ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 18 ธันวาคม 2564

ทุกคืนมองลอดหน้าต่างโต๊ะเขียนหนังสือจากบ้าน ถนนข้างบ้านจากสูงลาดต่ำ จะมองเห็นซานฟรานซิสโก ค่ำคืนซานฟรานซิสโกตึกสูงต่ำ ไฟทุกห้องของตึกส่องประกาย ครับมากคนเคยบอกอาจจากหนังสือ ถ้าใจหมดเยื่อใยของกิเลส ใจว่างที่จะยอมรับประสบการณ์ใหม่ๆ ที่สายตามองเห็น ส่งผ่านมายังจิตครับ ความรับรู้ อาจนำความคิดใหม่ๆมา ถ้าปล่อยให้ความรับรู้ คือสิ่งสัมผัส รับรู้แล้วละทิ้งไม่เก็บมาพัฒนา ความชอบพอ ความรังเกียจก็ไม่ทำให้ความเดือดร้อนเกิดได้

มากคนบอกว่า สิ่งที่เห็นจะกลับคืนมาสู่ความคิดอีกไหม ครับสิ่งต่างๆ ตาหูจมูกปาก สัมผัส คนเราจะเก็บสะสมไว้ที่จิตใต้สำนึก วันดีคืนดี เราเห็นและรับรู้ สิ่งในอดีต เราจะรำลึกได้ ความรับรู้ของจิตใต้สำนึกเราเรียกว่า “สัญชาติญาณ”

ช่วงขณะนี้ ผมมองเห็นตึก ไฟ ซาฟรานซิสโก บ้านตรงข้ามผมเพียงถนนคั่นประดับไฟก่อนคริสต์มาส ไฟสวยงาม เป็นครั้งแรกที่จิตผมบอกว่า ไฟที่เป็นแท่งยาวห้อยสีขาวนวล ไฟจะวิ่งจากบนลงล่าง ครับสิ่งที่ผมเห็นใจปัจจุบัน เราใช้จิตปกติสิ่งที่เรารับรู้ เห็น เราเรียกจิตตอนนี้ว่า “ปกติจิต” สิ่งที่เรารู้เรียกปรีชาญาณ พักผ่อนสายตา มองดูต้นกล้วยไม้ที่แม่บ้านนำมาตั้งไว้ที่บนโต๊ะขอบหน้าต่างและบนกระถางรวมกับต้นไทร ทั้งหมด 16 กระถาง 5 กระถางมีดอกสีขาวล้วน ดอกลายแดงขาว มีกระถางดอกสีเหลือง ตรงปลายดอกเหมือนเกสร เป็นดอกบานไม่โตหลายใบและมีเกสร ครับถ้าตั้งข้างนอกที่หลังบ้านผมจะเห็นผึ้งมาตอมครับ ดอกไม้ย่อมมีเกสร ผึ้งจะดูดน้ำหวานกลับบ้าน สะสมอยู่ในรังของผึ้ง

ช่วงที่จิตผมผ่านคลาย ละสายตามองบ้าน หลายหลัง ตกแต่งด้วยไฟ ผมสัญญากับตัว วันนี้จะไปหลังบ้าน ค้นหาไฟมาตกแต่งบนต้นไทร ครับมากสิ่งที่สวยงาม เราจะตกแต่งภายในบ้าน หรือบ้านที่เราเห็นนำความสุขใจมาให้ ผมหยิบแก้วไวน์ ยี่ห้อ Charles Shaw ยี่ห้อชาร์โดเนย์ ราคาขวดไม่เกิน 3 เหรียญ ครับราคาถูกมาก ถ้าคำนึงถึงการปลูกไวน์กว่าจะมีลูก เก็บ ล้าง “ครัช” คือบีบไวน์ ใส่ในถังไม้โอ๊ค บ่มนานปี สำหรับผมถือว่ารสอร่อย ผมดูแก้วไวน์ นึกถึงคนซื้อให้ คือลูกชาย เพิ่งเริ่มทำงาน หลังจากเรียนจบปริญญาเอก มหาวิทยาลัยเมตตาให้ทำงาน เพื่อสะสมประสบการณ์ มหาวิทยาลัยให้ทำปีเดียว เงินเดือนไม่มาก ลูกชายมาบ้าน บางคืนเราดื่มไวน์ด้วยกัน

ช่วงลูกยังเล็ก ทำงานหนักเก็บเงินให้ลูกเรียนหนังสือ ช่วงพักผ่อนจะนำไวน์มานั่งที่โต๊ะที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน มีต้นไม้ 2-3 คนสูง ไวน์ที่ดื่ม ผมรับรู้ว่าเป็นเพียงตัวช่วย ให้ผ่อนคลาย ดื่มไม่เกินแก้ว ครับของมึนเมาทุกประเภทดื่มเกินความพอดี ชีวิตย่อมมีอุปสรรค อย่างผมหลังปิดร้านต้องรถกลับบ้าน จากร้านประมาณไม่เกิน 2 ไมล์ แต่ถนนคดเคี้ยว เคยถูกตำรวจเรียกและตรวจแอลกอฮอล์ ปลอดภัยครับ

วันนั้นลูกชายกลับบ้าน แบกลังไวน์ Charles Shaw มาด้วย บอกกับผม พ่อครับผมซื้อไวน์มาให้พ่อลังหนึ่ง ราคาถูกครับ รู้ว่าพ่อชอบชาร์โดเนย์ พ่อบอกว่า ชาร์โดเนย์ จะดื่มต้องแช่ในตู้เย็น พอดื่มหลังจากทำงาน พักผ่อน พ่อบอกว่าผ่อนคลาย

ลูกชายบอกว่า ลูกยังเพิ่งทำงาน เงินเดือนน้อย แต่รักพ่อและแม่นะครับ ชีวิตดีๆของผมและพี่สาวที่จบหมอ บอกว่าพ่อแม่ทำงานหนัก เก็บเงินส่งผมและพี่เรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ ตั้งแต่เด็ก งานที่พ่อแม่ทำเปิดร้านอาหารไทยมา 35 ปี ทำทุกวันเช้า กลางวัน เย็น พ่อแม่ใช้เงินน้อยมาก ช่วงตอนนี้นผมเรียนมหาวิทยาลัยเออร์ไวด์ พี่สาวเรียนหมอที่อังกฤษ หลังจากจบ Microbiology จาก UC เดวิส เราสองคนใช้เงิน มีชีวิตที่เรียกว่ากิจกรรม พ่อแม่ทำงานเก็บเงินเพื่อลูก พ่อแม่บอกว่าอยากเห็นลูกเจริญก้าวหน้ามีชีวิตที่ดี ครับพี่กิ๊ฟเดินตามรอยพ่อแม่ ส่งลูกชาย 3 คน 15, 13, 11 เรียนโรงเรียนเอกชน Country Day เป็นโรงเรียนมีชื่อ เข้ายาก เหมือนตอนพี่กิ๊ฟเข้าโรงเรียนเอกชน College Prep ที่โอ๊คแลนด์ เข้ายากและแพงเหมือนกับลูกเข้าโรงเรียนเอกชนแต่เล็กๆ ละสายตาจากโต๊ะ มองลอดหน้าต่าง ช่วงนี้อีกไม่กี่วัน ถึงวันคริสต์มาส เด็กๆชอบได้ของขวัญ ชาวบ้านเริ่มใช้จ่ายซื้อของบ้านตรงข้ามผม ติดไฟรอบบ้าน สวยงามหลากสีมีไฟที่ผมไม่เคยเห็น เป็นแท่งยาว ห้อย ไฟจะวิ่งขึ้นลง ครับเหมือนชีวิตเรา ทุกข์ สุข เพียงแต่เราเดินตามคำสอนของพุทธองค์ทำความดี มีเมตตา ทุกข์ ถึงจะมีก็อยู่ไม่นาน คนทุกคนถ้ารู้จักคิด รู้จักเกื้อกูล รู้จักเป็นผู้ให้ ทำจนเรียกว่าอุปนิสัย ความสุข ความรู้จักพอ จะบังเกิดเสมอ

วันนี้ผมเดินทางมาถึงปลายทางชีวิต ชีวิตยังโชคดี ยังเดินได้ ตื่นเช้า ออกกำลัง เริ่มไป YMCA หลังจากออกกำลัง เช้าราวๆ 8:30 AM ไปหลังบ้าน กวาดใบไม้ ทำสวนใบไม้ที่บ้าน ถ้าวันไหนลมแรงในสนจะตกเยอะ ครับขอบคุณที่ทำให้ชีวิตมีกิจกรรม ชีวิตยังชอบอ่านหนังสือ ขอบคุณพ่อแม่ ครู สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 18 ต่างแนะให้อ่านหนังสือ “ผู้มีอุปการคุณทุกคน บอกว่าการศึกษาคือ การดำเนินชีวิตที่มีคุณภาพ” ชีวิตมีประสบการณ์ดีๆมากมาย ตอนเรียปริญญาโท 1969 ที่ออริกอน สอบเสร็จจะเดินทางนั่งรถเกร์ฮาวไปวอชิงตัน แวนคูเวอร์ ปี 1973 ไป East Coast อย่างนิวยอร์ก บอสตัน เมนัว เข้าแคนาดา ควีเบ็ค ผ่านมาถึงไนแองกาล่าร์ฟอล เดินทางไป นิวยอร์ก ขึ้นเครื่องบินไปยุโรป ลง โปรตุเกส อยู่ลิสบอล เดินทางโดยรถไฟ ซื้อตั๋ว Eurail Pass ไปมากประเทศแม้แต่ สแกนดิเนย์เวีย ข้ามเรือไปอังกฤษ นอนตามโรงแรมถูก เกสต์เฮ้าส์ ตื่นแต่เช้าเข้าตลาด ซื้อผลไม้ ใส่แบ็คแพ๊ค ออกเดินทางท่องเที่ยว

ครับแถวเอเชีย ผมครอบครัว และลูกๆ ชอบไปเที่ยว อย่างฮ่องกง สิงคโปร์ ญี่ปุ่น ฮาวาย หลายชาย 3 คน 2 ปี พ่อแม่พอไปยุโรปและอินเดีย

ที่ผมเล่า อยากเห็นถ้าใครอยากไปเผชิญชีวิต ไม่ยากหรอก คำพูดที่บอกว่าชีวิตคือการเดินทางจริงตามคำพูด หยุดมองลอดหน้าต่าง ไฟซานฟรานสวยงาม ซิบไวน์ อดคิดถึงเจ้าของไวน์ ด็อกเตอร์พหล สุขกสิกร เป็นลูกขยัน สานฝัน เดือนพฤศจิกายน ลาออกจากงาน เริ่มงานใหม่ อาชีพงานวิจัยของบริษัทภาพยนตร์เมโทร ที่แอล.เอ. เดือนพฤศจิกายนและทำงานที่บ้าน ช่วง 8:00 AM-5:00 PM พอมกราคม จะย้ายไปอยู่แอล.เอ. ทำที่ตัวบริษัทลูกบอกว่า พ่อครับแม่ครับ ลูกจะขยันทำงานและดูแลพ่อแม่นะครับ สำหรับไวน์ลูกจะยกฐานะคุณภาพ ครับพ่อ ทุกสิ่งรอบตัวพ่อแม่สอนให้พัฒนาสูงขึ้น