือกแล้วจะพัฒนาท้องถิ่น อำเภอ จังหวัด หลังจากเปลี่ยนการปกครอง 2475 มีเลือกตั้งคนมากตระกูลผูกขาดเป็นตัวแทน แต่ที่เห็น ป่าไม้ของชาติหดหายถูกทำร้าย แม่น้ำทุกสายมีโรค ผมหมายถึงสกปรก มีสารเคมีภัณฑ์ เงินค่าก่อสร้างไม่เต็มน้ำใช้รดผักคนซื้อกินโรคภัยตามหา เพราะเต็มด้วยสารพิษ

ที่อยุธยา หลังจากมนตรีเป็นรัฐมนตรี ขยายอุตสาหกรรมไปอยุธยา โดยปกติการสร้างงานเป็นความเจริญ แต่กฎหมายต้องดูแลควบคุม โรงสีหลายโรงตอนเย็นปล่อยแก๊สเสีย เหม็น ปล่อยน้ำเสียลงน้ำ ชาวบ้านเดือดร้อน รัฐคือตัวแทนที่ประชาชนเลือก เฉย อดคิดหรือฮั้วกับคนโกงกลายเป็นคนโกงเอง เมื่อหลายวันผมไปบ้านที่อยุธยา บ้านเคยเป็นที่น่าอยู่ บ้านทรงไทย พ่อแม่สร้างไว้ ติดริมน้ำป่าสัก ตลิ่งแม่ถมหิน 3 คันรถ กันลิ่งพัง ครับเรือเร็วเยอะ ยิ่งเรือรับโดยสาร คนละบริษัทมาเจอกัน ปลายทางที่เดียว ก็ต้องแย่งผู้โดยสาร วิ่งคลื่นกระทบตลิ่งพังเยอะ แม่สร้างบ้านยื่นริมตลิ่ง พอไปวันนี้ เรือเหล็กจอดขวางตะหลิ่งเต็มของโรงงาน พอเอ็ดตะโรทุกคนหัวเราะ ครับ เมืองไทยถ้ายังตัวเล็กถึงจะถูกรังแก เอาเปรียบ ถึงจะเปิดปากพูดความจริง คนก็ไม่ฟัง นานวันความไม่ถูกต้องขยายตัว เหมือนกับหลายปีรัฐให้นมเด็กเป็นอาหาร ช่วยพัฒนาสติปัญญา เมื่อฉลาดจะได้ทันคน ถึงเวลาเลือกตั้ง ไม่เป็นเพียงตัว รับใช้ ตะโกนคำว่าประชาธิปไตย ต้องการเลือกตั้ง ข่าวใหญ่ตอนโน้น เอานมเสีย นมที่ทิ้งแล้ว เสกคาถากลับมายื่นให้เด็กนมก็ย่อมเสียมากขึ้น เด็กเจ็บป่วย คนทำผิดไม่รู้ว่าติดตาราง ถูกปลด ตัดบำเหน็จบำนาญหรือเปล่า พอถึงปี 2561 ข้าราชการโกงเงินคนแก่ คนพิการ เด็กๆ ซ้ำรอย ถ้าเราไม่จริงจังกับความผิดอีกกี่สิบปี ระบบที่เรียกว่าทำร้ายประชาธิปไตยก็ยังเกิด คนที่ตะโกนของประชาธิปไตย เกิดจะเลือกตั้งเดินขบวน สิทธิเสรีภาพอื่นกลายเป็นคนถูกมอง เอ็งคือบุคคลทำลายประชาธิปไตย ถึงจะไม่เป็นผู้ทำลายประชาธิปไตยโดยตรง แต่ทำเฉยและรับรู้มันคือการโกงอีกแบบ ผมซิบเบียร์ อากาศเมืองไทยชอบเบียร์มากกว่าไวน์ แต่ถ้าอยู่บ้านเปิดแอร์ ไวน์จะแดง (คาร์เบอร์เนย์) หรือ สีขาวแช่เย็น (ชาโดว์เนย์) เป็นความเหมาะระหว่างครอบครัว เปิดก๊อก ค่อยรินคุยเพลินเปิดใหม่ ชีวิตเกื้อกูล พูดถึงเบียร์อเมริกามีตัวเลือกเยอะ รสจืด รสชม ประเทศเจริญนิยมให้เปิดตลาดแข่งขัน จะได้ภาษี และสินค้าแข่งคุณภาพ เผลอๆ ราคาถูกถึงไม่มากก็เป็นการชวนเชิญการแข่งขัน

ผมหยิบหอยทอดบอกคนขาย เอาแป้งเท่าเดิม แต่เพิ่มหอยเยอะ ราคาไม่เคยมีปัญหา ปรุงรสจัดหน่อย เข้าท่าอร่อย เมืองไทยมากสิ่งสามารถดัดให้เข้ากับความพอใจได้