หายหน้าเขียนหนังสือหลายอาทิตย์ ถูกกล่าวหาคงจะเบี้ยว ถ้าบอกกล่าวภารกิจ คำว่าเบี้ยวน่าจะหมดไป ครับชีวิตชอบไปโน่นนี่ สิ่งที่รับรู้และสัมผัส คือประสบการณ์ สิ่งที่เห็น จะเป็นตา หู และจับต้อง ส่งต่อมายังจิต ความประทับใจเก็บรวบรวมไว้ภายในกาย จะไปไหนๆ หลับนอน เพียงระลึกสิ่งดีงามส่งมาให้เสมอ

ถึงโลกวิทยาศาสตร์จะเจริญ แต่ความคล่องตัว สามารถจัดสรรสิ่งที่เก็บบันทึกไว้กับกายใจ จะขยายหดได้ดีกว่าเครื่องมือสมัยใหม่ เหตุผลพอนึกอยากรู้ จิตส่งภาพมาให้ดู จิตกับสมองทำงานร่วมกัน

ผมไม่เพียงหายหน้าจากหนังสือพิมพ์ แม้แต่วัดก็หายหน้าไปหลายอาทิตย์ อาทิตย์ผ่านมาไปวัดคนทักไปมิชิแกนมาหรือ ครับไปหลายที่ แม้แต่ไปพักรีสอร์ตที่ Lake Tahoe เรียกว่า North Star 3-4 วัน ที่นี่เหมาะสำหรับพวกเด็กๆ ขี่จักรยานที่เรียกว่า “บิ๊กไบค์” ลงภูเขาทางขรุขระ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ ก่อนจะขึ้นไปขี่จักรยาน ลงก็ต้องนั่งกระเช้าขึ้นยอดดอยก่อน

และที่นี่ช่วงสโนว์ คนจะมาพักเล่นสกีเยอะ ช่วงหลานมาอยู่ด้วย แม่เขามาเยี่ยมก็พาไปพักที่ Rite ไม่ไกลจาก North Star วัดที่ไปวันนี้ มีเทศน์ เกือบทุกครั้งไปวัดวัดอาทิตย์ จะทำอาหารไปด้วย ครับนิยมทำไปถวายพระ และทำมากหน่อย เพื่อคนไปวัดด้วย ที่วัดผมไปคือวัดพุทธานุสรณ์ ไปตั้งแต่ก่อนสร้างวัด คุ้นเคยกับคน คนเก่าๆ หายหน้าไปเยอะคงจะย้ายบ้านไปไทยบ้าง ไปรัฐอื่นบ้าง

ครับแถบเบย์แอเรีย รอบๆ วัดบ้าน ราคาล้านทั้งนั้น เหตุที่บ้านแพงคงมีปัจจัยหลายอย่าง งานราคางามหาง่าย เพราะบริษัทจ้างงานให้ราคาดี อีกอย่างที่คนนิยมคือโรงเรียนรัฐบาลดี จะประถมมัธยม จบมัธยมปลาย ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ ปีละมากคน ก็ถือได้ว่าโรงเรียนมีคุณภาพ ไม่ต้องส่งลูกเรียนเอกชน เดือนพันสองพัน ปวดหัวคนมีลูกหรือมีแพลนจะมีลูกก็ย้ายมาอยู่แถบนี้

เหตุผลที่คนไม่มาวัด พอเกษียณหายหน้า คงจะขายบ้าน เงินขายบ้านที่อยู่อาศัยบ้านหลังแรกรัฐบาลบอกว่า ไม่ต้องเสียภาษี คงจะคิดแบบสังคมชาวพุทธ ซื้อบ้านมานาน อดทนจ่ายเงิน ควบคุมการใช้จ่าย รัฐถึงไม่เอ่ยปากว่า การดำเนินชีวิตแบบนี้ สร้างครอบครัว ดูแลการใช้จ่าย อาจมีหนี้ธนาคารบ้างก็ถือว่าเป็นคนดีน่า และธนาคารก็ย่อมยิ้มพอใจ ลึกลงไปถ้าเป็นหนี้เครดิตคาร์ดบ้างจ่ายทุกเดือน ยิ่งอาศัยระยะเวลาไม่เบี้ยว ไม่ทำให้หนี้สูญ ธนาคารไหนๆก็ยิ้มให้ เผลอชม “เป็นลูกค้าชั้นดี”

หลายคนขายบ้านวัยเกษียณหอบเงินที่ขายไปอยู่ไกลหน่อย บ้านราคาถูก ค่าครองชีพต่ำ ซื้อบ้านใหม่เงินยังเหลือ นอนเหยียดเท้า หัวหนุนหมอนหลักหกตัว เลขหน้ายังสูง หลายครอบครัวใช้เงินเต็มที่ กิน เที่ยวบ้าง ตอนตายเงินยังมีเยอะ เผอิญลูกหลานไม่มี ตายโดยไม่ทำพินัยกรรม เพราะคิดว่ายังแข็งแรง ครับรัฐอมยิ้ม หัวเราะคิ๊ก ได้เงินฟรี ขอบคุณ

รายการประเภทนี้ มีบ้างถึงไม่มากอย่าประมาท ถ้าถามหลวงพี่ อาจมีบ้างที่บอกว่า การมีชีวิตอย่าประมาท ทำบุญทำทานสร้างกุศล พระหลายองค์บอกว่าบุญกุศล คือ ความเจริญ มีสมบัติ ทำพินัยกรรมไว้แต่เนิ่น แต่อย่าเพิ่งยกให้ เพราะมีตัวอย่างถูกเจ้าของบ้านคนใหม่ ถึงจะเป็นลูกก็ตาม ไล่ออก มีให้เห็น

พอถึงวัดผมเร่ไปหลังกุฏิจะมีโต๊ะเก้าอี้นั่ง มีหนังสือบริจาคเยอะ ทุกครั้งมาวัด เป็นความเคยชิน จะไปแผนกโต๊ะกาแฟก่อน จะเลือกโอวัลติน ใส่ครีมเพิ่ม น้ำตาลนิด ผมอาจจะเข้าใจคลาดเคลื่อน คิดเสมอ น้ำตาลอันตรายต่อชีวิต และทุกสิ่งที่กินก็มีน้ำตาลอยู่แล้ว โดยแท้ของผมก็ยังชอบของหวาน จึงเลือกตัดบางอย่าง รอไว้กินของชอบที่แผนกกาแฟจะมีคุกกี้ดีๆ เยอะ สาบานจะเห็นมีทุกวัน คุกกี้กับกาแฟ ชา และโอวัลติน แม้แต่กินเฉยชีวิตก็สุขแล้ว ขอบคุณญาติโยมผู้มีจิตใจประกอบด้วยเมตตา นำมาถวายพระ บ่อยครั้งพระก็ไปซื้อมาให้ญาติโยมวางไว้ที่โต๊ะกาแฟ

ได้โอวัลตินและคุกกี้ เดินผ่านบอร์ดของวัด มากรายการติดไว้ ครูประจำปี เพิ่งมา จบจากไหน ความสามารถเฉพาะดนตรี ภาษาไทย แต่สิ่งหนึ่งติดตัวของคนรักการเป็นครู คือรักเด็ก อายุคงน้อย เลยอดคิดเด็กๆ คือ น้องสาว น้องชาย และหลาน การดูแล เกิดความรักและเมตตา ครูแต่ละชุดๆละ 4 คนเปลี่ยนทุกปี

แผ่นโฆษณาที่มีเกินกว่าหนึ่ง คือต้องการคนคุ๊กอาหาร (อาชีพแม่ครัว) และคนเสิร์ฟ มีโฆษณาขายร้านด้วย ครับอดคิดคงทำมานาน ทำทุกวัน มีบ้างทำด้วยกันผัวเมีย มันเป็นพฤติกรรมของโลก ย่อมมีปากเสียงบ้าง ทำเยอะไม่มีเวลาใช้เงิน คนเคยพูดได้ยินจะงานอะไร ทำมากเงินเข้ากระเป๋าทุกวัน ไม่มีเวลาใช้ นำเงินมานับ คิดว่าอยากซื้อของสนับสนุนความอยากเป็นเจ้าของ แต่หาโอกาสไม่ได้ ชีวิตเลยคิดกับเงิน มันคือพระเจ้า กลายเป็นคนหลงและงกเงิน เป็นความจริงมีเงินแต่ไม่ใช้ก็สุขดี

ครับผม เรื่องปัญหาคนงานโดยเฉพาะแม่ครัวก็มีปัญหาทั้งนั้น ตอนผมไปฮาวาย ร้านไทยหลายร้านขาดแม่ครัวที่ชิคาโก้ ร้านไทยผมไป มีครัวเป็นสองตอน ขวาเป็นก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ก๋วยเตี๋ยวน้ำ คนคุ๊กผู้ชาย 4 คน เป็นเม็กซิกันทั้งนั้น ทางซ้ายแผนกอาหารไทย มีคุ๊ก (แม่ครัว) ไทยหลายคน ผมฟังแล้วยิ้มมี มือผัด มือแกง และคนบงการ ครบองค์ประกอบที่เห็นสามารถเทรนด์คนเชื้อชาติอื่นเป็นคุ๊กได้จะได้ลดภาวะขาดคนครัว ในเบย์แอเรีย ร้านอาหารฝรั่งเศส เจ้ามีชื่อเสียง เชฟหนึ่ง หรือมือสอง เป็นคนไทยทั้งนั้น ยิ่งประเภทผัดทะเล แบบผัดฉ่า ใส่เอิร์ป เปิดไฟร้อนหยิบแก้วไวน์ ซิบก่อน แล้วเทลงกระทะเสียงฉ่า ไฟลุกพรึบ กระดกสองตอน ลูกค้า เรียกคนเสิร์ฟมา ม่วนแท้ อาหารมื้อนี้ เชฟมาจากฝรั่งเศสตอนไหน

สาบาน บนบอร์ด มีโฆษณาหาคู่ ไม่ใช่ที่บอร์ดของวัด แต่เป็นที่อื่น เหงา ว้าเหว่ ความต้องการพรรค์อย่างที่คิด ถึงจะมีบ้างเป็นครั้งคราว เป็นเพียงกระสายชีวิต ครับยังมีคนพูดแบบคติเก่าของไทยยังอายไม่กล้าสบสายตา ยิ้มทักทายก่อนเสียเวลาล่วงเปล่า ผมชักรู้สึกรักภาษาไทย อย่างคำว่ากระสาย เพียงเติมเต็มชีวิตคู่ ยังมีความผูกพัน เกื้อกูล ดูแลกันต่อไป ถึงจะมาเพียงครั้งคราว โลกปัจจุบัน ทัดเทียม การซื้อความสุขบ้าง เป็นเรื่องปกติ ยิ่งยึดการไม่มีตัวตนทำเถอะ ผมละจากบอร์ด เลี้ยวขวาไป 10 ก้าว มีมุมอ่านหนังสือ โต๊ะนวมหนังสือคนนำมาบริจาคแลกเปลี่ยน หลายคนบอกว่าหนังสือคนเริ่มอ่านน้อยลง เพราะสามารถอ่านในยูทูบ แต่สำหรับผม ยังหลงใหลกับการอ่าน เงียบสงบ จิตเข้าถึง ยกเท้าพาด ซิบโอวัลติน กระดิกเท้า ครับคุณค่าของชีวิตอยู่ที่คุณยอมรับมัน