การวางแผนการศึกษา หลังจากกลับจากเมืองโทรอนโต้ ของประเทศแคนาดา ใช้เวลาเดินทางขับรถจากโทรอนโต้มารัฐมิชิแกน ราวๆ 4 ชั่วโมง ครับการขับรถระหว่างรัฐจะเป็นแคนาดา หรืออเมริกา สะดวก สบาย ถนนระหว่างรัฐจะมี 3 หรือ 4 เลน ไป กลับ 6 หรือ 8 ทางวิ่ง ความเร็วของรถการขับรถแล้วแต่รัฐและประเทศ ครั้งหนึ่งผมขับรถในแคนาดา พอข้ามด่านจากมิชิแกน เข้าแคนาดา จุดปลายไปเที่ยว น้ำตกไนแองกาล่า คุยกับภรรยาเพลิน ขับเกือบ 90 ไมล์ต่อชั่วโมง รถว่าง คุยเพลิน เห็นรถเปิดไฟไล่ เป็นรถตำรวจ เมืองแคนาดา ครับจะอเมริกาหรือแคนาดา ขับเพลิน เกินความเร็วกำหนด 10 หรือ 20 ไมล์ต่อชั่วโมง หรือมากกว่านั้น เป็นการขับที่ขัดต่อความปลอดภัย ตำรวจเห็นจะจับ ครับตำรวจจะจอดสังเกตรถขับที่มีรถยนต์วิ่งน้อย คนเผลอขับเกินความเร็วกำหนด ครับคราวนั้นผมจ่ายค่าความเร็วเยอะ ถามว่ารู้สึกเข็ดหลาบและจดจำไหม ครับปกติเกรงกลัวต่อการกระทำผิด มีสองความคิด บางครั้งเราเจตนาขับเร็วเห็นรถว่างน่าจะปลอดภัยจากการดูแลของเจ้าหน้าที่ บางครั้งคุยเพลิน เผลอเหยียบให้รถวิ่งเร็ว ความเร็วเกินอัตรากำหนดมากไมล์ อันตราย อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าขาดความระมัดระวัง เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2023 ผมไปเอาจดหมายที่ไปรษณีย์ จอดรถ ขับเลื่อน เผลอชนหลังรถกระบะที่เอาที่เปิดลง ผมลืมมอง รถผมเสียหายไม่มาก แต่การซ่อม ต้องจ่าย 500 เหรียญ ก่อนครับ การขาดความระมัดระวัง อุบัติเหตุมากหรือน้อย ต้องเสียเวลา เสียเงิน และสำคัญเสียความรู้สึก บริษัทประกันถือเป็นข้ออ้างขึ้นค่าประกัน

เช้าแรกหลังจากกลับจากแคนาดา นั่งในห้องหลายชาย ทุกคนไปโรงเรียน อดขอบคุณพ่อแม่ทุกคนที่มีลูก โชคดีที่พ่อแม่บางคนมีลูกวางแผนชีวิตให้ลูก แต่การเรียนเด็กๆอยากเรียนอะไร ถึงจะเป็นความต้องการของลูก แต่บางครั้งเมื่อจบอาชีพหลายอย่างหางานทำยาก ค่าจ้างไม่พัฒนา จำเป็นที่เราจะแนะและให้ความรู้กับลูก การให้คำแนะนำ หลักจิตวิทยาแนะ ควรตามความถนัดของลูก

ผมเกิดอยุธยาเป็นคนโตในลูก 3 คน เรียนประถมใกล้บ้าน เช้าเย็นเดิน พ่อแม่เป็นพ่อค้าข้าว มีเรือใหญ่จุข้าวได้หลายสิบเกวียน วันหนึ่งวันอาทิตย์ติดเรือไปกับพ่อแม่ ระหว่างคนงานขนข้าวลงเรือ แม่นั่งหัวเรือ รอส่งติ้วให้คนแบก ติ้วทำด้วยไม้ไผ่เหลาแบน ทำลวดลายสวยงามทาสสี ความยาวเท่าตะเกียบ ระหว่างแม่นั่งยื่นติ้วให้คนแบกข้าว การแบกหรือหายแต่ละครั้ง 4 ถัง พอเลิกทุกคนเอาติ้วมาขึ้นเงิน มากน้อยขึ้นอยู่กับติ้ว หนึ่งติ้วแบกหนึ่งครั้ง ครั้งละ 4 ถัง ยุคนี้การซื้อข้าวด้วยเรืออ “เลิก” ใช้รถแทน

ระหว่างนั้นแม่เรียกผมไปคุย แม่ลูกจบ ป.4 อีก 2-3 เดือน ต้องไปเรียนมัธยมที่กรุงเทพฯ การเข้าเรียนต้องสอบเข้า ลูกต้องขยัน ลูกไปเป็นศิษย์สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 18 บ้านท่านอยู่ติดกับเรา ทุกปีสังฆราช จะมาให้รางวัลเด็กเรียนได้ที่ 1 โรงเรียนที่ผมเรียนท่านเป็นผู้อุปถัมภ์ ทุกปีผมได้ที่ 1 ทุกปีได้รางวัลจากสมเด็จฯ พอจบ ป.4 แม่นำผมไปเป็นศิษย์ท่าน ลูกศิษย์ทุกคนเป็นญาติ รุ่นผมมี 5 คน คนเล็กสุด พอจบสอบนักเรียนนายร้อยได้ ช่วงหลาย 10 ปี เจอกันมียศนายพล เด็กวัดมีเยอะวันอาทิตย์จะต้องเข้าโบสถ์ สวดมนต์พระเปลี่ยนมาอบรม

ระหว่างเป็นศิษย์วัด อาทิตย์ละ 2-3 วันช่วงทานอาหารเสร็จ สมเด็จฯ จะเรียกผมไปอบรม ถามการเรียน อ่านหนังสือวันละกี่หน้า ท่านจะสั่งสอนผม ก่อน 8:00 PM สมเด็จฯ จะลุกเดินที่กุฏิให้ผมกลับไปอ่านหนังสือ ทุกคืนท่านจะเดินแกว่งแขน การออกกำลังทำให้สุขภาพดีขึ้น

เหมือนผมอาทิตย์ละ 5 วัน จะไป YMCA เข้าคลาสนั่งเก้าอี้ยกแขนขา ลำตัว บางวันคลาสโยคะ คนออกเงินคือลูกชาย

ครับผมกับลูกสาวใกล้ชิดชื่อ ด็อกเตอร์สุภัคร สุขกสิกร จบหมอ (MD) ลูกสาวเพิ่งซื้อรถไฟฟ้าให้

ลูกชายด็อกเตอร์พหล สุขกสิกร PhD ทำงานวิจัยบริษัทหนัง “พาราเม้าส์”

ทุกเช้าผมเข้านอนก่อน 8:00 PM ตื่นก่อน 5:00 AM จะออกกำลังบนเตียง ประมาณตี 5 เข้าห้องน้ำ ออกมาที่ครัวต้มน้ำ ทำกาแฟยี่ห้อ French Roast ยี่ห้อ Peets ดื่มวันละ 2 แก้ว ระหว่างนั้นจะทำความสะอาดบ้าน ดูทีวี พอสายหน่อยจะออกไปหลังบ้าน

หลังบ้านผมเป็น 2 ระดับ ระดับติดกับบ้าน ราดคอนกรีต ตรงกลางลูกเขย ด็อกเตอร์มานิตย์ (MD) ทำเต้นท์กว้างยาว มีหลังคา สำหรับนั่ง ข้างๆ เต้นท์ มีบ้าน 2 หลัง ปกติสามารถให้คนเช่าทำเงินได้ แต่แม่บ้านผมชีวิตชอบอิสระ เธอบอกว่า จริงแล้วอยากได้ แต่สู้อดออมประหยัดดีกว่า อยู่กัน 2 คนคล่องตัว

อีกส่วนของบ้านต่ำกว่า 1 เมตร ผมใส่อิฐ มีต้นไม้เรดหวูดใหญ่ 3 ต้น รั้วบ้านผมเปลี่ยนเมื่อเกิน 10 ปี มีต้นไม้เลื้อยเต็มด้านติดถนนข้างบ้าน รั้วด้านในเกือบ 2 อาทิตย์ ผมตัวต้นไม้เลื่อยออก ทาสีใหม่ ช่องระหว่างต้นไม้ วางที่ตีกอล์ฟ ที่รั้วผมเอาเน็ตสูงกว้าง 4 ฟุต กันลูกข้ามรั้วไปถนนหรือบ้านตรงข้าม

อดพูดถึงกอล์ฟ ผมเคยบ้ากอล์ฟ ช่วงทำมาหากินกับร้านอาหาร จะตื่นแต่เช้าออกจากบ้านขับรถไปซื้อผัก ที่แจ๊คลอนดอน เมืองโอ๊คแลนด์ ซื้อแบบยกลัง แต่ก่อนจะไปซื้อผักจะเลยไปสนามกอล์ฟ ซื้อตั๋วไดรฟ์วิ่งเลน บางวันจะออกสนาม 9 หลุม ตีได้ตลอดซื้อตั๋วเดือน ความสนใจกับกอล์ฟ แม่บ้านเคยพูดว่า จะต้มยำลูกกอล์ฟให้ทาน เธอหัวเราะ ผมหน้าแหย เธอเย้าว่า ล้อเล่นนะ รู้ว่าทำงานหนัก การออกกำลังกับกอล์ฟ เป็นกีฬาที่เธอชอบ (แม่บ้านเรียกผม “เธอ”) ครับผมอดคุยไม่ได้ แข่งขันกอล์ฟกับสมาคม มีการเล่นระหว่าง LA กับ Bay Area ผมได้ถ้วยเกิน 10 ใบ

ไม่เพียงการเล่นกีฬา ที่ชอบขยันซ้อมการเรียนก็เหมือนกัน ผมได้รับการอบรมจากพ่อแม่ ทุกวันพ่อแม่จะอ่านหนังสือ แม่ชอบอ่านหนังสือธรรมะ ที่นอกชานบ้าน ไม่มีฝากั้นมีแต่หลังคา อยู่ติดกับแม่น้ำป่าสัก ร่มเย็น วิวภายใน แม่น้ำจะเห็นแม่ค้าพายเรือขายของ คนขายกาแฟ ขายก๋วยเตี๋ยว ใช้เรือพายขาย และช่วงนั้นบ้านผมมีเรือนแพด้วย เรือนแพสร้างแบบบ้านฝาของแพจะตั้งอยู่บนโป๊ะ โป๊ะจะทำด้วยไม้สักหนา ทำแบบ 4 เหลี่ยมผืนผ้า กว้างอาจจะ 3 เมตร ยาวสมมุติ 10 เมตร ลึก 3-4 เมตร โป๊ะลอยน้ำ บ้านที่สร้างวางบนโป๊ะ และโป๊ะจะเก็บของมีค่า เจาะพื้น เปิด-ปิด แม้แต่เงินทองก็ใส่ไว้ใต้โป๊ะที่ปิดเปิดจะวางตู้ทับไม่ให้คนรู้

อุปนิสัยที่แม่ชอบอ่านหนังสือ สอนผมว่าเราคนต่างจังหวัด การศึกษาเท่านั้นทำให้เราสามารถมีงานดี ตามความสามารถ หลังจากตื่นแต่เช้ามืด แม่เข้าครัว หุงข้าวเตรียมอาหารให้ทุกคน และเตรียมอาหารถวายพระสงฆ์ ทุกเช้าก่อน 7 โมงเช้าพระสงฆ์จะเดินเรียงแถว น่าจะยึดอาวุโสมากกว่าความรู้

แม่อบรมการทำบุญ ถือว่าเป็นหน้าที่ ทำให้ศาสนาอยู่คู่กับชีวิตคน ธรรมะคือคุณความดีที่สอนเกิดจากพระจะฟังสอนโดยตรงที่วัด หรือเกิดจากการปฏิบัติดีของเรา

ครับหลังจากจบมัธยม ผมสอบชิงทุกกรมฝึกหัดครูได้ กราบลาสมเด็จพระสังฆราชท่านดีใจ อวยพรเป็นคนดีนะ เห็นอะไรที่สามารถช่วยเหลือได้ทำ อย่าติดของมึนเมา และอยู่ห่างการพนัน ชีวิตเราต้องเรียนตลอดชีวิต

วันที่ต้องเข้าหอพัก มาถึงผมมีกระเป๋าใบ มีเสื้อผ้าไม่มาก หอพักและวิทยาลัยอยู่บางเขน ครับชีวิตผมพัฒนาสิ่งดีๆ มากสิ่ง ตอนเป็นนักเรียนทุน ทานข้าวหลุม ครับทุกอย่างฟรี