ชีวิตผมเกือบทุกวันจะขับรถออกจากบ้านไปมากที่ใกล้ๆบ้าน ชอบไปตลาดที่เป็นร้านขายอาหาร ประเภทสดและไม่สด ความชอบพิเศษสำหรับชีวิตปลายทาง คือเดินและได้จับต้อง จิตคิด เอ๋เหมาะแก่เราไหม ยิ่งช่วงหลานชาย 3 คนมาอยู่ด้วย การทำอาหารไม่ง่ายอย่างคิด หลานทั้ง 3 ครอบครัวทานอาหารประเภทผัก เนื้อไม่จับต้อง ทานปลาบ้าง ยิ่งลูกสาวกุ้งก็ทานไม่ได้ ครับทุกคนในโลกธรรมชาติสร้างและผลสำคัญคือ “ยีนส์” ที่มาจากพ่อแม่ ภาษาวิทยาศาสตร์เรียกว่าต้นตอของสารพันธุ์ พ่อแม่ฉลาด ขยัน มานะ ชอบอ่านหนังสือ เป็นแบบอ่างที่ดี ลูกๆจะซึมซับคุณความดีติดตัว

ก่อนโน้นแม้แต่เดี๋ยวนี้ เราเหมาการศึกษาที่ครูมอบให้ จากโรงเรียนถือได้ว่าเป็นพื้นฐานความสำเร็จของแต่ละคนเกิดจากคุณภาพของแต่ละชีวิตทุ่มเทให้กับตัวเอง

สำหรับผม มองจากประสบการณ์คือการสัมผัส และรับรู้ด้วยตัวเอง เกิดปัญญาพิจารณา จะเป็นพื้นฐานที่สำคัญของชีวิต เกือบเที่ยงจอดรถย่านไม่จอแจ และเป็นความปกติ ที่จอดไม่มีมิเตอร์ให้ต้องหยอดเงิน เมื่อวานไปธนาคารถือโอกาสแลกเหรียญควาเตอร์มาโรลหนึ่ง 10 เหรียญ เหรียญหนึ่งมี 4 ควาเตอร์ ครับทั้งหมด 40 อัน กว่าจะหมดคงนาน เพราะปกติชีวิตไม่นิยมจอดรถที่ต้องหยอดเงิน ยิ่งถ้าไปกับแม่บ้านมีที่แขวนได้มาจากโรงพยาบาล ติดต่อแผนกต่อทะเบียนให้มาแขวน ผมเคยถามหมอ ตอนนั้นข้อเท้าไม่ดี ขอให้หมอออกใบอนุญาตให้มีใบแฮนดิแคปได้ไหม หมอบอกว่าไม่ได้หรอก ขาคุณเป็นเพียงเจ็บป่วย ทานยา ออกกำลัง ดูแลตัวเอง หมอพูดพึมพำ ไม่เกียจคร้าน ไม่เกินอาทิตย์ก็หายแล้ว ป้ายที่ขอเป็นของผู้พิการแท้จริง จะรักษาดูแล ทานยาก็ไม่หาย จึงจำเป็นต้องมีป้าย ผมยิ้มไม่มีคำสนทนาต่อเติม ถ้าหมอเติบโตในไทยอาจพูดต่อ การเอื้ออาทร เกื้อกูลช่วยทางผิดไม่นิยม

ผมหยิบขวดกาแฟเพิ่งออกจากตู้ ร้านสตาร์บัคส์เรียก Frappuccino ครับพอดื่ม จิตร้องอ๋อ ข้าเคยดื่มทุกเช้าตอนทำงาน ที่ร้านกาแฟคือกาแฟร้อนขมๆ ใส่นมข้น รสจะหวานมัน ครับคนฉลาดคือคนปรับปรุง นำมาขายทำมาหากินร่ำรวย สำหรับสตาร์บัคส์ เปล่าเป็นผู้สารพัดรู้อย่างเดียว รู้จักคิด และยืมความสามารถของคนเก่งคิดค้น ของแปลกใหม่ อร่อย มีคุณภาพ ซื้อขาดมอบเงินก้อนให้ สมบัติที่ได้แลกกับเงินกลายเป็นแหล่งรายได้ คงเหมือนคนกลาง ทำมาหากินจากข้าว คนปลูกข้าวคือชาวนา ไถนา หว่านข้าว ระหว่างต้นข้าวเจริญจะแวะมาดูปู นก วัชพืช พอข้าวออกรวงก็เก็บเกี่ยว นวดข้าวคือแยกรวงข้าว เก็บเข้ายุ้ง คนกลางคือพ่อค้าข้าว ถือไม้บดมาเสนอราคา ตกลงราคา ขนข้าวลงเรือ จ่ายเงิน นำไปโรงสี แยกเปลือกข้าวกับเมล็ดข้าว ข้าวสีขาวยาวไม่แตกหัก เรียกข้าววเกรด A ใส่กระสอบ 6 ถังโดยประมาณ โรงสีเอาเปลือกข้าว มีคนทำอิฐมาซื้อเปลือกข้าวไปกองสุมบนอิฐ จุดไฟหลายวันกว่าอิฐจะสุก เปลี่ยนจากดินดิบสีปละหลาด กลายเป็นอิฐสีแดงทนทาน และโรงสียังได้ “รำ” เป็นอาหารหมู ครับข้าวสารที่ใส่กระสอบ พ่อค้าคนกลางมาซื้อต่อ จะขายปลีก คือขายส่ง ครับคนกลางทำมาหากินน่าจะสะดวก ได้เงินมาก และชีวิตกินเป็ด หมู ปู ปลา กุ้ง คนปลูก ทานอาหารประเภทผัก เกิด เติบโตเองริมรั้ว และเลื้อยปนเปกับต้นไม้ กอไผ่

และเป็นพืชผักที่ตรงกับความต้องการของตลาด คือปลอดสาร ไม่ต้องฉีดสารเคมี และอีกสิ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่ชาวบ้านเก็บมารับประทาน การเติบโตครบวงจรของธรรมชาติ เมื่อครบวงจร สารที่เป็นส่วนของผักก็ย่อมอุดมสมบูรณ์ ไวตามิน แร่ธาตุครบ

ซี่งผิดกับพืชผักแม้แต่ข้าว ผลไม้ นอกจากฉีดยากันแมลง และฆ่าแมลง สารพิษจะเติบโตภายใน สิ่งที่เราเก็บมากินและร้ายไปกว่านั้น เราเร่งให้การเติบโตกินเวลาระยะสั้น ครับคงเข้าใจนะขอรับ คุณค่าจะเป็นไขมัน ไวตามิน จะขาดตกบกพร่อง ถ้าฟังคนเอามาขาย แล้วบอกว่าเร่งให้เติบโตทันความอยาก ทุกอย่างยังครบ ครับโกหกต่อหน้าต่อตา เสียงพระเทศน์การพูดไม่ตรงความเป็นจริง ทั้งๆที่รู้ย่อมผิดศีล ถ้ายังกระทำจนเป็นนิสัย ความไม่ดีงาม เห็นแก่ตัว เพาะอยู่ในจิต หลักจิตวิทยาจะเอ่ยพร้อมเพรียง ความไม่ดีงามจะเป็นส่วนของชีวิต จากดีกลายเป็นตลบตะแลง

อาจจะเป็นจริงคนปลูกหรือผลิตสิ่งมีชีวิตเร็วกว่าปกติ คงจะไม่รู้ระบบความสมบูรณ์จริงๆของสิ่งผลิต ครับย่อมได้รับอภัย ยกเว้น รถที่ผมขับจะไม่เคยขาดของกินเล่น ก่อนโน้นชอบประเภทชิป (มันทอด) คุกกี้ มีพักหนึ่งนิยมช็อกโกแลต ถั่วคั่วประเภทเค้กยังมีติดรถเสมอ เมื่อวันวาน 7:30 AM ไปร้านซื้อชีสพัฟมา 8 อัน ครึ่งหนึ่งนำเป็นของฝากให้ครูไทยมาสอนภาษาไทยที่วัดมงคล เพราะหลานผมมาเรียนภาษาไทย เหลืออีก 4 อันใส่ตู้เย็น (แข็ง) เช้าออกจากบ้าน หยิบใส่ถุงพลาสติก เหลือเชื่อ รสยังอร่อยเหมือนเดิม คุณภาพไม่เคยผิดรูปร่าง

หยิบชีสพัฟ กัดเคี้ยวกลืน หยิบกาแฟเย็น Frappuccino ซิบหลายอึก ครับอร่อย ถ้าไม่เชื่อลองทำดู จอดรถลดกระจก สายตาสอดส่ายทุกสิ่งที่เห็น ถึงจะจำเจ แต่พอให้ความสนใจ ความรับรู้จะแตกต่าง เกิดความชอบพอ ความคิดใหม่ๆ เกิดขึ้น

มองผ่านกระจกไม่ไกลเป็น 4 แยก พอไฟเขียว อีกด้านด้านตรงหน้าผมไฟอนุญาตให้คนข้ามถนน ครับการหยุดให้คนข้ามถนน ย่อมถูกต้องตามกฎหมายจราจร ผมเคยไม่หยุดเพราะยังห่างจากคน คนเพิ่งเริ่มก้าวลงจากทางเท้าได้สองเก้า เมื่อไม่หยุด เสียงไซเรนดังข้างหลัง ครับตำรวจบอกให้หยุด ข้อกล่าวหาไม่หยุดให้คนข้าม ผิดกฎหมาย อันตราย ครับหมดทางอ้างให้ชนะ ถูกปรับหลายสตางค์ เมื่อได้ตั๋ว บริษัทประกันยิ้ม เพิ่มค่าประกันอีกที ครับการทำมาหากินต่างพึ่งพา จะเรียกว่าถือโอกาส “ก็ไม่น่าจะห่างไกล”

หลายวันผมไป AAA ต่อใบบริการลากรถ ราคา 56 เหรียญ เป็นสมาชิกมานาน คุณรู้ไหมครับ ถ้าปล่อยให้ขาดหลายเดือน พอต่อ เกิดรถตายจะเรียกใช้บริการ ไม่ได้นะครับต้องรอ 48 ชั่วโมง ถ้าจำเป็นต้องเรียกมาจ้ำแบตเตอรี่จะขอเงินเกือบ 80 เหรียญ ผมยืนเถียงบอกว่า อย่างคุณใบขับขี่ขาดไปสอบผ่านใบขับขี่จะใช้งานได้ทันที เหมือนซื้ออาหาร จ่ายเงินก็ได้อาหาร อีกเยอะผมอ้าง เสียเวลาเปล่า ระบบกฎเอาเงินแล้วไม่ให้ใช้บริการเอาเปรียบปล่าว เห็นคนนั่งรถเข็นตัวเองข้ามถนน ครับนานมาก ผลักล้อรถเข็นช้า พอถึง 4 แยก ผมร้องอ๋อกับตัว คนเข็นขาขวาคงตัดออกเพราะใส่เหล็ก ครับความล่าช้า ความผิดพลาดของคนที่เราเห็นมากเหตุการณ์เกิดจากความไม่ปกติ ครับควรเรียนรู้ รู้จักควบคุมอารมณ์ มีสติ ช้าบ้าง ถูกตัดหน้าเวลาขับรถ ถ้าใจยังคงที่แสดงว่าคุณมีคุณภาพของจิต สาธุ