ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 4 กุมภาพันธ์ 2566

7:15 AM เช้าของวันจันทร์ เมื่อวานไปวัดพุทธานุสรณ์ ผมอาศัยอยู่เมืองเอลเซอริโต้ติดกับเมืองเบิร์คเล่ย์ ครับถ้าพูดถึงเมืองเบิร์คเล่ย์คนไทยจะร้องรู้จักดี ครับเพราะเมืองเบิร์คเล่ย์มีมหาวิทยาลัย มีชื่อเสียง คือ “ยูซีเบิร์คเล่ย์” ครับทุกปียังจะมีเด็กนักเรียนต่างประเทศ แม้แต่ประเทศไทยมาเรียนที่นี่ เคยคิดว่า ทำไมยูซีเบิร์คเล่ย์จึงไม่มีคณะแพทยศาสตร์ ทั้งๆที่มีเตรียมแพทย์ คำว่าเตรียมแพทย์ คือเรียนคณะวิทยาศาสตร์ 4 ปี เมื่อจบ 4 ปี ถ้าจะเรียนหมอก็หาโรงเรียนที่มีหมอไปเรียนอีก 4 ปี จบ 4 ปี รวมกันกับเตรียมแพทย์เป็นเวลา 8 ปี ยังไม่สามารถทำมาหากินหาเงินจ่ายค่ายืมจากพ่อแม่ได้ ต้องไปฝึกงานอาชีพหมออีก 3 ปี ที่เรียกว่า “เรสซิเดนซี่” ครับ 3 ปีหลัง คือลงมือฝึกอาชีพหมอจริงๆ ตอนนี้พอได้รับเงินบ้าง

คงเหมือนการเรียน วิชาชีพทั่วไป ก่อนจะออกไปทำงาน ต้องมีประสบการณ์ตอนการเล่าเรียน เหมือน อาชีพ คนเรียนครูพอปีสุดท้ายจะมี ไปฝึกสอนตามโรงเรียนต่างๆ ครับการฝึกสอน ตามความคิดของผม เมื่อมีอาชีพสอนเด็ก ให้ความรู้ โดยความเป็นครูที่ดีก็ต้องเตรียมการสอน และสำคัญคือ การมีพฤติกรรมการเป็นครูที่ดีงาม อาจจะรวมทั้งครูต้องมีการเตรียมตัวและยึดคุณธรรมในความมีเมตตาต่อเด็กนักเรียน ครูที่ดีไม่เพียงมีความรู้ เตรียมการสอน และสำคัญคือการปฏิบัติตัวดีงาม เป็นแบบอย่างไฝ่ความรู้

ครับทุกเช้า ผมจะตื่นไม่เคยเกินตี 5:00 AM หลายคนคนรุ่นไล่เลี่ยกับผม ติงผม นายตื่นแต่ท้องฟ้ายังมืดอยู่ ตื่นมาเดินหนาวในบ้านทำไม ยิ่งช่วงเช้า ฝนหนาเม็ด ลมหนาวมากับฤดูกาล นอนบนฟูก หมุนเลข 7 ให้ผ้าห่มร้อน ครับยิ่งช่วงหลังตี 5:00 นอนฟังเสียงนกร้องอย่างนกกา นกเขา นกอีกหลายประเภทจะตื่นแต่มืด อาหารจากแมลงจะออกเช้ามืดด้วย

ครับช่วงวันนี้ คั่วกาแฟร้อนๆ ยี่ห้อ French Roast คั่วกาแฟแบบ Dark Roast ครับสรรพสิ่งที่เป็นของขบเคี้ยวเป็นเม็ด จะทานได้ต้องทำให้สุก คือการคั่ว เหมือนหลายวันมา ผมนำมะพร้าวที่ทำเป็นชิ้นเล็กๆอย่างฝอยที่เรียกว่า Flaked Coconut รสหวาน ถุงละ 14 ออนส์ ผมจะมีไว้ประจำครับนิยมนำมาคั่ว ผสมกับงาขาว มีขายทั่วไปถุงละ 6 ออนส์ คั่ว เอาถั่วลิสงคั่ว ผสมกับข้าวคั่ว ผมซื้อเป็นกล่องเรียกซีเรียล ครับผมปนเปใส่น้ำตาลจะเชื่อมให้เหนียวแบบกระยาสารท หรือ ใส่น้ำตาลผสมกับหลายสิ่ง คั่วรวมนิดหน่อย ครับทุกเช้าหรือก่อนนอน เปิดฝาหยิบกำมือ เข้าปากความรับรู้ “มีสุข” หลายคนอย่างแม่บ้านจะติงระวังเบาหวานถามหาเน้อ ผมมองหน้าหมอสุภัคร ลูกยิ้ม

เช้านี้ผมนำกาแฟร้อนๆ มานั่งโต๊ะทำงาน ก่อน 7:00 AM มีองุ่นด้วย ครับยามเช้า หน้าต่างของโต๊ะทำงานมองลอดหน้าต่าง จะเห็นมีรถวิ่ง แต่ไม่มากนัก มองตึกซานฟรานซิสโก สะพานเบย์บริดจ์ น้ำมหาสมุทรภายในสงบเงียบ ครับผมธรรมชาติกับมนุษย์จะเน้นของคู่กัน ถ้าเรารู้จักวางจิตเป็นปกติ คือไม่คิดเรื่องของความวุ่นวาย สิ่งที่สายตาสัมผัส จะงดงามตามธรรมชาติ แต่ความคิดเกิดจากใจสงบ จะเป็นความงดงามเสมอ จิตเต้นปกติ สวย เย็น บ้านตรงข้ามบ้านผมเป็นบ้านของคนญี่ปุ่นเป็นตำรวจ หลังจากย่าสิ้นอายุขัย ก็ยกครอบครัวมารับมรดก ครับชาวเอเชียอย่างไทยอย่างผมกับแม่บ้าน อายุผม 83 แม่บ้านไล่เลี่ย คิดว่าพอจะจากโลก บ้านก็คงจะตกทอดเป็นของลูกๆ โดยเฉพาะหลานชายชอบมาบ้านตาและยาย ถามคนเล็กมาเรียนมัธยม College Prep เอกชนที่มีชื่อ แม่และน้าของหลานเรียน

บนหลังคาของบ้านตรงข้าม มีนกกา 2 ตัว เกาะบนสันหลังคา ห่างกันประมาณเมตรสองเมตร ตัวขวายืนเฉยไม่มีพฤติกรรมกระตือรือร้น ส่วนนกกาทางซ้ายมือน่าจะเป็นเพศ “ผู้” ส่งเสียงตลอด อาจจะเป็นการร้องเพลงของตัว ลำตัวเคลื่อนไหว หัวผงกขึ้นลง “ผมลงความเห็น คงจีบกาสาว” ครับการแสดงพฤติกรรมของกาตัวผู้ คือ เทคนิคแสดงออกนอกจากจะบอกความรู้สึกเป็นนัยะ ฉันชอบเธอนะ เมื่อกาสาวไม่พูดจา คือไม่ร้อง “กา” ร่างกายไม่เคลื่อนไหว อดคล้อยตามสิ่งที่เห็นของสัตว์ คงมีความคล้อยตามอ่อนโยน หยวน พอถึงวัยของสิ่งมีชีวิต คนและสัตว์จะเลือกคู่ สร้างชีวิต เสียสาธุ อนุโมทนา แว่วมาจากแหล่งคุณธรรม ให้สติและสร้างเป็นพฤติกรรมการดำเนินชีวิต ครับกาเพศแม่ยังวางตัวเฉย ไม่มีปฏิกิริยาทางกาย หรือวาจาโต้ตอบ ครับจะคนหรือสัตว์มีชีวิต การเจริญพันธุ์ก็ยังคงจะมีต่อไป ผมหันมามองคน ตอนเป็นเด็กเรียนประวัติศาสตร์ ประเทศไทย มีประชาชน 18 ล้าน ครับอาจเกิน แต่สถิติการบอกเล่าและตำราคงยังจะไม่มีการพัฒนาตรวจสอบ คือสำรวจประชากร

ปัจจุบัน พลเมืองของโลกเพิ่มขึ้น ที่อยู่อาศัย ผมหมายถึงที่ดินยังคงเดิม แต่เมื่อเมืองใหญ่ๆทุกเมืองเป็นแหล่งความเจริญของประเทศ คนทั่วไปจึงย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ อย่างช่วงผมอยู่ ป.4 ไปเรือข้าวกับแม่ วันอาทิตย์ช่วงคนงานขนข้าว ซึ่งซื้อจากชาวบ้าน ลงเรือแม่จะนั่งหัวเรือ ครับเรือข้าวใหญ่ยาวจุข้าวได้หลายพันถัง การซื้อขายจะเป็นข้าว แม้แต่การขายผัก ขายอาหาร อย่างก๋วยเตี๋ยวก็ขายทางแม่น้ำพายเรือขาย บ้านผมนอกจากจะอยู่บ้าน ยังมีแพขายของ แพมีห้องนอนลอยน้ำ ครับเดี๋ยวนี้แพหาดูยาก ที่อยุธยา ใกล้ตลาดหัวรอพอมีเรือนแพให้เห็น

ช่วงคนงานขนของแม่เรียกผมไปนั่งคุย ลูกจบ ป.4 อีก 2-3 เดือน ต้องไปเรียนกรุงเทพฯ อยู่กับสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 18 ครับผมคุ้นเคยกับท่านสมเด็จ สร้างโรงเรียนประถมที่ผมเรียน ชื่อวาสนานุกูล ชื่อโรงเรียนเป็นส่วนของชื่อสมเด็จพระสังฆราช เหตุที่ผมคุ้นเคย เพราะได้รับรางวัลเรียนดี (ที่หนึ่ง) 4 ปี พอมากรุงเทพฯ ก็สอบเข้าโรงเรียน วัดราชบพิธ ได้เรียนจบ สอบได้ทุนของกระทรวงศึกษารุ่น 2 การแชร์ความคิดหลายคนคิดว่าชอบคุย อาจจะจริง แต่หลักจิตวิทยาที่เราเรียนจะบอกว่าการบอกเล่าประสบการณ์ที่ประกอบด้วยความขยัน มานะ หมั่นเพียร “คือกระบวนการที่งดงาม” จะได้นำไปปฏิบัติ

สำหรับผมการที่จะพัฒนาการศึกษาเราต้องลงทุนเหมือนมีลูก ถ้าพอประหยัดรายจ่ายส่งลูกเรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ ทางกฎเกณฑ์ของความเป็นจริง เด็กจะต่อเติมการศึกษาที่เป็นตลาดของเด็กรอบตัว ทำให้เกิดความมานะ เรียนรู้ คำว่าเรียนรู้มีความหมายมากกว่าเรียนในห้อง สิ่งรอบตัวของเด็กๆ จะเกิดพลังพลักดันให้เกิดความมานะและสำคัญคือการคิดที่ก้าวหน้า

ไม่นานกาเพศแม่ก็บินจากหลังคา กาเพศผู้ตาม ครับผมเห็นกา 2 ตัวบิน “โฉบ” กันไปมา ภาษาคนอย่างพวกเราอาจจะหมายถึงการ “จีบ” และปัจจัยสำคัญที่ผม “ตีความ” จากเหตุผล น่าจะมีความสนใจต่อกัน

สำหรับสัตว์การจีบ การเลือกคู่ก็คงจะคล้ายคน รู้จักกัน และปัจจัยที่เป็นพื้นฐานของชีวิต อาจจะหมายถึง การศึกษาสำหรับสัตว์ การศึกษาที่ติดตัวคือพฤติกรรมหาอาหาร ป้องกันเพศแม่

ครับอีกไม่นานต้นไม้ใหญ่ 3 ต้นเร็ดหวูด และมีอีกต้น ต้นใหญ่ กิ่งก้านเยอะ ไม่ใช่เร็ดหวูด ทุกปีจะมีนกมาสร้างรัง ครับการสร้างรังของสัตว์ “คือการมีลูก” วางไข่ออกเป็นตัว พอโตพาฝึกบิน พาหาอาหาร ครับเป็นสัญชาตญาณ (คือความอยู่รอดของ) สิ่งมีชีวิต แม้แต่ผมและคุณ