ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
มิถุนายน ตอนที่ 2

คืนที่ 25 มิถุนายน คณะครู ผู้ปกครอง เด็กนักเรียน และสาธุชน มาพร้อมงาน Thai Classical Night ครบ 84 พระชนมพรรษาพระมหาราชินีของไทยเรา

การจัดงานนอกจากเด็กๆ ที่ร่ำเรียนได้แสดงความสามารถนอกเหนือจากการเรียนภาษาไทย การฝึกฝนรำไทย ดนตรีไทย เราเชื่อพ้องกัน เมื่อเด็กได้ร่ำเรียน และแสดงความสามารถสิ่งดีงามย่อมกระตุ้นให้อยากมีความสามารถเพิ่ม เคยเห็นลูกหลานร่ำเรียน เล่นละคร ฝึกรำไทย พอเติบโตเป็นพ่อแม่ ถึงไม่มีโอกาสแสดงอีก แต่ความรู้สึกรักชอบพอส่งผ่านกิจกรรมของการแสดง ซื้อตั๋วมานั่งดู มีลูกก็สนับสนุนให้ได้เล่าเรียน

ยอมรับเด็กๆ ได้สัมผัสกับสิ่งดีๆ กับชีวิต เด็กจะผละจากสิ่งไม่ดีงาม เกเร ค่อยๆ เข้าผสมผสานสิ่งดีงามอาจจะเรียกว่าวิถีชีวิตด้านคุณธรรม เมื่อเติบใหญ่นอกจากจะยึดมั่นกิจกรรมของสังคมชีวิตย่อมประกอบสิ่งจำเริญ เป็นแบบอย่างสังคม

งานจะสำเร็จได้ก็ด้วยการร่วมมือ ผมอ่านหนังสือแจก ห้างร้านส่วนตัวของมากคนบริจาคเงินช่วยค่าโฆษณา อดขอบคุณร่วมด้วย เพราะชีวิตเคยทำหนังสือ สมาคมขอโฆษณาจากร้านค้า ส่วนบุคคล ได้รับความเมตตาและรับรู้ว่าการช่วยโฆษณา ผลประโยชน์ตรงได้รับน้อยมาก แต่ผลสูงสุดคือ ช่วยเหลือกิจกรรมของสังคม ตรงกับคำสอนของศาสนา แบ่งกันกิน ดูแลช่วยเหลือ จะกินไม่หมด งานเริ่ม หมายถึงการให้บริการ อาหารฟรี น้ำฟรี 5.00 PM คำบอกเล่ามีของอร่อยเยอะ วันนั้นมีข้าวเหนียวหน้าสังขยา มะม่วง มีขนมตาล เคยได้ยิน มีสาคูไส้หมู ผมไปช้าถึง 5.40 PM สาคูหมดแล้ว ผมบอกกับแม่บ้าน คงได้ยินมาผิด คำบอกเล่าเห็นมีจริง แต่เรามาช้า แน่นอนของอร่อยย่อมเป็นที่ปองหมาย จะหมดก่อนใครอื่น ครับย่อมเป็นความปกติ ครับสาคูไส้หมูสำหรับผมลองทำหลายครั้ง ไม่เคยพบกับความสำเร็จ ไส้ทำไม่อร่อย ปั้นยากจะเป็นรูปกลม ขนาดเท่ากัน ยอมรับคงหมดวาสนาที่จะพยายามทำ เสียงพูดกระซิบ ถ้าเป็นคนกินเป็นก็พอแล้ว คำว่ากินเป็นผมตอบเกิดมาจนถึงวันนี้มีชีวิตเติบโต อยู่ได้ก็กินทั้งนั้นแหละ แล้วจะค่อนแคะกินไม่เป็น มองหน้าไม่เข้าใจ เสียงกระซิบกลับกินเป็นคือรู้จักขอบคุณคนทำนั่นเอง ยิ้มตอบ

เดินทักทายคนรู้จัก บ่อยครั้งผมชอบถกเถียง เสนอความคิด มากคนเห็นผมเริ่มหลบหน้า เจ้าหมอนี่คัดค้านตลอด ย่อมไม่จริงเสมอไป การคัดค้านเสนอความคิด การศึกษาบอกว่า มันเป็นความเจริญของมนุษย์ คนพบกับความสำเร็จได้เคยลองผิดลองถูกมามากมาย มากคนถูกอัปเปหิ ไล่ออกเพราะไม่สามารถทำให้งานที่คิดสำเร็จได้ แต่ความสำเร็จของทุกคนเกิดจากการต่อสู้ แก้สิ่งผิดพลาดหลายครั้ง คงเหมือนเด็กออกมาแสดงบนเวที มีบ้างรำผิด คนดูหัวเราะ ยิ้มกลายเป็นความงาม ความสำเร็จอีกส่วนหนึ่งเป็นความจริง ความเจริญของความคิด นำมาประยุกต์ ครับสุดท้ายคือสิ่งดีงาม ได้อาหาร เดินออกมานั่งข้างนอก คุยกับคนอายุรุ่นเดียวกัน ผมทักสวัสดีครับ หันมายิ้มกับผมไม่เข้าใจภาษาไทยขอรับ เป็นฟิลิปปินส์ แต่มีลูกสะใภ้คนไทย แน่นอนสังคมที่ปะปนอย่างอเมริกา คนหลายชาติหลายภาษา ปรารถนามาใช้ชีวิตที่นี่มาเรียน มาทำงาน เมื่อสร้างครอบครัว มีลูก ต่างหวังให้การศึกษา ธรรมชาติย่อมมอบความเป็นสมาชิกของประเทศนั้นสมบูรณ์แบบ

สำหรับผมเชื่อหมดใจ อเมริกายังจะเจริญเป็นชาติผู้นำอีกนาน เพราะปัจจุบันอเมริกาคือชาติที่ผสมปนเปทุกชาติเดินทางมาตั้งหลักฐาน ต่อเชื้อสาย คนมีเงิน มีความรู้เชิญ คนมาขายแรงงาน หลบซ่อน ทำมาหากินนานวันก็ย่อมได้รับการเชื้อเชิญเช่นกัน ยิ่งอเมริกันผลิตสินค้าตรงกับกิเลส นำหน้าชาติอื่น ความปรารถนาจะมาตั้งรากฐานจุกอก

หลายอย่างในจานผม ร่อยหรอ พูดจากใจ อร่อย คิดตื้นๆ มากสิ่งกว่าจะเป็นส่วนที่เราสัมผัสได้ด้วยดี มากคนคงร่วมกายใจ มุ่งมั่นงาน อดกล่าวคำขอให้จำเริญ คนทำงานให้สังคม สังคมเจริญ ทุกคนย่อมได้อนิสงค์ของความเจริญงอกงามด้วยเสมอ

งานงวดนี้จัดที่วัดญี่ปุ่นสะดวกราคา ก่อนโน้นเช่าฮอลล์ของโรงเรียน ครับระเบียบกฎเกณฑ์มากมาย จะเปิดเข้าต้องเป็นเวลา อาหารถือกินย่อมอยู่ในที่บอกกล่าว และราคาแพง ครับเมื่อราคาแพงกฎเกณฑ์มากมาย หลายคนมีความคิดเป็นหนึ่งเดียว ไม่อยากใช้บริการอีก เหมือนกับคนแตกต่างกันมาก มากระบบกว่าจะหัวเราะร่วมกันได้ ต้องปรับปรุงและขยายตัวตน แม่บ้านนั่งจองติดประตูเข้า คำบอกเล่าเย็นสบาย เดินออกไปห้องน้ำสะดวก กลับบ้านเลิกงาน คล่องตัว

คนมานั่งแถวหน้าผม หันมาทักสวัสดีคะ คุณไพฑูรย์ จำดิฉันได้ไหม ผมตอบจำได้ครับ คุณเบญจวรรณ ภูมิแสน เป็นคนเต็มไปด้วยความสามารถในการเขียนหนังสือ เรื่องที่เขียนลงในหนังสือพิมพ์ไทยแอล.เอ. เรื่องเล่าจากล่าม

ครับการจะเป็นนักเขียนที่คนส่วนมากชอบอ่าน เนื้อหาน่าอ่านอย่างเรื่องเล่าจากล่าม มากสิ่งเป็นเรื่องของกฎหมายชีวิต เราทุกคนยิ่งเติบโตกับคำว่าประชาธิปไตย ความรอบรู้สังคมและกฎหมายจำเป็นต่อการวางตัว คุณเบญจวรรณ คงเป็นหนอนหนังสือ ประสบการณ์ของชีวิตมากมาย และสำคัญภูมิปัญญามีมาก สานต่อ ประยุกต์ให้ตรงกับจิตผู้บริโภค

ส่วนตัวชอบอ่านหนังสือ ขอบคุณพ่อแม่เป็นแบบอย่าง อบรมสั่งสอนให้รักการอ่าน แม่เคยบอกการอ่านนอกจากให้ความรู้ ทางศาสนาบอกว่าเป็นสมาธิ จิตจะมีหนึ่งเดียว อ่านจบรู้และสานต่อ ยิ่งเป็นนักเรียนถ้ารักอ่าน การเรียนย่อมกลายเป็นสิ่งง่าย ตอนเรียนมัธยมเลิกเรียนจะไปอ่านหนังสือที่ร้านขายเป็นเพิง เช่าอ่านบ้าง ถือความคุ้นเคยนั่งอ่านใต้เพิง โตขึ้นไปหอสมุดแห่งชาติ ที่ตรงข้ามสนามหลวงบ่อย เป็นครูชอบไปห้องสมุดกระทรวงศึกษา ทุกครั้งไปแอล.เอ. เหมือนตอนไปแอล.เอ. วันที่ 10 มิถุนายน 16 แวะร้านดอกหญ้าจะมีหนังสือติดมือมาด้วยทุกครั้ง ครับการอ่านคือการเพาะความคิด

พอถึงวันนี้ บอกได้ทุกวันไม่เคยหยุดที่จะอ่านหนังสือ ไปวัดหนังสือมากมาย เรื่องของธรรมะมีให้ถือติดมือกลับบ้าน ผมชอบอ่านหนังสือเนื้อหาทางศาสนา เป็นเรื่องการพัฒนาจิตให้เป็นผู้หยิบยื่น ปรับกายใจให้ทันกับยุคสมัย พยายามปรับตัว ยากแท้ ยังโกรธ ฉุนเฉียว เห็นแก่ตัว

การอ่านหนังสือ ลูกๆ เห็นยึดเป็นแบบอย่าง เลือกเรียนตามความชอบพอ อุปนิสัยและเป็นจริง ลูกๆ ไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเอง นั่นคือ จุดหมายของการอ่าน การเรียน ผลปรับตัว และความรับรู้พอใจ

เวลางานเริ่ม โฆษก ลี เกียว ทำงานให้วัดพุทธานุสรณ์มานานปี เป็นผู้ร่วมกิจกรรมของวัด ปัญหาของวัดมีจะเป็นกับซิตี้ ประชาชนรอบวัด ที่เรียกว่าเพื่อนบ้าน ได้รับการแก้ไข การแก้ไขข้อขัดแย้ง ถ้าคนเจริญ ย่อมมีความยั่งยืน เกื้อกูล

แน่นอนอาจแตกต่าง ระหว่างซิตี้แต่ละเมือง ประชาชนรอบวัด อย่างวัดมงคลรัตนาราม วัดอยู่เป็นศูนย์กลาง มีบ้านรอบๆ เป็นคนอเมริกัน วัดขายอาหาร กลิ่น คนมาจอดรถ กินเสร็จทิ้งของ ครับปัญหามากมาย ทางวัดสู้ เด็กๆ ของวัดที่เรียกปัญญาชน คงต้องหมายถึงรู้จักคิด ตรงกับปัจจุบัน การต่อสู้ใช้สื่อ วิทยุ ทีวี อาจารย์มหาวิทยาลัย และด้วยปัจจัยพวกซิตี้เบิร์คเล่ย์เป็นบุคคลเจริญทางความคิด ตามความคิดของเด็กยูซีเบิร์คเล่ย์ สิ่งดี สิ่งใหม่ เกิดกับสังคม ถือว่าเป็นสิ่งดีงาม ตรงกับหลักศาสนาเป็นเรื่องของ “จิตวิญญาณ” ย่อมต้องยอมรับในความศรัทธาของแต่ละคน ถ้าคัดค้านย่อมได้รับผลกระทบ บาปมากบาปน้อย ครับคือต่อสู้ตามกฎหมาย ชาวบ้านกล่าวหา กลิ่นเตรียมอาหารรบกวนมาก สรุปวัดมงคลชนะ ตรงกันข้ามกับวัดพุทธานุสรณ์ ผมอดยึดการหาเสียงของพรรคการเมือง ต่างโต้แย้ง หาข้ออ่อนแอของอีกฝ่าย ครับความเจริญของจิตใจอยู่ที่รู้จักต่อสู้

ผมต่อสู้ที่จะมาเรียนมหาวิทยาลัยในอเมริกานานมาก ทั้งๆ ที่มากปัจจัยต้องต่อสู้ต้องสอบโทเฟิ้ล สมัครเข้ามหาวิทยาลัยมีเงินก้อนเรียน ครับเริ่มแต่ปี 1964 แต่เมื่อต่อสู้ไม่ละเลิกแผน ทุกอย่างก็เป็นสูตรสำเร็จ

วันนี้ ลี เกียว มาพูดภาษาไทย ครับสำหรับผมคิดว่าเป็นงานแรก พูดได้เข้าใจดี พอพูดจบ เชิญท่านกงสุลใหญ่ ธานี แสงรัตน์ ขึ้นมากล่าว ลีพูดว่า กงสุลใหญ่ พูดไทยไม่ได้ ครับโจ๊กจะเกิดที่ไหนย่อมถึงองค์พร้อมความเบิกบานใจ พูดจบ กงสุลตีฆ้องชัย เราเชื่อความเป็นมงคลย่อมบังเกิด

งานเริ่ม วัฒนธรรมไทย โดยเฉพาะการแต่งกาย ฟ้อนรำ ดนตรี เป็นเอกลักษณ์ที่ดีงามของไทย อยากเห็นยังอยู่คู่กับไทยนานเท่านาน กิจกรรมมากอย่าง อยากได้ยินมีการแสดงวัฒนธรรมไทย มากสิ่งลดความสำคัญ ผมคิด วัดในเมืองไทย สามารถจัดงานวัด และนำวัฒนธรรมมาเสมอได้ อย่างลิเก รำวง หนังกลางแปลง อาหารตามถนัด

ภูมิใจกับเด็กๆ ตัวเล็กรำ ตีระนาด ดูสนุก อาจจะพูดว่าคนมากคนยังยืนหยัดดูแลสังคม ช่วยเหลือ หยิบยื่น เสียงพระทำความเข้าใจ โยมทั้งหมดพัฒนาจิตใจ เป็นผู้ให้ ชีวิตย่อมมีแต่สุขกายสบายใจ อย่าหยุด อย่าท้อแท้ มีสติระลึกรู้ตลอดเวลา