ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
10 สิงหาคม 2016 ตอนที่ 3

ชีวิตคนถ้าบ้านเมืองมีผู้บริหารความคิดอยู่ในวงแคบ หรือมักง่ายเห็นแก่ได้ บ้านเมืองจะหดตัว คำว่าหดตัวเนื้อที่เท่าเดิม แต่คนเพิ่มจำนวน คงจะเหมือนกรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงมานมนาน ธุรกิจสารพัดประเภทยังอยู่ในเมือง ช่วงหลายปี ขยายย้ายองค์กรของรัฐบาลออกไปไกลหน่อย เพียงต่างไม่กี่กิโลเมตร อย่างศาล ที่ทำพาสปอร์ต มันก็หนีไม่พ้นรถติดยิ่งติดระยะไกลมากขึ้น ปัจจุบันมหาวิทยาลัยในตัวเมืองหลายแห่ง ขยายตึกสูงขึ้น เนื้อที่เท่าเดิม เด็กมหาวิทยาลัยเพิ่มเป็นพันเป็นหมื่น ครับอยู่แต่ในห้องข้างนอกอย่างดีมีร้านขายของ แต่สถานที่หย่อยใจเล็ก สวนหย่อม เก้าอี้นั่งพักใต้ต้นไม้ ยิ่งที่ออกกำลังหายากมาก แล้วการศึกษาจะก้าวและพัฒนาให้เด็กได้เรียน เล่น คิด คงจะยาก

ครับคนทั่วโลกการทำมาหากินจะเหมือนกัน งานเข้าเช้าโดยปกติ 8 หรือ 9 โมง เหตุผลน่าจะเป็นความสะดวกของคน ในการทำธุระชีวิต บ้านหรือที่อยู่อาศัย สร้างย้อนหลายปี ห้องน้ำอาจมีเต็มที่สองห้อง ส่วนมากห้องเดียวยังหาง่ายอยู่ ครับเสียเวลา ยิ่งชีวิตคุณและผม ตกเป็นเหยื่อของวัตถุ ยิ่งให้หลงไหล มัวเมา อยากได้ไว้เป็นเจ้าของ บ๊ะยิ่งต้องวิ่งวุ่นทำงาน ปัจจุบันคนทำงานทำงาน 2 จ๊อปเยอะ ครับชีวิตแบกงานเยอะ เพราะรายได้ขั้นต่ำ สืบสาวถึงต้นตอ ตอนเป็นวัยหาความรู้ ไม่สนใจ ริหันชีวิตสู่ทุจริตหนทาง พออายุมากขึ้น ต้องกินต้องใช้ ชีวิตต้องช่วยตัวเอง จะทำนิสัยเหมือนคนไทยทั่วไป แบเงินขอพ่อแม่ไม่เข้าท่าละคุณ สิ่งรอบตัวแพง และคนเป็นพ่อแม่ก็ยังอยากเก็บแน่นไว้เป็นเจ้าของ เสื้อผ้า อาหาร โทรศัพท์ รถยนต์ อีกสารพัด ยิ่งมีลูกหลายคน โรงเรียนฟรีไกล สารพัดยากที่จะเข้าเรียน โรงเรียนเอกชนแพง ครับเด็กเยอะกว่าจะมานะเรียนจบ ดูสิ่งที่นั่งทับ ไอย่า หนี้ดอกเบี้ย นั่งยิ้มหยัน

ครับทุกคนที่ชีวิตรับผิดชอบ ไม่ยกเว้น ต้องตื่นเช้า เด็กๆ จะตื่นก่อนพ่อแม่เยอะ เข้าห้องแปรงฟัน เรื่องแปรผัน กว่าจะทำเป็นอุปนิสัยต้องบ่นว่ากันนาน เด็กขยันหน่อยจะอ่านหนังสือ ทำการบ้าน ถ้าพ่อแม่สอนลูกดี เด็กๆ จะดูแลตัวเอง แต่งตัวเอง เรื่องเป็นระเบียบเก็บกางเกง รองเท้า ขึงเตี่ยว ก็ต้องปากบ่นบ่อยหน่อย ครับขึงเตี่ยว ก็ต้องปากบ่นบ่อยหน่อย ครับถ้าเราสอน อบรม พอร่วงหลายปี ทุกอย่างเป็นระเบียบ ยิ้ม สบายใจ

ผมคุยกับหลวงพี่บ่อย และชีวิตอาศัยหลับนอนที่วัด 7 ปี ญาติพี่น้องได้ดีก็เพราะวัด หลวงพี่ที่สอนศีลธรรมจะตื่นตี 4 ท่องจำความรู้ นั่งสมาธิ และสำคัญต้องฝึกคิดคุณความดีของพุทธศาสนาให้หยั่งรากลงปักแน่นในชีวิต ถึงเวลานอนคุณความรู้ไม่หายไปไหน ก็ยังนั่งรอท่าในภวังค์จิต

ครับคนไทยคุ้นกับการอบรม จะได้รับการสั่งสอน หรือได้ยินได้ฟัง “ควรมีชีวิต พอเพียง” ไม่ต้องเดินตามความเร่าร้อนของวัตถุ รู้จักใช้ ประยัด พอเพียงอาจรวมถึงใช้เงินเป็น เหลือเก็บ สะสมบ้าง และทำบุญ การบุญต้องรู้จักประมาณ อย่าบ้าชวนเชื่อใช้ปัญญาคิด หลายปีมาความคิดผมเกี่ยวกับเด็ก ถูกทอดทิ้ง คนไม่มีบ้าน โดยเฉพาะคนไม่มีบ้าน เดี๋ยวนี้จะถูกไล่บ่อย เพราะสกปรก น่าเห็นใจเพราะสมบัติของเขาไม่มีที่เก็บ กินเสร็จ กระดาษ กล่อง พลาสติก ไม่มีที่ทิ้ง จะวางไว้ข้างตัว ลุกเดิน มองดู บ๊ะสกปรก ห้องน้ำ ยิ่งดื่มเหล้า ปวดฉี่ มองขวาซ้าย ยืนหันหน้าเข้ารั้ว ความธรรมชาติปลดเปลื้องออกจากร่างกาย หลายคนบอกว่ามักง่าย สกปรก ผมไม่มีคำตอบ ถ้าผมจะพูดความจริงเกือบทุกวันจันทร์ ผมจะเอาถุงอาหารประมาณ 5 ถุง มีขนมปัง แฮม ผลไม้ และน้ำไปให้ 2 อาทิตย์ ไปวัดของเหลือ ท่านิกรณ์ให้ผมเอากลับบ้าน ผัดผักเยอะ ข้าวเป็นถาด ผมเอามาบ้าน รุ่งขึ้นทำข้าวผัด ใส่แฮม ใส่บล็อกเคอลี่ ไข่ ไปซื้อจากกระดาษที่มีช่อง จากร้านแคชแครี่ มาถุงหนึ่ง 50 ใบ ราคาเกิน 10 เหรียญ ใส่ข้าวผัด ผลไม้ แพ๊คได้ 8 กล่อง ครับขับรถไปใต้สะพาน ยื่นข้าวผัด คนได้แล้วมาขออีก ผมรู้แต่ว่า เมื่อหิว มีคนเมตตา ความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้น ความเจริญรู้จักใช้บุญกุศลทำให้ถูกต้อง สิ่งอัปมงคลในความคิดน่าจะถูกลิดรอนถอนราก ก่อนโน้นทุกวันอาทิตย์ ผมจะทำอาหารไปถวายพระ เดี๋ยวนี้ก็ยังทำ ทานเสร็จของเหลือ แม่บ้านขอกลับบ้าน เพื่อมาให้คนไม่มีบ้าน หลายคนมองหน้า ความคิดคงคิดว่าเอามาทานเอง ครับพื้นภูมิกระผม คงมีความเจริญงอกงามกว่าความคิดที่คนคิดผิดมากมายหลายช่วง หลายคนให้กำลังใจ ทำเถอะ ของเหลือพระก็ทิ้ง เหมือนตอนเด็กหลายวัดไข่เค็มถูกทอดทิ้งมากมาย ถ้าต่อบุญด้วยทำทาน น่าจะถูกต้อง โลกปัจจุบันทุกวันเราออกนอกบ้าน ภาพโฆษณาที่เราสัมผัสคือการมีชีวิตของคน เดินบนถนน ถือถ้วยกาแฟสตาร์บัคส์ เดินข้ามถนนหมดความสนใจคนรอบข้างยกโทรศัพท์พูด กดหากิ๊ก ครับคนอดวิจัย ข้อความที่เสียเวลาอ่าน และจดจำมาใช้ มากสิ่งเป็นเพียงความคิด ถ่ายทอดจากจิตอคติ ถึงผู้มีประสาทรับรู้ แต่ขาดปัญญาพิจารณา

ประสาทและจิตเมื่อยินดี ก็จะสะสมไว้ ครับคนเราทุกข์บ่อยก็เพราะเรารับสิ่งที่เกิด และหดหายเป็นของจริงแท้ หลวงพ่อพุทธทาสท่านบอกว่ารู้จักปล่อยวาง ความสุข นิพพานชั่วคราวเกิดทันที หลายคนงงทำอย่างไร สงสัยศึกษาอ่าน ถามลองทำสิ่งดีๆ ออกจากแอล.เอ.มานานโข อากาศโพล้ คงอีกไม่นานดวงอาทิตย์คงไปให้แสงสว่างอีกด้านหนึ่งของโลก ครับดวงอาทิตย์ไม่เคยหลับนอน ทุกสิ่งงอกงาม เติบโต เจริญ จากแสงของดวงอาทิตย์ ยิ่งปัจจุบัน เราเอาแสงของดวงอาทิตย์เก็บตุนใช้ในบ้าน จะไฟฟ้า แอร์ มากมายราคาประหยัด ลดภาวะทุน และทำลายสิ่งที่เกิดกับโลก

รถสวนทางอีกด้าน เป็นพืดต่างเปิดไฟหน้ารถ ครับจะวันไหน ช่วงเวลานี้ต่างก็รีบไปสู่จุดปลายทาง บ้าน พักผ่อนหลับนอน สร้างสิ่งดีๆ กับครอบครัว นักจิตบอกว่าครอบครัวเพียงพูดคุยช่วยกันทำงาน ช่วยเก็บบ้าน กวาด ล้างจาน เวลาพักผ่อนกุ๊กกิ๊ก ถ่ายทอดความรักความพอใจให้แก่กัน ครับจิตจะเก็บความสุข ความพอใจ ให้กับชีวิต

ย่อมตรงกันข้าม ถ้าเป็นคนเห็นแก่ตัวไม่ปรับปรุงแก้ไข นิสัยที่รับถ่ายทอดมา บ่น จู้จี้ ถกเถียง ไม่มีเมตตาต่อกัน ความปกติสุขของชีวิตย่อมด้วนขึ้น หลายคนอยู่ด้วยกันนานมีลูก ทะเลาะกันทุกวัน คนที่ได้รับพฤติกรรมที่เลวร้ายคือลูก

รถวิ่งกำลังไปได้เต็มอัตรา ประมาณ 70-75 ครับ ความเร็วขนาดนี้ โดยปกติก็ขัดกับกฎหมายแล้ว บนฟรีเวย์ ส่วนมากจะเหมือนกัน กฎหมายให้ 65 ไมล์ต่อชั่วโมง เร็วบ้าง ช้าบ้าง ไม่มาก คนดูแลกฎหมายก็หยวน แต่ถ้าขับช้าแล้วยังอยากอยู่เลนเร็ว ก็ไม่ใช่เรื่องถูก ถ้าช้าครับอยู่ขวาสุด

รถเริ่มสโลว์ และเกือบหยุด ผลปรากฏว่าอุบัติเหตุ ครับจะมีรถตายตามสาเหตุของปัจจัยก็น้อย ผมไปทำรถที่บริษัทโวลโว่

เขาให้รถมาใช้ 4 แสนไมล์ ยังวิ่งใช้งาน รับใช้ได้ดี รถโวลโว่ อ่านจากหนังสือพิมพ์ ซื้อปี 66 คนขับยังใช้อยู่ มือเดียว ลูกเมียไม่ให้แตะ เคยขับตะวันออกสู่ตะวันตก ไมล์บนหน้าปัด 4 ล้าน ครับรถไมล์มากน้อยคุณภาพของรถย่อมแตกต่าง เวลาซื้อรถเก่า ควรดูราคาตามบลูบุ๊ค และการโฆษณาขาย ถ้าติดไว้ที่กระจกว่า “ขายขาด” จะเสีย จะซ่อมไม่สามารถช่วยได้ ขายแล้วขายเลย เคยมีเรื่องฟ้องร้องขึ้นศาล บ่อยเรื่องซ้ำ ปรากฏคนซื้อรถใช้ไม่ได้ จะแพ้ความเพราะเขาบอกแล้วซื้อขายขาด เวลาซื้อคนแนะ ก่อนมัดจำ เซ็นสัญญา ควรลองขับให้ช่างดู ตรวจ ลงความเห็น ถ้าช่างยกธงผ่านเวลาเซ็นสัญญาจ่ายเงิน ต่อรองได้ทำ ถ้าเซ็นแล้ว สิทธิต่างๆ ความชอบธรรมเป็นฝ่ายของคนขาย

ครับสังคมโลก เปลี่ยนแปลงเยอะ แม้แต่ที่อยู่อาศัย ถอยหลังหลายสิบปี คนอยู่รอบนอกซานฟรานซินโก บ้าน ห้องแถว ราคาไม่แพง ในตัวเมืองตึกเตี้ยๆ คนไม่ชอบอยู่ เพราะเช้า สาย เย็น คนเฮโรมาทำงาน ครับรถ คน รถเมย์ เดินซื้อของวุ่นวาย คนมีสตังค์ ย้ายไปอยู่นอกเมือง คนรวยคนมีความรู้ไปอยู่ไหนสังคมก็พัฒนาสิ่งดีๆ จำเป็นให้ โดยความเต็มใจ โรงเรียนรัฐดีๆ มีครูดี ห้องสมุด ผู้ปกครอง มีธนาคารมากมาย ศูนย์กลางความสะดวก คนรายได้น้อย ถึงตัวเมืองจะแออัด ก็สะดวกต่อการมีชีวิต

หลายปีมา คนรวยย้ายตัวมาอยู่ในเมือง บ้านเรือนแพงขึ้น ค่าเช่าวันนี้หลายพันเหรียญ ครับชีวิตคนรายได้น้อย ครอบครัวหลายคนเคยอยู่สะดวก สบาย ถูกอเปหิ ต้องย้ายตัวเอง เร่ร่อน หาที่ถูก แออัดอยู่ ครับตึกเคย 2-3 ชั้น นายทุนขอซื้อ เสนอราคาไม่สามารถปฏิเสธได้ คงเหมือน บิลเกต ซื้อบริษัทผลิต เสนอเงินก้อนโต สุดท้ายเงินก็ยังมีอำนาจในการต่อรอง

เหมือนบ้านเรา คนรวยมีที่ดิน หลายแสนไร่ ย่อมซื้อจากเจ้าของหลายหมื่นครอบครัวโดยธรรมชาติ เกษตรกรคนไทย ชีวิตขึ้นอยู่กับธรรมชาติ ฝนตก น้ำท่วม นำปุ๋ยธรรมชาติมาให้ ผลิตผลดี ขายได้ราคาก็มีความสุข ถึงไม่รวยคนไทยที่ใช้แรงงานก็ยังรักงาน ขยันมานะ ถึงจะไม่ร่ำรวย มีงานใช้แรงงาน ได้เงินใช้พอบ้างไม่พอบ้าง พอมีเงินส่งลูกเรียน ทำบุญ เรื่องคิดย้ายหางานที่มีรายได้มั่นคง ตกหล่นเพราะความคิดบอด

แต่สังคมปัจจุบันเปลี่ยน ชาวเกษตรกรไทยพึ่งธรรมชาติไม่ได้ ผลิตผลถูกกดราคา หนี้สินยืมเพื่อสร้างผลผลิตสินค้าถูกกดราคา เพราะพ่อค้าคนกลางฉลาดคิด สามารถหาผลประโยชน์ได้ ถ้าไม่ขายสินค้าบางอย่างจะหมดคุณภาพ ครับสุดท้ายก็ทนเสนอราคาขายที่ทำมาหากิน ที่ควรเป็นมรดกให้ลูกหลาน เมื่อเสนอราคางาม คำพูดหว่านล้อมที่ดินก็ย่อมถูกขายเปลี่ยนมือ ชีวิตหลังจากขายเร่ร่อน หมดความคิดกระตือรือร้น เหมือนเมืองใหญ่ ตึก 2-3 ชั้น หมู่บ้านโทรม ถูกเสนอเงินซื้อ ทุบทิ้ง สร้างสิ่งทันสมัย ราคาเพิ่มมากมาย คนรวมเป็นคนมีพลังย้ายมาอยู่ใกล้งาน

ครับทุกชีวิต นับวันถ้าไม่วางแผนชีวิตปลายทางก็แย่ รู้จักเก็บเงิน มีลูกฝากให้ลูกเพื่อเรียน แก่ตัวจะพึ่งรัฐก็คงลำบากขึ้น มองดูรัฐจ่ายเงินจากภาษีคุณและผมให้กับคน จ้องคิดหาลู่ทางไม่ทำงาน มีชีวิตสะดวกสบาย ครับผมชีวิตจริงๆ ถ้าตัวเราไม่พึ่งตัวเอง ไม่วางแผนชีวิต ความสุขจะเจือจาง ทุกข์จะมีอำนาจมากขึ้น แม้แต่ความสุขประเดี๋ยวก็หดจู๊