ผมนิยมออกจากบ้านทุกวัน ไม่ไปไกลบ้าน ชอบออกไปเดินตามร้านโกรเซอรี่ ร้านพวกเสื้อผ้า ของใช้ ยิ่งของประเภทฟุ่มเฟือย มีติดตัวสาวๆ สนใจ สิ่งสุดท้ายหายจากความรู้สึกของชีวิตมานานปี พยายามนึกเมื่อไหร่แล้ว นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก เปล่าอายุมากแล้วหลงลืม ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก เหลือเชื่อ ผู้หญิงสูงอายุทั้งนั้น อายุเกิน 90 เกิน 100 ความจำยังเป็นเลิศ ที่วัดพุทธานุสรณ์ คุณน้าจะให้ลูกพามาวัด นั่งฟังเทศน์ สนทนาธรรม ครับผมเคยคุยด้วย ผมยกมือไหว้ สวัสดีครับคุณน้า คุณน้ายิ้ม สบายดีหรือค๊ะคุณไพฑูรย์ ฉันยังชอบอ่านเรื่องคุณเขียนลงในหนังสือไทยแอล.เอ. หน้า 16 บ่อย เคยบอกคนรู้จักลองเอาเลข 16 ไปซื้อหวย 2 ตัว อาจมีโชค แล้วท่านยิ้ม คงแหย่ลูกหลาน ท่านคงไม่สนอบายมุข ครับปลายถนนบ้านผม คุณน้าอายุ 90 เพิ่มอีกหลายปี ยังอ่านหนังสือ ดูละครไทย ที่เจ๋งคือยังรับจ้างทำสารพัดเกี่ยวกับเสื้อผ้า ทำอยู่กับบ้าน บ้านเป็นย่านธุรกิจ ครับเมื่อบ้านตกถึงมือลูก ถ้าอยากจะเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว ขายพอยังชีพ

ก่อนมืดค่ำเปิดกระป๋องนับเงิน วันนี้พอแล้ว แล้วปิดก่อนเวลา ครับลูกๆ ควรรักแม่มากๆ แม่ห่วงใยลูกเสมอ อีกคนพี่ศรี มาวัดทุกวันอาทิตย์ ลูกหลานพามาที่วัดมงคล หน้ายิ้มละไม พระที่วัดต่างอนุโมทนา ให้บุญกุศล เพราะท่านยังทำบุญ หนักมือใครคุยด้วยให้ศีลให้พร

และยังมีอีกหลายคน เป็นผู้หญิงทั้งนั้น โดยปกติผู้หญิงคนเป็นแม่มีคุณภาพของชีวิต น่าอนุโมทนา ผู้ชายรุ่นผม หลังผม มีมากมายชีวิตธรรมชาติ เรียกความเป็นตัวตน คือดูแลตัวเอง ถูกริบวันละเล็กละน้อย ครับทิ้งภาระไว้ให้เมียและลูกช่วยเหลือดูแล ครับคงจะนึกถึงคุณความดีของลูกเมีย เสียง “สาธุ” จากไกล ลึกลับ อย่าหยุดกระทำความดี เพียงคิดดี ช่วยตัวเอง ตามที่ตัวพอช่วยได้ เลิกบ่น เลิกรำคาญ อย่าใช้เมียมากเกินเหตุ ถ้าเกิดเธอเบื่อหน่าย หอบงานในหน้าที่ที่ดูแล หลบหน้าหายไป ครับคงจะนั่งคอตก ก้มหน้า กูไม่ควรเอาเปรียบชีวิตเธอเลย คงรับรู้ความทุกข์ละซี รู้ไหมสิ่งที่รับคือบาปกรรม

ผมเชื่อคนเราเช้าตื่นนอนอย่างแม่ของทุกคน หุงข้าว ปลุกลูก ถามการบ้าน เล็กหน่อยเสื้อผ้า เตรียม ยังเล็ก เรื่องที่แม่บ่นตลอด และลูกก็เชือนแชคือแปรงฟัน โตหน่อยเสื้อผ้าที่ใช้แล้วบอกให้ใส่ที่ซัก ก็ยังนิยมกองทิ้ง เด็กหลายคนอาจมีบ้างแต่น้อยเตะไปกองใต้เตียง แม่จัดอาหาร เช็คการบ้าน ไปส่งโรงเรียน เพียงงานแม่ทำทุกเช้าหลังจากไปทำงาน ครับมันคือคุณความดี คุณความดีคือบุญกุศล ทำทุกวันคิดพัฒนา มีสติ ครับความเจริญทางปัญญาย่อมเกิด

ร้านที่นิยมคือร้านของเก่า ครับคำว่าเก่า คือของส่วนมากจะผ่านเวลา อย่างของใช้ มากชิ้น ยังคงสภาพดี แต่ไม่เป็นตามกาลเวลา (พัง) ก็โล๊ะส่งต่อไปให้ซาเวชั่นอามี่ ครับร้านประเภทนี้รับของบริจาคมาคัด ปรับปรุง แล้วขาย รายได้ส่งไปบำรุงกิจกรรมสาธารณะ ของเก่ามากประเภทอย่างประเภทไม้ ประตู เต้นท์ กระเบื้อง ไม้ค้ำคนพิการ เฟอร์นิเจอร์ มีคนที่เรียกว่า ช่าง “ซ่อมแซมต่อเติม“ รื้อย่างห้องน้ำ ถอดโถส้วม อ่างน้ำ ฝาฝักบัว แม้แต่ที่ใส่สบู่ แขวนแปรงสีฟัน ใส่รถ แทนที่จะทิ้ง ไปขายร้านที่ขายของเก่า มากสิ่งขายกลางแจ้ง แม้แต่เตาปิ้ง ของดีหน่อยวางหลับนอน รอคนชอบพอมาซื้อ นำกลับไปขัดถูก ลงน้ำมัน บ๊ะดูเป็นของเก่า สวยตามกาลเวลา ราคาอาจแพง ราคาต่อไม่ได้ ขาดตัว ร้านประเภทเก่า คนนิยมลงทุนจ่ายสูง ซื้อมาตกแต่งบ้าน อย่างโอ่งปั้น รูปวาด ไม้สักต้นใหญ่ คงลักตัดแกะเป็นรูป สวยงาม โต๊ะไม้สักแกะผมชอบ ครับที่นั่งถึงจะนั่งไม่สะดวกสบาย ไม่อ่อนโยนกับหลัง ก้น และขา แต่พอนานวัน ความรู้สึกคุ้น มองเมื่อไหร่ สมบัติมาจากอยุธยาตอนกลาง สง่า

สิ่งที่เก่า แล้วคนอยากโล๊ะทิ้งคือนักการเมืองหน้าเก่า อยู่มานานสมัยปู่ย่า พ่อแม่ จากบ้านเมืองอุดมสมบูรณ์ น้ำมีปลาเยอะ น้ำยังอาบ ดื่ม รดผักไม่มีสารพิษ เดี๋ยวนี้คนรับใช้ชาติที่มีเกียรติจากตัวเล็ก ได้ตำแหน่งกินกระทรวง และยิ่งกระทรวงเงินหมุนเวียนเกี่ยวกับพัฒนาเยอะ บ๊ะไปไหนนอกจากลูกน้องจ้างจากเงินภาษี ไม่ต้องเลือกตั้ง หลายนายเงินเดือนสูงมากกว่าเด็กลูกคนยากจน ยืมเงินเรียนจนจบ 4 ปี หนี้สินเยอะ ได้เงินเดือนหมื่นกับทุเรียนลูกดีๆลูกหนึ่ง ยิ่งอยากไปหลับนอนชั่วคราวกับสาว ค่าบริการต้องชักเนื้อเงินเดือนอีก เกิน 1 ใน 4 เป็นอย่างน้อย กางโกงกินยังมี จะลดน้อยก็คงพูดยาก วิธีการโกงเป็นกระบวนการพัฒนา ค้นคว้า โกงคนจับได้ ทำอย่างไรจึงไม่ผิด มีบ้างบางครั้ง ใจปั้ม ควักกระเป๋าซื้อเครื่องดี่มเกือบ 4 เหรียญ พอดื่มหมด เคยนั่งคิด ดื่มแก้วหนึ่ง ถึงจะอร่อย แต่สุขภาพทางกายที่คุกคาม ก็ต้องเพิ่มพูนดูแล 4 เหรียญได้น้ำมันเกินแกลลอน ถ้าแฮมเบอร์เกอร์คุณภาพกลางหนึ่งอัน ถ้าวันอังคาร ไก่หลายที่ 2 ชิ้น ขากับน่อง 2 เหรียญครึ่ง ขอน้ำเปล่าแก้ว หยิบกระดาษเช็ดปากเกินมา 2 ชิ้นเหลือเก็บ ถ้าเดินอยู่ในคอสโก้ ฮอทด็อกราคาไม่เกิน 1.50 กินไม่หมด เครื่องดื่มฟรี ถ้านั่งกินในร้านดื่มหมด ลุกกลับบ้านจะเติมเต็มแก้วเชิญเถอะขอรับ คนไม่มองหน้า ไม่ว่า ไม่ผิดกฎหมาย คำว่ากฎหมายจะแตกต่างจากจรรยาบรรณ และศีลธรรม คำว่าศีลธรรม คุณคงเข้าใจเพราะเติบโตทุกคนเป็นชาวพุทธ จะปฏิบัติหรือไม่ ก็แล้วแต่ความเคยชิน แต่จำไว้ เป็นความจริง พุทธศาสนาเป็นเรื่องธรรมชาติ ตัวธรรมชาติ กฎของธรรมชาติ หน้าที่ และผล แต่ถ้ามองให้ลึก หยิบปัญญามาใช้ พิจารณา มาคนปัญญาอยู่กับตัว แต่เวลาจะใช้ ยากเย็นกว่าจะรับรู้ หยิบมาเป็นเครื่องของความคิด

ศาสนาเน้น การใช้ชีวิตด้วยสติ คือคิดก่อนจะเชื่อ “ว่าสิ่งที่เรารับรู้เป็นของจริง ไม่ปลอม ศรัทธาแล้วชีวิตไม่นั่งก้มหน้า สะอื้น คือ ทุกข์ ศาสนาเน้นความเชื่อ เรื่องความศักดิ์สิทธิ์ คือเชื่อว่าจะดลบันดาลให้มีความสุข ร่ำรวย สมหวัง ศาสนาไม่เคยกล่าว ถ้าเชื่อศาสนา ทำอะไร จะยืนอยู่บนรากฐานของเหตุผล ถ้าเราเชื่อโดยขาดสติและปัญญา เพียงเคารพกราบไหว้ ขอให้สุข ร่ำรวย เพียงพอ ไม่ลงกายและใจกระทำ อย่าหวังจะได้ความสำเร็จศาสนาสอน รู้จักคิด รู้จักมอง ใช้ความสามารถทำมาหากิน ได้เงินเก็บออม รู้จักใช้

ครับผมยังเพลินกับทางผ่าน สัมผัสตามถนนสายต่างๆ บ้านเมืองที่ผมผ่านอย่างเบิร์คเล่ย์ โอ๊คแลนด์ อัลบานี่ เอมเมอรี่วิล เอลเซอรีโต้ เก่าแก่ ผมผ่านถนนชื่อแคลิฟอร์เนีย สาบานบ้านทรงแตกต่าง ต่างแข่งขันกันตกแต่ง สีทาสะอาด พุ่มไม้ ผมสาบานต้นไม้ริมถนนสองฝั่งต้นใหญ่ กิ่งก้านปกคลุมถนน ต้นไม้ไม่เคยรู้ชื่อมาก่อน สวยกว่าถนนทุกสายที่ผ่านมา

ครับความงามของบ้านเรือน ย่อมเกิดจากความสวยงามซึ่งเกิดภายในของผู้อยู่อาศัย รับผิดชอบความสะอาด ตกแต่งไม่ปล่อยให้ทรุดโทรม และจิตใจย่อมเกื้อกูลกัน ผมเคยเห็นคนนับถือพุทธศาสนา ยืนบริการคนมาเข้าแถวทานอาหารฟรีเรียกโรงทาน ช่วยตักข้าว ยื่นช้อนและกระดาษ ปากพูดช่วยทำบุญด้วยคะ อะไรคือบุญ อะไรคือบาป และเวลาไหนควรทำบุญ ทำความดีควรเลือกเวลาไหม?