ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 18 มีนาคม 2566

8:05 AM ฝนตกหนาเม็ด ถึงจะขาดน้ำฝนตกช่วงต้องออกจากบ้านไปทำงาน คนก็ยังมีความรู้สึกรังเกียจการตกช่วงไปทำงานของคน หลายคนบ่นกับตัว “ตกไม่รู้กาลเวลา” หลายคนพูดด้วยความไม่เป็นที่พอใจ ตกไม่รู้กาลเทศะ ครับคำว่ากาลเวลากับกาลเทศะ ความหมายเหมือนกัน แต่คนพูดที่ใช้คำว่า กาลเวลา น่าจะสงบความคิดเป็นโทสจริต

ผมนั่งโต๊ะหน้าบ้าน บนโต๊ะมีโจ๊กหมู น้ำส้มแก้วหนึ่ง ความยากของโจ๊ก ถ้าเป็นชาวบ้านจะยุ่งยากที่ต้องปั่นโจ๊ก สำหรับชีวิตในอเมริกา และคนมีสตังค์ของคนไทย ไม่ยุ่งยากเพราะทุกบ้านมีเครื่องปั่นและเครื่องบด ความเจริญมองดูรอบตัวมีอุปกรณ์ที่เรียกว่าเครื่องผ่อนแรงมากมาย นำความสะดวกสบายมาให้ อดคิดล่วงหน้าสำหรับคนมีสตังค์ ย่อมต้องจ้างคนมารับใช้ เช้าออกจากบ้าน มีคนขับรถให้นั่ง อยู่บ้านอยากทานอะไรคนใช้ดูแลและบริการทุกอย่าง

แต่ความคิดของผม ชีวิตไม่เคยมีคนใช้มีพ่อและแม่ดูแล แต่สำหรับแม่ของทุกคนใช้มีพ่อและแม่ดูแล แต่สำหรับแม่ของทุกคน ความคิดเรื่องชีวิตลูก น่าจะเป็นความคิดก้าวกระโดดเกี่ยวกับลูก แม่ทุนคนจะคิดเสมอ ว่า “การศึกษา” จำเป็นสำหรับลูกยากดีมีจนก็พยายามอดออมใช้น้อย เครื่องบำรุงชีวิต ถ้าไม่จำเป็นจะตัดเก็บเงินให้ลูกเรียน แม่แม้แต่ภรรยาผมพอมีลูก หยุดทำงาน เลี้ยงลูก

คำพูดของแม่ของลูกผม บอกว่าเราต้องอดออม ส่งลูกเรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ เหตุผลคำว่าโรงเรียนเอกชนดีๆ เด็กแต่ละห้องมีไม่มาก ครูสามารถดูแลทั่วถึง อย่างทำการบ้านคณิตศาสตร์ ถ้าเด็กมีปัญหายกมือ ครูจะมีเวลาและให้เวลากับเด็ก จนเด็กเข้าใจสามารถทำการบ้านได้ และอีกอย่างเด็กๆที่พ่อแม่ลงทุนจ่ายค่าเล่าเรียน พ่อแม่จะใส่ใจ ดูแล กวดขัน ส่วนตัวผมชอบคำพูด “กวดขัน” คือเวลาลูกอยู่บ้านจะจัดสรรเวลา เล่น ทำการบ้าน อ่านหนังสือ แม้แต่สอนให้ทำความสะอาดห้องของตัวเอง

เหมือนส่วนตัวผม จบ ป.4 แม่ส่งมาเรียนมัธยมในกรุงเทพฯ อยู่วัดราชบพิธ อยู่กับสังฆราช ครับจะได้รับการอบรม ดูแลและแม้แต่มีปัญหาการบ้าน สมเด็จจะอธิบาย ทุกอาทิตย์เด็กวัดทุกคน จะต้องเข้าโบสถ์สวดมนต์ และได้รับการอบรมสั่งสอน การอบรมสั่งสอนจะซึมซับสู่ความคิดตลอดเวลา

ส่วนตัวผมศรัทธาการเล่าเรียน จะเป็นโรงเรียนรัฐบาล หรือเอกชน สิทธิ์ที่เด็กจะได้คือ ความรู้ ความคิด และกิจกรรม

การศึกษาเป็นความจำเป็นของชีวิต จะเรียนมากน้อย แต่พ่อแม่และตัวเราเองสามารถเข้าถึงระบบการศึกษาด้วยตัวเองเสมอ แต่มันเป็นความ “ยาก” ที่ยังเด็กจะควบคุมตัวให้อยู่ในกฎของความรับผิดชอบ การอ่าน หาข้อมูลที่เป็นความรู้

ทุกสิ่งที่สัมผัสจะมี 2 มุมมองเสมอ มุมแรกเป็นสัจธรรม คือความถูกต้องเป็นความจริง อีกแง่หนึ่งเป็นความตรงข้ามของคุณธรรม ถ้าเราทุกคนเข้าถึงคุณธรรม แต่จุดสำคัญคือเราต้องปฏิบัติตัวต่อคุณธรรมด้วย ไม่เพียงเข้าใจเท่านั้น

มองลอดหน้าต่างฝนหยุดตก ครับธรรมชาติทุกสิ่งจะเหมือนกัน เกิด ตั้งอยู่ และดับไป และหลังจากดับจะเริ่มวงจรเก่าอีก สลับกันไป เหมือนกับทุกคนจะหิว พอทานเสร็จ ความหิวหมดไป ความสุขภายใจเรื่องความหิวหมดไป เริ่มงานของชีวิตครับคนในโลกทุกคน สิ่งที่เหมือนกันคือการทำงาน เด็กเล็กๆ งานคือเล่นร้องให้ หาความรู้ เป็นขั้นตอนที่เรียกว่าเกิด คำร้องไห้เมื่อเกิด เกิดจากพื้นฐานมากมาย แปลกร้องไห้ส่วนมากจะเกิดจากความเสียใจ แม้แต่ถูกเอาเปรียบ แต่ร้องไห้เมื่อพยายามทำ สิ่งที่ยาก อย่างการเล่าเรียน พอเรียนจบ พื้นฐานที่เราปรารถนา อาจร้องไห้เพราะความดีใจ ผู้เชี่ยวชาญทางจิตวิทยาด้านกายภาพ บอกเป็นเสียงเดียวกันจะร้องไห้ เกิดจากความสำเร็จ ทำให้ดีใจ ก็ร้องไห้ การรร้องไห้อีกอย่างคือความเสียใจที่ความปรารถนาไม่สำเร็จผล

มองลอดหน้าต่าง ต้นไม้มากต้นผลิปุ่มดอก ตูม แต่สีคือความปกติ ถ่ายทอดไปเป็นสีช่วงบาน ฝนตกหลายวัน นำความชุ่มชื่นมาสู่สิ่งมีชีวิตและไร้ชีวิต อย่างใบไม้ หลังจากเติบโตอยู่กับลำต้นนานปี การทำหน้าที่ของใบ เรื่องอากาศ อาหาร เริ่มแก่ตัว และหลุดร่วงจากต้น หลังจากอยู่บนพื้นดินถึงฝนจะตก หรือแดดออก ลมพัด ถึงจะขาดช่วงฝนตก แดดออก ไม่มีลม วัฎจักรของใบไม้ที่ตาย คำว่าตายของใบไม้ คือความเป็นธรรมชาติ เริ่มเติบโต เมื่อเติบโตเต็มที่ มีหน้าที่รับอากาศ น้ำ ไม่นานร่วงทับถม นานวันสบายตัว ปะปนกับดิน และวัชพืชอีกมากมาย กลายเป็นปุ๋ย

ครับสิ่งที่เป็นธรรมชาติ เกิด ตั้งอยู่และดับไป จะเป็นวัฏจักร ของการเติบโต อย่างเวลานี้ วันนี้อากาศสดใส ฝนพักผ่อน แดดออก เห็นคุณยาย จูงสุนัขสีขาว ขนหนา ครับผมละสายตาจากกระดาษเขียนหนังสือ มองดูคุณยายกับสุนัข ครับสุนัขจะหยุดบ่อยครั้งมาก และเดินออกนอกถนน ตามที่เป็นดิน สายตาและจมูกทำงาน ไม่นานก็ออกมาบนถนน แต่สิ่งหนึ่งคุณยายเจ้าของหมา ปกติเจ้าของหมา เวลาพาสุนัขเดิน จะเพิ่มความอดทน คือหมาจะหยุดบ่อยออกนอกทางดมกลิ่น เจ้าของสุนัขจะวัยแตกต่างก็มีความรู้สึก ปล่อยสุนัข ดำเนินกิจกรรมของตัวเอง

ตอนเป็นเด็กจังหวัดอยุธยาที่บ้านมีหมา 4 ตัว ตัวแรกชื่อ “กาหลง” แม่เล่าว่ากาหลงหลงทาง หาเจ้าของไม่พบ แม่เลยเลี้ยงไว้ ออกลูกหลานหลายปี ช่วงผมเป็นเด็กมี 4 ตัว แม่บอกว่าเลี้ยงง่าย ตอนเช้าแม่หุงข้าว รินน้ำข้าวใส่หม้อ ผสมข้าว และอาหารเหลือ คลุกเคล้าใส่อ่างให้กาหลง ครับจากหมาเร่ร่อน เริ่มสมบูรณ์คุ้นเคย รักเจ้าของคนไม่คุ้นหน้า กาหลงจะเห่าแยกเขี้ยว ครับจะคนหรือสัตว์ ต่างก็มีคุณธรรม รักเจ้าของ

คงจะเหมือนลูกหลาน ต่างห่วงใย พ่อแม่หลานห่วงตายาย ครับ 2 อาทิตย์ทุกคนมาบ้านลูกชายก็มาอยู่ด้วย อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่สองยังจะอยู่ต่อไปอีก 10 วัน ความตั้งใจ วันที่ 2 มีนาคม ผมและแม่บ้านจะไปครูซ (เม็กซิโก) เมื่อปีที่แล้วไปครูซอลาสก้า ลูกชายมีหน้าที่มารับ-ส่ง และดูแลบ้าน

โชคดีระบบการทำงานของลูกชาย สามารถทำงานที่บ้านโดยพูดคุยทางคอมพิวเตอร์ ลูกชายทำงานให้ บริษัท “พาราเม้าส์” สร้างหนัง ทำหน้าที่วิจัย ลูกชายจบปริญญาเอกทางด้านนี้ จากมหาวิทยาลัย “มานัว” ฮาวายการมาของลูกชายนำโหลใหญ่ในโหลมีหินกิ่งไม้ ใบไม้และผีเสื้อ ลูกชายบอกว่า วันหนึ่งเห็นผีเสื้อเกาะกิ่งไม้อยู่ เข้าใกล้ไม่บินหนี ปกติสัตว์จะหนีคน เพื่อความปลอดภัย ลูกชายเลยเอามือประคองผีเสื้อ ปรากฏว่าปีกผีเสื้อหัก บินไม่ได้ ลูกชายนำผีเสื้อมาเลี้ยงซื้อโหลใหญ่ ช่วง 2 อาทิตย์ต้องมาเยี่ยมพ่อแม่และครอบครัวพี่สาว เอาโหลผีเสื้อมาด้วย จะได้ดูแล ครับวันนี้ผีเสื้อจากโลกไป ลูกบอกว่าผีเสื้ออายุไม่ยืน 3-4 อาทิตย์เท่านั้น

ชีวิตคนอยู่ไม่ถึงร้อยปี ถ้ารู้จักคิดทำความดี เห็นคนด้อยโอกาสก็ช่วยเหลือ ความเป็นจริงของสรรพสิ่งในโลก ทำดี คิดดี ยึดมั่นในคุณธรรม ชีวิตย่อมไร้มวลสารของพิษ เพราะจิตใจ เอนเอียงสู่ความดีงาม คือความถูกต้องมีคุณธรรมของชีวิต