7:35 AM เช้าวันจันทร์ เดือนกรกฎาคม ถือกาแฟร้อนๆ ยี่ห้อ French Roast ผมชอบดื่มกาแฟทุกเช้า ดื่มไม่เกินแก้ว ไม่เติมครีมและน้ำตาล ส่วนมากช่วงดื่มกาแฟจะถือถ้วยกาแฟมานั่งห้องโถง ห้องโถงมีห้อเล็กติดต่อเป็นห้องมุมของบ้าน กว้าง 5 ฟุต ยาว 12 ฟุต เป็นห้องมีบันไดขึ้นหน้าบ้าน บันไดนี้ไม่ได้ใช้มานานมากเกิน 20 ปี เวลาเข้าบ้านจะใช้ห้องที่เป็นโรงรถ สะดวก สบาย ห้องนี้จะอยู่สูง มองดูรถวิ่งและวิวทะเลภายใน เมืองซานฟรานฯ สะพานโกลเด้นเกจ ห้องนี้เป็นห้องเขียนหนังสือ อ่านหนังสือ เหตุผล เป็นห้องกว้าง กระจก 3 ด้าน อีกด้านเปิดกว้างติกกับห้องทีวี ห้องกิจกรรม และชั้นหนังสือ พอหยุดถึงการอ่านหนังสือ ผมคิดว่าครอบครัวขอบอ่านหนังสือกันทุกคน อย่างแม่บ้านเคยได้ทุนมาอเมริกาก่อนผม ผมมาอเมริกาเดือน 8 ปี 1968 ได้รับทุน

พูดถึงเรื่องเรียน ครอบครัวชอบเรียน ผมมาอเมริกา 1968 มาเรียนปริญญาโทที่ Eastern College เมือง La Grande เป็นวิทยาลัยที่อยู่เชิงเขา เป็นเมืองเล็กๆ เป็นเมืองวิทยาลัย ผมมีลูกสาวคนโตจบแพทย์ (หมอ) จากเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ การเรียนหมอหลังจากจบไฮสกูล (เกรด 12) ใช้เวลาเรียนรวมทั้งฝึกงาน ราๆ 11 ปี หลังจากจบไฮสกูล ตั้งใจเรียนหมอ สอบเข้าเรียนหมอ 4 ปี แรกเรียนเตรียมแพทย์ จบ 4 ปี สอบเข้าเรียนหมอ ลูกสาวสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เคมบริดจ์ (หมอ) อีก 4 ปี รวมเวลาเตรียมแพทย์ 4 ปี เรียนหมอ 4 ปี เป็นเวลา 8 ปี ยังทำเงินไม่ได้ ต้องฝึกอาชีพหมออีก 3 ปี การเรียนทุกสาขาที่เป็นวิชาชีพ เป็นความถูกต้อง หลังจากจบทางวิชาการ ก็ต้องเรียนฝึกหัด คือ การใช้ความรู้ ความสามารถ ความพร้อมทางความคิด คือการเรียนจริงจากการสัมผัส คือการฝึกงาน เรียนรู้กับคนไข้จริง อีก 3 ปี รวม 11 ปี เหมือนผมช่วงหนุ่มเรียนครู จบ กศ.บ. บางแสน จบปริญญาโทรัฐออริกอน

ช่วงการเรียนหมอ 4 ปี ลูกสาวไปเรียนที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ การย้ายเรียน เปลี่ยนสถานที่ คือ เปลี่ยนรัฐหรือประเทศ การเปลี่ยนสถานที่ คือการสัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆ

เหมือนการเดินทางท่องเที่ยว การเปลี่ยนสถานที่ท่องเที่ยว และลักษณะการเดินทาง อย่างบินหรือทางครูซ (เดินทางโดยเรือ) ประสบการณ์แตกต่าง

ผมมีประสบการณ์ เดินทางโดยเรือโดยสารอย่างเรือ Princess จุคนได้เป็นพัน ประมารณ 19-20 ชั้น อย่างปรินซ์เซส บนชั้น 19 ผมจะเดินขึ้นไปทุกวัน มีการฝึกตีกอล์ฟ ใช้ตาข่าย มีห้องออกกำลังกาย สามารถเดินรอบๆ เรือ มองบรรยากาศรอบๆ ช่วงเย็น หยุดเดินเที่ยวในเรือ ผมจะถือแก้วไวน์ (ชาโดว์เน่ย์) เย็นๆ ติดมือ

ครับพูดถึงไวน์ และของมึนเมา อย่างเบียร์ หรือเหล้าประเภทจอห์นนี่วอคเกอร์ (แบล็ก) ผมหยุดมาเกิน 20 ปี

วัยวันนี้ 86 ปี (ย่าง) ดื่มกาแฟไม่เพิ่มครีมและน้ำตาล เลิกดื่มประเภทของมีนเมา หันมาดื่มน้ำ หรือน้ำส้มแทน

ช่วงอยู่กับ “สมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์” วัดราชบพิธ อาทิตย์ละ 2 คืน ราวๆ ชั่วโมงกว่าๆ ท่านจะอบรม สั่งสอนผม โดยเฉพาะเรื่อง “อบายมุข” ดื่มของมึนเมา เล่นการพนัน

พูดถึงการเสี่ยงโชค (การพนัน) ผมยังมีบ้าง ถ้าเดินทางโดยเรือ แต่เล่นไม่มาก หมดเวลา คิดว่าการพนันคือ กิจกรรมของชีวิต ก่อนโน้นเคยยึดความคิด การพนันคือ กีฬา ผ่อนคลาย ได้น้อยเสียมาก วันหนึ่ง บนเรือครูซ หลังจากกระเป๋าแฟ๊บ ไปหยิบไวน์ชาโดเน่ย์ เย็น มานั่งที่กาบเรือ “พิจารณา” การพนันมีเล่น อาจได้หรือเสีย ย่อมเพิ่มกิเลส เล่นได้ ดีใจ อยากได้เพิ่ม เล่นเสีย อยากได้เงินคืน ทุ่มต่อ เอามือลูบกระเป๋าไม่มีเหลือ

หยิบกาแฟเย็นๆซิบ มองไกล บนโต๊ะผมจะมองเห็นทะเลภายใน สะพานโกลเด้นเกจ สะพานเบย์บริดจ์ เมืองซานฟรานซิสโก เมืองตีนสะพานโกลเด้นเกจอีกฝั่งคือเมืองเซ้าท์ซาริโต้

หลังบ้านผม ทุกเย็นผมจะนั่งอ่านหนังสือ บนเด็ค ศาลาทรงไทย บ่ออาบน้ำมองลองเห็นเกาะต่างๆ หลายเกาะ วันอากาศดี มีเรือใบ

หลังจากพักผ่อนสายตา จะเดินลงบันไดห้องอาบน้ำ มาที่ฝึกตีกอล์ฟ ผมมีที่ฝึก ชิฟกอล์ฟจะแวะมาฝึกทุกวัน ปกติสมัยถอยหลังไป 30 ปี อยู่เมืองอลามีด้า มีสนามกอล์ฟ 2 สนาม สนามเหนือ และสนามใต้ 18 หลุม มีสนามเล็กๆ 9 หลุม และมีที่ฝึกตีกอล์ฟ

เหลือเชื่อ ผมเคยชอบกอล์ฟ จะไปซ้อมทุกวัน ออกรอบอาทิตย์ละ 2 วัน พอวันนี้ผ่านมาเกิน 10-20 ปี ไม่เคยไปสนามกอล์ฟ ยิ่งพูดถึงออกรอบตีกอล์ฟกับเพื่อน หยุดมานานมาก

แต่ทุกวันช่วงเย็น ผมจะฝึกหัดตีกอล์ฟหลังบ้าน มีตาข่าย และบนศาลาทรงไทย บ่อว่ายน้ำ ผมมีที่ซ้อมพัด แปลกพอถึงวันนี้ ทุกสิ่งคลายความผูกพัน ไม่คิดจะออกรอบอีก

มากสิ่งในชีวิตวัยสูงอายุ เปลี่ยนจากการเล่นกอล์ฟ ทุกวันจันทร์-ศุกร์ ผมจะขับรถไปราวๆ ไมล์ ไปออกกำลัง YMCA เมืองอัลบานี่ การออกกำลัง ปกติจะมีคลาส คนเล่น 30-40 คน รุ่นวัยสูงอายุอย่างผม มีผู้ชาย 3-4 คน นอกนั้นเป็นผู้หญิง ผมถ้าจะสรุปการออกกำลังกาย โดยเฉพาะวัยสูงอายุ ผู้หญิงยังกระตือรือร้น ทุกที่ที่ผมเคยไป แม้แต่เมืองอลามีด้า

ทุกวันผมยังไปออกกำลัง ไม่เข้าคลาส แต่จะออกกำลังด้วยตัวเอง การออกกำลังที่ผมทำทุกครั้ง อันแรกจะนั่ง เซตที่นั่ง และแป้นห่างกัน ยกเท้าวงบนแป้น ยืดขา ถีบแป้นประมาณ 50 ครั้ง แล้วเดินไปยืนบนแป้นเคลื่อนขึ้นลง

ผมจะอยู่ใน YMCA ประมาณชั่วโมง อาทิตย์ละ 5 วัน คิดกับตัวเอง วัยนี้ 86 ปี เราต้องช่วยตัวเอง ยังโชคดียับขับรถได้ เดินทำสวนทุกวัน ซ้อมกอล์ฟหลังบ้าน และอดขอบคุณหนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ เปิดโอกาสให้ผมเขียนบทความ “ขอบคุณครับ” การอ่านหนังสือจะอ่านทุกวัน

พูดถึงการเขียนบทความ ทำหนังสือ ผมเคยทำและเขียนมานาน

อีกอย่างผมเริ่มมาได้เดือน อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง หลังจากออกกำลังกายที่ YMCA พอเลิกผมจะขับรถไปริมทะเลภายใน มีถนนวิ่งรอบทะเลยภายใน เชื่อมหลายเมือง

จากเมืองผม เอลเซอริโต้ ไปอัลบานี่เมืองเบิร์คเล่ย์ และเมืออัลบานี่ ผมหลังจากออกจาก YMCA จะแวะร้าน เบอร์เกอร์คิง ซื้อแฮมเบอร์เกอร์ น้ำ ติดมือ ไปจอดรถเป็นที่ดิน มีสะพานยื่นออกรอบด้วยทะเลภายใน ผมจอดรถ ถือแฮมเบอร์เกอร์เดินบนสะพานยาวของริมฝั่งทะเลเมืองเบิร์คเล่ย์ ยาวบนทะเลภายใน ราวๆ หนึ่งในสี่ไมล์ มองตรงจะใกล้กับเมืองซานฟรานซิสโก ทางซ้ายมือเป็นสะพานเบย์บริดจ์ สะพานมีช่วง 2 ชั้น เชื่อมเมืองซานฟรานฯ และเมืองเบิร์คเล่ย์ ตรงกลางสะพานเป็นเกาะชื่อเทรดเชอร์ไอแลนด์

ครับธรรมชาติคือความงาม เรามอง สัมผัส สิ่งที่รับรู้ คือความสงบของจิตใจ บางวันจะมีเรือใบวิ่ง บางช่วงของฤดูกาลจะมีคนเล่นสกี ผมมองตรงจากสะพาน ยื่นลงมหาสมุทร ภายในมีเกาะเคยเป็นเกาะขังนักโทษทางคดีอาญา

อดคิดสะพานในหลายที่ของเมืองไทยที่ยื่นออกจากแม่น้ำ เราสามารถกระโดด ว่ายน้ำ ช่วงเด็กๆ ว่ายไปเกาะเรือพ่วง ยุคปัจจุบันเด็กว่ายน้ำหมดยุค เรือพ่วงก็สิ้นสุด การขนส่งใช้ถนนแทน