ตื่นเช้ามือ เป็นความเคยชินของชีวิต ออกจากห้องนอน เดินเข้าครัวเปิดน้ำหม้อกาแฟ หยิบ ครัวซอง 1 ตัว ตัดครึ่งแล้วผ่าครึ่งใส่ถาดอาหารอลูมิเนียม เข้าเตาอบ ตักกาแฟ 2 ช้อนชาพูน ใส่ลงในที่ทำกาแฟเทน้ำร้อน ยกตั้งบนแก้วกาแฟ ไม่นานกาแฟ ยี่ห้อ “เฟร้นโรส” ส่งกลิ่นครับ ขม หอม ไม่เติมน้ำตาลและครีม ความชอบพอรู้สึกว่าอร่อย กาแฟร้อน ซิบช้าๆ ความรับรู้ “ตื่นตัว”

เช้านี้เปลี่ยนจากครัวซองมาเป็นไข่ 2 ฟอง และเอาเบค่อน 5 ชิ้น สไลด์ใส่เตา ไม่นานกลิ่นเบค่อนหอม เปิดเตาอบ หยิบที่คีบกลับเบค่อน ครับปกติเบค่อนจะมีขนมปังปิ้ง หรือครัวซองด้วย แต่เช้านี้ไข่กับเบค่อน รู้สึกว่าพอกับความหิวแล้ว

ถือถ้วยกาแฟ จานอาหาร เดินมานั่งโต๊ะหน้ามุขที่บ้าน ห้องมุข กระจกล้อมรอบ ยื่นติดกับถนน 2 ด้าน ถนนด้านข้าง ถนนชื่อสต๊อกตั้น หลังบ้านเป็นภูเขา ถนนสายนี้จะลงจากภูเขา ลาดลงสู่อ่าว Bay Area เป็นอ่าวเมืองซานฟรานซิสโก น้ำจากมหาสมุทรแปซิฟิก ลอดใต้สะพานโกลเด้นเกจ ภายในเป็นอ่าวมีหลายเกาะ แม้แต่เกาะเคยขังนักโทษ ปัจจุบันย้ายนักโทษไปขังที่อื่น เหตุผลที่เอานักโทษไปขังที่เกาะ ยุคโน้นความคิดถ้านักโทษแหกคุกจะหนีเพื่ออิสรภาพ ทางรอดต้องว่ายน้ำ ครับยากที่จะ “รอด”

ปกติผมนิยมโต๊ะตัวนี้อ่านหนังสือ นั่งพักผ่อน โต๊ะนี้บ่อยครั้ง จะนำหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ ติดมือมาอ่าน ถ้าถามผมชอบคอลัมน์อะไร ครับหนังสือพิมพ์เป็นเรื่องราวใกล้ตัว ข่าวมีประจำสามารถติดมืออ่านได้ทุกวัน หลังจากอ่านเสร็จอย่าลืมทิ้งลงถัง “รีไซเคิ้ล” ครับจะน้ำหนังสือพิมพ์ “หลอม” แล้วทำเป็นกระดาษกลับมาอยู่ในมือท่าน แปลกหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ ที่เราอ่านทุกอาทิตย์ เรื่องราวจะเปลี่ยนตามเหตุการณ์ แต่สิ่งที่อาจจะเหมือนเดิม คือกระดาษที่เราถืออ่าน คือกระดาษเมื่อหลายเดือน อ่านเสร็จใส่ลงในถัง นำไปรีไซเคิ้ล กลับมาอยู่ในมือเราอีก เป็นการประหยัดวัตถุที่เราทำกระดาษ ถ้าถามผมอ่านเรื่องอะไรก่อน ผมจะอ่านเรื่อง “ความจริงหรือความคิด” หน้า 16

ปกติผมชอบอ่านหนังสือ เขียนหนังสือและการท่องเที่ยว เกิดอยุธยายุคโน้น อ่านหนังสือใช้ตะเกียง ครับถ้าอ่านนานควันจากตะเกียงจะรบกวน ผู้ใหญ่คือพ่อแม่บอกว่า ควันจากตะเกียงเวลาหายใจเข้าจะสะสมเกาะตามความชื้นภายในของปอด มีโอกาสเป็นโรคได้

ตื่นแต่เช้ามืด มานั่งนอกชาน ติดแม่น้ำป่าสัก เช้าของทุกวันจะมีเรือเมล์ เรือวิ่งด้วยเครื่องยนต์ วิ่งไปมารับคนไปตลาดหัวรอ ตลาดหัวรอคือตลาดเมืองหลวงเก่าของไทย เช้าพระสงฆ์จะพายเรือ “บินฑบาตร”

ช่วงผมเป็นเด็ก เรียนประถม แม่น้ำคือ “สถาบันของชีวิต” ชาวบ้านต่างจังหวัด ทุกครัวเรือน นอกจากน้ำฝน ประชาชนจะเก็บใส่โอ่งไว้สำหรับกินดื่ม แต่การเก็บน้ำฝนใส่โอ่งไว้กินไว้ใช้ ชาวบ้านจะรอให้ฝนตกหลายวันก่อน ชาวบ้านบอกว่าปล่อยให้น้ำฝน ชะล้างหลังคา รางน้ำ ให้ปราศจากฝุ่นและสิ่งสะสม พอฝนตกจะชะล้างหลังคา รางน้ำให้สะอาด หลังจากนั้นจะรองน้ำฝนใส่ตุ่ม

ผมเงยหน้าจากกระดาษเขียนหนังสือ ซิบกาแฟ ตักแอปเปิล แยะแตงโมใส่ปาก แม่บ้านทำไว้ให้ทาน ครับแม่บ้านชอบผลไม้ หน้านี้ผลไม้เยอะ ที่บ้านไม่เคยขาดมือ อโวคาโด้ แอปเปิล อาทิตย์นี้มีแตงโม การทานผลไม้ทุกวัน ช่วยระบบขับถ่าย เพราะผลไม้มีกาก

หยุดเขียนหนังสือ อากาศตอนนี้กับช่วงเช้ามืด แตกต่างกัน ช่วงเช้ามืด มองลอดหน้าต่าง อากาศเคลียร์ เห็นซานฟรานฯ สวยงาม ไฟฟ้าเต็มไปหมด ยอดตึกสูงๆ เห็นชัด

ช่วงตอนนี้ผมกลับมาเขียนจดหมายต่อเวลา 10:15 AM ท้องฟ้ามืด ฝนเริ่มตก ครับเมื่อ 6:00 AM มองลอดหน้าต่างอากาศสดใส เห็นตึกซานฟรานฯ ชัด เห็นทะเลภายในมองดูสะพานโกลเด้นเกจ สวยงามยามเช้า บางวันมีหมอกบางๆ รอบสะพาน จะเห็นความงามของสะพานงดงาม

พูดถึงความงามของธรรมชาติ มนุษย์ต้นไม้ ความรับรู้แตกต่างกัน ช่วงเช้าฝนยังไม่ตก อากาศเคลียร์ ไร้หมอก โดยเฉพาะช่วงเริ่มสว่าง ทุกบ้านเปิดไฟที่ซานฟรานซิสโก มีตึกสูง 20-30 ชั้นหลายตึก ความงามจากแสงไฟ แตกต่างสีของ

ดวงไฟ รวมเป็นอาณาจักร วงกว้างของเนื้อที่ บ้านเรือนตึกระฟ้า แสงไฟ ดูแล้วงดงาม ธรรมชาติที่มีความงามถึงจะแตกต่าง จิตใจก็ไม่อ่อนไหว ตามความงามของธรรมชาติ ผิดกับความงามของเพศหญิง ช่วงยังเรียนมหาวิทยาลัยจะที่เมืองไทย หรือมหาวิทยาลัยที่ออริกอน ความงามการแต่งตัว การพูดจา พฤติกรรมที่ใกล้ชิด สนิทสนม ครับความรู้สึกอ่อนไหว

ครับความงาม ความอ่อนไหว เป็นสิ่งงดงาม สร้างและพัฒนาความรับรู้ความรู้สึก “มันคือธรรมชาติ”

ผมหยุดเขียนหนังสือ ปล่อยให้ธรรมชาติรอบตัว ให้ชีวิตมีภูมิคุ้มกัน แค่ 2 วาที่ผมห่างจากยอดต้นมะกรูด ผมจำไม่ได้ ปลูกเมื่อไหร่ จากต้นเล็ก วันนี้ ต้นสูง เป็นพุ่มใบดกเขียว ฤดูกาลนี้มะกรูดมีลูกเยอะ ลูกกลม ผิวปุ่มปั่ม มะกรูดเป็นต้นไม้ที่เราสามารถนำใบมาแกง ต้ม แม้แต่ขยี้แล้วดม กลิ่นหอม หมอชาวบ้าน ชื่อ หมอต่าน อยู่ติดกับบ้านอยุธยา ผมเป็นเด็กเวลาเป็นไข้ไม่สบาย แม้จะเดินไปหาหมอต่าน ขอยา บางครั้งให้หมอมาตรวจ ยายุคโน้นผมกลัวยาต้ม จะมีรากใบของพืชหลายอย่างต้มรวมกัน บ่อยครั้งผสมกับต้นไม้รากที่รสขม รสจะขมปะปนในยาต้ม ยาบางประเภทฝนแล้วทาคอ (ในคอ) ขมขื่น พูดถึงหมอ อีก 2 วันคือวันศุกร์ 3 กุมภาพันธ์ หมอของบ้านจะมาเยี่ยม คือ แพทย์หญิงสุภัคร สุขกสิกร (MD.)

ผมเคยบอกว่า เหตุการณ์ที่นำพาลูกสาวไปเรียนหมอ ตอนนั้นลูกสาวอายุต่ำกว่า 10 ขวบ ผมพาไปวัดพุทธานุสรณ์ ครับการที่พาลูกไปวัด เหมือนพ่อแม่ผมช่วงเป็นเด็กทุกวัน “พระ” จะไปทำบุญที่วัด จะพาผมไปด้วยเสมอ แม่บอกว่า วัดคือทำความดี พระสงฆ์ท่านละกิเลส บวชเป็นพระทานอาหาร 2 มื้อ ไม่พูดคำหยาบ คำโกหก และสำคัญฝึกความคิดในทางบวก “คำว่าบวกคือ สิ่งดีงาม ถูกต้อง” ไร้คุณค่าทางอบายมุข การที่พ่อแม่พาไปวัด ให้คุณกับคุณธรรมและความดี

วันหนึ่งเพื่อนลูกสาว “หกล้ม” ขาครูดกับพื้น เลือดออกที่แขน ลูกสาว วิ่งเข้าไปในวัด เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ด และนำสำลีชุบยาเช็ดแผล ลูกสาวบอกกับเพื่อน และพ่อแม่ โตจะเรียนหมอ ครับถ้าความตั้งใจอยู่ในจิต ฝึกฝน อดทน เล่าเรียน ความฝันก็จะสำฤทธิ์ผลเสมอ

เหมือนลูกชาย ฝันจะเรียนเกี่ยวกับหนัง สุดท้ายจบปริญญาเอกทางด้านนี้ ทำงานที่บริษัทพาราเม้าส์

เงยหน้ามองท้องฟ้ามืด ฝนตกต้นมะกรูด ใบไม่ไหว เขียวอ่อนที่ปลายยอด ต่ำลงมาใบเขียวแก่ คงจะเทียบกับคนใบมะกรูดช่วงยอดใบอ่อน (ยัง) ไม่เขียว ยังไม่ให้กลิ่นและรส คงเหมือนเด็ก เรียนรู้เก็บประสบการณ์ รอวันข้างหน้าเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นแบบอย่าง