เช้ามืดวันเสาร์ที่ 26 ตุลาคม เวลานี้ราวๆ 5:30 AM ครับเป็นความปกติของชีวิตผม วันนี้อายุประมาณ 85 ปี ก็ยังตื่นเช้ามืด หลายคนถาม โดยเฉพาะก๊วนเคยออกรอบ เช้ามืดของสนามกอล์ฟ ทั้งๆที่เกิน 10 ปี หยุดไปเล่นกอล์ฟ คำถามแล้วนายตื่นทำไม

ผมถือติดมือ กาแฟร้อนๆ ยี่ห้อเฟร้นสโรส จะดื่มกาแฟทุกเช้า ประมาณแก้ว ไม่ใส่น้ำตาลและครีม ถอยหลังเกิน 10 ปี ตอนเย็นช่วงโน้นเกือบทุกเย็นกับอาหาร จะมีไวน์ชาโดเน่ย์เย็นๆ 1 แก้ว ด้วยเสมอ ครับพอวัยสูงอายุก็เลิกดื่มไวน์ด้วย เพราะชีวิตวัยสูงอายุต้องดูแลตัวเอง คือขับรถ ถ้าเผลอดื่มไวน์ เวลาขับรถผิดกฎตำรวจเรียก เมื่อเช็คปรากฏว่าดื่มไวน์ จากโทษธรรมดากลายเป็นหนักขึ้น เลยตัดสินใจใช้ชีวิตแบบธรรมดา อะไรที่ทำแล้วเพิ่มความกังวลต่อแม่บ้านน่าจะ “หยุด”

หยุดเขียนชั่วคราว เกือบ 6:00 AM ดับไฟที่โต๊ะ หยิบกาแฟซิป หยิบ “ชีสพัฟ” เข้าปาก ครับปกติเช้าชอบชีสพัฟ ซื้อจากร้าน แฟตแอปเปิ้ลไม่ไกลจากบ้าน เป็นร้านที่คนนิยม ติดมือมากับกาแฟ มานั่งโต๊ะ เคยเป็นโต๊ะอ่านหนังสือ ทำงาน อ่านเขียนหนังสือ ก่อนโน้นยังมีไวน์ ติดมือจะมานั่งที่โต๊ะตัวนี้ เป็นห้อง 4x8 กระจก 3 ด้าน โต๊ะหันหน้าอออกหน้าต่าง จะเห็นรถวิ่งไปมา และตรงโต๊ะ “จะเห็นวิวธรรมชาติ” ของเมืองซานฟรานซิสโก เห็นทะเลภายใน เกาะต่างๆ และสะพานโกลเด้นเกจ เป็นสะพานชั้นเดียว รถวิ่งไปกลับ มีหลายเลน ขอบสะพานสามารถเดินได้จะเห็นวิวทะเลภายใน เห็นเกาะที่อดีตขังนักโทษ เกาะชื่อ “อัลคราทราส”

พอวันนี้ นานมากไม่ได้ขับรถ ข้ามสะพานโกลเด้นเกจ แต่สะพานชื่อเบย์บริดจ์ เป็นสะพาน บางช่วงมี 2 ชั้น แยกไปและกลับ เชื่อมฝั่งเมืองเบิร์คเล่ย์กับเมืองซานฟรานซิสโก

ผมหยิบกาแฟ ดื่ม กาแฟเริ่มเย็นครับรสกาแฟแก้วเดียวกัน ผมไม่เติมครีม และน้ำตาล แต่ตอนดื่มใหม่ๆ ยังร้อนรสขมของกาแฟ ไม่รู้สึกขม และชอบพอ พอปล่อยไว้ กาแฟเริ่มเย็น รสขมจะรับรู้ได้ แปลกความรับรู้ “ลดลง”

หยิบชีสพับ ครับซื้อมาจากร้าน แฟตแอปเปิ้ล ทั้งร้านกาแฟและพวกของทานคนนิยม ช่วงที่ผมยังไปเล่นกอล์ฟ หรือออกไปเดินเล่น การเดินเล่นที่ผมกล่าว จะขับรถไปประมาณไมล์ ไปเดินริมทะเลภายใน และมีสะพานยาว สร้างทอดไปในทะเลทุกครั้งไป กาแฟจะติดมือไปด้วย คือฝั่งเมืองเบิร์คเล่ย์ติดกับเมืองโอ๊คแลนด์ เมืองเอลเซอริโต้ และอีกหลายเมือง

ส่วนตัวผมอยู่เมืองเอลเซอริโต้ (EL Cerrito) เป็นเมืองลาดต่ำจากภูเขาลงทะเลภายใน บนโต๊ะที่ผมนั่งเขียนหนังสือจะมองเห็นวิวสวยงาม ทะเลภายใน เมืองซานฟรานซิสโก เมืองเซ้าส์ซาริโต้

หลายคนเคยบอกกับผม นายโชคดีที่ชีวิตคลุกคลีกับเมืองสวยงาม ตอนเด็ก เกิดอยุธยาบ้านมีบ้าน และแพขายของ พอโตมาเรียนมัธยมอยู่วัดราชบพิธ เป็นศิษย์สมเด็จพระสังฆราช ช่วงเรียนมัธยม วันเสาร์อาทิตย์ กับเพื่อนหลายคน ตื่นแต่ตี 5 ไปวิ่งรอบสนามหลวง ระหว่างทางไปก่อนถึงสนามหลวง จะข้ามสะพานคลองหลอดริมคลอง มีต้นขนุนเยอะ ผ่านสนามชัย และวัดพระแก้ว ไปวิ่งสนามหลวง

หลังจากวิ่งจะเดินไปท่าพระจันทร์ เป็นท่าเรือ บ่อยครั้งเดินไปบางลำพู หาของกินริมถนน ครับเป็นความชอบส่วนตัวของกินริมทาง

หยุดเขียนยังปิดไฟ เวลาเกือบ 6 โมงเช้า ไม่มีรถวิ่งขึ้นลงเหมือนวันปกติ จันทร์ถึงศุกร์ คนทำงานสายหน่อยมีนักเรียน เดินไปโรงเรียน แต่ตอนนี้ไม่มีรถไม่มีคนเดิน ปกติสายหน่อยจะมีผู้สูงอายุ 2 คู่ เดินออกกำลัง ขึ้นและลงถนน

คงเหมือนผม หลังจากตื่น ดื่มกาแฟอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ ผมยังโชคดี วัยชรา ยังเดิน ขับรถ อ่านหนังสือ และไปออกกำลังอย่างน้อย อาทิตย์ละ 5 วัน จันทร์-ศุกร์ จะมีคลาสออกกำลังที่ YMCA อยู่เมือง “อัลบานี่” ติดกับเมืองผมขับรถไม่ถึงไมล์ การไปออกกำลัง ผมนิยมปฏิบัติตัว จะเข้าคลาสออกกำลัง มีคน 30-40 คน ห้องกว้าง คนวัยไล่เลี่ยกับผม มีครูสอน จันทร์-พุธ-ศุกร์ เสาร์-อาทิตย์ จะนอนกับพื้นเล่นโยคะครั้งละหนึ่งชั่วโมงกับ 15 นาที เป็น 75 นาที วันอังคารและพฤหัสบดี นั่งเก้าอี้เปิดเพลง มีครูสอน

ครับวัยสูงอายุ สิ่งที่ผมยึดเป็นหลักปฏิบัติ คือ การดูแลตัวเอง ทุกวันหลังจากกลับออกกำลังจะอยู่หลังบ้านทุกวัน หลังบ้านกว้าง พื้นมี 2 ระดับ ลงจากหลังบ้าน จะมีพื้นราดซีเมนต์ ลูกออกเงินสร้างเต้นท์สูงและกว้าง ให้นั่งอ่านหนังสือ ดูแลต้นไม้ หลังบ้านส่วนลาดต่ำ มีต้นไม้ใหญ่ เรดหวูด 3 ต้น ระหว่างต้นไม้ 2 ต้น ผมเอาพรมปูเอาที่วางลูกกอล์ฟ และทำตาข่าย วางติดกับรั้วต้นไม้ ทุกวันช่วงเย็น ละลงเดิน กวาดพื้น และซ้อมกอล์ฟ ครับหลังเกือบ 20 ปี ผมหยุดเล่นกอล์ฟ ปกติตอนเล่นกอล์ฟจะไปซ้อมกอล์ฟ และออกรอบอาทิตย์ละ 2-3 วัน เมื่อหยุดไปสนาม ครับผูกพันกับกอล์ฟยังมี ทุกเย็นก็ตีประมาณ 30 ครั้ง ตีลูก วางตาข่ายติดกับรั้ว ระหว่างต้นเรดหวูด

ติดกันกับที่ตีกอล์ฟ ผมมีศาลาทรงไทย ยกพื้น ปกติ ผมมีบ่อน้ำ สร้างด้วยพลาสติก มีน้ำวน และเครื่องรักษาอุณหภูมิ และช่วยระบบหมุนเวียนของน้ำ ครับนานมาแล้วปากอ่างอาบน้ำ (สระ) ปิด ผมทำเป็นโชว์ภาพ มีภาพมากมาย วิว สถานที่ และครอบครัว กลายเป็นกิจกรรมของผม

หลังบ้านผมอดคุยไม่ได้ ยืนหลังบ้านจะเห็นวิวทะเลภายใน เมืองซานฟรานซิสโก เมืองเซ้าท์ซาริโต้ ผมทำที่พัทกอล์ฟบนศาลาติดกับบ่ออาบน้ำ

ปลายทางชีวิต ถ้ายังมีกิจกรรมความห่วงใยของคนรอบตัวก็ไม่มี ผมกับแม่บ้านยังโชคดี ลูกสาวเป็นหมอ ลูกชายจบด็อกเตอร์ (PhD) โทรมาถามเกือบทุกวัน ลูกสาวบอกว่าจัดห้องว่างไว้ให้พ่อแม่

ครับประมาณ 6:30 AM เช้าวันเสาร์หยุดเขียนหนังสือ หยิบ “ชีสพัฟ” เข้าปาก เคี้ยว ขนมอร่อยจากชีสพัฟกรอบหวาน ร้านมีชื่อของเมืองชื่อ Fat Apple เคี้ยว สายตามองลอดหน้าต่าง วันหยุดมีรถน้อยมาก นานๆ ครั้ง มองแสงไฟ ประมาณบล๊อกเดียว ทางลงภูเขาบล็อกมีบ้านประมาณ 3 หลังติดถนน มีร้าน 7-11 เปิดร้าน 24 ชั่วโมง ครับขาดเหลือของกินของใช้ เชิญครับ เปิด 24 ชั่วโมง

ผมอาศัยบ้านนี้เกือบ 50 ปี ลูกเติบโตเมืองนี้ แต่เวลาไปเรียนหนังสือผมส่งลูกทั้งสอง ลูกสาว-ลูกชาย ไปเรียนโรงเรียนเอกชน “ตั้งแต่อนุบาล” จนบนไฮสกูลที่เมืองอื่น

ผมอยากแชร์ ความรู้สึกเกี่ยวกับโรงเรียนของลูกๆ ลูกทั้งสองผมส่งโรงเรียนเอกชนแต่เด็กๆ ผมเชื่อระบบการศึกษาที่โรงเรียน ครู เอาใจใส่ดูแล และเพื่อนร่วมห้อง “มีพฤติกรรม ความขยัน หมั่นเรียน เพื่อเข้ามหาวิทยาลัย”

ผมโชคดี พวกเราชอบเรียน แม่บ้านได้ทุกมาอเมริกา ผมจบบางแสน 1970 เรียนจบวิทยาลัยที่ออริกอน (MA) ลูกสาวจบหมอจากอังกฤษ หมอในอเมริกาเรียน 11 ปี ลูกชายจบด็อกเตอร์จากฮาวาย

ครับส่วนตัว ผมและแม่บ้านรักการศึกษา เหมือนพวกเราทุกคน และเพื่อนๆ การศึกษาคือพื้นฐานให้กับชีวิต เมื่อขยันเรียน เรียนจบตามความถนัด คือความชอบพอเป็นพื้นฐานให้กับชีวิต เดินทางสู้ “ความสำเร็จ”