จอดรถในช็อปปิ้ง สะดวกและปลอดภัย ผมหมายถึงจอดบนท้องถนน เวลาการจอดจำกัด บางทีให้จอดไม่นาน แถวที่ผมไปออกกำลัง จะให้จอดฟรี 90 นาที ชั่วโมงครึ่ง เหตุผลที่ให้จอดนอนคงจะเป็นเพราะมีสถานที่ออกกำลัง วายเอ็มซีเอ คนเข้าไปในยิมส์ส่วนมากจะใช้เวลา ยิ่งสำหรับผมเข้าคลาสจะใช้เวลา 45 นาที ทุกคลาส กว่าจะเก็บอุปกรณ์การเล่น เวลาประมาณชั่วโมง มากคนเลิกเสร็จยืนคุย หรือไม่ เข้าห้องออกกำลังกับอุปกรณ์มากมาย

แต่สำหรับช็อปิ้ง ไม่จำกัดเวลา จะนานเท่าไหร่ เชิญเถอะขอรับ เดินซื้อของอุดหนุน ร้านของเมือง รัฐจะได้รับภาษีนำไปปรับปรุงเมือง ช่วงนี้หลายถนนการขุดถนน ลาดยางเกิดขึ้น ครับเมื่อเราเสียภาษี บ้านเมืองปรับปรุง รับรู้โดยการสัมผัส การเสียภาษีคงรู้สึก “เป็นความถูกต้อง”

ทุกวันอังคารและศุกร์ ที่นี่จะมีตลาดนัดของประเภทผัก สำหรับผมมาเดินซื้อผัก ไม่บ่อยนัก แต่ก็อดขอบคุณ นำผักสดปลอดสารมาขาย ผักที่ผมชอบพอ อย่างผักบุ้งมะเขือ ราคายุติธรรมเสมอ สด สะอาด ปลอดสาร ราคากำละ 2 เหรียญ ชีวิตปลายทางของผม นิยมทานผักบ่อย ทุกวันสำหรับเนื้อลดลง แต่ทานปลาบ่อย ผมโชคดี แม่บ้านสนใจเรื่องอาหาร มีคุณค่ามากน้อย ช่วยบำรุงระบบชีวิต ซึ่งแตกต่างกัน เตือนผมเสมอ เพราะรู้ว่าผมหยวนกับตัวเองเสมอ

พูดเรื่องรถ 7-8 เดือนมา ลูกสาวซื้อรถไฟฟ้าให้ Chevy Bolt ตัวเล็ก สะดวกสบาย ยิ่งราคาน้ำมัน แพง ผมยิ้ม ไม่เดือดร้อน ที่จริงผมยังมีรถใช้น้ำมัน Ford Explorer ตัวใหญ่ ทานน้ำมันจุ แต่ถ้าผมเดินทางไกล ไปไหนๆ เกิน 2 ชั่วโมง จะใช้รถใหญ่ แต่เดี๋ยวนี้เวลาวุ่นวายออกไปไกล เกือบหมดเวลา อดขอบคุณลูกสาวลูกชาย ที่ดูแลผมและแม่บ้าน ตอนผมไปครูซ อลาสก้า เข้าบ่อนหลายครั้ง ครับเจ๊งใช้การ์ดลูกสาวให้ไว้ ผมกลับมาโทรบอกลูกสาวใช้การ์ดไปเยอะ คำตอบไม่เป็นไร พ่อปกติไม่ไปบ่อน งวดหน้าระวังก็แล้วกัน

ผมเดินไปตลาดผัด ซื้อผักกุ้ยช่าย กำหนึ่งแม่บ้านชอบทาน ผักกับเต้าหู้สดแบบแข็ง ครับความรู้สึกชอบ ถ้าเป็นมื้อเย็น ชาร์โดเนย์ ค่อนแก้วกับผักดอกกุ้ยช่าย ยิ้มกับตัวเอง ถ้ามีคนเอาเป็ดย่างมากแลก ผมก่อนปฏิเสธ จะยิ้ม คำพูดออกจากปาก ขอบคุณครับไม่เอาดีกว่า ผมซิบไวน์ ปล่อยความว่างแทนความคิด จับแก้วไวน์ แก้วเย็นด้วยน้ำไวน์ เกิดจากองุ่นขาว เป็นองุ่นดีที่ทำไวน์ จะเพิ่มรสชาติ และยิ่งเก็บในห้องอุณหภูมิปกติของไวน์ ปล่อยให้กาลเวลาบ่มไวน์ให้รสมีคุณภาพ ครับถึงไม่ตรงกับคำว่า สงบ สุข ของพุทธศาสนา คนละฟาก เพราะสงบด้วยของมึนเมา ตรงข้ามคนละฝั่งของศาสนา

ครับจริงอย่างหลักศาสนาสั่งสอนของมีนเมา ทานแล้วขาดสติ ถึงจะมีความยินดี แต่ถ้าไม่สมสู่ ความงอกงาม อย่างน้อยคือ รู้จักระงับความชอบพอได้

เดินมาที่รถ เปิดประตูเอาผักเก็บ ครับทุกครั้งปิดรถออกจากรถ ในย่านชุมชน เราควรตรวจรถ ปิดหน้าต่าง ล็อครถหรือเปล่า การเผลอเรอ ก่อให้เกิดปัญหาอาชญากรรม จะวุ่นวานและเดือดร้อน ผมเดินไปร้านโดนัทหลายปีมา ผมเป็นลูกค้าประจำ อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ครับเปล่าติดโดนัทหรอกครับ เพราะคนใกล้ตัว คือ แม่บ้านจะเตือนผมเสมอ เราอายุมาก อยู่กันสองคน ถึงลูกจะห่วงใย อยากให้ไปอยู่ด้วย แต่ชีวิตของผมกับแม่บ้านเราดูแลตัวเองมานานมาก อย่างตัวผมจบ ป.4 อยู่จังหวัดอยุธยา แม่ก็ส่งมาอยู่วัดราชบพิธ เป็นลูกศิษย์สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 18 แม่มีเหตุผลบอกกับผมว่า ลูกต้องเข้าโรงเรียนมัธยม มัธยมกรุงเทพฯ น่าจะสร้างความรับผิดชอบ ซึ่งเกิดจากตัวลูกเองได้ และแม่ย้ำการศึกษามัธยมในกรุงเทพฯ น่าจะเจริญก้าวหน้ากว่าอยุธยาบ้านเรา เหตุผลง่ายทุกวันเวลาลูกเรียนมัธยม โรงเรียนอยู่ในตัวเมือง ลูกจะนั่งเรือแจว มีนักเรียนประมาณ 6 คน ใช้เวลาเดินทาง 1 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ไปกลับ 2 ชั่วโมง ครับจากวันนั้นกรุงเทพฯ ผมต้องดูแลตัวเอง รับผิดชอบชีวิต สังฆราชและพ่อแม่จะเตือนเสมอ “อยู่ห่างอบายมุข”

ผมเดินเข้าร้านโดนัท ซื้อกาแฟถ้วย และโดนัท ที่เรียกว่า แอปเปิ้ลฟริตเตอร์ ก้อนโต หวานมัน ช่วงหลายปีผมจะมาร้านนี้ ทุกอาทิตย์ ซื้อ แอปเปิ้ลฟริตเตอร์ ครึ่งโหล แพ๊คส่งไปให้หลานชาย 3 คน ที่มิชิแกนด์ และใส่ของกิน จากร้านจีน โอคแลนด์ไช่น่าทาวน์ ครับหลานไม่ได้อดอยากหรอก แต่ความรัก คิดถึง ตาและยาย ทางออกที่ดีคือสั่งของกิน บ่อยครั้ง ผมทำกระยาสารท ส่งให้ด้วย สำหรับกระยาสารท ช่วงผมเป็นเด็กอยุธยา เป็นลูกมือแม่ เรียนรู้ แต่ข้าวตอกที่นี่ใช้ไร้ส์คริสปี้แทนครับ แค่นี้ก็ทำให้ตายายมีความสุขแล้ว

ผมถือกาแฟและโดนัท มานั่งหน้าร้าน ครับอากาศแถบเบย์ อบอุ่นทุกวัน กรมอุตุบอกพรุ่งนี้อีก 3 วัน อากาศจะเกิน 100 องศา ผมไม่เดือดร้อน ระหว่างอากาศร้อนกับหนาว ผมชอบหน้าร้อนมากกว่า โดยเฉพาะสโนว์ วุ่นวายเสมอ ครับผมคลุกคลีกับสโนว์ครั้งแรก ปี 1969 ตอนไปเรียนปริญญาโท ที่ ออริกอน มหาวิทยาลัยอยู่บนเนิน ด้านหลังเป็นภูเขา ครับอายุยังไม่มาก เหมือนวันนี้ สโนว์กลายเป็นความตื่นเต้น ถึงจะหนาวบ้าง แต่เสื้อ กางเกง รองเท้า พอช่วยได้ เป็นความจริงถ้าเราหมดความกังวล ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่เดือดร้อน

ซิบกาแฟร้อนๆ ไม่เติมหวานและมันด้วยครีม เหงยหน้ามองดูคนเดิน ครับช็อปปิ้งคนเดินเยอะ เพราะมีร้านมากมาย ติดกับร้านโดนัท ทางซ้ายเป็นร้านกาแฟสตาร์บัคส์ ผมยอมรับว่ากาแฟที่ผมดื่มกับของร้านสตาร์บัคส์แตกต่าง รวมทั้งราคาด้วย “ชีวิตผมได้ อบรมตัวเองตลอดเวลา” รู้จักดูแลตัวเอง ความแตกต่างของรสอาหาร ย่อมแตกต่างตามราคาด้วย เพียงรู้จักพอใจกับสิ่งที่เราเลือก

ครับผมมองดูคนข้ามถนน คนเราต่างมีระเบียบ และวินัย ถ้าเราเรียนรู้และปฏิบัติ โดยเฉพาะข้ามถนน อันตรายเกิดจากรถได้ ผมสังเกตทุกที่ ช่วงของยุคนี้คนติดโทรศัพท์มากคนเดินข้ามถนน ไม่กระตือรือร้น และสำคัญไม่ระมัดระวังตัวเอง มากคนติดพฤติกรรมเดินเรื่อยๆ ครับสังคมของความเป็นจริง “สอนให้คนเรียนรู้” และปฏิบัติสิ่งที่ถูกต้อง และสำคัญช่วงข้ามถนนคือความปลอดภัย

ผมมองเห็นคุณยาย ถือถุงออกจากร้าน “ลัคกี้” มาเปิดรถ ครับสังคมของผู้สูงอายุ รวมทั้งตัวผม ต้องดูแลตัวเอง ช่วยเหลือตัวเอง ไปไหนขับรถ หิ้วของ เก็บกวาดเช็ดถูบ้าน ครับกลายเป็นชีวิที่ “อิสระ” เคยคิดเมื่อเป็นผู้สูงอายุ การดำเนินชีวิตจะไม่คล่องแคล่ว เหมือนหนุ่มสาว แต่แปลก พอวัยสูงอายุ จิตเคยวู่วาม รีบเร่งตัวเอง แต่พอถึงวัยนี้ ใจกลับสงบ ค่อยดำเนินชีวิต

ผมมองดูกลุ่มนักเรียนหลายคนเดินคุยกัน หัวเราะสนุกสนาน ครับวัยของเด็กเราเคยผ่าน ชีวิตช่วงเด็ก จะพัฒนาชีวิตทุกด้าน เติบโต เรียน ช่วยตัวเอง ธรรมชาติสอนให้เกิดการเรียนรู้ พึ่งพาตัวเอง ครับเป็นหนทางสายเจริญของชีวิต เราจะไม่หยุดพัฒนาโดยเฉพาะวัยผม การพัฒนาคือกระตือรือร้น ไม่เกี่ยงกิจกรรมที่ต้องกระทำรอบตัว อดยิ้ม คำพูด การดูแลตัวเอง เป็นที่พึ่งของตนคือสุข