ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 18

รถแท็กซี่วิ่งบนถนนเพชรบุรี ถนนเก่าแก่คู่กับกรุงเทพฯ ก็ว่าได้ เป็นนักเรียนนั่งรถเมล์ไปประตูน้ำบ่อย มองตึกข้างทางไม่เปลี่ยนแปลง กรุงเทพฯ ตรงใจเมือง ย่านทำธุรกิจการค้าจะมีตึกสูงๆ ตึกเก่า บ้าน ถูกซื้อด้วยราคาสูง ส่วนมากคนจะคิดว่าราคาขายถ้าหอบสังขารไปอยู่ที่ไกลหน่อย ซื้อบ้านและที่ใหม่เงินยังเหลือ หลัก 7 ตัว และหลายหลักนับจากหนึ่ง ถ้ารู้จักบริหารเงิน สามารถได้ดอกเบี้ย กิน อยู่ ใช้ได้นานปี คือถ้าไม่เดินเข้าหาอบายมุข กินเหล้า เข้าบาร์ ติดหมอนวด หรือการพนัน เงินเหลือจากเซ้ง สามารถอยู่ได้สบาย

หลายคนค้าน ดื่มเหล้า เที่ยวบ้างจะหมดเสียเท่าไหร่เชียว จริงขอรับ แต่พอเมาความรู้สึกนึกคิดดีๆ พร่องในความคิด มากอบายเข้ามาคลุกคลี แม้แต่กินเหล้า นั่งก๊งคนเดียวไม่เพลิน ชอบเพื่อนนักกิน ประเภทไม่ควักกระเป๋านานปี บ่อยวัน ครับเงินก็พร่องได้

พูดถึงของมึนเมา วันที่ผมเขียนโกลเด้นเกทพาร์คมีรายการดูดกัญชาเสรี ครับจะบ้องกัญชา ชนิดกัญชา เชิญจะบริโภคมากน้อย พูดไม่รู้เรื่อง นั่งหลับ ยิ้มลูกเดียว ไม่มีใครว่า งานมหกรรมกัญชาที่ซานฟรานซิสโกมีเมื่อปีกรายชิมลางแล้ว คนเยอะ ปัญหาสารพัด เศษขยะเต็มทุกที่ ครับรัฐบาลจ้างคนพิเศษเก็บขยะ

เรื่องขยะทุกประเทศมีปัญหามากมายโดยเฉพาะไทย เรากินอาหารประเภทต้ม แกง ขนม ต้องมีที่ใส่ ส่วนมากเราจะใช้พลาสติก ร้านขายย่านคนรวยหน่อยก็ใช้กระดาษ ครับขยะบ้านเราเยอะมาก ขนเสร็จไปฝังราคาไม่แพงเท่ากับจ้างคนขนขยะที่ทิ้งขยะอย่างดินแดง ซอยอ่อนนุช ครับอีกหลายแห่ง กองขยะเน่าเหม็น ก็ยังมีคนทำอาชีพ ยืนนั่งเดินบนขยะ หาถุงพลาสติก เทสิ่งสกปรกออก แล้วใส่ถุงรวม มาล้าง เช็ดให้แห้งและตากแดด นำไปขายหลอมทำใหม่ เป็นอาชีพสะอาด กองขยะกลิ่นเหม็น มีสัตว์ประเภทหนูเยอะ เป็นเรื่องของสุขภาพทั้งนั้น บางประเทศขยะแห้งกับขยะเปียกจะแยกกัน บางประเทศขยะที่ทิ้งคิดราคาค่าขนเป็นน้ำหนัก สิ่งดีเกิดคนทิ้งจะแยกขยะแห้ง กระดาษ พลาสติก โฟม ขวด แยกสามารถนำไปขายได้เงิน ขยะเปียกน้อยลงไม่จ่ายมาก ส่งไปนอนกองเปลี่ยน เน่า เหม็น

เคยอ่านที่ท่องเที่ยวเต็มไปด้วยธรรมชาติ สนาม สวนดอก น้ำ ห้ามนักท่องเที่ยวนำขยะเข้าไปทิ้ง หมายถึงของกิน นำติดตัวภาชนะ ห่อถุงเปลือก กินเสร็จต้องนำติดตัวกลับบ้านด้วย อย่างอุทยานแห่งชาติ จิวโจ้โกว ที่ประเทศจีน นักท่องเที่ยวทุกคนจะเป็นคนจีนหรือต่างชาติ หิ้วถุงสำหรับใส่ขยะของตนติดตัวไปด้วยและที่อุทยาน ฮามิโกชิ ในญี่ปุ่น ก็เหมือนกันมีป้ายติดไว้ตั้งแต่บนรถเมล์ ให้นำขยะของตัวติดมือกลับมาด้วย

คงเหมือนระบบขวดน้ำ ขวดเบียร์ กินหมด สามารถเก็บมาขายคืน ร้านค้ากลางแจ้งที่เราเรียกว่าตลาดนัด เขาจะเก็บค่าภาชนะ แต่ถ้าซื้อแล้วยืนกินตรงร้าน กินเสร็จยื่นคืนจาน เขาจะคืนเงินให้ แน่นอนขยะก็ไม่เพิ่มมากขึ้นในหลายประเทศ

หลายคนย่อมมีคำถาม แล้วจัดงานดูดกัญชาทำไม ขยะเกลื่อน ต้องจ้างตำรวจเยอะดูแลปัญหา ครับความเจริญทางความคิดของผู้บริหารมากสิ่งที่ไม่สามารถออกกฎหมายควบคุม ถึงเพิ่มโทษก็ยังมีคนลักลอบกระทำความผิด นักกฎหมายเลยคิดว่า สิ่งที่ห้ามโทษไม่ร้ายแรง ห้ามไม่ได้ก็เปิดเสรีซะจะได้เก็บภาษี คนบริโภคก็อยู่ในสายตา ผมว่านักกฎหมายบ้านเราก็รับรู้ และมีสายตายาว แต่หลายคนขัดแบบหัวชนฝา ผิดกฎศาสนา อย่างเล่นพนันทำให้คนหมดเนื้อหมดตัว ครับจริงอย่างท่านว่า แต่ข้อเท็จจริงบ่อนเถื่อนมีมากมาย จึงรับรู้ได้ว่า ระบบหนี้จากการพนันมีปัญหามากมาย คนปากเลอะลานบอกว่าคนควบคุมกฎหมายมีหน้าที่ออกกฎหมาย ทำผิดกฎหมายเปิดบ่อนใต้โต๊ะเสียเอง จริงเท็จศึกษาข้อเท็จจริงช่วยกัน

รถแท็กซี่วิ่งเข้าใกล้ทางรถไฟยมราช เห็นไฟกระพริบ เสียงกระดิ่งดัง ไม้กันรถยนต์เวลารถไฟมาลดตัวต่ำ นั่งเหยียดยาว พาดขนานกับถนน สองฝั่งนักขับรถต่างรู้ รถไฟกำลังใช้สิทธิ ถ้าพรวดพราดอาจเจ็บตัวฟรี ถูกชนเสียหาย ไม่ได้รับการดูแล เพราะเจตนาทำผิด

ข่าวมีเสมอ แม้แต่อเมริกา ประเทศที่ถือว่ากฎหมายศักดิ์สิทธิ์ คำว่าศักดิ์สิทธิ์ของกฎหมายคงจะหมายถึง ผู้บริโภคจะทำอะไรก็ต้องภายใต้ความถูกต้อง ถ้าละเมิดกฎ ผู้รักษาย่อมจับกุม คดีแพ่งอาจถูกตักเตือน ปรับ ถ้าคดีอาญา แน่นอน เดือดร้อนคน ยิ่งทำร้ายคน นิสัยขาดเมตตา เพราะความชั่วร่ายทางความคิด แน่นอนย่อมขึ้นศาล ถูกพิจารณาโทษ จะปรับอย่างเดียว หรือจำคุก กฎหมายไทย ผมชอบอ่าน ทั้งปรับและจำ นัยว่าสร้างบรรยากาศให้หลาบจำ เกรงกลัว เอากฎหมายเป็นหัวใจในการปฏิบัติ บ้านเราทุกยุค ข้าราชการการเมือง มีปัญหาคอรัปชั่นมานมนาม และหลายคนกล้าพูด มีทุกยุคทุกสมัย ส่วนมากทำจริงแต่ความผิดเข้าไม่ถึงตัว

การโกงที่เรียกทางการของการคอรัปชั่น ครับการโกงส่วนมากถึงจะรู้แต่ก็จับไม่ได้ ชีวิตก็จำเริญที่เรียกว่าทันตาเห็น มีเงินทองใช้ เมียจับเครื่องบินไปยุโรปหยุดพักโรงแรม 5 ดาวของฝรั่งเศส หันหน้ามองเรือในแม่น้ำ ตกเย็นอากาศดีๆ อาหารเรียกน้ำย่อย “เอสกาโก้” ไวน์ไร้จุดด่างดำของรส ราคาแพงเพราะค่าเก็บรักษาในห้องมืดสลัว อากาศเย็นถ่ายเท ที่วางขวดไวน์ เอนลาด เอาหัวจุกลง นัยว่า จุกจะไม่แห้งกรอบ ไวน์ไม่ละเหย ปล่อยให้บรรยากาศไม่พึงประสงค์ปะปน คงเหมือนสังคมคน มีเงิน มีการศึกษา ชีวิตก็อยากได้คู่ครอง พูดจา รสนิยมทางปากท้อง แม้แต่เพศสัมพันธ์ ระนาบเดียวกัน รู้จักดูแลตัว แต้มของหอม เร้าใจ คนเคยถามฝึกขมิบ คนรักจะติดใจบ่อ คนตอบบอกว่าถึงเป็นไปได้ก็จี๊ดเดียว ความสุข และชอบพอต้องอาศัยมากปัจจัย

หลังอาหารเช้า คนที่กำเงินจากฉ้อโกง เดินเข้าออกร้านเพชร พลอย ครับร้านดีๆ มีชื่อลูกค้าคนมีเงินทั่วโลก สินค้าที่วางโชว์ไม่ตบตา การออกแบบเหนือชั้นไม่หมกเม็ด ครับหมกเม็ดผมเคยเจอซื้อผลไม้เพิงข้างทาง คนขายเชื้อเชิญชิมก่อนค่ะ ครับชิม 2-3 ครั้ง รสเดียว ราคาไม่แพง ใส่ถุงเลย พอมาถึงบ้าน เทใส่จาน นั่งดูละครไทยช่วงแย่งคนรัก กินแล้วรสไม่เหมือน ชิม กูถูกหลอกตามเคย หรือเพราะละครทำให้รสแปลกปลอม อิจฉา เนื้อเรื่องสามารถเดาได้ ครับคุณนายคนที่ผัวยักยอกเงิน แวะร้าน “หลุยส์” แม้แต่ป้ายหลุยส์ติดกุญแจก็ซื้อ ยี่ห้อนี้ขายผลรวมของดี คุณภาพ และราคา คนบ้าของดีเงินน้อย คิดทบความคิดในความอยากได้ อยู่ในใจทุกวัน

รถแท็กซี่มาหยุดต่อท้ายรถ มากคันต่างหยุดรอรถไฟผ่าน ครับไฟยังกระพริบ เสียงระฆังยังดัง แม้แต่ในอเมริกา ข่าวคนเคราะห์ร้ายจากรถไฟมีประจำ มีบ้างพอรถไฟมา เร่งเครื่องต้องการตัดหน้า ครับถ้าผ่านได้ก็ปลอดภัย แต่ถ้าชีวิตชะตาขาดพอรถเร่ง เกยทางรถ หัวรถจักรมาพอดี ครับโชคช่วยก็เจ็บน้อยหน่อย หลายคนเจ็บหนัก ถ้าจะซูรถไฟไม่เคยปรากฏว่ามีคนชนะ เพราะหลักฐานตำตา เสียงสัญญาณบอกให้หยุด ไม่สน อวดดี หลายคนก่นตายเสียนะดีแล้ว สร้างความเดือดร้อน ครับยังมีเสมอ เช้ามืด ค่ำคืน คนยังเดินเหม่อใจลอย ให้รถไฟชนบ่อย คนไทยมากเปอร์เซ็นต์เชื่อหมดไส้พุง ถึงคราวเคราะห์บางคนว่า ผีเข้าสิงสู่ ไม่เห็นรถไฟ ไม่ได้ยินเสียงเตือน จริงเท็จไม่รู้ได้ แต่ที่แน่ๆ ประมาท ไม่ยึดให้มีสติกับตัวหลวงพี่พร่ำสอน

ยมราช ช่วงรถไฟผ่าน ช่วงรถแน่นประมาท ย่อมติดยาว ตรงทางแยกเลยนิดสนามม้านางเลิ้ง หลายคนใจจดจ่อ ติดรถไฟหัวเสีย ตายละถึงทันม้าเต็งก็หวุดหวิด อยากทุ่ม ยืนเชียร์ ยิ่งตรงทางโค้งสุดท้ายตีเบียดตัวนำ จ๊อกกี้นั่งก้นลอย หลังยืดเป็นแผ่นตรง เอียงไปกับตัวม้า คอทำมุม 30 องศา ตามองตรงไม่กระพริบ หวดขวาซ้าย ก้นขยับขึ้นลง ครับเป็นช่วงมันสุด ตายล่ะรถไฟลากรถสินค้า ยาวกว่าปกติ อดโกรธตัวเองไม่ได้มาช้า ถ้าพลาดจะไม่ให้โอกาสตัวเอง คงต้องบ่นเจ็บใจ ยิ่งตัวที่จะเล่น เป็นม้าแต้มต่อกลาง ย่อมจ่ายหนักมือ

เห็นรถไฟ อดนึกถึงคำถกเถียง เรื่องรถเร็ว ความเร็วเกือบสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง ไปมาสะดวกรวดเร็ว ราคาคงแพง เขาบอกว่ากิโลเมตรละอย่างน้อย 2 บาท เผลออาจจะ 3 บาท เพราะดอกเบี้ยเงินกู้สร้างแพง หลายคนบอกว่าราคาสร้างยิ่งช้าไม่รีบร้อนราคา ดอกเบี้ยขึ้นทุกวัน กำลังถกจะหาเงินที่ไหน เงินกองคลังมีไม่พอ จะขึ้นภาษีคงจะยากเพราะภาษีเก็บได้ก็จากคนรวย และคนรวยก็คือมากเปอร์เซ็นต์เป็นผู้เสนอความคิด และโหวต คงไม่มีใครเสนอเรียกเก็บเงินตัวเอง ดูได้จากคนมีที่เป็นหมื่นเป็นแสนไร่ จะออกภาษีเก็บเงินเพิ่มไม่เคยพบกับความสำเร็จ แม้แต่คิดว่าถ้าปล่อยที่ดินให้ไม่มีผลประโยชน์จะต้องเก็บภาษีแพง เสนอตกยติตั้งแต่คิดแล้ว

หรือจะขายพันธบัตร คงจะเออออหมดทางเลือก มากคนเห็นด้วย เพราะฝากประจำเดี๋ยวนี้ดอกเบี้ยได้จี๊ดเดียว ขายพันธบัตรดอกเบี้ยยุติธรรม เวลาขายคืน อยู่ในข้อตกลง เบี้ยวไม่ได้

ครับแม้แต่อเมริกา แถบเบย์เอเรีย พูดเรื่องรถเร็วทุกวัน ไปแอล.เอ. 3 ชั่วโมง ผมไม่รู้จะยังอยู่หรือเปล่า ถึงจะช้ากว่าเครื่องบิน แต่ไม่ต้องไปก่อนเป็นชั่วโมง เช็คตั๋วนาน

เขาบอกว่ารถไฟเร็วทางรถต้องสร้างเหนือถนน เพื่อความปลอดภัย เวลารถจอดเทียบสถานี ต้องใช้เวลาชะลอ ไม่มักง่ายแบบเหยียบเบรกกะทันหัน หัวคนทิ่ม